O Raymont Coppinger είναι καθηγητής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Hampshire https://www.hampshire.edu/faculty/raymond-coppinger . Μαζί με την γυναίκα του Lorna ήταν εκτροφείς σκύλων έλξης, πολλοί εκ των οποίων διακρίθηκαν σε πρωταθλήματα. Αργότερα ασχολήθηκαν εντατικά με LGD (ορεινούς ποιμενικούς) ουσιαστικά συστήνοντας τα σκυλιά αυτά στους άμαθους Αμερικάνους. Έχει δημοσιεύσει πάμπολλες έρευνες (πανεπιστημιακού επιπέδου) και έχει αναλύσει αρκετά το θέμα LGD. Κάθε τσοπανοσκυλάς πρέπει να τον ξέρει, αλλά και απλοί σκυλάδες θα δουν με μεγάλο ενδιαφέρον το τελευταίο του βιβλίο "What is a dog?" .
Θιασώτης της θεωρίας της εκούσιας εξημέρωσης και της νεοτενίας ή παιδομορφισμού( http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/38135-neotenia ), έχει αναδείξει την προοπτική του σκύλου ως καιροσκόπου, που θα κάνει πιο εύκολα κάτι από συμφέρον, παρά από κάποια κυριαρχική καταπίεση, αλλάζοντας και τις εκπαιδευτικές αντιλήψεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Η προκείμενη μελέτη, της οποίας τα συμπέρασματα μετέφρασα, είναι μια προσπάθεια να καταδειχτεί ότι ο παιδομορφισμός δεν κάνει απλώς τον "σκύλο", αλλά εν τέλει μπορεί να κάνει και τις "φυλές". Με λίγα λόγια, η ένταση διατήρησης παιδικών χαρακτηριστικών σε μία φυλή, διαφοροποιεί και τα μορφολογικά αλλά και τα συμπεριφοριολογικά χαρακτηριστικά της. Μελετά δηλαδή αυτό που η εμπειρία μας λέει "τα Μαστίφ αργούν να ωριμάσουν και λειτουργούν συναισθηματικά" ή ότι τα herding είναι "Λύκοι στον σωστό δρόμο".
Καλό διάβασμα και καλές κουβέντες.
Degree of Behavioral Neoteny Differentiates Canid Polymorphs
By R. Coppinger, J. Glendinning, E. Torop,
C. Mathay, M. Sutherland and C. Smith
Συμπεράσματα
Μετάφραση: Κ.Ζήκας
Δύο διακριτές ενότητες συμπεριφορών φανερώθηκαν από τα Ποιμενικά Καθοδήγησης (ΠΚ) και τα Ποιμενικά Φύλαξης (ΠΦ) όταν τους παρουσιάστηκαν πρόβατα σε νεαρή ηλικία, παρ ότι είχαν ανατραφεί όλα μαζί στο ίδιο περιβάλλον. Μερικώς θηρευτική συμπεριφορά ( όπως το «βλέμμα»/η παρακολούθηση/ το κυνηγητό) χαρακτήρισε τα ενήλικα ΠΚ , ενώ τα ενήλικα ΠΦ συνέχιζαν να παρουσιάζουν ένα υψηλό επίπεδο παιχνιδιάρικης, εξερευνητικής και υποτακτικής συμπεριφοράς , χαρακτηριστικής των νεαρών Κυνοειδών.
Ανάμεσα στα ΠΦ παρουσιάστηκαν ακραίες συμπεριφορές που κυμάνθηκαν από την προστασία προβάτων, μέχρι την φόνευση προβάτων. Παρ όλο που αυτό ήταν αντικρουόμενο με τις προσδοκίες, καμία θηρευτική διαδικασία και μόνο ελάχιστη επίδειξη μεμονομένων θηρευτικών κινητικών συμπεριφορών παρουσιάστηκε στα ΠΦ σε οποιαδήποτε από τις ακραίες συμπεριφορές. Η έρευνα σε αυτή την διαφοροποίηση στις συμπεριφορές των ΠΦ απέναντι στις αντιδράσεις των προβάτων δεν έδειξε κάποια διαφοροποίηση στην κινητική συμπεριφορά που εξέφρασαν, ούτε κάποια διαφοροποίηση στο βαθμό της θηρευτικής συμπεριφοράς, αλλά περισσότερο μια αξιοσημείωτη διαφοροποίηση στην συχνότητα της παιχνιδιάρικης συμπεριφοράς. Τα «μη εμπιστεύσιμα» ΠΦ ήταν πιο ενεργά και πιο πιθανό να παίξουν με τα πρόβατα από τα «εμπιστεύσιμα». Τα πρόβατα αντέδρασαν διαφορετικά σε διαφορετικά μοτίβα προσέγγισης από τους σκύλους. Παρουσιάστηκε ένα μοτίβο ανάμεσα στο τύπο της προσέγγισης του σκύλου, στο τύπο της αντίδρασης του προβάτου, και την συνεπακόλουθη συμπεριφορά του σκύλου. Παιχνιδιάρικες προσεγγίσεις από τα ΠΦ έκαναν πιο πιθανή την διαφυγή του προβάτου. Ανεξάρτητα από τον τρόπο της αρχικής προσέγγισης, αν ένα πρόβατο διέφευγε από έναν σκύλο, η συνεπακόλουθη συμπεριφορά του σκύλου ήταν πιο πιθανό να είναι εξακολουθητικά παιχνιδιάρικη.
