Έχω φίλους που δε δινουν κρέας στο παιδί τους και που έχουν βρει γιατρό ομοϊδεάτη. Από την άλλη, προσέχουν πάρα πολύ τι τρώνε και πως να αναπληρώνουν τη χαμένη πρωτεΐνη, σίδηρο κλπ. Δεν το βρίσκω τόσο τραγικό.
Φιλοζωος και κρεατοφαγος?
- Thread starter John Pit
- Ημερομηνία δημιουργίας
- Status
Καλησπέρα. Από όλα τα ποστ και μετά απο τόσο καιρό που έχω να γράψω διάλεξα ένα απο τα δικά σου γιατί είναι απο τα πιο ''αιχμηρά'' και μου τράβηξαν την προσοχή.
Κατ αρχήν μια γενική αρχη είναι: ''Ότι λάμπει δέν είναι χρυσός'' και το ίδιο ακριβώς εφαρμόζεται(σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα) στο: ''Ότι διαβάζεις δέν είναι σωστό''.
Σο διάβα της ιστορίας έχει υπάρξει ΑΠΕΙΡΗ έντυπη και πρόσφατα ηλεκτρονική ύλη για κάθε θέμα και πολλές διαφορετικές απόψεις και θεωρίες που ανάλογα την εποχή και τις γνώσεις/τάσεις θεωρούνται ''επικρατέστερες''. Μετά μπορεί να καταρριφθούν ή να διαμορφωθούν διαφορετικά, όπως έχει γίνει τόσες φορές σε όλη την ανθρώπινη(και στην σύγχρονη επίσης) ιστορία.
Πολλές ''μελέτες'' και θεωρίες έχουν αποδειχθεί απάτες, προσωπικές απόψεις, ευσεβείς πόθοι, και στην καλύτερη περίπτωση παραπληροφόρηση απο την πλευρά των συγγραφέων.
Στο ερώτημά σου για το πως εξηγείται η ξεκάθαρη διαφορά μεγέθους του ανθρώπινου εγκεφάλου η απάντηση είναι απλή. Ο άνθρωπος(μόνον αυτός) διαφέρει απο τα υπόλοιπα θηλαστικά ώς προς αυτό ακριβώς, ότι είναι Άνθρωπος δηλαδή νοήμων/έμφρων θηλαστικό και όχι ένα(απο τα) κατώτερης μορφής θηλαστικά. Και σίγουρα δεν είναι θέμα ψητού κρέατος αλλά θέμα είδους.
Ο άνθρωπος ήταν πάντα άνθρωπος και τα διάφορα θηλαστικά ζώα, πάντα κατώτερης μορφής ζώα.
Ρε συ ICE στο πλανητη μας τιποτα δεν ειναι στατικο στο βαθος του χρονου.
Οποτε το "ανθρωπος παντα ηταν ο ανθρωπος" δεν ειναι πολυ σωστο.
Τα παντα εξελισσονται προς καποια κατευθυνση. Το γιατι εξελιχθηκαμε εδω που ειμαστε σημερα, ειναι μεγαλη κουβεντα, αλλα οχι οτι ξαφνικα δημιουργηθηκαμε ετσι οπως ειμαστε σημερα
ΕΞΕΛΙΞΗ
Οποτε το "ανθρωπος παντα ηταν ο ανθρωπος" δεν ειναι πολυ σωστο.
Τα παντα εξελισσονται προς καποια κατευθυνση. Το γιατι εξελιχθηκαμε εδω που ειμαστε σημερα, ειναι μεγαλη κουβεντα, αλλα οχι οτι ξαφνικα δημιουργηθηκαμε ετσι οπως ειμαστε σημερα
ΕΞΕΛΙΞΗ
Εάν πρίν απο άνθρωποι ήμασταν κάτι άλλο, σημαίνει ότι ΔΕΝ ήμασταν άνθρωποι. Ο συγκεκριμένος εγκέφαλος ανήκει στον άνθρωπο και είναι αυτό που τον διαφοροποιεί.
Η ΕΞΕΛΙΞΗ είναι η Δαρβινική θεωρία που ποτέ δεν αποδείχθηκε παρόλο που έφτασε να διδάσκεται στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Ακόμα ΘΕΩΡΙΑ αποκαλείται όμως απο τους περισσότερους επιστήμονες και οι ''εξελικτές'' απο τους μή εξελικτές, διαφέρουν στο ότι οι πρώτοι επιθυμούν διακαώς να αποδείξουν ότι δεν είναι θεωρία αλλά πραγματικότητα. Απάτες ακόμα και στο αρχείο απολιθωμάτων που είδαν το φώς της δημοσιότητας πριν λίγα χρόνια στην Αμερική.
