Σιγουρα θυμιζει και λαμπραντορακι αλλα και κατι ακομη εχει μεσα του που δεν ξερω. Ο δικος μου οταν ηταν κουταβι δεν ηταν ετσι ομως το χρωμα και το μεγεθος θυμιζει αρκετα...
Δεν ξέρω τι είναι αν και σαφώς θυμίζει λαμπραντορακι αλλά να σου ζήσει και να περάσετε όσο πιο πολλά υπέροχα χρόνια γίνεται!!
οπως ειπε και ο
Οπως ειπε κ ο nizziny ειναι κομματακι δυσκολο ενα καθαρο λαμπραντορ κ ενα καθαρο λυκοσκυλο να τριγυρνουσαν κ να ζευγαρωσαν... Οπως κ να εχει ειναι ομορφος, ωραιο τρίχωμα, καλο βαρος, μακαρι να σε ανταμείβει κ με το χαρακτήρα του αργοτερα... Να τον χαίρεσαι!
Θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου!Βασικα η συμπεριφορα του ειναι ακριβως ιδια οπως αυτη των λαμπραντορ.Ηδη απο τον δευτερο μηνα υπακουει στο καλεσμα μου και καθεται οταν του το λεω(εννοειτε στην αρχη με λιχουδιες).Υπερκινητικο που ...δε σε αφηνει ποτε σε ησυχια και πολλα παχνιδια!Βεβαια ειναι λιγο λαιμαργουλης με το φαγητο ,το οποιο καταβροχθιζει ταχυτατα(νευριαζει οταν του μετακινεις το πιατο
)αλλα μικρο κουταβακι ειναι οποτε ειναι και απολυτα φυσιολογικο.Το τελευταιο μας σκυλακι χαθηκε πριν 8 χρονια (ποιντερ) και ειχαμε αποφασισει να μην παρουμε ποτε ξανα αλλο μιας και ο πονος της απωλειας του ηταν τεραστιος για εμας!Ο πατερας μου μαλιστα ,σταματησε και το κυνηγι απο τοτε .....Βεβαια με τον αναπαντεχο ερχομο του Hernan το σπιτι μας απεκτησε παλι ζωντανια και οι γονεις μου ,αν και διστακτικοι στην αρχη,δειχνουν πραγματικα να απολαμβανουν την συμβιωση με το νεο μας κατοικιδιο
Οποιαδήποτε αλλαγη στη ζωη μας αρχικα φανταζει δυσκολη, ποσο μαλλον για ανθρωπους λιγο μεγαλύτερης ηλικίας. Αλλα ανθρωποι που εχουν μεγαλωσει με σκυλια μη τους φοβασαι, αργα η γρηγορα η αγαπη τους για αυτα θα βγει στην επιφάνεια ακομη κ αν το "παιζουν" δύσκολοι! Καλο κουραγιο με την εκπαίδευση του μικρου, ακομη κ αν τον εχεις στην αυλη μη παρατήσεις την εκπαιδευση του σε βασικες εντολές γιατι αλλιως θα τα βρεις σκουρα στο μελλον...Θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου!Βασικα η συμπεριφορα του ειναι ακριβως ιδια οπως αυτη των λαμπραντορ.Ηδη απο τον δευτερο μηνα υπακουει στο καλεσμα μου και καθεται οταν του το λεω(εννοειτε στην αρχη με λιχουδιες).Υπερκινητικο που ...δε σε αφηνει ποτε σε ησυχια και πολλα παχνιδια!Βεβαια ειναι λιγο λαιμαργουλης με το φαγητο ,το οποιο καταβροχθιζει ταχυτατα(νευριαζει οταν του μετακινεις το πιατο
Για αρχή να τον χαίρεσαι για πολλά πολλά χρόνια τον μικρόνευριαζει οταν του μετακινεις το πιατο
είναι γλύκας. Καλό θα ήταν να το δουλέψετε αυτό με το μπολ. Πρέπει να μάθει ότι εσύ έχεις τον πρώτο λόγο και αν χρειαστεί, ναι, θα του το πάρεις. Σκέψου τώρα να του εντυπωθεί ότι είναι εντάξει το να νευριάζει και μεγαλώνοντας να δαγκώσει κάποιον που απλά θα πλησιάσει το μπολ. Είναι κάποιες συμπεριφορές που όσο είναι κουτάβια τις βρίσκουμε χαριτωμένες αλλά μετά μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα. Το πρώτο πράγμα που έμαθε η δικιά μου είναι ότι μπορώ να της πάρω το φαΐ ακόμα κι από το στόμα, πρώτα πρώτα για δική της ασφάλεια (πάει βόλτα με τη μουσούδα κολλημένη κάτω)! Κατά τα άλλα, δεν πρόκειται ποτέ να βρεις από που αλλού είναι η σκούφια του εφόσον δεν ξέρεις τους γονείς και γενικότερα τους προγόνους αλλά δεν έχει απολύτως καμία σημασία! Μόνο η συμβίωση μεταξύ σας και η σχέση που θα αποκτήσετε είναι που μετράει!
