Ο σκύλος μου έχει μέσα κυνηγόσκυλο και συνήθως πορεύεται με το κεφάλι κάτω, μυρίζοντας τα πάντα...δεν συνηθίζει ούτε συνήθιζε ποτέ να τρώει από κάτω, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος.
Δεν το περηφανεύομαι αλλα ο σκυλάκος μου το έμαθε να μην τρώει από κάτω μέσα σε ένα δευτερόλεπτο, μια κι έξω...τα είχα ακόμη και τα δύο τα αδερφάκια τότε και άκουγα πολλά για φόλες εκείνη τη περίοδο, και σε ένα παρκάκι που έχει άμμο είχε ξεθάψει κάτι και πήγε αμέσως να το φάει...ενστικτωδώς έφαγε μια μπούφλα στη μουσούδα του που δεν την είδε νά'ρχεται και το έκοψε με τη μία...κι έκτοτε αν φωνάξω "άστο!" ό,τι κι αν έχει στο στόμα, είτε είμαστε σπίτι είτε για βόλτα το φτύνει αμέσως και με κοιτάζει με ένα ύφος σαν να λέει "κάποιος αλλος μου'τό βαλε στο στόμα, ορκίζομαι"...
Προφανώς δεν συμβουλεύω κανέναν να δείρει το σκύλο του για να μάθει να μην τρώει από κάτω, αλλά στη "διαλεκτική της επικοινωνίας" μεταξύ σκύλου και ιδιοκτήτη πολλά διαφορετικά πράγματα μπορεί να λειτουργήσουν διδακτικά, χωρίς να υπάρχει ένας μοναδικός ή καθολι΄κα λειτουργικός τρόπος να γίνει αυτό.
.