Καταρχάς θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τον χρόνο σας και τις απαντήσεις σας
Οπως είπε και ο Μιχάλης, είναι ένα πάρα πολύ ωραίο θέμα για συζήτηση και γιατί όχι να μας βοηθήσει.
Οι συγκεκριμένες ασκήσεις, έχουν σαν στόχο ο σκύλος να έχει την προσοχή του σε εμάς, ανεξάρτητα από το ερέθισμα που θα συναντήσει. Οπως και όλες οι εντολές που μαθαίνουμε στα σκυλιά μας, ξεκινάνε σε χώρο με μηδενικά ερεθίσματα και σιγά σιγά αυξάνουμε τα ερεθίσματα όπως επίσης και την επιβράβευση. Μέχρι εδώ όλα φαντάζουν απλά, όρεξη να έχεις και χρόνο να περνάς με το φιλαράκι σου...
Το πρόβλημα στην προκειμένη περίπτωση είναι το ίδιο το ερέθισμα και πως δεν προλαβαίνεις ΚΑΝ να το εισάγεις.
Κάποια σκυλιά με το που το αντιληφθούν,
αυτόματα ξεχνούν τα πάντα.
Δεν υπάρχει τίποτα άλλο γύρω τους, εκτός από το ίδιο το ερέθισμα.
Ξεκινάς πάλι από την αρχή...
Ολα καλά... Εκτελεί σαν ρομπότ.... μέχρι να το ξαναδεί...
Δεν υπάρχεις καν.
Κάθε φορά, όσο άψογα και συνεργάσιμα να είναι ΠΡΙΝ, με το που το δουν σεληνιάζονται.
Ψάχνοντας έπεσα στα λεγόμενα thresholds.
Προσπαθείς -λένε- να κρατήσεις τον σκύλο under threshold, μέχρι να περάσει το ερέθισμα. Απαξ και μπει σε over threshold μπαίνει σε mode σεληνιασμού και όπως λένε, κλείνει το τμήμα του εγκεφάλου που σχετίζεται με την μάθηση.
Αρα όταν μπει... ό,τι έχει μάθει πάει περίπατο.
Ο σκοπός είναι να μην περάσει το όριο.
Οταν αυτό το όριο όμως είναι τόσο μα τόσο χαμηλό που με το που δει το ερέθισμα παθαίνει αμόκ, κάτι άλλο πρέπει να κάνουμε.
Ε, αυτό το κάτι είναι το ζητούμενο
