Το ξύλο της αρκούδας

[Sara]

Το Μουφ δεν το έχω δείρει ποτέ, ούτε πρόκειται. Παραδόξως, παρά τα διάφορα που κάνει κατά καιρούς, δεν μπορώ καν να θυμώσω. Με έχει τρομάξει κανα-δυο φορές, αλλά αυτό είναι όλο. Αυτός που πρέπει να τον έδερνε τακτικά ήταν ο πρώτος του αφεντικός διότι όταν τον πρωτοπήρα και μου βούτηξε φαΐ από την κουζίνα, σήκωσα τα χέρια μου ψηλά και είπα "αχ, βρε Μουφ!" κι αυτό έκανε πίσω φοβισμένο σαν να περίμενε να το δείρω το οποίο φυσικά και δεν έκανα.

Αυτό όμως που θέλει οπωσδήποτε το Μουφ είναι να του βαράνε τον κώλο του αφ0ύ τον ξύσουνε πρώτα για πλάκα!! Έρχεται, τρίβεται πάνω στο γόνατό μου και μου δείχνει κιόλας με το κεφάλι πού ακριβώς θέλει τις χειροκωλιές του! Οι οποίες πρέπει να προηγούνται από ξύσιμο!!!!!

 

[sea-mol]

Καταλήξατε σε αυτή τη μέθοδο έχοντας διαπιστώσει πως τυχόν άλλες δεν δουλεύουν, ή απλά σας βγήκε με το πρώτο και συνεχίσατε;

Αφού τα έχει πει αυτά πρώτος ο άρχοντας.
Δεν στα εξηγεί ωραία?
Μάθε μπαλίτσα....

 

[Marion_Russel]

4)δεν με φοβαται γενικοτερα ,παρα μονον τις συνεπειες της ανυπακοης του...

Είμαι πολύ αντίθετη στο οτι ο φόβος κάνει το σκύλο να σε υπακούσει και να αποτρέψει ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Αν ο σκύλος αρχίσει να φοβάται ή εσένα ή τις συνέπειες τις ανυπακοής του (όπως θες πες το) τότε πιστεύω θα χαθεί ο έλεγχος. Αυτό, τουλάχιστον μου έχει δείξει εμένα η ιστορία μέχρι τώρα. Και έχω πολλά παραδείγματα αν θες να σου πω.

αυτο αποδεικνυεται απο την καθημερινη του χαρα στην παρεα μου,την ανεση με την οποια παιζει μαζι μου,και το δραμα που ζουμε οποτε με αποχωριζεται εστω και για ελαχιστο χρονο...

Και σε αυτό είμαι πολύ επιφυλακτική, δηλαδή, στο κατά πόσο τα σκυλιά αγαπάνε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Και έναν άγνωστο να δουν στο δρόμο πάλι μες στη χαρά θα είναι και θα παίζουν μαζί του (και άμα τα ταΐσει κιόλας και αρχίσει να ξεμακραίνει, εκεί να δεις κλάμα).

 

[Mandy.D.A.S]

Είμαι πολύ αντίθετη στο οτι ο φόβος κάνει το σκύλο να σε υπακούσει και να αποτρέψει ανεπιθύμητες συμπεριφορές. Αν ο σκύλος αρχίσει να φοβάται ή εσένα ή τις συνέπειες τις ανυπακοής του (όπως θες πες το) τότε πιστεύω θα χαθεί ο έλεγχος. Αυτό, τουλάχιστον μου έχει δείξει εμένα η ιστορία μέχρι τώρα. Και έχω πολλά παραδείγματα αν θες να σου πω.



Και σε αυτό είμαι πολύ επιφυλακτική, δηλαδή, στο κατά πόσο τα σκυλιά αγαπάνε, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Και έναν άγνωστο να δουν στο δρόμο πάλι μες στη χαρά θα είναι και θα παίζουν μαζί του (και άμα τα ταΐσει κιόλας και αρχίσει να ξεμακραίνει, εκεί να δεις κλάμα).

