Να τα πάρουμε από την αρχή, και παρεπιπτόντως, σίγουρα θα ακούσεις και τον αντίλογο εδω
Είμαστε άνθρωποι. Όπως όλα τα είδη πρώτα προστατεύουμε τα μικρά μας, μετά οτιδήποτε άλλο. Σε καμία συζήτηση με μη φανατικούς και άτεκνους ζωόφιλους δεν είναι λογικό επιχείρημα το "μα και το παιδάκι σου λερώνει, αν τύχει και λερώσει και ο σκύλος μου, είμαστε πάτσι". Ναι, το ξέρω ότι δεν εννοείς αυτό, αλλά μην το χρησιμοποιήσεις σε συζήτηση με γονείς, έτσι ακούστηκε και με το που θα το πεις, παει το δίκιο σου.
Αν σε ενοχλούν οι βρωμιές των άλλων, θέσε θέμα και κάνε καβγά, έχεις κάθε δικαίωμα και μπορεί να βρεις και υποστήριξη. Το ότι ο κάθε βρωμιάρης πετά αποτσίγαρα και σακουλάκια από πατατάκια δεν είμαι όμως αντεπιχείρημα για το αν και ο σκύλος βρωμίζει η όχι.
Από εκεί και πέρα, ρεαλιστικά μιλώντας, αν παίζει ένα παιδί στο γκαζόν, δεν σου στερεί το δικαίωμα να πας και εσύ μετά με το σκύλο να καθήσεις. Όμως αν έχετε γενικά ένα περιφραγμένο γκαζόν χωρίς κατοικίδια, το να έχεις εκεί ένα σκύλο που κατουράει, πιθανόν να αφοδεύσει (και ας τα μαζέψεις μετα) ή χάνει τρίχες, πθανότατα στερεί από ένα νήπιο την ελευθερία να παίξει μετά εκεί, και χωρίς να είναι η μάνα παλαβή. Μιλάω για νήπιο, όχι για παιδί γυμνασίου προφανώς. Και επειδή ο γονιός δεν μπορεί να ξέρει αν το κάθε σκυλί εχει π.χ. παράσιτα ή μη, και επειδή το γκαζόν από ακαθαρσίες δεν καθαρίζει τέλεια, μπορεί όντως ο σκύλος να σημαίνει ότι πια παιδιά που έπαιζαν στο χώρο αυτό, δεν μπορούν να παίξουν εκεί πια. Γι αυτό προσπάθησε να κάνεις μια κουβέντα και με τους άλλους ενοίκους. Αν είναι ένας που εχει θέμα, κανεις όπως καταλαβαίνεις. Αν είναι πολλοί, αλλάζουν τα πράγματα.