Γύρισα μόλις από μεσημεριανό γεύμα με φίλο κυνόφιλο που ήταν έξαλλος για το εξής κουφό συμβάν:
Πριν από κανα-δυο χρόνια πήγε στο καταφύγιο και πήρε ένα σκυλάκι ημίαιμο που το 'χαν παρατήσει και είχε βασικά φάει τα ψωμιά του, οπότε ήταν υποψήφιο για ευθανασία. Από τότε το 'χει στα ώπα-ώπα, όλα ωραία, πάνε παντού μαζί, τρελλαίνεται και το σκυλάκι να τον συνοδεύει, κλπ.
Την περασμένη βδομάδα λοιπόν καθότανε στον κήπο του και το σκυλάκι έπαιζε καλά και ωραία, όταν πλησιάζει ένας μαλάκας. Σταματάει, κοιτάζει καλά-καλά το σκυλάκι και φωνάζει: "Μίζυ!" Το σκυλάκι γυρνάει, τον κοιτάζει πολύ διστακτικά και μετά τρέχει στο αφεντικό του, δηλαδή στον εν λόγω φίλο. Οπότε ο μαλάκας λέει στον εμβρόνητο φίλο ότι αυτό καλέ ήταν το σκυλάκι της γκόμενάς του που ναι μεν καλό και χρυσό, αλλά ρε παιδί μου είναι πολύ φασαρία και επιπλέον ως κουτάβι μασούσε διάφορα άσχετα, οπότε είπανε να το ξεφορτωθούνε και κοίταξε καλέ που δεν το ξεπαστρέψανε στο καταφύγιο τελικά και βρέθηκε και μουρλός να το υιοθετήσει!!!!!![Eek! :eek: :eek:]()
![Mad :mad: :mad:]()
Περιττό να πω ότι ο φίλος παραλίγο να πάθει αποπληξία και ακόμα συγχίζεται που το θυμάται...![Roll Eyes :rolleyes: :rolleyes:]()
Πριν από κανα-δυο χρόνια πήγε στο καταφύγιο και πήρε ένα σκυλάκι ημίαιμο που το 'χαν παρατήσει και είχε βασικά φάει τα ψωμιά του, οπότε ήταν υποψήφιο για ευθανασία. Από τότε το 'χει στα ώπα-ώπα, όλα ωραία, πάνε παντού μαζί, τρελλαίνεται και το σκυλάκι να τον συνοδεύει, κλπ.
Την περασμένη βδομάδα λοιπόν καθότανε στον κήπο του και το σκυλάκι έπαιζε καλά και ωραία, όταν πλησιάζει ένας μαλάκας. Σταματάει, κοιτάζει καλά-καλά το σκυλάκι και φωνάζει: "Μίζυ!" Το σκυλάκι γυρνάει, τον κοιτάζει πολύ διστακτικά και μετά τρέχει στο αφεντικό του, δηλαδή στον εν λόγω φίλο. Οπότε ο μαλάκας λέει στον εμβρόνητο φίλο ότι αυτό καλέ ήταν το σκυλάκι της γκόμενάς του που ναι μεν καλό και χρυσό, αλλά ρε παιδί μου είναι πολύ φασαρία και επιπλέον ως κουτάβι μασούσε διάφορα άσχετα, οπότε είπανε να το ξεφορτωθούνε και κοίταξε καλέ που δεν το ξεπαστρέψανε στο καταφύγιο τελικά και βρέθηκε και μουρλός να το υιοθετήσει!!!!!
Περιττό να πω ότι ο φίλος παραλίγο να πάθει αποπληξία και ακόμα συγχίζεται που το θυμάται...
Last edited: