Δεν μπορώ, έχουμε πόλεμο.
Παίρνει όλα τα παιχνίδια της και τα σκορπάει παντού. Τα μαζεύω και τα βάζω στο καλάθι. Τα παίρνει ένα-ένα και τα ξαναβάζει ακριβώς στο ίδιο σημείο που τα είχε πριν. Τα μαζεύω, τα βάζω στο καλάθι και το ανεβάζω στο ράφι. Ξυπνάει τον Ιβάν, τον φέρνει μέσα, της κατεβάζει το καλάθι, παίρνει ένα-ένα τα παιχνίδια και τα επανατοποθετεί στα ίδια σημεία. Τα μαζεύω, τα βάζω στο καλάθι και το κλείνω στην ντουλάπα. Παίρνει το ελαφοκέρατο του Ιβάν (είναι τεράστιο) και το αμολάει στην κούπα του νερού. Μαζεύω το ελαφοκέρατο και σφουγγαρίζω. Δεν γεμίζω την κούπα. Στέκεται μπροστά της και με κοιτάει με μάτι που γυαλίζει. Και όλα αυτά σε απόλυτη ησυχία.
Έχουμε πόλεμο σας λέω.
(αχ αυτές οι ορμόνες, κάνουν τα γκρέμλιν, τέρατα της κολάσεως)