Πρώτη φορά βόλτα χωρίς λουρί

[Annallyne]

Σήμερα,μετά απο 6 μηνες σχεδόν που έχω τη Νίρα πήρα την απόφαση να την πάω στο Πάρκο Τρίτση και να δοκιμάσω βόλτα χωρίς λουρί.Ήμουν πάρα πολύ διστακτική και φοβόμουν γιατί δεν την έχω πολύ καιρό και δεν ήξερα αν θα φύγει τρέχοντας και μετά δεν μπορώ να την πιάσω.Δεν έχει δείξει τέτοια σημάδια βέβαια ποτέ αλλά επειδή ήταν τρία χρόνια με άλλον ιδιοκτήτη δεν ήμουν και πολύ σιγουρη αν πρέπει να το δοκιμάσω τόσο νωρίς.
Πήρα μαζί μου τις λιχουδιές της για παν ενδεχόμενο.
Όταν φτάσαμε,της έδωσα μια και της έβγαλα τον οδήγό και παραδόξως πήγαινε γύρω γύρω μου,μετά λιγο πιο πέρα,μύριζε αλλά καμία τάση να το σκάσει.Ανα 5 λεπτά την φώναζα να έρθει και της έδινα φαγητό.Ανταποκρίθηκε πολύ καλά μπορώ να πώ.Κάποια στιγμή ήταν αρκετά μακριά και έκανα πως φεύγω.Στάθηκε 2 λεπτά,με κοιτούσε απορρημένη και τελικά έτρεξε να έρθει μαζί μου.Με έκανε πραγματικά πολύ χαρούμενη το γεγονός αυτό και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.Σκέφτομαι να το καθιερώσω έτσι ώστε να συνηθίσει σιγά σιγά για να μη φοβάμαι κι εγώ.Αυτό που με προβληματίζει είναι η αντίδρασή της αν δει άλλο σκυλί ή σε κάποιο άλλο ερέθισμα.
Η τακτική που ακολουθώ πιστεύετε είναι σωστή;Κάθε συμβουλή είναι ευπρόσδεκτη

 

[ghelly]

Ανεξάρτητα από το γεγονός οτι ειμαι αρνητική στο "σκυλος χωρις λουρι", προσεξα κάτι αλλο. Οταν εκανες σαν να φεύγεις. Γιατι ενα σκυλι που εχει κακοποιηθει ως προς την ευζωια του στο παρελθόν και δεν εχει ισχυρη αυτοπεποιθηση να βιώσει το αγχος "φευγει και με αφηνει"?

 

[Δάφνη]

Εγω δεν θα σταθώ καθόλου στο θέμα του σκύλου, γιατί θα σε συμβουλεύσουν σίγουρα καταλληλότερα άλλοι, αλλά στην απέναντι πλευρά. Φαντάζομαι πως δεν εννοείς ότι την άφησες σε πάρκο για σκύλους.

Εγώ αν έβλεπα την κούκλα σου τώρα θα κατουριόμουν από τη χαρά μου, θα σε ρωτούσα και αν με άφηνες και ήθελε θα τη χαϊδολογούσα και θα χαζοχαιρόμουν. Πριν αποκτήσω τον δικό μου σκύλο, όμως, φοβόμουν τρομερά τα σκυλιά, χωρίς ουσιαστικό λόγο μεν, πολύ έντονα δε. Δεν ήμουν σε θέση να διαχωρίσω τον ενθουσιασμό από την επίθεση, οπότε όσες φορές είχε έρθει σκύλος κατά πάνω μου είχα πεθάνει από το φόβο μου. Τώρα μου φαίνεται παράλογο, αλλά έτσι ήταν. Το αναφέρω καθώς αντιλαμβάνομαι ότι κάποιος που δεν έχει βρεθεί σε αυτή τη θέση σίγουρα θα δυσκολεύεται να μπει.

Καταλαβαίνω πως χαίρεσαι να βλέπεις τον σκύλο σου ελεύθερο και ανέμελο. Τι γίνεται όμως με τα παιδάκια που φοβούνται, κάποιον ηλικιωμένο που δεν μπορεί να περπατήσει γρήγορα και γενικά τον κόσμο που κάνει τη βόλτα του και ενδεχομένως φοβάται τους σκύλους? Δεν μιλάω για κακιασμένο κόσμο που θεωρεί ότι είναι σιχαμένα, αναφέρομαι σε ανθρώπους που μπορεί απλώς να μην είναι εξοικιωμένοι. Και δεν έχεις ένα μαλτεζάκι, έχει ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο η όψη της δικιάς σου.

Απο ότι καταλαβαίνω, αναφέρεσαι σε ένα πάρκο που κυκλοφορεί κόσμος, γι'αυτο και τα γράφω αυτά. Αν η μικρή σου δεν περπατάει μόνιμα ακριβώς δίπλα σου νομίζω πως δεν είναι τόσο καλή ιδέα, ειδικά να το καθιερώσεις κιόλας. Εγώ μπορεί να καταλαβαίνω ότι δεν θα πειράξει κανέναν, αλλά θα έμπαινα και στη θέση αυτού που δεν νιώθει άνετα. Νομίζω πως πρέπει να σεβαστείς και τον κόσμο που κάνει τη βόλτα του και δεν είναι υποχρεωμένος να υποστεί έναν σκύλο χωρίς λουρί που δεν ξέρει πως θα φερθεί ή θα αντιδράσει.

Όλα αυτά σου τα λέω, σαφέστατα, καλοπροαίρετα. Ελπίζω να αποτελούν τροφή για σκέψη.

 

[lawrence-gr]

δεν υπαρχει λογος για σκυλο χωρις λουρι.κ αν καποια στιγμη τυχει,θα πρεπει να ειναι καπου που δεν μπορει να φυγει μερικα μετρα μακρυα οσο κ αν το θελει.

 

[epial]

Μηπως γινόμαστε υπερβολικοί;
Kι εγω φοβαμαι τις χοντρές με τα πεταχτά αυτιά και ειδικά όταν φοράνε μινι, αλλα δεν σημαινει ότι θα πρεπει να τις κυκλοφορουν δεμένες!
Θα πρεπει να φροντισω εγω να το ξεπεράσω...

 

[ghelly]

Μηπως γινόμαστε υπερβολικοί;
Kι εγω φοβαμαι τις χοντρές με τα πεταχτά αυτιά και ειδικά όταν φοράνε μινι, αλλα δεν σημαινει ότι θα πρεπει να τις κυκλοφορουν δεμένες!
Θα πρεπει να φροντισω εγω να το ξεπεράσω...

δεν θα ήταν και κακή ιδεα!!!

 

[Giannis_Rottie]

@annallyne Εγω δεν ειμαι ουτε κατα ουτε υπερ του "λυτου σκυλου"...αλλα παντα με προυποθεσεις...δηλαδη αν το σκυλακι σου ειναι στρατιωτης στην υπακοη ανεξαρτητως ερεθισματος...τοτε αφου εχεις τον πληρη ελεγχο του...μπορει καλιστα να ναι λυτος. Αν απο την αλλη...ειναι σκυλος που στο οποιοδηποτε εξωτερικο ερεεθισμα...αποσυντονιζεται και ξεχναει να εκτελεσει την εντολη που του πες...τοτε καλυτερα ειναι να ναι με λουρι...! Οπως εχω ξαναπει σε αλλο θεμα εδω...σκεψου οτι αν ο σκυλος σου ακουσει ενα κροτο και ειναι φοβικος...θα στρεσαριστει και θα τρεχει πανικοβλητος οπυ-οπυ! Αν παλι ειναι σουπερ κοινωνικος...αλλα ξαφνικα βρει ενα αλλο σκυλακι(σε λουρι ή ελευθερο)...το οποιο...δεν ειναι εξισου κοινωνικο...και γινει μανουρα...τοτε..δημιουργειται θεμα....και σιγουρα πανω στην προσπαθεια-χωρισμου των δυο σκυλων δημιουργειται και κινδυνος δαγκωματος προς τον ιδιοκτητη!
Τελος...αν ερθει κανα πιτσιρικακι φωναζωντας,χοροπηδωντας κτλπ με σκοπο να χαιδεψει το σκυλακι σου...πως εισαι σιγουρη οτι ο σκυλος σου θα ναι καθωςπρεπει..και ολος αυτος ο υπερ-ενθουσιασμος του πιτσιρικου δεν θα στρεσαρει τον σκυλο με αποτελεσμα να γρυλισει η και μα δαγκωσει???
Εμενα η γνωμη μου ειναι να παρεις ενα εκπαιδευτικο 5μετρο λουρι...και ολοι ειστε ευτυχισμενοι! και ο σκυλος σου εχει ακτινα 5μ να κινηθει και να μυρισει και εσυ να τον μαζεψεις...αν αυτος δεν ακουσει στο "ελα"!
Στο λεω το παραπανω εντελως φιλικα και διοτι καμια φορα...σε γλιτωνουν απο χειροτερα!

 

[mareco]

Ποτέ δεν κάνουμε αυτό το πείραμα, με σχετικά πρόσφατα υιοθετημένο και δη ενήλικο σκύλο, υπό αυτές τις συνθήκες.

Μόνο σε περιφραγμένο, ασφαλή χώρο και το σκυλί δεμένο με ιμάντα. Από τον κοντό οδηγό, στο τίποτα, είναι μεγάλο το ρίσκο. Πόσο μάλλον, σε χώρο με άπειρα ερεθίσματα που προσφέρονται όλα μαζί και γύρω, κυκλοφορεί τόσος κόσμος.

Εννοείται, σε οποιαδήποτε περίπτωση, ότι ο σκύλος μας είναι τσιπαρισμένος [με καταχωρημένα τα στοιχεία του] και οπωσδήποτε, φοράει ταυτότητα.

 

[Annallyne]

Ανεξάρτητα από το γεγονός οτι ειμαι αρνητική στο "σκυλος χωρις λουρι", προσεξα κάτι αλλο. Οταν εκανες σαν να φεύγεις. Γιατι ενα σκυλι που εχει κακοποιηθει ως προς την ευζωια του στο παρελθόν και δεν εχει ισχυρη αυτοπεποιθηση να βιώσει το αγχος "φευγει και με αφηνει"?