Στο πρωτο σκελος συμφωνω, στο δευτερο οχι.
Υπαρχουν απειρα παραδειγματα αγαπης προς τον ανθρωπο, που ηταν μαλιστα ανιδειοτελη.
Φυσικα τα σκυλια αγαπανε. Αγαπανε αλλους σκυλους(περιστατικα που προστατευουν χτυπμενα σκυλια στο δρομο πχ), αγαπανε κι εμας, αν το αξιζουμε φυσικα.

 

[Marion_Russel]

Στο πρωτο σκελος συμφωνω, στο δευτερο οχι.
Υπαρχουν απειρα παραδειγματα αγαπης προς τον ανθρωπο, που ηταν μαλιστα ανιδειοτελη.
Φυσικα τα σκυλια αγαπανε. Αγαπανε αλλους σκυλους(περιστατικα που προστατευουν χτυπμενα σκυλια στο δρομο πχ), αγαπανε κι εμας, αν το αξιζουμε φυσικα.

Δεν νομίζω να μπορεί κάποιος να απαντήσει με σιγουριά σε αυτό το θέμα. Ελπίζω να ισχύει, γιατί ξενερώνω στην ιδέα ο σκύλος μου να μη με αγαπά. Αλλά μέχρι να μου μιλήσει και να μου το πει θα διατηρώ τις επιφυλάξεις μου

 

[Mandy.D.A.S]

Πολλες φορες μας το λενε (ανθρωποι), αλλα δεν ισχυει απαραιτητα..
Μη μενεις στα λογια, οι πραξεις μετρανε. Πιστευω οτι τα σκυλια οταν δειχνουν την αγαπη τους ειναι πιο ειλικρινη απο τους ανθρωπους.

 

[vas]

Μήπως μεταφράζουμε μια συμπεριφορά του σκύλου βάσει ανθρωπίνων δεδομένων όμως ;

Ξέρω πως ο σκύλος μου με "συμπαθεί" γιατι όταν έχει να με δει ώρα/μέρες καταλαβαίνω οτι χαίρεται με τον ερχομό μου αλλα δε ξέρω αν ονομάζεται αγάπη αυτό. Δε λέω πως αποκλείεται να αγαπάνε απλά θεωρώ πως αυτό δε συμβαίνει όπως το αντιλαμβανόμαστε οι άνθρωποι. Κάπου μου φαίνεται είχα διαβάσει μια έρευνα που έλεγε πως ο σκύλος όταν βλέπει το αφεντικό του εκκρίνει την ίδια ορμόνη που εκκρίνουν οι άνθρωποι όταν βλέπουν αγαπημένα τους πρόσωπα.

 

[Elrandir]

Νομίζω οτι τα σκυλιά μπορούν να νιώσουν και να δώσουν αγάπη. Η διαφορά είναι ότι δεν το κάνουν τόσο υπερβολικά όσο οι άνθρωποι. Δεν θα μας κατσιάσουν στα γλυψίματα όλη μέρα όπως τα κατσιάζουμε εμείς στα χάδια με τη δικαιολογία οτι τα αγαπάμε. Θα κάνουν σα χαζοχαρούμενα όταν γυρνάμε σπίτι και μετά θα ηρεμήσουν. Συνήθως είμαστε οι άνθρωποι που φερόμαστε υπερβολικά και εκδηλώνουμε πολύ την αγάπη μας. Τα σκυλιά τη νιώθουν αλλά ειναι πιο μετρημένα στη συμπεριφορά τους.

 

[epial]

Αγίασε το θέμα!

Από το ξύλο το γυρίσαμε στην αγάπη!

 

[johnk]

...Κάπου μου φαίνεται είχα διαβάσει μια έρευνα που έλεγε πως ο σκύλος όταν βλέπει το αφεντικό του εκκρίνει την ίδια ορμόνη που εκκρίνουν οι άνθρωποι όταν βλέπουν αγαπημένα τους πρόσωπα.

