Γεια σου Sofikaa!!
Στο avatar σου είναι σαν να βλέπω το πρώτο μου σκυλί (μου πέθανε πριν πέντε μήνες), και στην περιγραφή σου είναι σαν να μιλάς για αυτήν. Η σκυλίτσα σου είναι πολύ ενεργητική, φασαριόζα, σίφουνας, ζωηρή και παιχνιδιάρα, έτσι δεν είναι? Είναι επίσης πολύ-πολύ αγαπησιάρα και συνέχεια δίπλα σου, έτσι?... Τουλάχιστον η δική μου έτσι ήταν.
Όταν έκανα την κόρη μου, η Millly ήταν 1,5 έτους, δηλαδή μέσα στην τρέλα της. Την αφήσαμε από την αρχή να πάει κοντά στο μωρό, να το μυρίσει, να το γλύψει λίγο στα ποδαράκια, να κάτσει κοντά του και να το περιεργαστεί, πάντα φυσικά με το απόλυτο έλεγχό μας. Όταν ο ένας μας κρατούσε το μωρό αγκαλιά, ο άλλος κρατούσε το σκυλί αγκαλιά, την προσέχαμε κι αυτή όσο το δυνατόν περισσότερο, για να μη νιώθει παραμελημένη. Όταν λίγο μεγάλωσε η κόρη μου και άρχισε να κάθεται στο πάτωμα αρχικά και μετά λίγο-λίγο να μπουσουλάει, άρχισαν να ψιλοπαίζουν μαζί. Σε εκείνη τη φάση προσπάθησε κάπως η Milly να της επιβληθεί, αλλά η κόρη μου δεν τη φοβήθηκε, την "ψιλοσβέρκωσε" κιόλας, την ..."καβάλησε"!!...., εννοείται υπό τον απόλυτο έλεγχό μου όλα αυτά. Ε, μια, δυο, τρεις φορές, τελικά αποδέχτηκε την κατώτερη θέση της και δεν είχαμε άλλα θέματα.
Γιατί να μην κοιμάται μαζί σας το σκυλί πια? Εμάς πάντα κοιμόταν στα πόδια μας. Θα έχεις το μωρό να κοιμάται στο κρεβάτι σας μήπως?... Δεν νομίζω...
Όσον αφορά τη ζήλια που σας χωρίζει όταν αγκαλιάζεστε, νομίζω πως στο It's me or the dog, έχει δείξει ότι αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να της γυρίζετε την πλάτη και να σταυρώνετε τα χέρια και να την αγνοείτε όσο προσπαθεί, και όταν επιτέλους κάτσει ήσυχη να την επιβραβεύσετε.
Ένα τελευταίο: όταν ήμουν έγκυος, μέχρι το τέλος, η Milly ερχόταν και κοιμόταν στην κοιλιά μου. Ίσως είναι χαζούλικο αυτό που θα πω, αλλά νομίζω ότι καταλάβαινε το μωρό και ίσως και να το άκουγε??.... Ήταν απίστευτο το πώς κούρνιαζε και πόσο βαθιά κοιμόταν, αν σου το κάνει και η δικιά σου, άφησέ την, θα είναι υπέροχο και για τις δυο σας...