Με πιο απλά λόγια, αυτό το ζώο που μπορεί να θεωρούν κάποιοι ''πρόγονο'' του ανθρώπου(ενώ δέν ήταν άνθρωπος την δεδομένη στιγμή στο μακρινό παρελθόν), ΔΕΝ ήταν άνθρωπος ήταν ζώο. Άνθρωπος είναι η μορφή ζωής με τα χαρακτηριστικά τα οποία γνωρίζουμε και που είναι αυτά που τον διαφοροποιούν σημαντικά και ξεκάθαρα απο τις υπόλοιπες(κατώτερες) μορφές ζωής.
Δηλαδη για να παμε στην ταμπακιερα πιστευεις οτι ο ανθρωπος εμφανιστηκε ξαφνικα στην τωρινη του μορφη?
Τι ακριβώς κάνει ο σκύλος σας στην κουζίνα όταν λείπετε; - Ειδήσεις - Περίεργα - in.gr
δλδ αυτός ο σκύλος δεν έχει νόηση;
κάνει υπολογισμούς, καταστρώνει σχέδιο!
δλδ αυτός ο σκύλος δεν έχει νόηση;
κάνει υπολογισμούς, καταστρώνει σχέδιο!
Βασικά δεν πιστεύω τίποτα πέρα απο αυτό που βλέπω και που κρίνω με την λογική και την όποια κρίση διαθέτω, αλλά πολύ περισσότερο δεν πιστεύω την θεωρία του Δαρβίνου!
Παρακάτω όσοι έχετε χρόνο και διάθεση διαβάστε μερικά συνοπτικά πράγματα όσον αφορά το πως έχει διαμορφωθεί το θέμα τον προηγούμενο κρίσιμο αιώνα μέχρι σήμερα, τα οποία δεν υποστηρίζουν κάποια συγκεκριμένη πλευρά αλλά πολύ συνοπτικά δείχνουν πώς έχει μετατραπεί η θεωρία σε ''πίστη'' και πως έχουν γαλουχηθεί οι σύγχρονες γεννιές στο να διδάσκονται να ΘΕΩΡΟΥΝ αβίαστα μια ΘΕΩΡΙΑ ως πραγματικότητα γιατί αυτή αναδείχθηκε σε ''επικρατούσα'' άποψη. Κατά το ''επικρατούσα'' θρησκεία/φιλοσοφία/ιδεολογία/αισθητική, κλπ...
Εγώ σας χαιρετώ, δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο επι του θέματος. Κρέας τρώω, αλλά πλέον όσο μπορώ λιγότερο για λόγους υγείας και όχι φιλοζωίας
-----------------------------------------------------------------------------------------------
Η μεγαλύτερη έρευνα σχετικά με απολιθώματα έχει γίνει στα ανθρώπινα απολιθώματα. Αυτό είναι λογικό, αφού η ιστορία της ανθρώπινης ζωής μας αγγίζει προσωπικά. Πολυάριθμα βιβλία κοσμούν τα ράφια των βιβλιοθηκών έχοντας όμορφα ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα απεικονίσεις των πρωτόγονων ανθρώπων και υποτιθέμενων "πιθηκανθρώπων". Αυτή η έκκληση στη φαντασία που γίνεται μέσω της απεικόνισης συχνά είναι πιο αποτελεσματική από τις σοβαρές συζητήσεις για επιστημονικές αποδείξεις του θέματος.
Πολλοί θα εκπλήσσονταν αν μάθαιναν ότι, αντίθετα απ’ ότι πιστεύεται, έχουμε πολύ λίγα ανθρώπινα απολιθώματα. Δεν υπάρχουν πλήρεις σκελετοί — οι περισσότεροι τύποι προϊστορικών ανθρώπων αναπαράγονται με βάση μερικά κομμάτια οστών, ίσως ένα μέρος του κρανίου και λίγα δόντια. Ο Άνθρωπος της Χαϊδελβέργης, για παράδειγμα, είναι γνωστός μόνο από ένα οστό σιαγόνας. Εφόσον υπάρχει τόσο λίγη συγκεκριμένη μαρτυρία, οποιοδήποτε βιβλίο για την ανθρώπινη προϊστορία πρέπει να επηρεάζεται πολύ από τις υποθέσεις που πιστεύει ο συγγραφέας.
Σκεφτείτε αυτά που και ένας πλήρης ακόμα σκελετός δεν θα είχε — τα απολιθώματα δεν διατηρούν τα μαλακά μέρη του ανθρώπινου σώματος όπως χείλη, μαλλιά, μύτη, μάτια, αυτιά, μύες και δέρμα. Σκεφτείτε πως θα έμοιαζε το κρανίο σας αν απογυμνωνόταν από τα μαλλιά, το δέρμα, και τους μύες, και καλυπτόταν από χώμα! Όταν διαβάζουμε βιβλία με λεπτομερείς αναπαραστάσεις πρωτόγονων ανθρώπων, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πόσο αναμιγνύεται η φαντασία του καλλιτέχνη που ζωγράφισε τις αναπαραστάσεις.
