Φοβίες και αλλαγές συμπεριφοράς
- Thread starter HolywoodBrn
- Ημερομηνία δημιουργίας
Το μέσα-μέσα στο πεζοδρόμιο, σημαίνει...να έχεις πλάτη τοίχο ε; Ωστε να νοιώθει πίσω της και πλάγια ασφάλεια -πλάγια μέσα από σένα, που είσαι δίπλα της σταθερά, όρθια, δυνατή και αγέρωχη, όχι καθιστή να την χαιδεύεις και να της ψιθυρίζεις γλυκόλογα έτσι;
- και να μην πανικοβάλλεται τόσο πολύ. Μην πελαγώνεις. Σταθερά και ήρεμα και θα φτιάξει.
Θα αρχίσω λέγοντας σου πως από την στιγμή που έχεις επιλέξει εκπαιδευτή και είσαι σε διαδικασία εκπαίδευσης είναι σωστότερο να ακολουθήσεις τις δικές του συμβουλές που έχει εικόνα του σκύλου και δική σου. Επίσης, δεν είναι κακό να συζητάς μαζί του και αυτά που διαβάζεις εδώ ή αλλού. Κάνεις δεν τα ξέρει όλα και πιθανόν να βρείτε μαζί και κάτι που μπορεί να διαφύγει.
Όταν 2 σκυλάκια βγαίνουν βόλτα μαζί συχνά καλύπτονται κάποιες συμπεριφορές του ενός ή και μεγεθύνονται. Η φοβίες συνήθως καλύπτονται μια που υπάρχει στήριγμα. Εδώ θα παρατηρήσω κάτι, το στήριγμα μπορεί (και πρέπει) να είναι και ο ιδιοκτήτης από μόνος του. Δηλαδή, ο σκύλος μας πρέπει να νιώθει ασφαλής μαζί μας.
Πιθανόν κάποιες δικές σου συμπεριφορές ή και κάποιο υποσυνείδητο άγχος να μη του δίνουν αυτή την ασφάλεια και να του εντείνουν τις αντιδράσεις στις φοβίες του.
Στη θέση σου θα έβρισκα ένα πολυσύχναστο μέρος από όπου θα περνούν κοντά και πολλά αυτοκίνητα, λεωφορεία, θα υπάρχει θόρυβος και κόσμος και θα καθόμουν εκεί με τον σκύλο μου. Ήρεμος και σε επαφή με αυτόν, θα του μιλούσα, θα τον τάιζα και θα έπαιζα μαζί του (θα προσπαθούσα να έχω την προσοχή του λοιπόν). Θα σταματούσα και θα καθόμασταν πάλι στο ίδιο σημείο ήρεμοι και με χάδια.
Σαν επόμενο βήμα, μαζί με τα παραπάνω θα κάναμε και βασική υπακοή σε εκείνο το σημείο. Επίσης, θα ζητούσα από ανθρώπους εκεί να τον χαϊδέψουν, να του μιλήσουν ή και να παίξουν μαζί του (μπορεί να είναι δικοί σου άνθρωποι που θα βοηθήσουν σε ένα σενάριο).
Όλα τα προβλήματα συμπεριφοράς του σκύλου μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από μια ισχυρή σχέση ανθρώπου και σκύλου. Επένδυσε εκεί και στα δύο σκυλάκια σου, σε συνεργασία με τον εκπαιδευτή.
Όταν 2 σκυλάκια βγαίνουν βόλτα μαζί συχνά καλύπτονται κάποιες συμπεριφορές του ενός ή και μεγεθύνονται. Η φοβίες συνήθως καλύπτονται μια που υπάρχει στήριγμα. Εδώ θα παρατηρήσω κάτι, το στήριγμα μπορεί (και πρέπει) να είναι και ο ιδιοκτήτης από μόνος του. Δηλαδή, ο σκύλος μας πρέπει να νιώθει ασφαλής μαζί μας.
Πιθανόν κάποιες δικές σου συμπεριφορές ή και κάποιο υποσυνείδητο άγχος να μη του δίνουν αυτή την ασφάλεια και να του εντείνουν τις αντιδράσεις στις φοβίες του.
