απο εδω εμπνευστηκε και ο ποιητης το...αχ κουνελακι κουνελακι ξυλο που θα το φας...Κι εμείς αυτό κάνουμε με την Ίρις. Δεν γαβγίζει, κάνει ηλιοθεραπεία, κυνηγάει μύγες (το αγαπημένο της), παίζει με το μπαλάκι και το κονγκ της και κοιμάται στο χαλάκι που της βγάζω έξω κάθε πρωί. Στα κάγκελα έχουμε προστατευτικό πλέγμα. Το μόνο πρόβλημα που είχαμε μια - δυό φορές ήταν όταν το κουνελάκι της γειτόνισσας μας επισκέφθηκε ακάλεστο. Εκεί έπαθαν ένα σοκ, το κουνελάκι, η Ίρις και η γειτόνισσα.