Πολλοί θα εκπλήσσονταν αν μάθαιναν ότι, αντίθετα απ’ ότι πιστεύεται, έχουμε πολύ λίγα ανθρώπινα απολιθώματα. Δεν υπάρχουν πλήρεις σκελετοί — οι περισσότεροι τύποι προϊστορικών ανθρώπων αναπαράγονται με βάση μερικά κομμάτια οστών, ίσως ένα μέρος του κρανίου και λίγα δόντια. Ο Άνθρωπος της Χαϊδελβέργης, για παράδειγμα, είναι γνωστός μόνο από ένα οστό σιαγόνας. Εφόσον υπάρχει τόσο λίγη συγκεκριμένη μαρτυρία, οποιοδήποτε βιβλίο για την ανθρώπινη προϊστορία πρέπει να επηρεάζεται πολύ από τις υποθέσεις που πιστεύει ο συγγραφέας.
Σκεφτείτε αυτά που και ένας πλήρης ακόμα σκελετός δεν θα είχε — τα απολιθώματα δεν διατηρούν τα μαλακά μέρη του ανθρώπινου σώματος όπως χείλη, μαλλιά, μύτη, μάτια, αυτιά, μύες και δέρμα. Σκεφτείτε πως θα έμοιαζε το κρανίο σας αν απογυμνωνόταν από τα μαλλιά, το δέρμα, και τους μύες, και καλυπτόταν από χώμα! Όταν διαβάζουμε βιβλία με λεπτομερείς αναπαραστάσεις πρωτόγονων ανθρώπων, πρέπει να έχουμε υπόψη μας πόσο αναμιγνύεται η φαντασία του καλλιτέχνη που ζωγράφισε τις αναπαραστάσεις.
Για παράδειγμα, ο Ζινγκάνθρωπος του Louis Leakey είχε "ντυθεί με σάρκα" κατά πολλούς διαφορετικούς τρόπους, κυμαινόμενος από ένα ον ταυτόσημο με πίθηκο μέχρι έναν σχεδόν κανονικό άνθρωπο. Ποιον απ' όλους αυτούς τους τύπους όντων τελικά θα δεχτούμε;
Τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ για πολλά χρόνια τον παρίσταναν σαν τριχωτό, κυρτωμένο και κτηνώδη, εξαιτίας των λεπτών οστών του κρανίου του και του έντονου οφρυικού του τόξου. Αλλά σήμερα οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι το ίδιο κρανίο θα μπορούσε να καλυπτόταν με απαλό δέρμα αντί για τραχύ και τριχωτό, και ο άνθρωπος αυτός ντυμένος με κουστούμι και γραβάτα θα έμοιαζε εντελώς σύγχρονος, χωρίς να ξεχωρίζει από εμάς. Οι Νεάντερταλ τελικά κατέληξαν να ταξινομούνται ως Χόμο Σάπιενς — πλήρεις άνθρωποι.
Τέτοιες αντιστροφές απόψεων είναι συνηθισμένες στον τομέα της "εξέλιξης" του ανθρώπινου είδους. Σε κανέναν άλλο επιστημονικό τομέα οι απόψεις μεταξύ των επιστημόνων δε διαφέρουν τόσο πολύ. Κάθε παλαιο-ανθρωπολόγος που ασχολείται με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους έχει μία διαφορετική θεωρία για το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου. Σε κανέναν άλλο τομέα της επιστήμης δεν μπορεί κάποιος να εκτιναχτεί σε ύψη διασημότητας τόσο γρήγορα κάνοντας μία "σημαντική" ανακάλυψη. Σε κανέναν άλλο τομέα, κατά συνέπεια, δεν υπάρχει περισσότερη λογομαχία και αντιπαράθεση, καθώς οι επιστήμονες προσπαθούν να πείσουν τους συναδέλφους τους ότι τα δικά τους ευρήματα είναι ο "χαμένος κρίκος" στην αλυσίδα της ανθρώπινης εξέλιξης. Και σε κανέναν άλλο τομέα δεν υπήρξαν τόσο επιπόλαιοι ισχυρισμοί, τόσα λάθη και ξεκάθαρες απάτες.
Ο Άνθρωπος της Νεμπράσκα, ο οποίος "κατασκευάστηκε" από ένα μόνο δόντι, τελικά αποδείχτηκε πως επρόκειτο για σοβαρό λάθος μιας και το δόντι ήταν αγριόχοιρου!
