Γιατί πρέπει να είναι τσιπαρισμένος ο σκύλος μας; Γιατί αρκεί μια κακιά στιγμή, ένα χαζό συμβάν για να τον χάσουμε. Τι έπαθα πριν από μισή ώρα;
Συνήθως τα σκυλιά τα πάμε 2 άνθρωποι βόλτα. Πριν λίγο λοιπόν είπα να τα πάω μια πολύ μικρή βόλτα μόνο για την ανάγκη τους και τα 2 μαζί...Κατεβαίνουμε βγαίνουμε στο δρόμο, αρχίζει ο τραμπούκος (βλ. Ελβις) να πηδάει πάνω στην Λούση όπως συνήθως..Τον μαλώνω , ηρεμεί για λίγο, κάνουν τα χοντρά τους και τα μαζεύω σε 2 σακούλες και πάω να τις πετάξω...Εκείνη τη στιγμή αρχίζει πάλι ο μπουνταλάς τις αηδίες και καταφέρνει εν ριπή οφθαλμού μέσα στον δρόμο να βγάλει το σαμαράκι της Λούσης...Νόμιζα ότι θα πάθω εγκεφαλικό. Περνάω τον οδηγό του στην καγκελόπορτα του κήπου μας και αρχίζω να τρέχω ξετρελαμένη πίσω από την Λούση η οποία είχε πάρει των οματιών της...Χωρίς κολάρο χωρίς τίποτα και να σκέφτομαι, τουλάχιστον έχει τσιπ...Μία κυρία βλέποντας το σκηνικό την αρπάζει καθώς την πλησίαζε και αρχίζει να την χαιδεύει..καλά να είναι η γυναίκα, κατάφερα και την έφτασα και της φόρεσα το σαμαράκι ξανά σιχτιρίζοντας τον μαύρο σίφουνα.
Η σκηνή ήταν απείρου κάλους, εγώ να τρέχω με δύο σακούλες που σκυλοβρωμούσαν στην κυριολεξία και να νοιώθω την πίεση μου να χτυπάει κόκκινο..Τέλος καλό όλα καλά και να έχω και τον μαύρο όλεθρο να με κοιτάζει με αθωότητα μέσα στη τρελή χαρά :"ωραίο αυτό το καινούριο παιχνίδι, πότε θα έρθει και η δική μου ώρα να με κυνηγάς χωρίς λουρί μαμά;;;" Αυτά πάω να ηρεμήσω τώρα...