Πριν ένα μηνα και κατι ειμασταν βόλτα το βραδυ στη γειτονια και βλεπω απο μακρυα μια κυρία με ένα ροτ. Το ροτ δεν ήταν δεμένο με λουράκι οπότε σε δευτερόλευτα το βλεπω να τρεχει καταπάνω μας.
Πιανω το μικρό αγκαλιά και φωνάζω ηρεμα στην ιδιοκτητρια να το φωνάξει κοντα της
Για να μην τα πολυλογώ το ροτ επι 10 λεπτα πηδούσε πάνω μου,του φωναζα εγω κάτσε , η ιδιοκτητρια ακινητη στα30μετρα ουτε καν πλησιασε-ουτε άκουσα καθολου την φων'η της καθόλη τη διαρκεια του περιστατικού αφου μου γεμισε τη πλατη γρατζουνιες,και ο μικρός απεκτησε ενα μικρο τραυμα σαν τρυπουλα στο μπουτακι, ντρεπομαι που το λέω αλλα στο τέλος φωναζα βοήθεια μπας και ερθει κανεις να μαζέψει το σκυλί. Το σκυλί απομακρυνεται μονο του και η ιδιοκτητρια χωρις να βγαλει τσιμουδια εξαφανίζεται. Εμένα από την ένταση μου κόβεται η αναπνοή και καθομαι κάτω στο πεζοδρόμιο.
Πιστεύω ότι το σκυλί ήθελε να παιξει αλλα πως εγώ μπορω να γνωρίζω τι θα αντιμετωπίσω όταν εγω βλεπω ένα σκυλί κάποιου άγνωστου να τρεχει καταπάνω μου και ο ιδιοκτητης να κάθεται απραγος χωρις να δίνει όυτε μια εντολή !!!!
Το περιστατικό αυτό, ο φοβος που ένιωσα για το τι θα μπορούσε να συμβεί και η αντιδραση του οργανισμού μου μετα το ότι δεν μπορούσα να αναπνέυσω(1η φορά μου συνεβη) με έκανε να φοβάμαι να βγάλω βόλτα το σκύλο μου. Ταράζομαι αφανταστα όταν βλέπω μεγαλόσωμο σκύλο απο μακρυα, τρεμω στην ιδεα ότι θα συναντησω κάποιο σκυλί χωρίς λουρί ή καλύτερα κάποιο ανεύθυνο ιδιοκτητη με σκύλο και θα ξαναγίνει το ίδιο σε σημείο που αναγκάζομαι να φωναζω παρέα στη βόλτα.. Να σημειώσω ότι αλλες δύο φορες από τότε συνάντησα ενα ρότ και ένα πίτμπουλ ελεύθερα. Στο ροτ ήταν εκπαιδευμένο και ο ιδιοκτητης το μαζεψε αμέσως και το πίτ το είδα απο μακρυα χωρις να με αντιληφθεί και ξαναγύρισα απο κει που ήρθα με ελαφρα..
Καμια ιδέα τι να κάνω για να το ξεπεράσω..
Πιανω το μικρό αγκαλιά και φωνάζω ηρεμα στην ιδιοκτητρια να το φωνάξει κοντα της
Για να μην τα πολυλογώ το ροτ επι 10 λεπτα πηδούσε πάνω μου,του φωναζα εγω κάτσε , η ιδιοκτητρια ακινητη στα30μετρα ουτε καν πλησιασε-ουτε άκουσα καθολου την φων'η της καθόλη τη διαρκεια του περιστατικού αφου μου γεμισε τη πλατη γρατζουνιες,και ο μικρός απεκτησε ενα μικρο τραυμα σαν τρυπουλα στο μπουτακι, ντρεπομαι που το λέω αλλα στο τέλος φωναζα βοήθεια μπας και ερθει κανεις να μαζέψει το σκυλί. Το σκυλί απομακρυνεται μονο του και η ιδιοκτητρια χωρις να βγαλει τσιμουδια εξαφανίζεται. Εμένα από την ένταση μου κόβεται η αναπνοή και καθομαι κάτω στο πεζοδρόμιο.
Πιστεύω ότι το σκυλί ήθελε να παιξει αλλα πως εγώ μπορω να γνωρίζω τι θα αντιμετωπίσω όταν εγω βλεπω ένα σκυλί κάποιου άγνωστου να τρεχει καταπάνω μου και ο ιδιοκτητης να κάθεται απραγος χωρις να δίνει όυτε μια εντολή !!!!
Το περιστατικό αυτό, ο φοβος που ένιωσα για το τι θα μπορούσε να συμβεί και η αντιδραση του οργανισμού μου μετα το ότι δεν μπορούσα να αναπνέυσω(1η φορά μου συνεβη) με έκανε να φοβάμαι να βγάλω βόλτα το σκύλο μου. Ταράζομαι αφανταστα όταν βλέπω μεγαλόσωμο σκύλο απο μακρυα, τρεμω στην ιδεα ότι θα συναντησω κάποιο σκυλί χωρίς λουρί ή καλύτερα κάποιο ανεύθυνο ιδιοκτητη με σκύλο και θα ξαναγίνει το ίδιο σε σημείο που αναγκάζομαι να φωναζω παρέα στη βόλτα.. Να σημειώσω ότι αλλες δύο φορες από τότε συνάντησα ενα ρότ και ένα πίτμπουλ ελεύθερα. Στο ροτ ήταν εκπαιδευμένο και ο ιδιοκτητης το μαζεψε αμέσως και το πίτ το είδα απο μακρυα χωρις να με αντιληφθεί και ξαναγύρισα απο κει που ήρθα με ελαφρα..
Καμια ιδέα τι να κάνω για να το ξεπεράσω..