Στη θέση σου θα έβρισκα ένα πολυσύχναστο μέρος από όπου θα περνούν κοντά και πολλά αυτοκίνητα, λεωφορεία, θα υπάρχει θόρυβος και κόσμος και θα καθόμουν εκεί με τον σκύλο μου. Ήρεμος και σε επαφή με αυτόν, θα του μιλούσα, θα τον τάιζα και θα έπαιζα μαζί του (θα προσπαθούσα να έχω την προσοχή του λοιπόν). Θα σταματούσα και θα καθόμασταν πάλι στο ίδιο σημείο ήρεμοι και με χάδια.
Σαν επόμενο βήμα, μαζί με τα παραπάνω θα κάναμε και βασική υπακοή σε εκείνο το σημείο. Επίσης, θα ζητούσα από ανθρώπους εκεί να τον χαϊδέψουν, να του μιλήσουν ή και να παίξουν μαζί του (μπορεί να είναι δικοί σου άνθρωποι που θα βοηθήσουν σε ένα σενάριο).
Όλα τα προβλήματα συμπεριφοράς του σκύλου μπορούν να ξεπεραστούν μέσα από μια ισχυρή σχέση ανθρώπου και σκύλου. Επένδυσε εκεί και στα δύο σκυλάκια σου, σε συνεργασία με τον εκπαιδευτή.
Last edited by a moderator:
χαχαχαχα δεν καταλαβαίνω τι εννοείς..δίπλα της σταθερά, όρθια, δυνατή και αγέρωχη, όχι καθιστή να την χαιδεύεις και να της ψιθυρίζεις γλυκόλογα έτσι;
όσο κι αν μέσα μου το θέλω..ΔΕΝ θα το κάνω γιατί ξέρω ότι δεν βοηθάει ουσιαστικά..Παγοκολώνα θα είμαι λεμεεεεΑν αρχίσω να της μιλάω, να την ταίζω και να παίζω μαζί της ενω έχει πάθει τον πανικό της, δεν υπάρχει κίνδυνος να θεωρήσει ότι επιβραβεύω μια συμπεριφορά;
@HolywoodBrn
Δε μπορείς να τα κάνεις και τα 3 ταυτόχρονα ούτως ή άλλως...
Μη "πελαγώνεις"!...
Αυτά (δηλ. το να έχουμε την προσοχή του σκύλου) καλό είναι να αρχίζουν με το που μπαίνει ο οδηγός, με το που βγαίνετε από το σπίτι. Θες ο σκύλος σου να συγκεντρωθεί σε εσένα και να αδιαφορήσει για το οτιδήποτε γίνεται γύρω του είτε μαλώνουν γάτες, είτε περνάει λεωφορείο ή ασθενοφόρο, είτε πέφτουν βόμβες. Αυτό σαν ιδανικός στόχος.
Το να αποσπάσεις την προσοχή του και να την κρατήσεις δεν σημαίνει επιβράβευση, δεν σημαίνει πως πρέπει να λες "Μπράβο". Θα χρησιμοποιείς το όνομα της, θα λες "Κοίτα με" ή "Εδώ" (λέξεις που δεν χρησιμοποιείς για κάτι άλλο). Θα της δίνεις μια λιχουδιά, θα παίζεις με το μπαλάκι, θα της δίνεις να δαγκώνει το λουκάνικο όταν σου δίνει την προσοχή της και αδιαφορεί για όλα τα άλλα...Εκεί πάει το "Μπράβο".
Η ώρα της βόλτας είναι πολύ εποικοδομητική και ο πιο "έμπειρος" ιδιοκτήτης θα κάνει αβίαστα αυτά που πρέπει και δεν θα είναι και εμφανή σε άλλους. Ο πιο "άπειρος" θα τα κάνει λίγο σαν μάθημα και θα δυσκολευτεί αρχικά, αλλά δε θα κρατήσει για πάντα αυτό.
Δώσε στον σκύλο σου να καταλάβει πως μαζί σου δεν υπάρχει λόγος να φοβάται και πως τα τριγύρω δεν μπορούν να τον πειράξουν. Για αυτό χρειάζεται να συνδυάσει θετικές και ευχάριστες εμπειρίες με αυτά που το φοβίζουν...Αγαπάς και την κόλαση αν περνάς καλά εκεί, ενώ μπορείς να μισήσεις και τον παράδεισο αν ταλαιπωρήσε.