Θέλεις να πεις, μάλλον, για μία από τις εξής δύο ορμόνες:

1) Σεροτονίνη
Η ορμόνη της χαράς και της κοινωνικότητας... όσο αυξημένη είναι, τόσο πιο κοινωνικοί και ¨χαρούμενοι" είμαστε (και οι σκύλοι)... προσοχή, όμως: αρκετά πολύπλοκη η λειτουργία αυτής της ορμόνης... δεν είναι μαύρο-άσπρο... κάποιες φορές σχετίζεται και με την επιθετικότητα...

2) Ωκυτοκίνη
Η ορμόνη που αυξάνει άμεσα, όταν η μητέρα βλέπει το μωρό και αντίστροφα...
Οταν βλέπουμε "πραγματικά" αγαπημένα πρόσωπα... με αυτή περίπου τη σχέση που ανέφερα (μητέρα - μωρό)... συμβαίνει και στους σκύλους...
Μην ξεχνάμε ότι ο κάθε σκύλος (αναμένεται να) νιώθει σαν "μωρό" της οικογένειας, ειδικά με τους αρχηγούς της (μπαμπάς - μαμά)...
Σε αυτή την ορμόνη οφείλεται το φαινόμενο του "παιδομορφισμού" (neoteny), που "προίκισε" τα πρώτα κουτάβια λύκου, τα οποία εξημερώθηκαν από τον άνθρωπο... και, έτσι, είναι επαρκώς "υπεύθυνη" για τη δημιουργία του νέου είδους, του "σκύλου"...

 

[vas]

@johnk στην ωκυτοκίνη αναφερόμουν. Ορίστε και ένα άρθρο : http://www.tovima.gr/science/medicine-biology/article/?aid=695426 , δεν είναι αυτό που είχα διαβάσει τότε αλλα περιγράφει τα ίδια πειράματα.

 

[epial]

Βρε! Τι παθατε όλοι και αλλάζετε εικόνες στο avatar; Με μπερδεύετε!

Ποιός είσαι τώρα εσύ μ αυτό το μάτι...

Νωριτερα παρακολουθούσα ενα θεμα που εγραφε κάποιος μ ένα κεντητό λιοντάρι!
Μετα βρίσκω ενα που έμοιαζε ιδιο θεμα, αλλά ειχε ενα σκυλί.
Λεω... Μπα! Κοιτα να δεις που ο κόσμος έχει τα ιδια προβλήματα...
Τελικα εξαπατήθηκα! Απλώς υπήρξε αλλαγη avatar...

 

[Marion_Russel]

Κι εκεί που λες "ε το βλάκα τι λέει δεν του ξαναμιλάω" ξαφνικά βρίσκεστε να ανταλλάσσετε like.. (λέμε τώρα)

Πάντως, συμφωνώ απόλυτα με τον @vas ότι δεν πρέπει να μεταφράζουμε τη συμπεριφορά του σκύλου-ζώου με βάση ανθρώπινα δεδομένα, δηλαδή να τα εξανθρωπίζουμε.

 

[Mariaki]

Πως το εκανες αυτο;;

Δεν την έχω χτυπήσει ΠΟΤΕ. Ούτε καν της έχω φωνάξει. Διόρθωση δέχεται μόνο με το τράβηγμα του οδηγού. Μέχρι εκεί. Μου το είχαν ξεκαθαρίσει από την αρχή. Η οποιαδήποτε άσκηση βίας επάνω της θα φέρει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα. Βγήκε από το λουρί 10 μηνών ελεύθερη, δεν επέτρεψα ποτέ να δεχθεί επίθεση, δεν την έχουν πονέσει ποτέ και ποτέ δεν επέτρεψε η ίδια σε αρσενικό ή θηλυκό να την ακουμπήσει από πίσω. Απωθεί και ορίζει τα όρια της με airbite και αν ο άλλος επιμένει τον ακινητοποιεί κάτω με το στήθος της και με την κεφάλα της μες τα μούτρα του. Ο πιο εύκολος τρόπος για να ανοίξω τα σαγόνια της είναι να βάλω το χέρι μου μέσα στο στόμα της. Παραδίνεται.

