Καλησπέρα παιδιά,
Εδώ και μερικές μέρες ο μικρός μας Savio γύρισε και πάλι κοντά μας έπειτα από απουσία περίπου 2 μηνών, διάστημα στο οποίο επέστρεψε στο εκτροφείο και ακολούθησε πρόγραμμα εκπαίδευσης σε Βασική Υπακοή και άρνηση τροφής.
Το θέμα της εκπαίδευσης με είχε απασχολήσει πολύ το τελευταίο διάστημα και πιο συγκεκριμένα αν θα άφηνα το σκυλί μόνο του στο εκτροφείο και τον εκπαιδευτή. Χωρίς να έχω καμία ιδιαίτερη προηγούμενη εμπειρία σε θέματα ανατροφής ενός σκύλου και πόσο μάλλον σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση ενός κυριαρχικού αρσενικού, άρχισα τις αναζητήσεις μου ώστε να καταλήξουμε με τη γυναίκα μου να πάρουμε τις τελικές σωστές αποφάσεις!
Κάνοντας μια μίνι αναδρομή στο παρελθόν μπορώ να πω ότι ενστερνίστηκα από την αρχή σχεδόν όλη την φιλοσοφία του φόρουμ, από το οποίο άντλησα απίστευτα χρήσιμες πληροφορίες ώστε τώρα να είμαι σε θέση να δίνω το δικό μου καθημερινό αγώνα ενημέρωσης προς τα έξω. Και αν σκεφτεί κανείς ότι πριν ενάμισι χρόνο δεν είχα την παραμικρή ιδέα για σωστό τρόπο απόκτησης σκύλου, για pet shops & puppy mills, για byb κοκ, αισθάνομαι χαρούμενος και τυχερός που έπεσα πάνω σε αυτήν την παρέα! Κλείνοντας αυτή τη μίνι αναδρομή (μεγέθους μιας παραγράφου) πέρα από τη γνώση, γνώρισα αξιόλογους και συμπαθείς ανθρώπους από κοντά, αλλά και ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ μόνο και μόνο από τον τρόπου που γράφουν στα διάφορα τόπικς…
Από την αρχή λοιπόν που έκανα εγγραφή εδώ σε αυτό το φόρουμ, το forum μας όπως συνηθίζω να το λέω τώρα πια, υπήρχε μια διαχέουσα άποψη ότι δεν πρέπει να αφήνουμε το σκύλο μας σε ένα εκπαιδευτή αν δεν είμαστε και εμείς παρόντες! Διαβάζοντας και κάποια θέματα που ανοίγονταν κατά καιρούς από διάφορα μέλη άρχισα να προβληματίζομαι όλο και περισσότερο. Άλλος άφησε το σκύλο του και του γύρισε αγνώριστος, άλλος στη συμβίωση του με το σκύλο δεν πρόσεξε κάποια σημάδια που μπορεί να προϊδέαζαν μια άσχημη κατάσταση, κοκ. Με δεδομένο ότι στην οικογένεια μας θέλουμε να προστεθεί και ένα μέλος ακόμα, δίποδο αυτή τη φορά, δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να τα ψάξω επιφανειακά και μην δίνοντας τη δέουσα προσοχή στη λήψη αποφάσεων. Ούτε το οικονομικό θα ήταν ο παράγοντας που θα καθόριζε τη λήψη μιας απόφασης προκειμένου να πράξουμε με γνώμονα τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, συζήτησης με τον Εκτροφέα - Εκπαιδευτή και οικογενειακής σύσκεψης αποφασίσαμε ο Savio να μείνει στο εκτροφείο όπου γεννήθηκε και για εκπαίδευση. Έτσι και έγινε! Η διάρκεια της εκπαίδευσης κράτησε περίπου κάτι λιγότερο από 2 μήνες. Στο διάστημα αυτό μπορούσαμε να τον επισκεπτόμαστε όποτε εμείς θέλαμε αλλά χωρίς να μας βλέπει το σκυλί προκειμένου να προσηλωθεί στο στόχο της Εκπαιδεύτριας. Μόνο στο τελευταίο διάστημα της μιας εβδομάδας ξεκινήσαμε εντατικά πλέον μαζί με την Εκπαιδεύτρια τα μαθήματα μαζί προκειμένου να μάθω και εγώ να χειρίζομαι σωστά τον σκύλο.
Με δεδομένο ότι η σχέση μας με τον εκτροφέα – εκπαιδευτή κλείνει τώρα σχεδόν έναν χρόνο, έναν χρόνο όπου ο εκτροφέας στάθηκε πάντα δίπλα μας, ήταν κάθε στιγμή εκεί για να μας βοηθήσει στο οτιδήποτε από το πιο σοβαρό έως και την πιο ανόητη ερώτηση, μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα πλέον ότι έχει εδραιωθεί μια σχέση εμπιστοσύνης, αλληλοσεβασμού και φιλίας σε πιο ανθρώπινο επίπεδο που ξεφεύγει εντελώς από την εμπορική διάσταση αυτής της σχέσης. Άλλωστε και όταν ήμασταν σε φάση να επιλέξουμε εκτροφείο και έχοντας συναντήσει από κοντά τους περισσότερους εκτροφείς, αυτό που μας τράβηξε περισσότερο ήταν η «οικογενειακή υπόθεση» που εξέπεμπε μεμιάς το εκτροφείο αυτό! Ήταν κάτι που λίγο πολύ το νιώσαμε από την πρώτη στιγμή και απλά «χτίσαμε» επάνω σε αυτό τη σχέση μας!