Ghelly δεν κατάλαβα ακριβώς την ερώτησή σου.Σε παρακαλώ εξήγησε μου τι εννοεις ακριβώς.

Απο ότι καταλαβαίνω, αναφέρεσαι σε ένα πάρκο που κυκλοφορεί κόσμος, γι'αυτο και τα γράφω αυτά. Αν η μικρή σου δεν περπατάει μόνιμα ακριβώς δίπλα σου νομίζω πως δεν είναι τόσο καλή ιδέα, ειδικά να το καθιερώσεις κιόλας. Εγώ μπορεί να καταλαβαίνω ότι δεν θα πειράξει κανέναν, αλλά θα έμπαινα και στη θέση αυτού που δεν νιώθει άνετα. Νομίζω πως πρέπει να σεβαστείς και τον κόσμο που κάνει τη βόλτα του και δεν είναι υποχρεωμένος να υποστεί έναν σκύλο χωρίς λουρί που δεν ξέρει πως θα φερθεί ή θα αντιδράσει.

Όλα αυτά σου τα λέω, σαφέστατα, καλοπροαίρετα. Ελπίζω να αποτελούν τροφή για σκέψη.

Δάφνη έχεις δίκιο έγώ φταίω που δεν εξήγησα πως ακριβώς έγινε η βόλτα.Δίπλα από την είσοδο του Πάρκου αυτού έχει μια παιδική χαρά,η οποία ειναι περιφραγμένη.Όταν πήγαμε μέσα στο Πάρκο την είχα εννοειται με το λουρί της γιατί είχε πάρα πολύ κόσμο και είχε και αρκετα σκυλια με του ιδιοκτήτες τους τα οποία πολλά απο αυτά δεν ήταν με λουρί.Εγώ γενικά ειμαι κατά του να κυκλοφορεί χωρίς λουρί(το έχω γράψει και σε άλλα θέματα)γιατι φοβάμαι πιο πολύ για να μην πάθει τίποτα ο σκύλος μου παρά όλα τα υπόλοιπα που και αυτά φυσικά τα λαμβάνω υπόψιν.Έτσι λοιπόν,πήγαμε στην παιδική χαρά που δεν ήταν κανείς και όπως ειπα ήταν περιφραγμενη εκτός απο δυο σημεία τα οποία ήταν σε πολύ μακρινή απόσταση.Εκεί την άφησα εκτός λουριού.Κάποια στιγμή που ήρθαν κάτι παιδάκια της φώναξα και της το ξαναέβαλα.Όλα αυτά φυσικά ενώ της έδινα και μπισκοτάκια παράλληλα,παρόλο που στο ''έλα'' έρχεται κατευθείαν,ήθελα να είμαι καλλυμενη από όλες τις πλευρές.Έχει μάθει και περπατάει δίπλα μου και δεν έχουμε πρόβλημα με τη βασική υπακοή.

@annallyne Εγω δεν ειμαι ουτε κατα ουτε υπερ του "λυτου σκυλου"...αλλα παντα με προυποθεσεις...δηλαδη αν το σκυλακι σου ειναι στρατιωτης στην υπακοη ανεξαρτητως ερεθισματος...τοτε αφου εχεις τον πληρη ελεγχο του...μπορει καλιστα να ναι λυτος. Αν απο την αλλη...ειναι σκυλος που στο οποιοδηποτε εξωτερικο ερεεθισμα...αποσυντονιζεται και ξεχναει να εκτελεσει την εντολη που του πες...τοτε καλυτερα ειναι να ναι με λουρι...! Οπως εχω ξαναπει σε αλλο θεμα εδω...σκεψου οτι αν ο σκυλος σου ακουσει ενα κροτο και ειναι φοβικος...θα στρεσαριστει και θα τρεχει πανικοβλητος οπυ-οπυ! Αν παλι ειναι σουπερ κοινωνικος...αλλα ξαφνικα βρει ενα αλλο σκυλακι(σε λουρι ή ελευθερο)...το οποιο...δεν ειναι εξισου κοινωνικο...και γινει μανουρα...τοτε..δημιουργειται θεμα....και σιγουρα πανω στην προσπαθεια-χωρισμου των δυο σκυλων δημιουργειται και κινδυνος δαγκωματος προς τον ιδιοκτητη!
Τελος...αν ερθει κανα πιτσιρικακι φωναζωντας,χοροπηδωντας κτλπ με σκοπο να χαιδεψει το σκυλακι σου...πως εισαι σιγουρη οτι ο σκυλος σου θα ναι καθωςπρεπει..και ολος αυτος ο υπερ-ενθουσιασμος του πιτσιρικου δεν θα στρεσαρει τον σκυλο με αποτελεσμα να γρυλισει η και μα δαγκωσει???
Εμενα η γνωμη μου ειναι να παρεις ενα εκπαιδευτικο 5μετρο λουρι...και ολοι ειστε ευτυχισμενοι! και ο σκυλος σου εχει ακτινα 5μ να κινηθει και να μυρισει και εσυ να τον μαζεψεις...αν αυτος δεν ακουσει στο "ελα"!
Στο λεω το παραπανω εντελως φιλικα και διοτι καμια φορα...σε γλιτωνουν απο χειροτερα!