Δε μπορείς να τα κάνεις και τα 3 ταυτόχρονα ούτως ή άλλως...
Μη "πελαγώνεις"!...
Αυτά (δηλ. το να έχουμε την προσοχή του σκύλου) καλό είναι να αρχίζουν με το που μπαίνει ο οδηγός, με το που βγαίνετε από το σπίτι. Θες ο σκύλος σου να συγκεντρωθεί σε εσένα και να αδιαφορήσει για το οτιδήποτε γίνεται γύρω του είτε μαλώνουν γάτες, είτε περνάει λεωφορείο ή ασθενοφόρο, είτε πέφτουν βόμβες. Αυτό σαν ιδανικός στόχος.
Το να αποσπάσεις την προσοχή του και να την κρατήσεις δεν σημαίνει επιβράβευση, δεν σημαίνει πως πρέπει να λες "Μπράβο". Θα χρησιμοποιείς το όνομα της, θα λες "Κοίτα με" ή "Εδώ" (λέξεις που δεν χρησιμοποιείς για κάτι άλλο). Θα της δίνεις μια λιχουδιά, θα παίζεις με το μπαλάκι, θα της δίνεις να δαγκώνει το λουκάνικο όταν σου δίνει την προσοχή της και αδιαφορεί για όλα τα άλλα...Εκεί πάει το "Μπράβο".
Η ώρα της βόλτας είναι πολύ εποικοδομητική και ο πιο "έμπειρος" ιδιοκτήτης θα κάνει αβίαστα αυτά που πρέπει και δεν θα είναι και εμφανή σε άλλους. Ο πιο "άπειρος" θα τα κάνει λίγο σαν μάθημα και θα δυσκολευτεί αρχικά, αλλά δε θα κρατήσει για πάντα αυτό.
Δώσε στον σκύλο σου να καταλάβει πως μαζί σου δεν υπάρχει λόγος να φοβάται και πως τα τριγύρω δεν μπορούν να τον πειράξουν. Για αυτό χρειάζεται να συνδυάσει θετικές και ευχάριστες εμπειρίες με αυτά που το φοβίζουν...Αγαπάς και την κόλαση αν περνάς καλά εκεί, ενώ μπορείς να μισήσεις και τον παράδεισο αν ταλαιπωρήσε.
Last edited:
Έχεις δίκιο. "ΝΑΙ" σε όλα Θα προσπαθήσω αρχικά να είμαι εγω η πιο ψύχραιμη και να κερδίσω την εμπιστοσύνη και την προσοχή της. Ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές
Θα προσπαθήσω αρχικά να είμαι εγω η πιο ψύχραιμη και να κερδίσω την εμπιστοσύνη και την προσοχή της. Ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές
Ξέρεις τι έχω αρχίσει με τον καιρό και συμπεραίνω; Οτι σε τέτοιες περιπτώσεις, πιο...ζωηρών ας το πω σκύλων, καλούμαστε εμείς ως ιδιοκτήτες, να κόψουμε τον λαιμό μας, για να διορθώσουμε ανεπιθύμητες συμπεριφορές, που μας δυσκολεύουν την ζωή και που...δυστυχώς, εμείς οι ίδιοι μάλλον καλλιεργήσαμε, ειδικά αν τον σκύλο, τον έχουμε από μωρό. Λάθη πολλά, σε συνδιασμό με δύσκολα γονίδια και...τσουπ...έρχεται ένα ωραίο πρωινό, που βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Και τότε, οφείλουμε να καταπιεστούμε [ως προς τις τόσο λανθασμένες συμπεριφορές μας, απόρροιες φυσικά, του πόσο πολύ αγαπάμε το βλακόσκυλο μεν, με λάθος -εξανθρωπισμένο- τρόπο δε] για να μπορέσουμε να επαναπρογραμματίσουμε την σχέση. Καταλαβαίνω πόσο δύσκολη είναι η πράξη, όταν ο άλλος [εκπαιδευτής] σου λέει πχ, περισσότερο crate, λιγότερα χάδια, λιγότερα φιλιά, λιγότερο μπλα-μπλα, όχι μαζί σου στο κρεββάτι, στον καναπέ, όχι σκυλοπάρκα, όχι χαλαρές βόλτες, μέχρι να... Το καταλαβαίνω. Το ζω. Δεν το λέω για σένα δηλαδή. Εκφράζω αυτό που διαπιστώνω και που αφορά κι εμένα άμεσα. Και λες...μα...