Σε μια τελευταία προσπάθεια να πυροδοτήσουμε θηρευτική διαδικασία στα ΠΦ, αλλάξαμε τα πρόβατα με κότες. Οι κότες επίσης δεν πυροδότησαν σημαντική θηρευτική συμπεριφορά σε οποιαδήποτε απ τις ακραίες καταστάσεις των ΠΦ («εμπιστεύσιμα» ή «μη εμπιστεύσιμα»). Το νέο ερέθισμα άλλαξε μόνο την συχνότητα αλλά όχι την ποιότητα των αντιδράσεων των ΠΦ.
Σε διάφορα συμπεριφοριολογικά συστήματα (παιχνίδι, εξερεύνηση, υποταγή, θήρα) παρατηρήθηκε μια αντιστοιχία της συχνότητας εμφάνισης της συμπεριφοράς κατ αναλογία με κάποιο αναπτυξιακό στάδιο. Ο Benis (1984) έθεσε ότι όταν κάποιος βρίσκει αντιστοιχίες ανάμεσα σε διαφορετικά συστήματα οργάνων, τότε δεν θα πρέπει να θεωρήσει ότι υπήρξε ξεχωριστή δύναμη επιλογής για κάθε ένα από αυτά, αλλά πιθανότερα «συσχετιζόμενες αλλαγές θεωρούνται από τον Albrecht να είναι κοινό συστατικό της διαδικασίας ετεροχρονισμού γνωστής ως παιδομορφισμός». Αν το ίδιο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την εξέλιξη της συμπεριφοράς, τότε ένα εξελικτικό πλεονέκτημα κάθε «οργάνου» συμπεριφοράς δεν θα ήταν απαιτούμενο, αλλά σε αντιστοιχία με αναδεικνυόμενα συμπεριφοριολογικά χαρακτηριστικά ενός αρχικού οντογενετικού σταδίου.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μία υπόθεση μετάλλαξης σημείο-προς-σημείο ανάμεσα στα δύο αυτά είδη των ποιμενικών σκύλων. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους Ευρασιάτες τσοπάνηδες να επιλέγουν ενάντια στις θηρευτικές συμπεριφορές, αλλά γιατί να επιλέξουν και την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά, η οποία στα ΠΦ είναι λάθος (Darwin 1845, Coppinger 1983)? Επίσης, μπορούμε να φανταστούμε τους Άγγλους τσοπάνηδες να επιλέγουν θηρευτική συμπεριφορά, μιας και αυτό θα έκανε τα ΠΚ ικανά να πλησιάσουν και να κατευθύνουν τα πρόβατα (Vines 1981, McConnell & Bayliss 1985), αλλά γιατί να επιλέξουν κόντρα στο κοινωνικό παιχνίδι το οποίο στα ΠΚ δεν είναι λάθος?
Σε συμπλήρωση της συμπεριφοριολογικής ανταπόκρισης μεταξύ των ΠΦ και των ΠΚ στις διαφορετικές φάσεις της νεανικής προγονικής συμπεριφοράς, η μορφολογική ανταπόκριση μεταξύ των ΠΦ ( που ως ενήλικες διατηρούν νηπιακά ή εμβρυικά χαρακτηριστικά όπως τα πεσμένα αυτιά, ή το θολωτό κρανίο) και των ΠΚ (που παρουσιάζουν λιγότερο στρογγυλεμένο, πιο ενηλικόμορφο κρανίο και διατηρούν μισο-σηκωμένα αυτιά) (Coppinger & Coppinger 1982), κάνει πιο ενδιαφέρουσα την πιθανότητα αυτά τα δύο είδη ποιμενικών σκύλων να είναι νεοτονικά πολύμορφα ασυνειδήτως επιλεγμένα από την διαφορική καθυστέρηση της οντογένεσης!