Ο Άνθρωπος του Πεκίνου για τον οποίο οι πρώτοι ερευνητές, στη δεκαετία του '30, ισχυρίστηκαν ότι ήταν ο "πιθηκάνθρωπος" — ο χαμένος κρίκος στην υπόθεση της εξέλιξης του ανθρώπου από πίθηκο — αναφέρθηκε από μεταγενέστερους ερευνητές ότι επρόκειτο για σχεδόν ανθρώπινα όντα Μυστηριωδώς οι ερευνητές που είχαν τα οστά ισχυρίστηκαν ότι χάθηκαν στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου Πόλεμου. Παρόλη την αβεβαιότητα και ανυπαρξία στοιχείων ορισμένα βιβλία εξέλιξης εξακολουθούν να αναφέρουν τον Άνθρωπο του Πεκίνου ως το χαμένο κρίκο στην αλυσίδα της εξέλιξης!
Ο Άνθρωπος της Ιάβα ήταν η ανακάλυψη του Ολλανδού Ε. Dubois, στη Σουμάτρα. Από το πάνω μέρος ενός κρανίου και ένα μηριαίο οστό που βρήκε μερικά μέτρα πιο μακριά, αναπαράστησε τον περιβόητο Πιθηκάνθρωπο τον υποτιθέμενο "χαμένο κρίκο της εξέλιξης". Δύο ανθρώπινα κρανία που είχαν βρεθεί στο ίδιο γεωλογικό στρώμα κρατήθηκαν μυστικά από τον ερευνητή στο σπίτι του επί 20 χρόνια. Το 1907 μία ομάδα Γερμανών παλαιοντολόγων, επιθυμώντας να επιβεβαιώσει την ανακάλυψη, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για απάτη. Το 1936 ο ίδιος ο Dubois παραδέχτηκε ότι αυτό που είχε βρει δεν επρόκειτο για "πιθηκάνθρωπο". Ωστόσο, πολλοί σήμερα εξακολουθούν να πιστεύουν στο μύθο του "Πιθηκάνθρωπου" και σε πολλά βιβλία ο Άνθρωπος της Ιάβα αναφέρεται σαν ένας χαμένος κρίκος μεταξύ ανθρώπου και πιθήκου.
Ο Ζινγκάνθρωπος, τον οποίο ανακάλυψε ο Louis Leakey το 1959 στην Αφρική, δεν ήταν παρά κομματάκια κρανίου τα οποία συγκολλήθηκαν για να αναπαραχθεί το υποτιθέμενο ανθρωποειδές. Η μέθοδος χρονολόγησης με άνθρακα 14 έδειξε ότι ήταν ηλικίας μόνο 10.000 ετών. Η χρονολόγηση
των βράχων στους οποίους βρέθηκε με τη μέθοδο Ποτάσσιου-Αργού έδειξε ηλικία πετρωμάτων 1.750.000 έτη. Αργότερα ο ίδιος ανακάλυψε ενα σκελετό παιδιού 10 ίντσες πιο κάτω από το στρώμα του Ζινγκάνθρωπου, πράγμα που αντέστρεψε τη χρονική πορεία της εξέλιξης. Παρά τις αντιφάσεις αυτές η ανακάλυψη αυτή πήρε μεγάλη δημοσιότητα. Το 1972 ο ίδιος ο Leakey παραδέχτηκε ότι το κρανίο επρόκειτο για αυστραλοπίθηκο — είδος αρχέγονου πιθήκου.ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
Ο Άνθρωπος του Πιλτντάουν ήταν μία εσκεμμένη απάτη. Το 1912 ο Charles Dawson βρήκε ένα κρανίο και αργότερα ένα οστό σιαγόνας, στο Πιλτντάουν της Αγγλίας. Αργότερα, μαζί με άλλους, ανακάλυψε και ένα δόντι.Από αυτά συνέθεσαν αυτό που αποκαλούσαν "Πιθηκάνθρωπο". Επί 41 χρόνια η επιστημονική κοινότητα, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, δεχόταν αυτή την ανακάλυψη ως το χαμένο κρίκο της εξέλιξης. Το 1953 οι J. Winter και S. Oakley έκαναν δοκιμές πάνω στον ανακατασκευασμένο πιθηκάνθρωπο και ανακάλυψαν πως επρόκειτο για απάτη. Το σαγόνι ανήκε σε χιμπατζή και είχε βαφεί και τα δόντια του ήταν γεμισμένα από άλλο υλικό! Αν και από το 1953 έχει αναγνωριστεί ως απάτη, πολλά ακόμα βιβλία αναφέρουν τον Άνθρωπο του Πιλτντάουν ως ένα αυθεντικό "χαμένο κρίκο".
