Τα βασικά:
Κοντεύει 19 μηνών.
Πέρασε τον 2ο οίστρο τον Σεπτέμβριο.
Δεν έχει στειρωθεί ακόμη.
Οι εξετάσεις στις αρχές του μηνός έδειξαν ότι είναι απολύτως υγιής.
Τα συμπληρωματικά:
Παρ' όλο που εξακολουθεί να είναι θεότρελη και ατίθαση έχει ωριμάσει και κατασταλάξει αρκετά.
Φοβάται (κλασσικά) αστραπόβροντα και μεγάλες λεωφόρους.
Έχει εμμονή (μέχρι τρέλας) με μπαλάκια.
Είναι κτητική με τα παιχνίδια της και προστατευτική στο φαγητό της (με τον Ιβάν που προσπαθεί να της το κλέψει).
Την παραμονή κάθε οίστρου έχει ένα 6ωρο απόλυτης παράνοιας. Υπερένταση, υπερκινητικότητα, λαχάνιασμα. Ο γιατρός λέει ότι είναι οι ορμόνες.
Το θέμα:
Εδώ και 1 μήνα "λερώνει" μέσα.
Όχι συστηματικά, όχι κάθε μέρα.
Άλλοτε 2-3 σταγόνες, άλλοτε λιμνούλα.
Όχι υποχρεωτικά στο ίδιο σημείο, αλλά σε 2-3 συγκεκριμένα.
Μπροστά στην μπαλκονόπορτα που αράζει ο Ιβάν.
Μπροστά στο ψυγείο.
Μπροστά στο ντουλάπι που κρύβουμε τα μπαλάκια της.
Ποτέ στα χαλιά.
Σπάνια την πιάνω στα πράσα. Όταν συμβαίνει γίνεται μπουχός χωρίς να πω κουβέντα. Όταν τα ανακαλύπτω αργότερα και με βλέπει με το σφουγγαρόπανο πάλι εξαφανίζεται.
Προσπάθησα να το συνδυάσω με γεγονότα. Συμβαίνει, αλλά όχι πάντα, όταν:
Περιμένουν να φάνε ή μυρίζει κρέας που μαγειρεύεται.
Όταν της κρύβουμε τα μπαλάκια της.
Όταν βγάζω τον Ιβαν βόλτα.
Δεν συμβαίνει ποτέ:
Όταν ξυπνάει (φεύγει σφαίρα στην βεράντα), όταν ενθουσιάζεται, όταν παίζει.
Δοκίμασα:
Να της δώσω μεζέ όταν μαγειρευω.
Να μην της πάρω τα μπαλάκια.
Να την βγάλω βόλτα πρώτη.
Δε είδα διαφορά. Άλλες φορές πιάνει και άλλες όχι.
Να σημειώσω εδώ ότι έχουν και οι 2 πρόσβαση στην βεράντα μόνιμα από ανοιχτό πορτάκι και το ελεύθερο να λερώνουν στην γωνιά τους. Η μικρή πάει κανονικά. Ο Ιβάν μόνο αν είναι άρρωστος.
Στις βόλτες κάνει και τσίσα (3-4 φορές) και κακά.
Η ρουτίνα μας είναι αμετάβλητη, η τροφή σταθερή, η ποσότητα νερού επίσης.
Κανένα σημαντικό γεγονός που να την επηρεάσει δεν έχει συμβεί.
Καμιά ιδέα;
Κοντεύει 19 μηνών.
Πέρασε τον 2ο οίστρο τον Σεπτέμβριο.
Δεν έχει στειρωθεί ακόμη.
Οι εξετάσεις στις αρχές του μηνός έδειξαν ότι είναι απολύτως υγιής.
Τα συμπληρωματικά:
Παρ' όλο που εξακολουθεί να είναι θεότρελη και ατίθαση έχει ωριμάσει και κατασταλάξει αρκετά.
Φοβάται (κλασσικά) αστραπόβροντα και μεγάλες λεωφόρους.
Έχει εμμονή (μέχρι τρέλας) με μπαλάκια.
Είναι κτητική με τα παιχνίδια της και προστατευτική στο φαγητό της (με τον Ιβάν που προσπαθεί να της το κλέψει).
Την παραμονή κάθε οίστρου έχει ένα 6ωρο απόλυτης παράνοιας. Υπερένταση, υπερκινητικότητα, λαχάνιασμα. Ο γιατρός λέει ότι είναι οι ορμόνες.
Το θέμα:
Εδώ και 1 μήνα "λερώνει" μέσα.
Όχι συστηματικά, όχι κάθε μέρα.
Άλλοτε 2-3 σταγόνες, άλλοτε λιμνούλα.
Όχι υποχρεωτικά στο ίδιο σημείο, αλλά σε 2-3 συγκεκριμένα.
Μπροστά στην μπαλκονόπορτα που αράζει ο Ιβάν.
Μπροστά στο ψυγείο.
Μπροστά στο ντουλάπι που κρύβουμε τα μπαλάκια της.
Ποτέ στα χαλιά.
Σπάνια την πιάνω στα πράσα. Όταν συμβαίνει γίνεται μπουχός χωρίς να πω κουβέντα. Όταν τα ανακαλύπτω αργότερα και με βλέπει με το σφουγγαρόπανο πάλι εξαφανίζεται.
Προσπάθησα να το συνδυάσω με γεγονότα. Συμβαίνει, αλλά όχι πάντα, όταν:
Περιμένουν να φάνε ή μυρίζει κρέας που μαγειρεύεται.
Όταν της κρύβουμε τα μπαλάκια της.
Όταν βγάζω τον Ιβαν βόλτα.
Δεν συμβαίνει ποτέ:
Όταν ξυπνάει (φεύγει σφαίρα στην βεράντα), όταν ενθουσιάζεται, όταν παίζει.
Δοκίμασα:
Να της δώσω μεζέ όταν μαγειρευω.
Να μην της πάρω τα μπαλάκια.
Να την βγάλω βόλτα πρώτη.
Δε είδα διαφορά. Άλλες φορές πιάνει και άλλες όχι.
Να σημειώσω εδώ ότι έχουν και οι 2 πρόσβαση στην βεράντα μόνιμα από ανοιχτό πορτάκι και το ελεύθερο να λερώνουν στην γωνιά τους. Η μικρή πάει κανονικά. Ο Ιβάν μόνο αν είναι άρρωστος.
Στις βόλτες κάνει και τσίσα (3-4 φορές) και κακά.
Η ρουτίνα μας είναι αμετάβλητη, η τροφή σταθερή, η ποσότητα νερού επίσης.
Κανένα σημαντικό γεγονός που να την επηρεάσει δεν έχει συμβεί.
Καμιά ιδέα;