Το σκυλί,είναι πάρα πολύ φιλικό με όλους και κυρίως με τα παιδάκια.Όταν πλησιάζει παιδάκι κάθεται στη θεση ''κάτσε'' απο μόνη της χωρις καν να χρειαστεί να το πω εγώ και περιμένει να τη χαιδεψει.Όμως επειδή φοβάμαι μην πηδήξει από τη χαρά της πάνω του ποτέ δεν το διακινδυνεύω.Για αυτό και μόλις ήρθαν τα παιδάκια αμέσως τη φώναξα.Και μιλάμε για μια απόσταση πάνω απο εκατό μέτρα απο τα παιδιά.

Ποτέ δεν κάνουμε αυτό το πείραμα, με σχετικά πρόσφατα υιοθετημένο και δη ενήλικο σκύλο, υπό αυτές τις συνθήκες.

Μόνο σε περιφραγμένο, ασφαλή χώρο και το σκυλί δεμένο με ιμάντα. Από τον κοντό οδηγό, στο τίποτα, είναι μεγάλο το ρίσκο. Πόσο μάλλον, σε χώρο με άπειρα ερεθίσματα που προσφέρονται όλα μαζί και γύρω, κυκλοφορεί τόσος κόσμος.

Εννοείται, σε οποιαδήποτε περίπτωση, ότι ο σκύλος μας είναι τσιπαρισμένος [με καταχωρημένα τα στοιχεία του] και οπωσδήποτε, φοράει ταυτότητα.

Έχει τσιπάκι και ταυτότητα mareco.Το πρόσφατα,είναι λίγο υποκειμενικό.Μετά απο πόσο χρόνο θα είναι έτοιμη πιστεύεις;


Τέλος,εκτιμώ πολύ τις απόψεις σας για αυτό και ήθελα τη γνώμη σας.Όταν λέω να το καθιερώσω,εννοώ ότι πραγματικά εγώ έχω την ανάγκη να το κάνω αυτό για μένα και όχι για το σκυλί γιατί απο βόλτες άλλο τίποτα.Δεν της λείπουν και γενικά έχω και μεγάλη αυλη οπότε εκτονώνεται.Ο μόνος λόγος που θέλω να το καθιερώσω είναι γιατί όπως προείπα,την έχω μόνο 6 μήνες και δεν είμαι πολύ σίγουρη ακόμα πάνω σε αυτό το θέμα.Όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή γίνει κάτι ή κάποιος αφήσει την πόρτα ανοιχτή καταλάθος και θέλω με κάποιο τρόπο να σιγουρέψω αυτή την ανασφάλεια που έχω εγώ η ίδια μάλλον,αν και ποτέ το σκυλί δεν έχει δώσει τέτοια δείγματα.Επίσης,για αυτό το λόγο το καλοκαίρι όταν είχαμε πάει σε μια παραλία-έρημη δεν την άφησα λυτή να το ευχαριστηθεί.Θέλω απλά να μάθει να είναι κοντά μου και δεν είμαι πολύ σιγουρη αν αρκεί το ότι ειναι συνέχεια από πίσω μου μέσα στο σπίτι.Δηλαδή στην παραλία πραγματικά ήθελε το σκυλί να παιξει,να μπει μέσα και φοβόμουν να την αφήσω.Δε με ενδιαφέρει να τη βγάζω βόλτα χωρίς λουρί,ποτέ δεν το έχω κάνει και ούτε πρόκειται,απλά θέλω να σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις να σιγουρευτώ ότι υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας.Δεν την έχω από κουτάβι για να έχει μάθει να με παίρνει απο πίσω από μικρή.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει κάποιος το σκεπτικό μου.

 

[ghelly]

Αναφέρθηκα στο στρές που μπορει να βιώσει ενα σκυλι που εζησε ήδη τον πρώτο του ιδιοκτητη να "φευγει", που από όσο θυμάμαι σε αλλο θρεντ ειπες ότι ακόμα χτίζεις την αυτοπεποιθηση της. Οποτε δεν ειναι αγχωτικό για ενα τετοιο πλασμα, με αυτά τα βιώματα ακόμα ζωντανά, να σε βλέπει να φεύγεις χωρις αυτή? Δλδ εσύ οκ ειδες οτι θα σε ακολουθησει οταν πας να φύγεις ετσι, αυτή όμως από τη δική σου πλευρά τι ειδε? μια αποπειρα σου να φύγεις χωρις εκεινη.
(ελπιζω να εγινα πιο κατανοητή - και εννοείται οτι το λέω με ολη την καλή θεληση)

 

[Δάφνη]

Μηπως γινόμαστε υπερβολικοί;
Kι εγω φοβαμαι τις χοντρές με τα πεταχτά αυτιά και ειδικά όταν φοράνε μινι, αλλα δεν σημαινει ότι θα πρεπει να τις κυκλοφορουν δεμένες!
Θα πρεπει να φροντισω εγω να το ξεπεράσω...

Θεωρώ ότι είναι ταυτόχρονα και υποκειμενικό αλλά και αντικειμενικό το θέμα.

Πιστεύω ακράδαντα πως το να φοβάται κάποιος τους σκύλους (και τις γάτες, τα πουλιά, τις χοντρές με πεταχτά αυτιά) είναι δικαίωμά του. Μπορεί να είναι υπερβολικό, παράλογο, αβάσιμο ή δεν ξέρω τι, αλλά είναι δικαίωμά του. Και εκεί, πιστεύω κολλάει το "η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου". Που, στην προκειμένη περίπτωση, για εμένα μεταφράζεται ως "δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν να ανεχτεί τον σκύλο μου". Ή να πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κρίνει αν ο σκύλος είναι φιλικός ή να είναι τόσο εξοικειωμένος ώστε να αισθάνεται άνετα με τον κάθε λυτό σκύλο.

Αυτά, ξαναλέω, από κάποια η οποία αυτή τη στιγμή θέλει να χαϊδέψει όποιο μουσούδι δει αλλά λίγα χρόνια πριν έβλεπε πίνσερ και άλλαζε πεζοδρόμιο.

Θεωρώ, επίσης, πως έχει μεγάλη διαφορά αυτο που περιγράφεις με τον φόβο για τους σκύλους. Με ενδιαφέρει, όμως, να ακούσω και την άλλη πλευρά καθώς με έχει απασχολήσει αυτό το θέμα γενικότερα.

 

[Annallyne]

Αναφέρθηκα στο στρές που μπορει να βιώσει ενα σκυλι που εζησε ήδη τον πρώτο του ιδιοκτητη να "φευγει", που από όσο θυμάμαι σε αλλο θρεντ ειπες ότι ακόμα χτίζεις την αυτοπεποιθηση της. Οποτε δεν ειναι αγχωτικό για ενα τετοιο πλασμα, με αυτά τα βιώματα ακόμα ζωντανά, να σε βλέπει να φεύγεις χωρις αυτή? Δλδ εσύ οκ ειδες οτι θα σε ακολουθησει οταν πας να φύγεις ετσι, αυτή όμως από τη δική σου πλευρά τι ειδε? μια αποπειρα σου να φύγεις χωρις εκεινη.
(ελπιζω να εγινα πιο κατανοητή - και εννοείται οτι το λέω με ολη την καλή θεληση)

Εντάξει,κατάλαβα τι εννοείς,σε ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.Η αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα καθόλου έτσι,τώρα που το λες ίσως όντως να ένιωσε έτσι και να ήταν λάθος κίνηση όμως 6 μήνες τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω μαζί της,δεν την έχω αφήσει ούτε στιγμή.΄Θέλω να πω ότι πιστευώ ότι ένα σκυλί,ειδικα ένα σκυλι που ήταν παραμελλημένο απο το προηγούμενο αφεντικό,το καταλαβαίνει όλο αυτο κατά τη γνώμη μου.Ουσιαστικά,όλο αυτό το σημερινό,το σκεφτόμουν καιρό για αυτόν ακριβώς το λόγο,ότι θέλω να χτίσω την αυτοπεποίθησή της και την εμπιστοσύνη μεταξυ μας.Το σκεπτικό δήλαδή ήταν να της μάθω να με ακολουθει απο μόνη της χωρίς να της πω καν ''ελα'' και λέω ότι χάρηκα γιατί τελικά το έκανε.Αυτό το έκανα τη στιγμή που ήταν η ώρα να φύγουμε απο εκεί οπότε μετά απο τόση ώρα που της έλεγα ''έλα'' και την επιβράβευα υπάρχει περίπτωση να λειτούργησε θετικά;

 

[Annallyne]

Θεωρώ ότι είναι ταυτόχρονα και υποκειμενικό αλλά και αντικειμενικό το θέμα.

Πιστεύω ακράδαντα πως το να φοβάται κάποιος τους σκύλους (και τις γάτες, τα πουλιά, τις χοντρές με πεταχτά αυτιά) είναι δικαίωμά του. Μπορεί να είναι υπερβολικό, παράλογο, αβάσιμο ή δεν ξέρω τι, αλλά είναι δικαίωμά του. Και εκεί, πιστεύω κολλάει το "η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου". Που, στην προκειμένη περίπτωση, για εμένα μεταφράζεται ως "δεν μπορώ να επιβάλλω σε κανέναν να ανεχτεί τον σκύλο μου". Ή να πρέπει να έχει τη δυνατότητα να κρίνει αν ο σκύλος είναι φιλικός ή να είναι τόσο εξοικειωμένος ώστε να αισθάνεται άνετα με τον κάθε λυτό σκύλο.

Αυτά, ξαναλέω, από κάποια η οποία αυτή τη στιγμή θέλει να χαϊδέψει όποιο μουσούδι δει αλλά λίγα χρόνια πριν έβλεπε πίνσερ και άλλαζε πεζοδρόμιο.

Θεωρώ, επίσης, πως έχει μεγάλη διαφορά αυτο που περιγράφεις με τον φόβο για τους σκύλους. Με ενδιαφέρει, όμως, να ακούσω και την άλλη πλευρά καθώς με έχει απασχολήσει αυτό το θέμα γενικότερα.

Πιστεύω ότι η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.Έχω συναντήσει και τα δύο άκρα για αυτο.Δηλαδή θεωρώ ότι αυτοι οι μυγιάγγιχτοι άνθρωποι που με το που βλέπουν να έχει κάποιος σκυλί και αμέσως αλλάζουν δρόμο και πετάγονται(μου έχει συμβει να περπατάμε με το σκυλί εννοειται παντα με λουρι στο πεζοδρόμιο δίπλα μου το σκυλί να περπατάει κανονικά σε πεζοδρόμιο και 3 μέτρα μπροστα να φωνάζει η κυριούλα ''μακρια μακριά!!!'' σαν δαιμονισμένη,χωρίς καν να έχουμε προλάβει να περάσουμε δίπλα της),είναι υπερβολικοί.Για μένα σωστοί ειναι εκείνοι που έχω συναντήσει και μου λένε ''φοβάμαι,δαγκώνει;'' και σταματάω φυσικά για να περάσουν και μόλις περάσουν συνεχιζουμε τη βόλτα μας.Και θεωρώ ανεύθυνους εκείνους που έρχονται τρέχοντας πάνω στο σκυλί να το χαιδεψουν χωρίς πριν να με ρωτήσουν αν δαγκώνει.Ακόμα και να ήταν επιθετική δε θα προλάβαινα να κάνω τίποτα όταν τρέχουν κατα πάνω της.

 

[Serge]

Συμφώνω με τη ghelly, ίσως βέβαια όλα αυτά να είναι υπερβολές. Προσωπικά φοβάμαι πολύ να κάνω τέτοια πειράματα. Το να με ακουληθήσει το έχω εφαρμόσει σαν κυνηγητό, το παιζουμε πάρα πολύ μέσα στο σπίτι, οπότε σε ιδανικές συνθήκες (μάυρες ερημιές και περίφραξη) και μετρημένες στα δάκτυλα το έχουμε παίξει και έξω. Δηλάδη δεν κάνω να φύγω, αλλά εκεί που μυρίζει και σκάβει με μανία γυρνάω απότομα με παιχνιδιαρική φωνή και τρέχω. 100% επιτυχία. Αυτό με βοήθησε πολύ το καλοκαίρι να τον αφήσω να κολυμπήσει και να παίξει στη θάλασσα.

 

[lawrence-gr]

serge τι ειναι το μοσχαρι που εχεις αβαταρ?

 

[Serge]

τσίχλα σε σύγκριση με το δικό σου!!! κοπρο - πιτ μπουλ

 

[ghelly]

Εντάξει,κατάλαβα τι εννοείς,σε ευχαριστώ για τη διευκρίνηση.Η αλήθεια είναι πως δεν το σκέφτηκα καθόλου έτσι,τώρα που το λες ίσως όντως να ένιωσε έτσι και να ήταν λάθος κίνηση όμως 6 μήνες τώρα κοιμάμαι και ξυπνάω μαζί της,δεν την έχω αφήσει ούτε στιγμή.΄Θέλω να πω ότι πιστευώ ότι ένα σκυλί,ειδικα ένα σκυλι που ήταν παραμελλημένο απο το προηγούμενο αφεντικό,το καταλαβαίνει όλο αυτο κατά τη γνώμη μου.Ουσιαστικά,όλο αυτό το σημερινό,το σκεφτόμουν καιρό για αυτόν ακριβώς το λόγο,ότι θέλω να χτίσω την αυτοπεποίθησή της και την εμπιστοσύνη μεταξυ μας.Το σκεπτικό δήλαδή ήταν να της μάθω να με ακολουθει απο μόνη της χωρίς να της πω καν ''ελα'' και λέω ότι χάρηκα γιατί τελικά το έκανε.Αυτό το έκανα τη στιγμή που ήταν η ώρα να φύγουμε απο εκεί οπότε μετά απο τόση ώρα που της έλεγα ''έλα'' και την επιβράβευα υπάρχει περίπτωση να λειτούργησε θετικά;

Οκ σε ακολουθούσε αλλα με τι ψυχολογια? το "ααα θελω να ειμαι μαζι με το αφεντικό μου που περνάμε τέλεια" ή το "ωχ φεύγει το αφεντικό μου να προλάβω να πάω, μη με ξεχάσει". Αν δλδ δεν υπήρχε στη μέση το σκηνικό "τώρα που απομακρύνθηκες, φεύγω" χωρις να της πεις "ελα", δεν θα το συζητούσα καν.

 

[Δάφνη]

....

Μου έχει τύχει πάντως τύπος με τρελαμένο γερμανικό, χωρίς λουρί, στη γειτονιά μου, βράδυ, πολλά μέτρα μπροστά ο σκύλος να τρέχει και να μην ακούει καθόλου τον ιδιοκτήτη, στάθηκε μπροστά μου και γαύγιζε, εγώ να κοντεύω να λιποθυμήσω και ο τύπος να γελάει. Τον παρακαλούσα να τον μαζέψει και αυτός καθόταν και κοίταζε και γέλαγε. Ο τύπος γέλαγε επειδή -μάλλον- ήξερε ότι δεν θα με πειράξει ο σκύλος του -εγώ το ήξερα? Εγώ έψαχνα δέντρο να σκαρφαλώσω (όντως), τελικά μπήκα σε μια αυλή, έβαλα να έρθουν να με πάνε σπίτι (σχεδόν σηκωτή) και έκανα μήνες να κυκλοφορήσω σε εκείνο το δρόμο βράδυ και μόνη μου. Υπερβολικό? Νομίζω ότι και τώρα αν μου συνέβαινε μια τρομάρα θα την έπαιρνα.

Δυστυχώς, μου έχουν τύχει μερικά ακόμα τέτοια σκηνικά, και όσο ήμουν μικρή αλλά και μεγαλύτερη και σχεδόν πάντα οι ιδιοκτήτες γέλαγαν, αδιαφορούσαν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων προσπαθούσαν αλλά δεν μπορούσαν να ελέγξουν το σκύλο τους. Και, θεωρώ αυτονόητο πως αυτές οι καταστάσεις συνέβαλλαν πάρα πολύ στο να μην ξεπεράσω το φόβο μου παρά πριν λίγα χρόνια, παρ'όλο που το ήθελα και το είχα προσπαθήσει.

Υπάρχει, λοιπόν, και η άλλη πλευρά και είναι καλό να βλέπουμε και πέρα από τη δική μας τη βολή.

(annallyne, μιλάω γενικά βέβαια, δεν αναφέρομαι στο δικό σου σκηνικό)

 

[l.Kyveli]

Τέλος,εκτιμώ πολύ τις απόψεις σας για αυτό και ήθελα τη γνώμη σας.Όταν λέω να το καθιερώσω,εννοώ ότι πραγματικά εγώ έχω την ανάγκη να το κάνω αυτό για μένα και όχι για το σκυλί γιατί απο βόλτες άλλο τίποτα.Δεν της λείπουν και γενικά έχω και μεγάλη αυλη οπότε εκτονώνεται.Ο μόνος λόγος που θέλω να το καθιερώσω είναι γιατί όπως προείπα,την έχω μόνο 6 μήνες και δεν είμαι πολύ σίγουρη ακόμα πάνω σε αυτό το θέμα.Όταν έρχεται κόσμος στο σπίτι φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή γίνει κάτι ή κάποιος αφήσει την πόρτα ανοιχτή καταλάθος και θέλω με κάποιο τρόπο να σιγουρέψω αυτή την ανασφάλεια που έχω εγώ η ίδια μάλλον,αν και ποτέ το σκυλί δεν έχει δώσει τέτοια δείγματα.Επίσης,για αυτό το λόγο το καλοκαίρι όταν είχαμε πάει σε μια παραλία-έρημη δεν την άφησα λυτή να το ευχαριστηθεί.Θέλω απλά να μάθει να είναι κοντά μου και δεν είμαι πολύ σιγουρη αν αρκεί το ότι ειναι συνέχεια από πίσω μου μέσα στο σπίτι.Δηλαδή στην παραλία πραγματικά ήθελε το σκυλί να παιξει,να μπει μέσα και φοβόμουν να την αφήσω.Δε με ενδιαφέρει να τη βγάζω βόλτα χωρίς λουρί,ποτέ δεν το έχω κάνει και ούτε πρόκειται,απλά θέλω να σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις να σιγουρευτώ ότι υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ μας.Δεν την έχω από κουτάβι για να έχει μάθει να με παίρνει απο πίσω από μικρή.Δεν ξέρω αν καταλαβαίνει κάποιος το σκεπτικό μου.

Εφόσον ο στόχος σου δεν είναι να την πηγαίνεις ελεύθερη αλλά να δεις κατά πόσο δεν έχει τάσεις φυγής διαλεξες λάθος μέρος να την δοκιμάσεις, κατά την γνώμη μου. Γιατι αν είχε τώρα δεν θα συζητούσαμε αλλά θα την έψαχνες.
Για τέτοιες δοκιμές ένας μεγάλος αλλά περιφραγμένος χώρος είναι ότι πιο ασφαλές.

 

[Annallyne]

Οκ σε ακολουθούσε αλλα με τι ψυχολογια? το "ααα θελω να ειμαι μαζι με το αφεντικό μου που περνάμε τέλεια" ή το "ωχ φεύγει το αφεντικό μου να προλάβω να πάω, μη με ξεχάσει". Αν δλδ δεν υπήρχε στη μέση το σκηνικό "τώρα που απομακρύνθηκες, φεύγω" χωρις να της πεις "ελα", δεν θα το συζητούσα καν.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το κοιτάζουμε μεμονωμένα αυτο και καταλήγουμε στο ότι αισθάνθηκε έτσι.Μπορεί ναι,μπορεί όχι αλλά όπως είπα δεν πήγα εκεί και με το που την έλυσα έκανα πως φεύγω.Έγινε ολόκληρη προεργασία.Με την ίδια λογική δηλαδή και μέσα στο σπίτι θα έπρεπε να λέω συνέχεια ''ελα'' που εννοείται ότι δεν το κάνώ.Πχ πάω να φτιάξω καφέ και έρχεται μαζί μου,δε χρειάζεται να της πω ''ελα'' για να έρθει.
Με αυτή τη λογική,ήθελα να δω κατά πόσο συμβαίνει και σε εξωτερικό χώρο.