Είναι στη φύση της επιστήμης να εκθέτει τα λάθη, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί — γιατί λοιπόν να σκαλίζουμε τα λάθη του παρελθόντος; Πράγματι, η απάτη του Πιλτντάουν είναι ένα παράδειγμα της επιτυχίας της σύγχρονης επιστήμης στην ανίχνευση λαθών. Έτσι η εξιστόρηση της απάτης αναφέρεται στα περισσότερα βιβλία. Αλλά η επαναλαμβανόμενη αποδοχή λανθασμένων ερμηνειών, πλαστών περιπτώσεων, και υπερβολικών ισχυρισμών θα έπρεπε να μας κάνει καχύποπτους για τις θεωρίες σχετικά με την ανθρώπινη προέλευση που αυτή τη στιγμή θεωρούνται ορθές. Ο τρόπος που οι πιο σεβαστές επιστημονικές τεχνικές έχουν χρησιμοποιηθεί για να επιβεβαιώσουν ισχυρισμούς που αργότερα απορρίφθηκαν, ο ζήλος με τον οποίο επιφανείς επιστήμονες τις είχαν υπερασπιστεί, η βιασύνη με την οποία πολύ μικρός όγκος στοιχείων έγινε αποδεκτός ως απόδειξη της θεωρίας εξέλιξης — όλα δείχνουν ότι οι επιστήμονες, όπως και οι άλλοι άνθρωποι, είναι πολύ επιρρεπείς στο να βρίσκουν αυτό που θέλουν να βρουν, είτε αυτό υπάρχει είτε όχι.
Όχι, αυτό που κάνουμε δεν είναι απλά να σκαλίζουμε παλιά λάθη. Χρειάστηκαν 40 χρόνια για να αποκαλυφθεί η απάτη του Ανθρώπου του Πιλτντάουν — όχι 40 χρόνια σε περασμένες εποχές, αλλά σ' αυτήν την τόσο προηγμένη επιστημονικά γενιά! Και ο Άνθρωπος του Πεκίνου και ο Άνθρωπος της Ιάβα ακόμα παραμένουν αμετακίνητοι μέσα στο δόγμα της εξέλιξης, παρά την αμφίβολη αξία τους. Ακόμα και τύποι απολιθωμάτων που τώρα έχουν απορριφθεί από τους ειδικούς θεωρούνται αυθεντικοί χαμένοι κρίκοι από μη-επιστήμονες. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το ότι ο Άνθρωπος του Νεάντερταλ δεν θεωρείται πλέον από την επιστήμη τύπος "πιθηκάνθρωπου", και σίγουρα δεν γνωρίζουν για την αλλαγή στη κατάταξη λιγότερο γνωστών τύπων όπως ο Ραμαπίθηκος.
Η έρευνα για τους υποτιθέμενους προγόνους μας "πιθηκανθρώπους" μοιάζει συναρπαστική σαν τηλεοπτικό σήριαλ. Γύρω στα 1920 το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου φαινόταν ξεκάθαρο στους επιστήμονες: οι κλασσικοί τύποι ανθρωποειδών ήταν ο Άνθρωπος της Ιάβα, ο Άνθρωπος του Πεκίνου, ο Άνθρωπος του Πιλτντάουν, ο Άνθρωπος του Νεάντερταλ, και ο Κρο-Μανιόν. Ήταν σχετικά εύκολο να απεικονίζουν αυτούς τους τύπους ως τα όρθια στάδια του ανθρώπου στην ευθεία γραμμή της διαδικασίας της εξέλιξης.
Σε πιο πρόσφατα χρόνια η κατάσταση έχει γίνει πολύ περισσότερο πολύπλοκη. Ευρήματα απολιθωμάτων από την Ευρώπη, Ασία και Αφρική δεν ταιριάζουν στο μέχρι τώρα παραδεκτό σχήμα εξέλιξης, και έχουν εγερθεί ερωτήματα ακόμα και για τα θεωρούμενα κλασσικά απολιθώματα: εκτός από αυτά που αποδείχτηκαν καθαρές απάτες, μερικά κρίθηκαν εντελώς ανθρώπινοι τύποι, και μερικά απορρίφθηκαν ως μη-παλαιοντολογικά αφού πιο σύγχρονες μορφές βρέθηκαν να προηγούνται αυτών. Το ανθρώπινο "οικογενειακό δέντρο" των εξελικτικών έχει στραβώσει και σπάσει!
