Καλησπέρα σε όλους,
Ειμαι νέο μέλος στην παρέα σας, έχω διαβάσει όμως αρκετά θέματά σας αλλά το συγκεκριμένο και για την συγκεκριμένη ράτσα δεν κατάφερα να βρω αν έχει διατυπωθεί ξανά. Έχω ένα cane corso 18μηνων, είχαμε κ παλαιότερα θέμα κάθε φορά που φεύγαμε από το σπίτι, τις πρώτες μέρες γαυγίσματα & γρατζουνιές στην πόρτα, ποτέ ζημιές όμως μέσα στο σπίτι, μετα βέβαια συνήθιζε και απλά μπορεί να του φεύγανε μέσα την στιγμή που άκουγε το αμάξι από κάτω κ καταλάβαινε ότι ήρθαμε. Τώρα έχουμε μετακομίσει εκτός Αθήνας, προς το παρόν δεν μένουμε μόνοι μας του ειναι όμως γνωστό το σπίτι διότι ερχόμαστε εδώ διακοπές, αλλά κ παλι μόνος του δεν μπορεί να μείνει, κάθε φορά που φεύγει ένας από τους δυο, κυρίως το αγόρι μου, αγχώνεται, γαβγίζει κ ειναι πέρα δώθε συνεχώς μέχρι να μιλήσω πιο έντονα και να ηρεμήσει φυσικά όταν θέλει εκείνος. Πιο παλιά έχουμε κάνει το λάθος και του έχουμε φωνάξει και του είχαν φύγει. Όποτε αφαιρέσαμε τις φωνές από το είδος της τιμωρίας. Είχαμε φωνάξει μια εκπαιδεύτρια σπίτι κ μας είπε ότι έχει άγχος αποχωρισμού. Μας έδωσε κάποιες οδηγίες για εκπαίδευση, τις εφαρμόσαμε, αλλά τώρα που αλλάξαμε περιβάλλον δεν ειναι εύκολο καθώς δεν είμαστε μόνοι μας στο σπίτι. Αυτό που θέλω να μάθω ειναι αν αυτό το άγχος κάποια στιγμή θα του φύγει. Αν έχει αντιμετωπίσει κάποιος κάποια παρόμοια κατάσταση η βοήθεια θα ήταν πολύτιμη γιατι δεν ειναι το θέμα ότι δεν μπορούμε να φύγουμε από το σπίτι (διότι και τώρα φεύγουμε αλλά πάντα υπάρχει κάποιος στο σπίτι) αλλά έχουμε δει κ καταλαβαίνουμε ότι ταλαιπωρείται ο ίδιος με αυτή την κατάσταση κ μας στεναχωρεί πολυ.
Ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας.
Κατερίνα
Ειμαι νέο μέλος στην παρέα σας, έχω διαβάσει όμως αρκετά θέματά σας αλλά το συγκεκριμένο και για την συγκεκριμένη ράτσα δεν κατάφερα να βρω αν έχει διατυπωθεί ξανά. Έχω ένα cane corso 18μηνων, είχαμε κ παλαιότερα θέμα κάθε φορά που φεύγαμε από το σπίτι, τις πρώτες μέρες γαυγίσματα & γρατζουνιές στην πόρτα, ποτέ ζημιές όμως μέσα στο σπίτι, μετα βέβαια συνήθιζε και απλά μπορεί να του φεύγανε μέσα την στιγμή που άκουγε το αμάξι από κάτω κ καταλάβαινε ότι ήρθαμε. Τώρα έχουμε μετακομίσει εκτός Αθήνας, προς το παρόν δεν μένουμε μόνοι μας του ειναι όμως γνωστό το σπίτι διότι ερχόμαστε εδώ διακοπές, αλλά κ παλι μόνος του δεν μπορεί να μείνει, κάθε φορά που φεύγει ένας από τους δυο, κυρίως το αγόρι μου, αγχώνεται, γαβγίζει κ ειναι πέρα δώθε συνεχώς μέχρι να μιλήσω πιο έντονα και να ηρεμήσει φυσικά όταν θέλει εκείνος. Πιο παλιά έχουμε κάνει το λάθος και του έχουμε φωνάξει και του είχαν φύγει. Όποτε αφαιρέσαμε τις φωνές από το είδος της τιμωρίας. Είχαμε φωνάξει μια εκπαιδεύτρια σπίτι κ μας είπε ότι έχει άγχος αποχωρισμού. Μας έδωσε κάποιες οδηγίες για εκπαίδευση, τις εφαρμόσαμε, αλλά τώρα που αλλάξαμε περιβάλλον δεν ειναι εύκολο καθώς δεν είμαστε μόνοι μας στο σπίτι. Αυτό που θέλω να μάθω ειναι αν αυτό το άγχος κάποια στιγμή θα του φύγει. Αν έχει αντιμετωπίσει κάποιος κάποια παρόμοια κατάσταση η βοήθεια θα ήταν πολύτιμη γιατι δεν ειναι το θέμα ότι δεν μπορούμε να φύγουμε από το σπίτι (διότι και τώρα φεύγουμε αλλά πάντα υπάρχει κάποιος στο σπίτι) αλλά έχουμε δει κ καταλαβαίνουμε ότι ταλαιπωρείται ο ίδιος με αυτή την κατάσταση κ μας στεναχωρεί πολυ.
Ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας.
Κατερίνα