Στην πράξη, δυό χρόνια τώρα που ασχολούμαι, δεν έχει υπάρξει σκύλος, που να μην μπόρεσε να ασχοληθεί, σε επίπεδο απλής εκγύμανσης και εκτόνωσης. Ούτε σωματικά, ούτε συμπεριφορικά. Μάλιστα, πολλά σκυλιά που ξεκίνησαν με συμπεριφορικά θέματα, κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό, να τα βελτιώσουν. Ο σκύλος, πρέπει να το γουστάρει. Στο agility δεν υπάρχει τιμωρία, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου διόρθωση. Οπότε, αν ο σκύλος δεν θέλει, απλώς δεν γίνεται. Αν υπάρχει πρόβλημα υγείας, που να του επιτρέπει όμως να γυμνάζεται, η προπόνησή του, προσαρμόζεται στο πρόβλημά του. Οι κανόνες ασφαλείας για την ζωή του σκύλου, είναι πολύ αυστηροί στο agility. Καταπόνηση υπάρχει σίγουρα. Αθλημα είναι. Οπως καταπονούνται οι αθλητές, έτσι και οι σκύλοι. Η προπόνηση ξεκινάει πάντα, με ζέσταμα μέσω ειδικών ασκήσεων και τελειώνει με διατάσσεις. Ενας βαρύς, μεγαλόσωμος σκύλος, σίγουρα ταλαιπωρείται περισσότερο. Και πάλι, η προπόνηση προσαρμόζεται. Κυρίως ως προς τα ύψη, που πηδάει. Οι βραχυκέφαλες φυλές, στην Ελλάδα, με τόση ζέστη, αντέχουν λιγότερο από τα άλλα. Μεγάλης ηλικίας υγιείς σκύλοι, έρχονται για προπόνηση και μάλιστα τα πάνε ανέλπιστα καλά. Το χαίρονται τόσο πολύ, που αλλάζει στην κυριολεξία, η έκφραση του προσώπου τους. Καθαρόαιμα akita και afgan και azahouak [όλο ξεχνάω πως γράφεται
] που δεν το έχουν καθόλου στο αίμα τους, με υπομονή και προπόνηση, τα καταφέρνουν μια χαρά. Ο σκύλος πρέπει να έχει βασική υπακοή. Είναι απαραίτητη για να υπάρχει επικοινωνία με τον χειριστή του. Η αγωνιστική επικοινωνία, επιτυγχάνεται με τον καιρό, μέσω των προπονήσεων. Στο δια ταύτα, προπόνηση agility, μπορούν να κάνουν σχεδόν όλα τα υγιή σκυλιά.
Το αγωνιστικό agility, έχει ένα βαθμό δυσκολίας παραπάνω όμως. Στην χώρα μας, είναι στα πολύ πρώτα του βήματα και δύσκολα βγαίνουν υγιή συμπεράσματα. Πρέπει ο αγώνας, να βγει αλάνθαστα και στον σωστό χρόνο. Συνδιασμός για τον οποίο είμαστε ακόμη χαλαροί, στους μέχρι τώρα αγώνες. Γιατί, αν τηρούνταν κατά γράμμα οι κανονισμοί, πολλά από τα σκυλιά, που έχουν ανέβει βάθρο έως τώρα, θα έπρεπε να είχαν αποκλειστεί. Είναι όμως αισιόδοξο, ότι υπάρχουν περίπου 40 σκυλιά, που λαμβάνουν συστηματικά μέρος στους έως τώρα αγώνες και ελπίζουμε με τον καιρό, να γίνουν ακόμη περισσότερες οι συμμετοχές. Και είναι κρίμα, που δεν υπάρχουν ομάδες στην ευρύτερη επικράτεια. Αλλά τώρα θα μου πείτε, εδώ καλά-καλά δεν υπάρχουν εκπαιδευτές και κτηνίατροι της προκοπής, ομάδες Αgility θα υπάρχουν; Μπορεί όμως κάποτε, να γίνει και αυτό
