Εγώ αυτό έχω να πω. Αν θες να αλλάξεις τον κόσμο, πρέπει να χύσεις αίμα. Αν από μικρός έχεις μάθει να μένεις ''στην απ' έξω'', να είσαι αμέτοχος και να μην γνωρίζεις καν την σημασία της συνεισφοράς και του πνεύματος της συλλογικότητας, έτσι θα είσαι μέχρι τέλους εκτός και ΑΝ με κάποιον τρόπο (είτε ξυπνήσεις από μόνος σου είτε σε ξυπνήσουν άλλοι) καταφέρεις να ταρακουνηθείς και μπεις στη δράση... θα ανέχεσαι, θα υπομένεις και θα προσπερνάς καταστάσεις κλείνοντας τα μάτια διότι έτσι σε έμαθαν....να μένεις μακριά προκειμένου να μην λερώσεις τα χρυσαφένια σου χεράκια...
Μια καμπάνια περίθαλψης αστέγων, φροντίδας αδέσποτων, καθαρισμού σκουπιδιών κτλ. με την ενεργό συμμετοχή των παιδιών, έχει και βαθύτερες επιδράσεις στην ψυχική υγεία και γενικότερη ιδεολογία των μαθητών. Διδάσκονται να παλεύουν για να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο που δεν τους αρέσει, να προσφέρουν χέρι βοήθειας, να διεκδικούν ένα καλύτερο αύριο... το ότι είναι παιδιά δεν σημαίνει ότι είναι ανίκανα και ότι πρέπει να τα κλείνουμε σε ένα ''προστατευτικό καβούκι'' και να τα περιορίζουμε στην αποστήθιση και στα τεστ. Ίσα-ίσα που τα διαγωνίσματα και τα κατεβατά των αρχαίων και της ιστορίας, δεν προετοίμασαν ποτέ κανένα παιδί για την αληθινή κοινωνία εκεί έξω, παρά μόνο δίδαξαν βαθμοθηρία και σιχαμερό ανταγωνισμό...
Στο μέλλον τέτοια απάθεια εξελίσσεται και πολύ χειρότερα...παιδιά που θα γίνουν σύντομα ενήλικες και θα ανέχονται τα 200 το μήνα, την κακομεταχείριση, την καταπάτηση δικαιωμάτων τους πχ από τον εργοδότη τους κλπ. ...εκεί να δούμε τους ''άξιους γονείς'' που έμαθαν έτσι τα βλαστάρια τους...να δούμε πως θα τα ''ξυπνήσουν'' για να διεκδικήσουν ότι δικαιούνται. Με το καλό στον εργοδότη που δεν θα τους παρέχει ασφάλιση και θα τους δίνει με το έτσι θέλω το πολύ 200 το μήνα, να του δείξουν το απολυτήριο λυκείου με Α'...