Μία άλλη αιτία σύγχυσης ήταν ο πολλαπλασιασμός των ονομάτων. Κάθε επιστήμονας που έβρισκε με εκσκαφές κάποιο απολίθωμα ανθρώπινου τύπου εποφθαλμιούσε τη δόξα της ανακάλυψης του "κοινού προγόνου μας". Μεγαλοποιούσε τις διαφορές μεταξύ της ανακάλυψης του και όλων των προηγούμενων ευρημάτων, δίνοντας της ένα μοναδικό όνομα. Ωστόσο, οι διαφορές ανάμεσα στα ευρήματα πολλές φορές ήταν μικρότερες και από αυτές που παρατηρούνται μεταξύ ειδών που ζουν σήμερα! Τελικά οι επιστήμονες έβαλαν φρένο σ' αυτήν την παραγωγή ονομάτων και ταξινόμησαν όλα τα ευρήματα κάτω από τρεις ονομασίες: Αυστραλοπι'θηκος, Χόμο Ερέκτους, Χόμο Σάπιενς. Πρέπει να επισημάνουμε ότι εκτός από τον Αυστραλοπίθηκο που ανήκει στο είδος των πιθήκων, οι άλλοι δύο τύποι είναι ποικιλίες του ανθρώπινου είδους. Έτσι, ο άνθρωπος του Νεάντερταλ έχει επαναταξινομηθεί ως Χόμο Σάπιενς, πλήρες ανθρώπινο όν. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι και σημερινοί άνθρωποι έχουν δομή οστών ταυτόσημη με εκείνη του Νεάντερταλ.
Το πρόβλημα, παραδέχονται οι εξελικτικοί, βρίσκεται στο γεγονός ότι επειδή ο Νεάντερταλ υποτέθηκε πρωτόγονος, αναπαραστάθηκε ως πρωτόγονος, δηλ. με πρωτόγονα χαρακτηριστικά. Ήταν λοιπόν η αναπαράσταση που δημιούργησε την εικόνα του "πρωτόγονου ανθρώπου" που μας έχει μείνει! Και πάνω σ' αυτήν την ανέντιμη τακτική οικοδομήθηκε η υπόθεση της Εξέλιξης — γιατί τελικά περί υπόθεσης πρόκειται, όχι περί αποδειγμένης θεωρίας.
Οι φιλοδοξίες επιστημόνων και η φαντασία των ένθερμων οπαδών της Εξέλιξης κατάφεραν όχι να αποδείξουν τη θεωρία της προέλευσης του ανθρώπινου γένους από τον πίθηκο, αλλά να καταστήσουν την Εξέλιξη ιδεολογία και πίστη για μεγάλο μέρος των ανθρώπων.
Είναι στη φύση της επιστήμης να εκθέτει τα λάθη, θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί — γιατί λοιπόν να σκαλίζουμε τα λάθη του παρελθόντος; Πράγματι, η απάτη του Πιλτντάουν είναι ένα παράδειγμα της επιτυχίας της σύγχρονης επιστήμης στην ανίχνευση λαθών. Έτσι η εξιστόρηση της απάτης αναφέρεται στα περισσότερα βιβλία. Αλλά η επαναλαμβανόμενη αποδοχή λανθασμένων ερμηνειών, πλαστών περιπτώσεων, και υπερβολικών ισχυρισμών θα έπρεπε να μας κάνει καχύποπτους για τις θεωρίες σχετικά με την ανθρώπινη προέλευση που αυτή τη στιγμή θεωρούνται ορθές. Ο τρόπος που οι πιο σεβαστές επιστημονικές τεχνικές έχουν χρησιμοποιηθεί για να επιβεβαιώσουν ισχυρισμούς που αργότερα απορρίφθηκαν, ο ζήλος με τον οποίο επιφανείς επιστήμονες τις είχαν υπερασπιστεί, η βιασύνη με την οποία πολύ μικρός όγκος στοιχείων έγινε αποδεκτός ως απόδειξη της θεωρίας εξέλιξης — όλα δείχνουν ότι οι επιστήμονες, όπως και οι άλλοι άνθρωποι, είναι πολύ επιρρεπείς στο να βρίσκουν αυτό που θέλουν να βρουν, είτε αυτό υπάρχει είτε όχι.
Όχι, αυτό που κάνουμε δεν είναι απλά να σκαλίζουμε παλιά λάθη. Χρειάστηκαν 40 χρόνια για να αποκαλυφθεί η απάτη του Ανθρώπου του Πιλτντάουν — όχι 40 χρόνια σε περασμένες εποχές, αλλά σ' αυτήν την τόσο προηγμένη επιστημονικά γενιά! Και ο Άνθρωπος του Πεκίνου και ο Άνθρωπος της Ιάβα ακόμα παραμένουν αμετακίνητοι μέσα στο δόγμα της εξέλιξης, παρά την αμφίβολη αξία τους. Ακόμα και τύποι απολιθωμάτων που τώρα έχουν απορριφθεί από τους ειδικούς θεωρούνται αυθεντικοί χαμένοι κρίκοι από μη-επιστήμονες. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ιδέα για το ότι ο Άνθρωπος του Νεάντερταλ δεν θεωρείται πλέον από την επιστήμη τύπος "πιθηκάνθρωπου", και σίγουρα δεν γνωρίζουν για την αλλαγή στη κατάταξη λιγότερο γνωστών τύπων όπως ο Ραμαπίθηκος.
