Και η ιστορία συνεχίζεται.
Στην απογευματινή μας βόλτα που έγινε πιο αργά από ότι συνήθως(μετά τις 9), περνάμε από τον δρόμο που ζουν τα σκυλιά της ιστορίας.
Βλέπω την μαμά να την έχουν βάλει κάτω τρία σκυλιά και το ένα να είναι κολλημένο με αυτήν(νομίζω όλοι καταλαβαινετε με ποιον τρόπο). Με το που με βλέπουν στα 2 μετρά αυτό που ήταν κολλημένο πάνω της αρχίζει να κλαίει γιατί δεν μπορούσε να φύγει(γενικά όποτε βλέπει τον Ερμή απομακρυνεται τρέχοντας).
Βλέποντας το όλο σκηνικό πάω να φύγω. Μάλλον καπνοί πρέπει να βγήκαν από τα αυτιά μου με τα νευρά που είχα. Ξαφνικά τότε ξεκολλανε και το θηλυκό ήρθε κοντά μου με τα 3 αρσενικά να προσπαθούν να το καβαλήσουν. Εγώ από την μια να κρατάω τον ερμη έχοντας τον στο ήρεμα και από την άλλη να προσπαθώ να διώξω τους εραστές. Ο ένας ο πιο μικρός (όρθιος με δυσκολία έφταναν τα πόδια του στην πλάτη της) ήταν σεληνιασμενος. Δεν καταλαβαίνε τίποτα. Αναγκάστηκα να τον αρχίσω στις κλοτσιές για να τον διώξω. Το θηλυκό ήταν μπροστά στην πόρτα και και προσπαθούσε να μπει μέσα και η πόρτα φυσικά κλειστή. Μετά από 10 λεπτά φασαρίας επιτέλους άνοιξαν τα φώτα της αυλής, βγήκε κάποιος έξω(δεν ήταν ο ιδιοκτήτης. Αυτός καθόταν μέσα. Τον έβλεπα από το παράθυρο. Μάλλον βαρέθηκε να βγει) και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Αυτός - Έγινε κάτι;;;
Εγώ - Καλά ρε αδερφέ δεν το λυπάστε το σκυλάκι; Το έχουνε ξεκωλώσει το καημένο.
Αυτός - Εεεε ξέρεις θα το πάνε για στείρωση τις επόμενες μέρες.
Εγώ - Τώρα είναι αργά. Άντε και καλά γεννητούρια.
Και έφυγα. Έφυγα γιατί αν απαντούσα δεν θα το έκανα με τον καλύτερο τρόπο.
Θα ήθελα την γνώμη, ειδικά των πιο εμπείρων μελών σε τέτοιες καταστάσεις.
Πως θα αντιδρούσατε αν ήσασταν στην θέση μου;;;;
Υ.Γ: Δεν λέω πως θα αντιδρούσατε εκείνη την στιγμή καθώς νομίζω πως έπραξα σωστά και έφυγα γιατί με τα νεύρα που είχα ίσως έλεγα και έκανα πράγματα που τα μετάνιωνα αργότερα. Ποια η αντίδραση σας για το μετά.
Ευχαριστώ προκαταβολικα.
Στην απογευματινή μας βόλτα που έγινε πιο αργά από ότι συνήθως(μετά τις 9), περνάμε από τον δρόμο που ζουν τα σκυλιά της ιστορίας.
Βλέπω την μαμά να την έχουν βάλει κάτω τρία σκυλιά και το ένα να είναι κολλημένο με αυτήν(νομίζω όλοι καταλαβαινετε με ποιον τρόπο). Με το που με βλέπουν στα 2 μετρά αυτό που ήταν κολλημένο πάνω της αρχίζει να κλαίει γιατί δεν μπορούσε να φύγει(γενικά όποτε βλέπει τον Ερμή απομακρυνεται τρέχοντας).
Βλέποντας το όλο σκηνικό πάω να φύγω. Μάλλον καπνοί πρέπει να βγήκαν από τα αυτιά μου με τα νευρά που είχα. Ξαφνικά τότε ξεκολλανε και το θηλυκό ήρθε κοντά μου με τα 3 αρσενικά να προσπαθούν να το καβαλήσουν. Εγώ από την μια να κρατάω τον ερμη έχοντας τον στο ήρεμα και από την άλλη να προσπαθώ να διώξω τους εραστές. Ο ένας ο πιο μικρός (όρθιος με δυσκολία έφταναν τα πόδια του στην πλάτη της) ήταν σεληνιασμενος. Δεν καταλαβαίνε τίποτα. Αναγκάστηκα να τον αρχίσω στις κλοτσιές για να τον διώξω. Το θηλυκό ήταν μπροστά στην πόρτα και και προσπαθούσε να μπει μέσα και η πόρτα φυσικά κλειστή. Μετά από 10 λεπτά φασαρίας επιτέλους άνοιξαν τα φώτα της αυλής, βγήκε κάποιος έξω(δεν ήταν ο ιδιοκτήτης. Αυτός καθόταν μέσα. Τον έβλεπα από το παράθυρο. Μάλλον βαρέθηκε να βγει) και ακολουθεί ο εξής διάλογος:
Αυτός - Έγινε κάτι;;;
Εγώ - Καλά ρε αδερφέ δεν το λυπάστε το σκυλάκι; Το έχουνε ξεκωλώσει το καημένο.
Αυτός - Εεεε ξέρεις θα το πάνε για στείρωση τις επόμενες μέρες.
Εγώ - Τώρα είναι αργά. Άντε και καλά γεννητούρια.
Και έφυγα. Έφυγα γιατί αν απαντούσα δεν θα το έκανα με τον καλύτερο τρόπο.
Θα ήθελα την γνώμη, ειδικά των πιο εμπείρων μελών σε τέτοιες καταστάσεις.
Πως θα αντιδρούσατε αν ήσασταν στην θέση μου;;;;
Υ.Γ: Δεν λέω πως θα αντιδρούσατε εκείνη την στιγμή καθώς νομίζω πως έπραξα σωστά και έφυγα γιατί με τα νεύρα που είχα ίσως έλεγα και έκανα πράγματα που τα μετάνιωνα αργότερα. Ποια η αντίδραση σας για το μετά.
Ευχαριστώ προκαταβολικα.