Σύνδεσμος:
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1439-0310.1987.tb00645.x/abstract
Θιασώτης της θεωρίας της εκούσιας εξημέρωσης και της νεοτενίας ή παιδομορφισμού( http://www.ygeiaonline.gr/component/k2/item/38135-neotenia ), έχει αναδείξει την προοπτική του σκύλου ως καιροσκόπου, που θα κάνει πιο εύκολα κάτι από συμφέρον, παρά από κάποια κυριαρχική καταπίεση, αλλάζοντας και τις εκπαιδευτικές αντιλήψεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Η προκείμενη μελέτη, της οποίας τα συμπέρασματα μετέφρασα, είναι μια προσπάθεια να καταδειχτεί ότι ο παιδομορφισμός δεν κάνει απλώς τον "σκύλο", αλλά εν τέλει μπορεί να κάνει και τις "φυλές". Με λίγα λόγια, η ένταση διατήρησης παιδικών χαρακτηριστικών σε μία φυλή, διαφοροποιεί και τα μορφολογικά αλλά και τα συμπεριφοριολογικά χαρακτηριστικά της. Μελετά δηλαδή αυτό που η εμπειρία μας λέει "τα Μαστίφ αργούν να ωριμάσουν και λειτουργούν συναισθηματικά" ή ότι τα herding είναι "Λύκοι στον σωστό δρόμο".
Καλό διάβασμα και καλές κουβέντες.
Degree of Behavioral Neoteny Differentiates Canid Polymorphs
By R. Coppinger, J. Glendinning, E. Torop,
C. Mathay, M. Sutherland and C. Smith
Συμπεράσματα
Μετάφραση: Κ.Ζήκας
Δύο διακριτές ενότητες συμπεριφορών φανερώθηκαν από τα Ποιμενικά Καθοδήγησης (ΠΚ) και τα Ποιμενικά Φύλαξης (ΠΦ) όταν τους παρουσιάστηκαν πρόβατα σε νεαρή ηλικία, παρ ότι είχαν ανατραφεί όλα μαζί στο ίδιο περιβάλλον. Μερικώς θηρευτική συμπεριφορά ( όπως το «βλέμμα»/η παρακολούθηση/ το κυνηγητό) χαρακτήρισε τα ενήλικα ΠΚ , ενώ τα ενήλικα ΠΦ συνέχιζαν να παρουσιάζουν ένα υψηλό επίπεδο παιχνιδιάρικης, εξερευνητικής και υποτακτικής συμπεριφοράς , χαρακτηριστικής των νεαρών Κυνοειδών.
Ανάμεσα στα ΠΦ παρουσιάστηκαν ακραίες συμπεριφορές που κυμάνθηκαν από την προστασία προβάτων, μέχρι την φόνευση προβάτων. Παρ όλο που αυτό ήταν αντικρουόμενο με τις προσδοκίες, καμία θηρευτική διαδικασία και μόνο ελάχιστη επίδειξη μεμονομένων θηρευτικών κινητικών συμπεριφορών παρουσιάστηκε στα ΠΦ σε οποιαδήποτε από τις ακραίες συμπεριφορές. Η έρευνα σε αυτή την διαφοροποίηση στις συμπεριφορές των ΠΦ απέναντι στις αντιδράσεις των προβάτων δεν έδειξε κάποια διαφοροποίηση στην κινητική συμπεριφορά που εξέφρασαν, ούτε κάποια διαφοροποίηση στο βαθμό της θηρευτικής συμπεριφοράς, αλλά περισσότερο μια αξιοσημείωτη διαφοροποίηση στην συχνότητα της παιχνιδιάρικης συμπεριφοράς. Τα «μη εμπιστεύσιμα» ΠΦ ήταν πιο ενεργά και πιο πιθανό να παίξουν με τα πρόβατα από τα «εμπιστεύσιμα». Τα πρόβατα αντέδρασαν διαφορετικά σε διαφορετικά μοτίβα προσέγγισης από τους σκύλους. Παρουσιάστηκε ένα μοτίβο ανάμεσα στο τύπο της προσέγγισης του σκύλου, στο τύπο της αντίδρασης του προβάτου, και την συνεπακόλουθη συμπεριφορά του σκύλου. Παιχνιδιάρικες προσεγγίσεις από τα ΠΦ έκαναν πιο πιθανή την διαφυγή του προβάτου. Ανεξάρτητα από τον τρόπο της αρχικής προσέγγισης, αν ένα πρόβατο διέφευγε από έναν σκύλο, η συνεπακόλουθη συμπεριφορά του σκύλου ήταν πιο πιθανό να είναι εξακολουθητικά παιχνιδιάρικη.