Η έρευνα για τους υποτιθέμενους προγόνους μας "πιθηκανθρώπους" μοιάζει συναρπαστική σαν τηλεοπτικό σήριαλ. Γύρω στα 1920 το οικογενειακό δέντρο του ανθρώπου φαινόταν ξεκάθαρο στους επιστήμονες: οι κλασσικοί τύποι ανθρωποειδών ήταν ο Άνθρωπος της Ιάβα, ο Άνθρωπος του Πεκίνου, ο Άνθρωπος του Πιλτντάουν, ο Άνθρωπος του Νεάντερταλ, και ο Κρο-Μανιόν. Ήταν σχετικά εύκολο να απεικονίζουν αυτούς τους τύπους ως τα όρθια στάδια του ανθρώπου στην ευθεία γραμμή της διαδικασίας της εξέλιξης.
Σε πιο πρόσφατα χρόνια η κατάσταση έχει γίνει πολύ περισσότερο πολύπλοκη. Ευρήματα απολιθωμάτων από την Ευρώπη, Ασία και Αφρική δεν ταιριάζουν στο μέχρι τώρα παραδεκτό σχήμα εξέλιξης, και έχουν εγερθεί ερωτήματα ακόμα και για τα θεωρούμενα κλασσικά απολιθώματα: εκτός από αυτά που αποδείχτηκαν καθαρές απάτες, μερικά κρίθηκαν εντελώς ανθρώπινοι τύποι, και μερικά απορρίφθηκαν ως μη-παλαιοντολογικά αφού πιο σύγχρονες μορφές βρέθηκαν να προηγούνται αυτών. Το ανθρώπινο "οικογενειακό δέντρο" των εξελικτικών έχει στραβώσει και σπάσει!
Μία άλλη αιτία σύγχυσης ήταν ο πολλαπλασιασμός των ονομάτων. Κάθε επιστήμονας που έβρισκε με εκσκαφές κάποιο απολίθωμα ανθρώπινου τύπου εποφθαλμιούσε τη δόξα της ανακάλυψης του "κοινού προγόνου μας". Μεγαλοποιούσε τις διαφορές μεταξύ της ανακάλυψης του και όλων των προηγούμενων ευρημάτων, δίνοντας της ένα μοναδικό όνομα. Ωστόσο, οι διαφορές ανάμεσα στα ευρήματα πολλές φορές ήταν μικρότερες και από αυτές που παρατηρούνται μεταξύ ειδών που ζουν σήμερα! Τελικά οι επιστήμονες έβαλαν φρένο σ' αυτήν την παραγωγή ονομάτων και ταξινόμησαν όλα τα ευρήματα κάτω από τρεις ονομασίες: Αυστραλοπι'θηκος, Χόμο Ερέκτους, Χόμο Σάπιενς. Πρέπει να επισημάνουμε ότι εκτός από τον Αυστραλοπίθηκο που ανήκει στο είδος των πιθήκων, οι άλλοι δύο τύποι είναι ποικιλίες του ανθρώπινου είδους. Έτσι, ο άνθρωπος του Νεάντερταλ έχει επαναταξινομηθεί ως Χόμο Σάπιενς, πλήρες ανθρώπινο όν. Υπάρχουν μελέτες που δείχνουν ότι και σημερινοί άνθρωποι έχουν δομή οστών ταυτόσημη με εκείνη του Νεάντερταλ.
Το πρόβλημα, παραδέχονται οι εξελικτικοί, βρίσκεται στο γεγονός ότι επειδή ο Νεάντερταλ υποτέθηκε πρωτόγονος, αναπαραστάθηκε ως πρωτόγονος, δηλ. με πρωτόγονα χαρακτηριστικά. Ήταν λοιπόν η αναπαράσταση που δημιούργησε την εικόνα του "πρωτόγονου ανθρώπου" που μας έχει μείνει! Και πάνω σ' αυτήν την ανέντιμη τακτική οικοδομήθηκε η υπόθεση της Εξέλιξης — γιατί τελικά περί υπόθεσης πρόκειται, όχι περί αποδειγμένης θεωρίας.
Οι φιλοδοξίες επιστημόνων και η φαντασία των ένθερμων οπαδών της Εξέλιξης κατάφεραν όχι να αποδείξουν τη θεωρία της προέλευσης του ανθρώπινου γένους από τον πίθηκο, αλλά να καταστήσουν την Εξέλιξη ιδεολογία και πίστη για μεγάλο μέρος των ανθρώπων.
