Για να μάθει ένας σκύλος να μπαίνει σε αυτοκίνητο υπάρχουν πολλά θέματα. Για να μην μπαίνει;;;;
Ο μικρός μου (σχεδόν 3 πλέον αλλά αιώνιος μικρός) τρελαίνεται για βόλτες με αυτοκίνητο μιας και ξέρει ότι τις περισσότερες φορές αυτοκίνητο σημαίνει βουνό ή παραλία ή φιλικό σπίτι πλούσιο σε μεζεδάκια.
Πριν σας εξηγήσω το σκηνικό που με προβληματίζει να θυμίσω ότι ο μικρός μου είναι πολύ φιλικός με γάτες και μικρά παιδιά, γενικά ακούει πολύ καλά στη βόλτα, δεν μανουριάσει με μαγκούρες παπούδες καρότσια κτλ και αν μυρίσει σκύλο σε απόσταση πολύ πριν φανεί πάντα θα το καταλάβω από τη στάση του σώματος του και εξαιρετικά σπάνια να γίνει επιθετικός (να ρίξει κανένα γρύλισμα – γαύγισμα και μέχρι εκεί) απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα αρσενικά σκυλιά της γειτονιάς (παλιούς γνώριμους) και πάντα μετά από πολλά πολλά προειδοποιητικά σημάδια.
Οπότε γενικά στις βόλτες είμαστε χαλαροί.
Το σκηνικό λοιπόν εξελίσσεται σε βραδινή βόλτα προ ολίγον ημερών σε δρόμο που κάνουμε κάθε μέρα. Είμαστε σε πεζοδρόμιο από τη μια περίφραξη από την άλλη σταθμευμένα στη σειρά αυτοκίνητα και σε όλο μου το οπτικό πεδίο ούτε δίποδο ούτε τετράποδο. Οπότε ο μικρός έχει πάρει την άδεια να κινείτε στα 3 μέτρα πίσω και μπροστά μου χαζολογώντας (στο flexi).
Μέσα σε δευτερόλεπτα γίνετε το εξής σταθμευμένο αυτοκίνητο στα 3 μέτρα μπροστά μου (ο τύπος ήταν μέσα πολύ ώρα με σβηστά φώτα οπότε δεν τον είχα δει) με ανοικτό το παράθυρο από τη μεριά μας ανάβει τη μηχανή. Το μοντέλο (smart) και το χρώμα του αυτοκινήτου είναι ίδιο με του φίλου μου. Ο σκύλος ακούει το θόρυβο και εκστασιασμένος πηδάει για να μπει από το παράθυρο. Έχει μπει το κεφάλι, ο λαιμός και ο μισός θώρακας όταν αντανακλαστικά τον τραβάω και προσγειώνεται στα πόδια μου. Την ίδια στιγμή ο οδηγός ανοίγει την πόρτα και βγαίνει πανικόβλητος έξω…. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις ξαφνικά ένα σκύλο 26 κιλών να μπαίνει από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου.
Ευτυχώς που μόλις κατάλαβε τι έγινε του φάνηκε πολύ χαριτωμένο (βοήθησε και ο μικρός που του έκανε τρελές χαρές λες και θα τον πήγαινε βόλτα)… Του ζήτησα χίλια συγνώμη. Δεν ξέρω πόσο τυχερή είμαι που το είδε έτσι…. Εγώ δε ξέρω πως θα είχα αντιδράσει αν μου είχε συμβεί κάτι τέτοιο.
Ο μικρός πάντως δε δεχόταν να απομακρυνθούμε αν δεν μύριζε το εσωτερικό για να σιγουρευτεί ότι δεν ήταν το αυτοκίνητο με το οποίο πάει βόλτες.
Μου είχε δείξει παλιότερα σημάδια όταν περνούσαν δίπλα μας smart αλλά ποτέ δε περίμενα να κάνει κάτι τέτοιο. Πάντα απλά σταματούσε και τα άκουγε για λίγο χωρίς να κάνει καμία κίνηση πχ να τα ακολουθήσει.
Υ.Γ. Επίσης με τον ίδιο τρόπο σταματάει και ακούει τα παλιά ταξί. Αυτό μάλλον επιβεβαιώνει την γνώμη του μηχανικού μου για την κατάσταση του δικού μου αυτοκινήτου.
