Αφήνω τα υπόλοιπα και πιάνομαι στον παρακάτω προβληματισμό σου:
δεν μπορω να καταλαβω εαν πρεπει απ την αρχη να ξεκινησει ετσι η εκπαιδευση ή οχι;
Και σε ρωτάω εγώ τώρα. Σε
άδειο μυαλουδάκι που είναι έτοιμο να ρουφήξει ερεθίσματα όταν θέλεις να το διδάξεις χρησιμοποιείς θετικά πράγματα ή αρνητικά?Πως θα συμπεριφερθείς σε μια τέτοια περίπτωση.
Καμία εκπαιδευτική μέθοδος στον κόσμο είτε σε άνθρωπο είτε σε ζώο δεν ορίζεται από αρνητικά πράγματα.
Δεν υπάρχει καν θέμα θετικό-αρνητικό. Όταν θέλεις να διδάξεις/μάθεις/εκπαιδεύσεις κάτι σε έναν οργανισμό το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να του θέσεις ερεθίσματα μπροστά του και να τον βοηθήσεις ώστε να επιτύχει αυτό που θέλεις με το καλύτερο δυνατό τρόπο. Στον καλύτερο δυνατό τρόπο δεν συμπεριλαμβάνεται το θετικό-αρνητικό.
Όταν λοιπόν μιλάς για τέτοια πράγματα και συμπεριλάβεις το γεγονός ότι διδάσκεις/εκπαιδεύεις/μαθαίνεις σε έναν οργανισμό που αισθάνεται, έχει ψυχολογία, τότε μπαίνει το πρόσημο + ή -.
Δόξα τω Θεό, ο σκύλος είναι ο ορισμός της επικοινωνίας και της ξεκάθαρης έκφρασης.
Είναι κρίμα λοιπόν να μπαίνει στο μυαλό κάποιων το να διδάσκεις στο άβγαλτο μικρό των 5-6 μηνών πράγματα και καταστάσεις με αρνητικό τρόπο.
Ποιος λοιπόν οργανισμός που διαθέτει ψυχολογία και αισθήματα θα ενδώσει σε θετικό τρόπο διαπαιδαγώγησης?
Τι του δίδαξε εκείνη την ώρα και του φόρεσε πνίχτη?
Σαν παράδειγμα για να δεις εσύ το απλό τράνταγμα, τι έκανε ο σκύλος και διόρθωσε ο εκπαιδευτής?
Αναφέρθηκες σε κάποια φυλές?Τι διαφέρουν αυτές οι φυλές σε διαδικασία εκπαίδευσης από τις υπόλοιπες?Είναι πιο σκληρές?Δεν νομίζω.
Την ίδια διαδικασία θα δείξεις σε οποιονδήποτε σκύλο ως εκμάθηση. Η ελαφριά παραλλαγή που ενδέχεται να βάλεις είναι θεμιττή, όχι όμως να πας στο άλλο άκρο.
Κοινώς το "κάτσε" θα το μάθεις με τον ίδιο τρόπο και στο Μαλινούα και στο Πιτ Μπουλ. Και αν χαζεύει ο σκύλος τον "ταρακουνάς" την μύτη με την λιχουδιά ή του "ταρακουνάς" το κολλημένο εκείνη την ώρα μυαλό ερεθίζοντας με το μπαλάκι κάποιο drive του, και όχι με τον πνίχτη.
