Τις τελευταίες τρεις βδομάδες βρισκόμουν σε κατάσταση τρέλας διότι άνοιξα ένα βράδυ την αποθήκη τροφίμων μου και είδα ένα ποντίκι! Φοβάμαι τα ποντίκια μέχρι τρέλας και φυσικά μένοντας στην εξοχή και μέσα στα καλαμπόκια δεν μπορώ να τα αποφύγω. Έμπηξα λοιπόν φωνή μεγάλη, ούρλιαξα να έρθουν οι δυο "φύλακες" να μου συμπαρασταθούν, νούκου τα τέρατα. Το Πάντα δεν μπήκε καν στον κόπο, το δε Μουφ με κοίταζε απλώς απο μακρυά!
Και όχι, δεν πήρα σκύλους για φύλακες, αλλά οι κύριοι πιστεύουν ότι είναι φύλακες. Τσοροκοπάνε σε όλους τους άσχετους, κυρίως την άσπονδη εχθρό τους την ταχυδρόμα. Αλλά όταν πρόκειται για ποντίκι, εκεί παν κι οι άλλοι! Και φυσικά στον κήπο έχουν πάρει όλους τους λαγούς φαλάγγι και τρέχουν απο πίσω τους σαν τους Χιώτες που ο;ν δυο-δυο.
Φώναξα λοιπόν τον εξολοθρευτή που μου είπε ότι κακώς πιστεύω ότι οι σκύλοι μου θα με προστατεύσουν αφου αυτουνού ούτε ο σκύλος του ούτε η γάτα του το κουνάνε ρούπι όταν βλέπουν ποντίκι! Έβαλε κατι περίεργες φάκες που προσελκύουν τα ποντίκια μέσα, τρώνε το δηλητήριο και μετά ψοφάνε, λέει, στη φωλιά τους οπου κι αν είναι αυτή. Ευτυχώς οι σκύλοι δεν μπορούν να τις βρουν εκεί που τις έβαλε.
Για τρεις βδομάδες λοιπόν ήμουν χάλια και δεν τολμούσα να ανοίξω την αποθήκη να καθαρίσω, μέχρι που φώναξα χτες μια φίλη μου Καλαμποκιστανή που δεν ιδρώνει τ' αυτί της και είχε πεθάνει στο γέλιο. Της είπα ότι την ήθελα για ψυχολογική υποστήριξη. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη φρίκη και την αηδία. Σκούπισα δις, σφουγγαρισα τρεις φορές με τον ατμό, έπλυνα όλα τα ράφια με τον ατμό, έριξα χλωρίνη παντού και όταν στέγνωσε ξανασφουγγαρισα με τον ατμό και μετά με dettol, με το οποίο και σφουγγαρισα όλο το σπίτι. Αυτή τη στιγμή βρωμοκοπαει ολόκληρο το σπίτι σαν νοσοκομείο αλλά αισθάνομαι ασφαλής που θα πρέπει να έχει πεθάνει το σύμπαν απο μικρόβια. Όλα δε τα εργαλεία τα έχω πλύνει και απολύμανση, μαζί και τις σκούπες.
Να σας πω και για τη στολή μου: έβαλα πάνω απο το χείλος μου Vicks Vaporub, όπως κάνουν στα νεκροτομεία όταν έχουν σαπιζοντα πτώματα, χειρουργική μάσκα, χειρουργικά γάντια, πόδια βαρέων βαρών και απο πάνω απο τα χειρουργικά γάντια είχα γάντια του κήπου. Το Μουφ, το Πάντα και ο σκύλος της φίλης μου είχαν ξαπλάρει παραπέρα και μας κοίταζαν σαν να είχαμε μουρλαθει. Στο Skype δε είχαμε μια Ελληνίδα φίλη μου που τσιρίζει ότι θα πάθω βουβωνική πανώλη και θα πεθάνω και να ψάχνομαι για συμπτώματα κάθε μέρα και μια Αμερικάνα, επίσης Καλαμποκιστανή φίλη μου που βρίσκεται στο Μισσσισσιπή (την πολιτεία) και με κορόιδευε μαζί με την άλλη Καλαμποκιστανή. Είχαν πεθάνει και οι δυο τους στο γέλιο.
Το ποντίκι δεν βρέθηκε και ελπιζω να έχει πεθάνει διότι αλλιώς θα πάθω καρδιακό επεισόδιο έχω. Ευτυχώς δεν υπήρχε πτώμα διότι αποκλείεται να κατάφερνα να κοιμηθώ για καμία βδομαδα.
Δυστυχώς ο εξολοθρευτής είπε ότι μάλλον το ποντίκι ηταν του αγρού και ήρθε διότι είχα μέσα στην αποθήκη το φαΐ του Μουφ και του Πάντα. Φυσικά το πέταξα και αγόρασα άλλο που τώρα το φυλάω σε αεροστεγές δοχείο που δεν μπορεί ούτε το Μουφ να το ανοίξει, το έβαλα δε έξω απο την αποθήκη ώστε αν το μυρίσει κανένα ποντίκι να το δουν τουλάχιστον οι δυο "φύλακες" που φαντάζομαι δεν θα τους αρέσει να μοιράζονται το φαΐ τους με κανέναν αν και κανεις ποτε δεν ξέρει...
Και όχι, δεν πήρα σκύλους για φύλακες, αλλά οι κύριοι πιστεύουν ότι είναι φύλακες. Τσοροκοπάνε σε όλους τους άσχετους, κυρίως την άσπονδη εχθρό τους την ταχυδρόμα. Αλλά όταν πρόκειται για ποντίκι, εκεί παν κι οι άλλοι! Και φυσικά στον κήπο έχουν πάρει όλους τους λαγούς φαλάγγι και τρέχουν απο πίσω τους σαν τους Χιώτες που ο;ν δυο-δυο.
Φώναξα λοιπόν τον εξολοθρευτή που μου είπε ότι κακώς πιστεύω ότι οι σκύλοι μου θα με προστατεύσουν αφου αυτουνού ούτε ο σκύλος του ούτε η γάτα του το κουνάνε ρούπι όταν βλέπουν ποντίκι! Έβαλε κατι περίεργες φάκες που προσελκύουν τα ποντίκια μέσα, τρώνε το δηλητήριο και μετά ψοφάνε, λέει, στη φωλιά τους οπου κι αν είναι αυτή. Ευτυχώς οι σκύλοι δεν μπορούν να τις βρουν εκεί που τις έβαλε.
Για τρεις βδομάδες λοιπόν ήμουν χάλια και δεν τολμούσα να ανοίξω την αποθήκη να καθαρίσω, μέχρι που φώναξα χτες μια φίλη μου Καλαμποκιστανή που δεν ιδρώνει τ' αυτί της και είχε πεθάνει στο γέλιο. Της είπα ότι την ήθελα για ψυχολογική υποστήριξη. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τη φρίκη και την αηδία. Σκούπισα δις, σφουγγαρισα τρεις φορές με τον ατμό, έπλυνα όλα τα ράφια με τον ατμό, έριξα χλωρίνη παντού και όταν στέγνωσε ξανασφουγγαρισα με τον ατμό και μετά με dettol, με το οποίο και σφουγγαρισα όλο το σπίτι. Αυτή τη στιγμή βρωμοκοπαει ολόκληρο το σπίτι σαν νοσοκομείο αλλά αισθάνομαι ασφαλής που θα πρέπει να έχει πεθάνει το σύμπαν απο μικρόβια. Όλα δε τα εργαλεία τα έχω πλύνει και απολύμανση, μαζί και τις σκούπες.
Να σας πω και για τη στολή μου: έβαλα πάνω απο το χείλος μου Vicks Vaporub, όπως κάνουν στα νεκροτομεία όταν έχουν σαπιζοντα πτώματα, χειρουργική μάσκα, χειρουργικά γάντια, πόδια βαρέων βαρών και απο πάνω απο τα χειρουργικά γάντια είχα γάντια του κήπου. Το Μουφ, το Πάντα και ο σκύλος της φίλης μου είχαν ξαπλάρει παραπέρα και μας κοίταζαν σαν να είχαμε μουρλαθει. Στο Skype δε είχαμε μια Ελληνίδα φίλη μου που τσιρίζει ότι θα πάθω βουβωνική πανώλη και θα πεθάνω και να ψάχνομαι για συμπτώματα κάθε μέρα και μια Αμερικάνα, επίσης Καλαμποκιστανή φίλη μου που βρίσκεται στο Μισσσισσιπή (την πολιτεία) και με κορόιδευε μαζί με την άλλη Καλαμποκιστανή. Είχαν πεθάνει και οι δυο τους στο γέλιο.
Το ποντίκι δεν βρέθηκε και ελπιζω να έχει πεθάνει διότι αλλιώς θα πάθω καρδιακό επεισόδιο έχω. Ευτυχώς δεν υπήρχε πτώμα διότι αποκλείεται να κατάφερνα να κοιμηθώ για καμία βδομαδα.
Δυστυχώς ο εξολοθρευτής είπε ότι μάλλον το ποντίκι ηταν του αγρού και ήρθε διότι είχα μέσα στην αποθήκη το φαΐ του Μουφ και του Πάντα. Φυσικά το πέταξα και αγόρασα άλλο που τώρα το φυλάω σε αεροστεγές δοχείο που δεν μπορεί ούτε το Μουφ να το ανοίξει, το έβαλα δε έξω απο την αποθήκη ώστε αν το μυρίσει κανένα ποντίκι να το δουν τουλάχιστον οι δυο "φύλακες" που φαντάζομαι δεν θα τους αρέσει να μοιράζονται το φαΐ τους με κανέναν αν και κανεις ποτε δεν ξέρει...