δεν μπορώ, δεν θέλω ρε παιδί μου, να το βάλω στο crate πχ. Αει παράτα με. Γιατί να το καταπιέσω; Αφού ζημιές δεν κάνει και δεν με ενοχλεί στο σπίτι. Γιατιιιιιί;;; Και μου απαντάω...ok...μην τον βάζεις [εγώ καλά...δεν μπορώ κιόλας], αλλά μετά, μην τρέχεις "κλαίγοντας", που στον δρόμο σε πάει καροτσάκι. Και...που πας πχ στο Συγγρού μια ταπεινή βολτίτσα και φεύγεις στο τέταρτο άρον-άρον και καταντροπιασμένος, με όλους να σε αγριοκοιτάνε. Δηλαδή...το σκέφτεσαι, αποφασίζεις, διαλέγεις και...πρέπει να ζήσεις με την επιλογή σου. Λες...αυτό είναι το σκατόσκυλο που έχω. Αυτός όμως είμαι κι εγώ και μέχρι εκεί, επιλέγω να τον "στριμώξω". Και το παίρνω απόφαση, ότι δεν θα κάνω ποτέ, μια σκυλοβολτίτσα όπως την ονειρεύομαι. Ισως...όταν το σκυλάκι, γίνει παππουδάκι. Ισως...
Αν όμως, θέλεις να αποφασίζεις εσύ, για το πως θα είναι οι βόλτες σας, πρέπει, να κάνεις την καρδιά σου πέτρα. Τόσο δύσκολο. Τόσο απλό.
Κάπως έτσι, τέλος πάντων.
Βασικά...προσωπικό μου πρόβλημα, που βρήκε πάτημα να εκφραστεί, αλλά φαντάζομαι ότι θα βρει κάμποσους ομοιοπαθείς
Αν όμως, θέλεις να αποφασίζεις εσύ, για το πως θα είναι οι βόλτες σας, πρέπει, να κάνεις την καρδιά σου πέτρα. Τόσο δύσκολο. Τόσο απλό.
Κάπως έτσι, τέλος πάντων.
Βασικά...προσωπικό μου πρόβλημα, που βρήκε πάτημα να εκφραστεί, αλλά φαντάζομαι ότι θα βρει κάμποσους ομοιοπαθείς
Κοίτα, για μένα ο κάθε σκύλος έχει την δική του προσωπικότητα η οποία είναι ξεχωριστή και μοναδική. Η μέθοδος Α', η οποία έχει δουλέψει άψογα με το Χ σκύλο, δε σημαίνει ότι είναι αλάνθαστη και ότι θα ταιριάζει γάντι και στον Υ σκύλο, στον οποίο μπορεί να ταιριάζει καλύτερα η μέθοδος Β' (η οποία είναι μια προσαρμοσμένη μέθοδος Α') ή μια τελείως διαφοροποιημένη μέδοθος Γ'. Σίγουρα υπάρχουν οι σταθερές, οι οποίες λίγο πολύ, "ταιριάζουν" σε όλους τους σκύλους και πάνω στις οποίες πατάνε όλες οι υπόλοιπες μεθοδοι. Γι αυτό ακριβώς, θα βρείς εκπαιδευτές που θα σου προτείνουν και διαφορετικές μεθόδους αντιμετώπισης ενός προβλήματος η/και μιας συμπεριφοράς.
Η ουσία όμως είναι αυτό που είπες κι εσύ. Το ότι "Αποφασίζεις εσύ". Ελπίζοντας ότι θα επιλέξεις να κάνεις το καλύτερο και για το σκύλο φυσικά, αλλά και για να κάνεις τη ζωή σου ευκολότερη και πρακτικότερη. Και θα το πω..δεν έχει -για μένα- ΚΑΜΙΑ σχέση η ζωή με 2 σκυλιά, με την ζωή με 1 σκύλο. Πολύ διαφορετικό πράγμα. Θα το ξανάκανα χίλιες φορές προσωπικά γιατί στη ζυγαριά υπερισχύουν οι χαρές και τα όμορφα συναισθήματα. Παράλληλα όμως, η προσοχή, η φροντίδα και κυρίως ο χρόνος σου, μοιράζονται πλέον και μαζί μ αυτά και οι υποχρεώσεις και τα άγχη. Και ίσως οι τυχόν λανθασμένοι χειρισμοί να ξεκινούν και απο κει, συνδυαστικά με τον εξανθρωπισμένο τρόπο που τους εκφράζουμε την αγάπη μας, όπως είπες. Απο αυτά τα άγχη που μας θέλουν να είμαστε σωστοί, να τους δείχνουμε την αγάπη μας, να είναι ευτυχισμένα, να μην τους λείπει τίποτα, να..να..να..
