Η κουτάβα μας μεγαλώνει και ομορφαίνει (μάνα κουκουβάγια) βέβαια μόνο εγώ το λέω αυτό γιατί όποιος μας βλέπει στο δρόμο αλλάζει πεζοδρόμιο, αφού έχω καταντήσει να πηγαίνω συνέχεια από τον δρόμο για να μην ενοχλώ
Εδώ σε φιλικό σπίτι στη Σαλαμίνα, μας τρέχει και η τσίμπλα λίγο...
Η κουτάβα μεγαλώνει και αλλάζει... όταν αρχίζει και βραδιάζει ή όταν βγαίνουμε το πρωί που τώρα πια αργεί να ξημερώσει είναι στην τσίτα. Μην πλησιάσει άνθρωπος ή σκύλος σηκώνει τρίχα , γρυλίζει και μετά αρχίζει το γάβγισμα... Μετά από ένα δύο περιστατικά (το ένα στη Σαλαμίνα προχθες) που έκανε και ξαφνικό τίναγμα να ορμήξει είμαι πιο πολύ παρατηρητική και προσπαθώ να προλαβαίνω καταστάσεις. Κατευθείαν διόρθωση και στο κάτσε ( ο εκπαιδευτής μου είπε να την βάζω στο ξάπλα καλύτερα το οποίο θα το εφαρμόσω από σήμερα).
Κατα τ'άλλα είναι η ίδια Μίλυ που ξέρω, βούτυρο με όλους , ανθρώπους και ζώα , γνωστούς και αγνώστους (αρκεί να είναι μέρα βέβαια). Και στο σκυλόπαρκο πάμε ακόμα αλλά ανάλογα το ποιος είναι καθόμαστε αλλιώς "γεια σας" . Ειδικά με τα πιτμπουλοειδή έχουμε ένα θεματάκι. Από ότι έχω καταλάβει χρησιμοποιούν πολύ το δάγκωμα (εννοώ πιο δυνατό από τ'άλλα) στο παιχνίδι τους και η δικιά μου δεν το γουστάρει αυτό , εκνευρίζεται. Έτσι εκτός από δύο συγκεκριμένα που είναι πολύ καλά και οι ιδιοκτήτες είναι πολύ προσεκτικοί καθόμαστε διαφορετικά φεύγουμε κατευθείαν.