Σε μια τελευταία προσπάθεια να πυροδοτήσουμε θηρευτική διαδικασία στα ΠΦ, αλλάξαμε τα πρόβατα με κότες. Οι κότες επίσης δεν πυροδότησαν σημαντική θηρευτική συμπεριφορά σε οποιαδήποτε απ τις ακραίες καταστάσεις των ΠΦ («εμπιστεύσιμα» ή «μη εμπιστεύσιμα»). Το νέο ερέθισμα άλλαξε μόνο την συχνότητα αλλά όχι την ποιότητα των αντιδράσεων των ΠΦ.
Σε διάφορα συμπεριφοριολογικά συστήματα (παιχνίδι, εξερεύνηση, υποταγή, θήρα) παρατηρήθηκε μια αντιστοιχία της συχνότητας εμφάνισης της συμπεριφοράς κατ αναλογία με κάποιο αναπτυξιακό στάδιο. Ο Benis (1984) έθεσε ότι όταν κάποιος βρίσκει αντιστοιχίες ανάμεσα σε διαφορετικά συστήματα οργάνων, τότε δεν θα πρέπει να θεωρήσει ότι υπήρξε ξεχωριστή δύναμη επιλογής για κάθε ένα από αυτά, αλλά πιθανότερα «συσχετιζόμενες αλλαγές θεωρούνται από τον Albrecht να είναι κοινό συστατικό της διαδικασίας ετεροχρονισμού γνωστής ως παιδομορφισμός». Αν το ίδιο επιχείρημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την εξέλιξη της συμπεριφοράς, τότε ένα εξελικτικό πλεονέκτημα κάθε «οργάνου» συμπεριφοράς δεν θα ήταν απαιτούμενο, αλλά σε αντιστοιχία με αναδεικνυόμενα συμπεριφοριολογικά χαρακτηριστικά ενός αρχικού οντογενετικού σταδίου.
Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μία υπόθεση μετάλλαξης σημείο-προς-σημείο ανάμεσα στα δύο αυτά είδη των ποιμενικών σκύλων. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε τους Ευρασιάτες τσοπάνηδες να επιλέγουν ενάντια στις θηρευτικές συμπεριφορές, αλλά γιατί να επιλέξουν και την παιχνιδιάρικη συμπεριφορά, η οποία στα ΠΦ είναι λάθος (Darwin 1845, Coppinger 1983)? Επίσης, μπορούμε να φανταστούμε τους Άγγλους τσοπάνηδες να επιλέγουν θηρευτική συμπεριφορά, μιας και αυτό θα έκανε τα ΠΚ ικανά να πλησιάσουν και να κατευθύνουν τα πρόβατα (Vines 1981, McConnell & Bayliss 1985), αλλά γιατί να επιλέξουν κόντρα στο κοινωνικό παιχνίδι το οποίο στα ΠΚ δεν είναι λάθος?
Σε συμπλήρωση της συμπεριφοριολογικής ανταπόκρισης μεταξύ των ΠΦ και των ΠΚ στις διαφορετικές φάσεις της νεανικής προγονικής συμπεριφοράς, η μορφολογική ανταπόκριση μεταξύ των ΠΦ ( που ως ενήλικες διατηρούν νηπιακά ή εμβρυικά χαρακτηριστικά όπως τα πεσμένα αυτιά, ή το θολωτό κρανίο) και των ΠΚ (που παρουσιάζουν λιγότερο στρογγυλεμένο, πιο ενηλικόμορφο κρανίο και διατηρούν μισο-σηκωμένα αυτιά) (Coppinger & Coppinger 1982), κάνει πιο ενδιαφέρουσα την πιθανότητα αυτά τα δύο είδη ποιμενικών σκύλων να είναι νεοτονικά πολύμορφα ασυνειδήτως επιλεγμένα από την διαφορική καθυστέρηση της οντογένεσης!
Σύνδεσμος:
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1439-0310.1987.tb00645.x/abstract
Last edited:
