Φόβος και κλάμα για τα σκυλάκια

[dnassib]

Καλημέρα σε όλους!

Χθες μου συνέβη αυτό και ένιωσα ότι θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας:

Στην απογευματινή μας βόλτα περνάμε από ένα μικρό παρκάκι με γρασίδι, που γύρω-γύρω έχει πεζοδρόμιο - η μικρή τρελαίνεται να κάνει τα @@ της εκεί. Λοιπόν, είμαστε εκεί, γυρίζει, μυρίζει - τα κλασσικά - και παρατηρώ στο πεζοδρόμιο μια κυρία με 3 μικρά κοριτσάκια (να ήταν μεταξύ 4 και 6-7 χρονών) να στέκονται, σα να περιμένουν κάποιον (θα έλεγα το λεωφορείο, αλλά η στάση είναι απέναντι!). Συνεχίζουμε εμείς τα δικά μας και όταν κατεβαίνουμε να φύγουμε βλέπω ότι η κυρία λέει στο παιδάκι 'μην φοβάσαι, έλα, τί θα γίνει; κάθε φορά που θα βλέπεις σκυλάκι θα κάνεις έτσι;' Εν ολίγοις, ένα από τα κοριτσάκια ΕΤΡΕΜΕ από το φόβο της, είχε μαζέψει όλο του το σώμα και έκλαιγε γοερά στη θέα και μόνο της Αναστασίας, η οποία - σημειωτέων - δεν την είχε πλησιάσει καν, ήταν πάνω από 5-10 μέτρα μακριά μέσα στο γρασίδι και όχι στο πεζοδρόμιο όλη αυτή την ώρα και, βασικά, ούτε που την είχε κοιτάξει.

Πραγματικά, στεναχωρήθηκα πολύ σκεπτόμενη τί θα μπορούσε να είναι αυτό που έχει φοβίσει τόσο πολύ το παιδάκι - φαινόταν να είναι 6-7 χρονών και πραγματικά τρομοκρατημένο. Η κυρία - μαμά; γιαγιά; νταντά; - της μιλούσε ήρεμα και την καθησύχαζε και δεν την έπαιρνε να φύγουν.... Εγώ απλά της είπα, 'αγάπη μου, μη φοβάσαι - μη φοβάσαι, το σκυλάκι δεν πρόκειται να σε πειράξει' και φύγαμε, ενώ εκείνο συνέχισε να κλαίει. Τί κρίμα ρε γαμ@τω, ειλικρινά αναρωτιέμαι τί να είχε συμβεί και επίσης αν το χειρίστηκα καλά ή αν έπρεπε να κάτσω λίγο και να της μιλήσω.

Σας έχουν τύχει παρόμοια περιστατικά;

 

[Hlianna]

Η ξαδερφη μου ειναι ετσι και με τα σκυλια και με τις γατες μονο που εκεινη δεν κλαιει, οταν ηταν πιο μικρη το κανε κι αυτο. Δεν ειχε ποτε καμια ασχημη εμπειρια απλα τα τρεμει, χωρις λογο. Απο μικρη δεν την ειδα ποτε να πλησιασει να χαιδεψει καποιο ζωο και οταν το κανω εγω και ειμαστε μαζι τρεμει απο το φοβο της μη τυχον και τη πλησιασει.
Καθε φορα που ερχεται σπιτι μας πεταγεται ολη την ωρα γιατι φοβαται οτι ανεβαινει καποια γατα καπου. Να μην πω πως εκανε οταν ειδε τη Μοκα, που να της πω να μεινουν και στο ιδιο σπιτι

 

[shib]

Είναι γιατί από μικρά δεν είχαν καμιά επαφή με ζωάκια,τουλάχιστον αυτό υποθέτω,καλά της μίλησες,αν πλησίαζες και πήγαινες εκεί το σκυλί μπορεί να τσίριζε η μικρή και μπορεί να τ ακουγες κιόλας και να φοβόταν ακόμη περισσότερο.Οι γονείς θα αναλάβουν να γίνει σιγά σιγά η επαφή.Μήπως είχαν άσχημη εμπειρια από σκυλιά-γάτες;;;;;Ποιος ξέρει.......

 

[east49]

Ενα φιλικο ζευγαρι, η γυναικα φοβαται τα σκυλια κατα τον τροπο που περιγραφεις.
Ειναι ικανη να σκαρφαλωσει πανω στο δεντρο (σαν τη γατα ενα πραγμα) μολις δει σκυλο στα 5 μετρα.
Συνηθως την υποθεση λυνουνε ο αντρας κ η κορη της (σημειωση: 8χρονων η κορη) η οποιοι περνουνε το εκαστοτε σκυλι μακρια κ ανοιγουνε δρομο.

Δεδομενο οτι ειναι σε μεγαλη ηλικια, που η λογικη (θα επρεπε να) αντισταθμιζει το φοβο, εχω συζητησει μαζι της κ εχω προσπαθησει να την κανω να πλησιασει τα σκυλια μου. Ακομα κ αν το σκυλι δεν κανει απολυτως τπτ κ καθεται αγαλμα, αν φτασει στο μετρο, εκεινη φτανει στα ορια της λυποθυμιας.
Στην δε συζητηση μαζι της το εντυπωσιακο ειναι οτι ΠΟΤΕ δεν ειχε κακη επαφη η καποιο προηγουμενο με σκυλο!!!!!

Δεν ξερω τι παραπανω θα μπορουσα να κανω για το ξεπερασει κατα καποιο τροπο, οποτε επαψα να δοκιμαζω.
Το καλο ειναι οτι αν δεν την ενοχλουν και περιφερονται σε αποσταση ασφαλειας, το αντεχει.

 

[shib]

Υπερβολίκή η συγκεκριμένη κυρία,έλεος!!!!!

 

[east49]

Υπερβολίκή η συγκεκριμένη κυρία,έλεος!!!!!

Την εχω δει να αλλαζει ολες τις αποχρωσεις του εκρου κ μετα να ειναι ετοιμη να σωριαστει κατω, οταν ο σκυλος πλησιαζει.
Αυτο δεν το λες υπερβολη, το λες φοβια κ το αντιμετωπιζεις ως προβλημα κ μονο......

 

[dnassib]

Τι υπάρχει στον κόσμο βρε παιδί μου, κρίμα πραγματικά... Δε λέω σώνει και καλά όλοι να τ' αγαπάμε και να τρελαινόμαστε, αλλά πολύ δυσλειτουργικό αυτό και όντως μιλάμε για ουσιαστική φοβία η οποία χρίζει προφανώς τη συνδρομή ειδικού.

 

[shib]

Γι αυτό πρέπει να πάρει σκύλο να της κάνει ψυχανάλυση!!

 

[συλβοσκυλο]

μα φοβία ειναι το να σε τρομάζουν οι σκύλοι...οπως η υψοφοβια, και η κλειστοφοβια όλα ανήκουν στην ιδια κατηγορια.
Δεν έχεις πέσει ποτε απο μεγάλο ύψος παρόλαυτα η σκέψη και μόνο σε κάνει να λιποθυμας!

Θεωρώ όμως ότι σε τέτοιες ηλικίες ,6-7 χρονών, ξεπερνιέται μια φοβια πολύ ευκολότερα απ'οτι σε εναν ενηλικα που έχει μεγαλώσει με αυτη και έχει διαμορφώσει την ζωη του-χαρακτήρα με βάση αυτη.
Χρειάζεται απευαισθητοποίηση.
Πολύ σωστα το χειριστηκες dnassib

 

[ghelly]

Αυτο το ειχε η κολλητη μου στο σχολείο (προ αμνημονεύτων), κλάμα και οδυρμός αν ΕΒΛΕΠΕ σκύλο, όχι αν την πλησιαζε κιόλας.

Βεβαια και εγώ στα ίδια και χειρότερα ειμαι με τα εντομα. Δεν με εχετε δει να κλαιω, ανεβασμένη σε καρεκλα με ρόδες, να με κουκουλώνει ο αδερφός μου με σεντονι για να με βγάλει "κυλιόμενη" από το δωματιο, ωστε να σκοτώσει μια κατσαρίδα... εν ετει 2006. Και δεν ειμαι καθόλου υπερβολικη. Ασυναίσθητα βάζω τις φωνές στη θέα εντομου.... ειδικά φέτος και με τις ακρίδες. Οποτε δεν εκπλησσομαι να ακουω οτι γινεται και με σκυλια/γατια κλπ

 

[συλβοσκυλο]

ghelly να μην πας ποτε στην Κω. Και στην Αλεξανδρούπολη...Εκει πετάνε κιόλας! Ουτε η καρέκλα δεν σε σωζει!

 

[spyrval]

Πρόκειται καθαρά για φοβία που κατά τη γνώμη μου δεν εξηγείται λογικά. Άλλος φοβάται τα έντομα, άλλος τα ύψη, άλλος τα σκυλιά. Η κόρη μου ήταν ακριβώς έτσι, χωρίς άσχημη εμπειρία από σκύλο. Όταν έφερα τη Λίζα σπίτι πέρασε δύσκολα στην αρχή, αλλά τώρα μετά από 3μιση μήνες είναι συνέχεια αγκαλιά. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στις πρώτες ερωτήσεις που κάνουν οι ομοιοπαθητικοί που γνωρίζουν για πρώτη φορά ένα παιδί είναι εάν φοβάται τα σκυλιά.

 

[ghelly]

Πρόκειται καθαρά για φοβία που κατά τη γνώμη μου δεν εξηγείται λογικά. Άλλος φοβάται τα έντομα, άλλος τα ύψη, άλλος τα σκυλιά. Η κόρη μου ήταν ακριβώς έτσι, χωρίς άσχημη εμπειρία από σκύλο. Όταν έφερα τη Λίζα σπίτι πέρασε δύσκολα στην αρχή, αλλά τώρα μετά από 3μιση μήνες είναι συνέχεια αγκαλιά. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι μέσα στις πρώτες ερωτήσεις που κάνουν οι ομοιοπαθητικοί που γνωρίζουν για πρώτη φορά ένα παιδί είναι εάν φοβάται τα σκυλιά.

Οπως το είπες, δεν μπορείς να εξηγήσεις και να επιλύσεις με τη λογική τη φοβία.... σε μένα βεβαια δεν θα επιανε ουτε η ομοιοπαθητικη...
Αλλά το ότι καποιος φοβάται σε τετοιο επιπεδο κατι, δεν σημαίνει οτι εχει ασχημη εμπειρια. Στην κομοτηνή μου εκαναν ντου αγέλη σκύλων (τρελό προβλημα με αδέσποτα) και παρόλο που με κολλησαν σε τοίχο, δεν φοβηθηκα μετά να πλησιάσω και αλλα σκυλια. Δεν χρειάζεται δλδ να πηγάζει από εμπειρια, οπως και κάποια δυσάρεστη εμπειρία δεν μπορει νομοτελειακά να προκαλέσει φοβία.

 

[veloutela]

Η φοβία δεν έχει λογική.. η μαμά μου φοβάται τις χελώνες, η κολλητή μου τις κυλιόμενες σκάλες. Τρέμουν και μόνο στην θέα.
Τα παιδιά πολύ συχνά τα τρομοκρατούν, το "θα σε φάει ο σκύλος" " να να έρχεται ένα σκυλί να σε δαγκώσει που φεύγεις από κοντά μου" μαζί με το "θα σε κλέψει ο γύφτος ( ο μανάβης ο παλιατζής κτλ)" είναι γνωστοί μέθοδοι τρομοκρατίας. Το παιδί μιας φίλης μου που μεγάλωσε έτσι στα 11 του κλαίει και τρέχει να σωθεί αν συναντήσει σκυλί ακόμα και στο μέγεθος πίντσερ..

 

[betty coltrane]

Η αδερφή μου ήταν έτσι. Αν έβλεπε σκύλο από απόσταση άλλαζε δρόμο, εξαφανιζόταν, το έβαζε στα πόδια. Όταν ανέβαινε το δρόμο για το πατρικό, ήξερε πόσα γαβγίσματα να περιμένει από τα σκυλιά των γειτόνων και προσπαθούσε να είναι προετοιμασμένη αλλά και πάλι τιναζόταν κάθε φορά. Είχαμε κάνει μεγάλους καυγάδες γιατί προσπαθούσα να της εξηγήσω ότι δεν κινδυνεύει στ αλήθεια. Κι εγώ θεωρούσα, όπως λέτε, ότι είναι υπερβολική αλλά δεν είναι έτσι. Είναι αυτόματη αντίδραση και θέλει πολύ κόπο και θέληση για να το ελέγξεις. Όταν ήταν μικρή όμως είχε μια άσχημη εμπειρία με ένα μαύρο τεράστιο (έτσι λέει η ιστορία) σκυλί που είχε βγει από αυλή.

Επειδή όμως κατάλαβε πως την ίδια φοβία είχαν αποκτήσει και τα παιδιά, πήραν σκύλο και σιγά σιγά βελτιώθηκε η κατάσταση. Με τα δικά τους, δυο πια, είναι πολύ ήρεμη στο σπίτι. Βόλτα δεν τα βγάζει όμως γιατί φοβάται τις συναντήσεις με άλλα σκυλιά. Ακόμα όταν γαβγίζουν ή αγριέψουν, ταράζεται αλλά η πρόοδος της είναι απίστευτη. Δεν περίμενα ποτέ, ας πούμε, ότι θα κατάφερνε να πάρει αγκαλιά και να φιλήσει για καληνύχτα το σκυλάκι της πριν μπει στο crate!
Είναι σαν να μου λες εμένα να περπατήσω σε σκαλωσιά, αδιανόητο.

 

[mareco]

Την εχω δει να αλλαζει ολες τις αποχρωσεις του εκρου κ μετα να ειναι ετοιμη να σωριαστει κατω, οταν ο σκυλος πλησιαζει.
Αυτο δεν το λες υπερβολη, το λες φοβια κ το αντιμετωπιζεις ως προβλημα κ μονο......

Και σοβαρό πρόβλημα μάλιστα, που επηρρεάζει σε σημαντικό βαθμό, την ποιότητα ζωής της γυναίκας. Είναι δυνατόν με τόσα σκυλιά που κυκλοφορούν, να κάνει ότι δεν τα βλέπει; Γιατί δεν την παροτρύνετε να δει έναν ειδικό; Για το δικό της καλό. Για να το ξεπεράσει [ακραίο μάλλον] ή να το μειώσει και να ζει εκείνη καλύτερα.