μονο η φιλοσοφια εξυψωνει τον ανθρωπο..
το φυτο δεν μπορει να παραγει πνευματικο εργο..ουτε γραπτο
σε τετοια συχνοτητα..
επισης περι ψυχης αριστοτελη κ.α πολλα.. εκει υπαρχει η διαφορα ανθρωπου ζωου φυτου..θυμικο,λογιστικο,επιθυμητικο μερος ψυχης κτλ κτλ
ασχετα που πολλοι ανθρωποι στην εποχη μας ειναι ζωα η φυτα η ζομπι..
Η ανωτερότητα και η κατωτερότητα ορίζεται από το κριτήριο που θέτει κανείς. Ο άνθρωπος ως είδος δικαίως χαρακτηριζεται ως ανώτερη μορφή ζωής αφού σε όλες τις κατηγορίες υπερέχει των άλλων ειδών.
Στάλθηκε από το GT-N7100 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Στάλθηκε από το GT-N7100 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
Όσον αφορά τα φυτά, επειδή το σκεφτόμουν και γω και γυρνάνε πολλοί και μου το κοπανάνε όταν τους λέω ότι είμαι χορτοφάγος βρήκα κάποιες απαντήσεις που με καλύπτουν!
Καταρχήν, ναι τα φυτά νιώθουν πόνο αλλά δεν αισθάνονται φόβο, επιθυμία για ζωή διότι δεν έχουν κεντρικό νευρικό σύστημα και εγκέφαλο.αρά το να κόψουμε ένα μήλο και να το φάμε δεν έχει τις ίδιες ηθικές επιπτώσεις με το να κόψουμε το λαιμό ενός ζώου όσο έχει τις αισθήσεις του ή να στερήσουμε από μια μάνα-αγελάδα τα παιδιά της για να πίνουμε εμείς το γάλα που είναι προορισμένο για τα μωρά της. Επίσης, ακόμη και αν κάποιος σκέφτεται ότι τα φυτά γίνονται αντικείμενο εκμετάλευσης όπως τα ζώα, τρώγοντας ζώα θα πρέπει να ανησυχεί δυο φορές περισσότερο γιατί τα ζώα αυτά θα έχουν φάει αρκετά κιλά φυτά για να "προσφερουν ενα μονο κιλο κρεας!!!"
όσον αφορα για τα ζωα που τρωνε ζώα μπορώ να πω ότι είναι στην φυση τους(αυτό αποδεικνυεται απο την ικανοτητα τους να πιανουν άλλα ζωα με τα νυχια τους κ.λπ. ενω ο ανθρωπος χωρις εργαλεια ειναι ανικανος για κατί τετοιο και από την ανατομία τους που διαφέρει απο την ανθρωπινη!)τέλος, τα ζώα δεν έχουν λογικη και συνειδηση.
Σε ποιες κατηγορίες υπερέχει δηλαδή? Και πως γίνεται ο, υπερέχων απ'όλα, άνθρωπος, ενω μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πάντα (σχεδόν) γύρω του, να είναι το είδος που έχει εναρμονιστεί λιγότερο απ'όλα τα άλλα με τη φύση και το περιβάλλον του? Αυτό κι από μόνο του θα μπορούσε να τον κάνει κατώτερο από τα υπόλοιπα έμψυχα...
Δηλαδη θα παραδειγματιζόμαστε απο τους προγονους μας? Μάλλον όπου μας συμφέρει όμως...γιατι δεν είδα κανεναν να πάει να μείνει σε σπηλια ας πουμε! Τοτε ηταν θέμα επιβίωσης η εκμετάλευση τω ζώων σήμερα είναι θέμα επιλογής.
Με το ίδιο σκεπτικό μπορούμε να θεωρήσουμε και την βία για παράδειγμα λογική και φυσική καθώς υπήρχε πάντα και να την νομιμοποιήσουμε κιόλας.
Ε ναι και μένα αν πρώτα μα αναισθητοποιήσουν και μετά με σφάξουν δεν θα υποφέρω, συμφωνώ,αλλά δεν μου φαίνεται και πολύ λογικός τρόπος σκέψης αυτος..καταρχην αυτα τα ζωα βασανιζονται απο την στιγμη που γεννιουνται, δεν βλέπουν σχεδον ποτε το φως της μέρας,τους βγαζουν τα νυχια και ξέρω και άλλα παρόμοια αλλά δεν θα τα αναφέρω για να μην σοκαριστουν κάποιοι.
επισης αυτα τα ζωα γεννιουνται για να πεθανουν. αυτό πιστευω αρκεί.
- Status