 

[PXM-DANBULL]

Πως το εκανες αυτο;;

Ποιο απ’ όλα;
Αν εννοείς το άνοιγμα του στόματος, είναι απαραίτητο να το μάθει από κουτάβι. Μπορεί να χρειαστεί να του σώσει τη ζωή. Η επαφή μου στο στόμα της την ηρεμεί, και αυτό χτίζεται με τον καιρό, ξεκινώντας από κουτάβι με τάισμα από το χέρι.

 

[Mariaki]

Ποιο απ’ όλα;
Αν εννοείς το άνοιγμα του στόματος, είναι απαραίτητο να το μάθει από κουτάβι. Μπορεί να χρειαστεί να του σώσει τη ζωή. Η επαφή μου στο στόμα της την ηρεμεί, και αυτό χτίζεται με τον καιρό, ξεκινώντας από κουτάβι με τάισμα από το χέρι.

Παρα πολυ ωραια. Ο χαρακτηρας του κουταβιου δε παιζει ρολο; γιατι κι εγω το ταιζα με το χερι του χω μαθει να μη δαγκωνει πιανει απαλα με τα δοντια αλλα οταν τσακωσει χαρτομαντηλο δεν υπαρχει σωτηρια..

 

[Giorgos.rocky]

με μεγάλωσαν οι γονείς μου και πιστευω πως έγινα καλό άτομο ( έτσι λένε εγώ δεν είμαι σίγουρος ) αλλα όταν χρειάστηκε αρπαξα μερικές στον κώλο.
μεγάλωσα μια κόρη είναι αστέρι σε όλα και όταν χρeιαστηκe έφαγε και αυτη μερικές στον κώλο.
είμαι ιδιοκτήτης ενός γερμανικού ποιμενικού 3μηνών δεν χρειάστηκε αλλά αν χρeιαστεί θα αρπάξη και αυτός μερικές στον κώλο.

 

[d-friend]

.. μερικές στον κώλο.
.. και αυτη μερικές στον κώλο.
.. και αυτός μερικές στον κώλο.

Τι να λέμε.. Κωλοκατάσταση..

 

[l.Kyveli]

όχι δεν το λέω ειρωνικά, ο άνθρωπος είναι ανώτερος από τον σκύλο. Αυτό δεν σημαίνει ασυδοσία ή κάτι άλλο προς τον σκύλο αλλά πρόσθετη ευθύνη ώστε να του παρέχουμε προστασία, τροφή, εκπαίδευση κλπ. Ο Δίας είναι μέλος της οικογένειας μου, και σκυλοπαιδί μου, αλλά αν κάνω ένα πραγματικό παιδί δεν θα είναι ίσος με το παιδί μου.

Πήγα πίσω τώρα αλλά πάνω σε αυτό το οποίο συμφωνώ έχω να πω το εξής. Τα σκυλοπαίδια μου δεν είναι ίσα με το ανθρώπινο παιδί μου αλλά όχι γιατί είμαι ανώτερο είδος αλλά γιατί είναι το παιδί μου. Το ίδιο με εμένα . Και για το σκύλο μου , το παιδί του, όχι δεν έγινα byb, θα ήταν ανώτερο από το δικό μου παιδί. Καθαρά γονεϊκό ένστικτο είναι αυτό , το οποίο και διασφαλίζει τη προστασία των ευάλωτων ομάδων.

 

[mariakala]

έχω χάσει πολύτιμα post... αυτό το θέμα είναι θησαυρός!!! θα το διαβάσω ΌΛΟ και θα επανέλθω με απορίες... όσοι είστε akoam εδώ tah θελα απαντήσεις αν δεν καλυφτώ...