Κι εκεί που λες, την επόμενη φορά..χελώνα, σου σκάνε μια γλυψιά και τα ξεχνάς όλα
Η ουσία όμως είναι αυτό που είπες κι εσύ. Το ότι "Αποφασίζεις εσύ". Ελπίζοντας ότι θα επιλέξεις να κάνεις το καλύτερο και για το σκύλο φυσικά, αλλά και για να κάνεις τη ζωή σου ευκολότερη και πρακτικότερη. Και θα το πω..δεν έχει -για μένα- ΚΑΜΙΑ σχέση η ζωή με 2 σκυλιά, με την ζωή με 1 σκύλο. Πολύ διαφορετικό πράγμα. Θα το ξανάκανα χίλιες φορές προσωπικά γιατί στη ζυγαριά υπερισχύουν οι χαρές και τα όμορφα συναισθήματα. Παράλληλα όμως, η προσοχή, η φροντίδα και κυρίως ο χρόνος σου, μοιράζονται πλέον και μαζί μ αυτά και οι υποχρεώσεις και τα άγχη. Και ίσως οι τυχόν λανθασμένοι χειρισμοί να ξεκινούν και απο κει, συνδυαστικά με τον εξανθρωπισμένο τρόπο που τους εκφράζουμε την αγάπη μας, όπως είπες. Απο αυτά τα άγχη που μας θέλουν να είμαστε σωστοί, να τους δείχνουμε την αγάπη μας, να είναι ευτυχισμένα, να μην τους λείπει τίποτα, να..να..να..
Κι εκεί που λες, την επόμενη φορά..χελώνα, σου σκάνε μια γλυψιά και τα ξεχνάς όλα
Μμμμ...δεν λέω ακριβώς αυτό. Παρατηρώ, ότι είναι τα ίδια συγκεκριμένα λάθη, σε πληθώρα ιδιοκτητών. Νεόκοπων κυρίως. Που νομίζουν, ότι τα κάνουν όλα σωστά, μόνο και μόνο γιατί αγαπούν τον σκύλο τους. Και συνήθως, η μία και μοναδική μέθοδος, όχι δηλαδή διαφορετική για κάθε δύστροπο σκύλο, είναι αυτή που δίνει και την λύση. Πάντα όμως. Αυτό, στο λέω από προσωπική μου παρατήρηση, πολλών περιστατικών, σε αρκετό βάθος χρόνου. Αυτό, που πάντα χαλάει τελικά την συνταγή, και την προσπάθεια, είναι η άρνηση του ιδιοκτήτη, να το αποδεχτεί. Και ναι, είναι ρε φίλε δικαίωμά μου, να κακομαθαίνω τον σκύλο μου. Αν όμως έρχομαι κάθε τρεις και λίγο και σου κλαίγομαι και σου προσάπτω και ευθύνες, έχεις το ελεύθερο, να μου προσάψεις κι εσύ μια στα μούτρα, να έρθω στα ίσα μου
Α καλά..αυτό ναι. Η άρνηση και η ξερολίαση είναι γνωστά φαινόμενα για διάφορα θέματα. Εγω το λέω..έχω κάνει λάθη. Έχω φιλοξενήσει, αλλά ποτέ υιοθετήσει και συμβιώσει μόνιμα με μεγαλόσωμο (σχετικά) και τόσο δυνατό σκύλο. Και θέλω το καλύτερο και για τις 2 φυσικά. Οπότε ανοίγω μάτια, αφτιά και προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ. Με το θέμα της υπομονής δεν το χω πολύ..αλλά που θα μου πάει.