Μου έχει τύχει πάντως τύπος με τρελαμένο γερμανικό, χωρίς λουρί, στη γειτονιά μου, βράδυ, πολλά μέτρα μπροστά ο σκύλος να τρέχει και να μην ακούει καθόλου τον ιδιοκτήτη, στάθηκε μπροστά μου και γαύγιζε, εγώ να κοντεύω να λιποθυμήσω και ο τύπος να γελάει. Τον παρακαλούσα να τον μαζέψει και αυτός καθόταν και κοίταζε και γέλαγε. Ο τύπος γέλαγε επειδή -μάλλον- ήξερε ότι δεν θα με πειράξει ο σκύλος του -εγώ το ήξερα? Εγώ έψαχνα δέντρο να σκαρφαλώσω (όντως), τελικά μπήκα σε μια αυλή, έβαλα να έρθουν να με πάνε σπίτι (σχεδόν σηκωτή) και έκανα μήνες να κυκλοφορήσω σε εκείνο το δρόμο βράδυ και μόνη μου. Υπερβολικό? Νομίζω ότι και τώρα αν μου συνέβαινε μια τρομάρα θα την έπαιρνα.

Δυστυχώς, μου έχουν τύχει μερικά ακόμα τέτοια σκηνικά, και όσο ήμουν μικρή αλλά και μεγαλύτερη και σχεδόν πάντα οι ιδιοκτήτες γέλαγαν, αδιαφορούσαν ή στην καλύτερη των περιπτώσεων προσπαθούσαν αλλά δεν μπορούσαν να ελέγξουν το σκύλο τους. Και, θεωρώ αυτονόητο πως αυτές οι καταστάσεις συνέβαλλαν πάρα πολύ στο να μην ξεπεράσω το φόβο μου παρά πριν λίγα χρόνια, παρ'όλο που το ήθελα και το είχα προσπαθήσει.

Υπάρχει, λοιπόν, και η άλλη πλευρά και είναι καλό να βλέπουμε και πέρα από τη δική μας τη βολή.

(annallyne, μιλάω γενικά βέβαια, δεν αναφέρομαι στο δικό σου σκηνικό)

Κι εμένα μου έχει τύχει παρόμοιο περιστατικό απλά εγώ γενικά δεν τα φοβάμαι και κρατάω την ψυχραιμία μου όμως καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς.Είναι φυσικό κάποιος να φοβάται και μάλιστα πολύ,απλά θα έπρεπε να κάνει κι αυτός πιστεύω ένα βήμα απο μέρους του στο να μην αντιδράει υπερβολικά.Γιατί σκέψου πχ να φοβάμαι και να με πλησιάσει ένας σκύλος που δε δαγκώνει με σκοπό να κάνει χαρές και εγώ να αντιδράσω απο το φόβο μου τόσο απότομα έτσι ώστε να τρομάξει ο σκύλος τελικά και όντως να με δαγκώσει.Βέβαια θα μου πεις κάποιος που φοβάται πως να το σκεφτεί αυτό εκείνη την ώρα;Αυτό όντως είναι ένα θέμα.Εγώ πάντως αν ήξερα ότι φοβάμαι τα σκυλιά,θα προσπαθούσα να το καταπολεμήσω.Γενικά θεωρώ κάποιες αντιδράσεις υπερβολικές.Τη δική σου όχι γιατί κι εγώ το ίδιο θα έκανα με έναν τέτοιο σκύλο όμως το να περάσει σκύλος στα τρία μέτρα και να φωνάζω σαν παρανοική το θεωρώ υπερβολικό.

Εφόσον ο στόχος σου δεν είναι να την πηγαίνεις ελεύθερη αλλά να δεις κατά πόσο δεν έχει τάσεις φυγής διαλεξες λάθος μέρος να την δοκιμάσεις, κατά την γνώμη μου. Γιατι αν είχε τώρα δεν θα συζητούσαμε αλλά θα την έψαχνες.
Για τέτοιες δοκιμές ένας μεγάλος αλλά περιφραγμένος χώρος είναι ότι πιο ασφαλές.

Σκέψου ένα χώρο 400μ.+ μηκος και 400μ+ πλάτος.Περιφραγμένο,με δύο εξόδους,απόστασης ενός μέτρου περίπου η κάθε μία.Ο οποίος σε ακούει στη βασική υπακοή και έχεις και μπισκότα μαζί σου.Πιστεύω ότι μείωσα όσο μπορούσα τις πιθανοτητες αυτές,παρόλο που ακόμα κι εκεί φοβόμουν με τις δυο μικρές εξόδους.Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιος άλλος χώρος που θα μπορούσα να την πάω γιατί το ψάχνω εδώ και καιρό.