Ο μικρός μου (σχεδόν 3 πλέον αλλά αιώνιος μικρός) τρελαίνεται για βόλτες με αυτοκίνητο μιας και ξέρει ότι τις περισσότερες φορές αυτοκίνητο σημαίνει βουνό ή παραλία ή φιλικό σπίτι πλούσιο σε μεζεδάκια.
Πριν σας εξηγήσω το σκηνικό που με προβληματίζει να θυμίσω ότι ο μικρός μου είναι πολύ φιλικός με γάτες και μικρά παιδιά, γενικά ακούει πολύ καλά στη βόλτα, δεν μανουριάσει με μαγκούρες παπούδες καρότσια κτλ και αν μυρίσει σκύλο σε απόσταση πολύ πριν φανεί πάντα θα το καταλάβω από τη στάση του σώματος του και εξαιρετικά σπάνια να γίνει επιθετικός (να ρίξει κανένα γρύλισμα – γαύγισμα και μέχρι εκεί) απέναντι σε πολύ συγκεκριμένα αρσενικά σκυλιά της γειτονιάς (παλιούς γνώριμους) και πάντα μετά από πολλά πολλά προειδοποιητικά σημάδια.
Οπότε γενικά στις βόλτες είμαστε χαλαροί.
Το σκηνικό λοιπόν εξελίσσεται σε βραδινή βόλτα προ ολίγον ημερών σε δρόμο που κάνουμε κάθε μέρα. Είμαστε σε πεζοδρόμιο από τη μια περίφραξη από την άλλη σταθμευμένα στη σειρά αυτοκίνητα και σε όλο μου το οπτικό πεδίο ούτε δίποδο ούτε τετράποδο. Οπότε ο μικρός έχει πάρει την άδεια να κινείτε στα 3 μέτρα πίσω και μπροστά μου χαζολογώντας (στο flexi).
Μέσα σε δευτερόλεπτα γίνετε το εξής σταθμευμένο αυτοκίνητο στα 3 μέτρα μπροστά μου (ο τύπος ήταν μέσα πολύ ώρα με σβηστά φώτα οπότε δεν τον είχα δει) με ανοικτό το παράθυρο από τη μεριά μας ανάβει τη μηχανή. Το μοντέλο (smart) και το χρώμα του αυτοκινήτου είναι ίδιο με του φίλου μου. Ο σκύλος ακούει το θόρυβο και εκστασιασμένος πηδάει για να μπει από το παράθυρο. Έχει μπει το κεφάλι, ο λαιμός και ο μισός θώρακας όταν αντανακλαστικά τον τραβάω και προσγειώνεται στα πόδια μου. Την ίδια στιγμή ο οδηγός ανοίγει την πόρτα και βγαίνει πανικόβλητος έξω…. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις ξαφνικά ένα σκύλο 26 κιλών να μπαίνει από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου.
Ευτυχώς που μόλις κατάλαβε τι έγινε του φάνηκε πολύ χαριτωμένο (βοήθησε και ο μικρός που του έκανε τρελές χαρές λες και θα τον πήγαινε βόλτα)… Του ζήτησα χίλια συγνώμη. Δεν ξέρω πόσο τυχερή είμαι που το είδε έτσι…. Εγώ δε ξέρω πως θα είχα αντιδράσει αν μου είχε συμβεί κάτι τέτοιο.
Ο μικρός πάντως δε δεχόταν να απομακρυνθούμε αν δεν μύριζε το εσωτερικό για να σιγουρευτεί ότι δεν ήταν το αυτοκίνητο με το οποίο πάει βόλτες.
Μου είχε δείξει παλιότερα σημάδια όταν περνούσαν δίπλα μας smart αλλά ποτέ δε περίμενα να κάνει κάτι τέτοιο. Πάντα απλά σταματούσε και τα άκουγε για λίγο χωρίς να κάνει καμία κίνηση πχ να τα ακολουθήσει.
Υ.Γ. Επίσης με τον ίδιο τρόπο σταματάει και ακούει τα παλιά ταξί. Αυτό μάλλον επιβεβαιώνει την γνώμη του μηχανικού μου για την κατάσταση του δικού μου αυτοκινήτου.