Είδαμε την πρόοδο του σκύλου μας σε κάθε στάδιο, από το μηδέν έως και σήμερα! Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα που εμάς μας φάνηκε τεράστιο λόγω της απουσίας του από το σπίτι μας, ο σκύλος μας μεταμορφώθηκε στην κυριολεξία! Αυτό όμως που μου προξένησε τη μεγαλύτερη χαρά είναι ότι όλο αυτό το διάστημα μακριά μας και κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το «αγόρι μας» έβλεπα έναν σκύλο που μόλις έβλεπε τον εκπαιδευτή του, πετούσε από τη χαρά του και το έδειχνε ολοφάνερα με τον τρόπο του! Δεν είδα κανένα μα κανένα φόβο, καμία περίεργη συμπεριφορά, παρά μόνο χαρά! Για μένα αυτό το σημείο ήταν πολύ σημαντικό, μπορούσα να «διαβάσω» αυτό που έβλεπα στον σκύλο μου και να το μεταφράσω μέσα στο μυαλό μου! Αυτό που «έχω» τώρα απλά με κάνει να πιστεύω ότι πήραμε τις σωστές αποφάσεις!
Έχουμε πολύ δουλειά ακόμη να κάνουμε, ο Savioμπορεί να έμαθε αυτά που έμαθε με την εκπαιδεύτρια αλλά πρέπει τώρα και μείς να του δείξουμε την ιεραρχία, να εδραιώσει αυτά που έμαθε στην δικιά μας αγέλη και αυτό απαιτεί συνέχιση της δουλειάς από εμάς πλέον. Έτσι για να αναφέρω μερικά παραδείγματα χαρακτηριστικά, ο σκύλος δεν με σέρνει πλέον στη βόλτα, δεν ανεβαίνει σε κρεβάτια και καναπέδες (όχι ότι δεν προσπάθησε με το που πάτησε back to home), ακούει καλύτερα το «μη», γενικά έχει γίνει πολύ καλύτερη η συμβίωση μας μέσα στο σπίτι! Έξω μπορούμε να κάτσουμε να πιούμε ένα καφεδάκι σαν άνθρωποι και ο σκύλος να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και πολλά άλλα τέτοια παραδειγματάκια που απλοποίησαν την καθημερινότητα μας και βελτίωσαν σε μεγάλο βαθμό την συνύπαρξη μας!
Έχουμε βέβαια και ένα θεματάκι με άλλα αρσενικά αλλά είναι υπό έλεγχο δεδομένου ότι ο μικρός γίνεται αντράκι και οι ορμόνες του είναι σε έξαρση! Κάπου μπαίνει και στο κάδρο μέσα η «κακομαθημένη» Salve που τον παρασύρει αλλά σε γενικές γραμμές πάμε καλά. Άλλωστε τίποτα δεν αφήνω στην τύχη και όλα γίνονται υπό την καθοδήγηση της εκπαιδεύτριας. Ο σκύλος είναι «ζόρικος», έχει δυναμική και για περεταίρω εκπαίδευση σε φύλαξη χώρου και σωματοφυλακή (κατά τα λεγόμενα της εκπαιδεύτριας) αλλά έχει και έναν καταπληκτικό χαρακτήρα! Για εμάς βέβαια δεν θα πάψει ποτέ να είναι το αγοράκι μας ή το αντράκι μας όπως λέμε με τη γυναίκα μου!
Αυτά διαπίστωσα εγώ με την λίγη εμπειρία μου, καθότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό και έμπειρο… Ακόμη είμαι στην φάση να ακούω, να διαβάζω και να ρουφάω γνώση από τις κατάλληλες πηγές, πάντα όμως με το σωστό φιλτράρισμα. Θέλω να ευχαριστήσω το Εκτροφείο μας KRETERLAND και ειδικότερα την Άννα Βαρουδάκη που έχει σταθεί κοντά μας από τη πρώτη στιγμή. Η βοήθεια της ήταν, είναι και θα συνεχίζει να είναι πολύτιμη για εμάς!
Κλείνοντας το μακροσκελές μου post απλά ήθελα να επισημάνω πόσο σωστά ήταν όλα αυτά που διάβαζα σε αυτό το φόρουμ, γιατί πρέπει να προτιμάμε τους ηθικούς εκτροφείς από τα pet shop και τους byb, πως ο εκτροφέας συνεχίζει να είναι πάντα δίπλα σου και μετά την απόκτηση σκύλου, κοκ. Μπορεί τώρα όλα αυτά να μου φαίνονται αυτονόητα αλλά πριν ενάμιση χρόνο ήταν απλά ένας καινούργιος κόσμος που έπρεπε να αποκρυπτογραφήσω! Να ευχαριστήσω λοιπόν και το φόρουμ και ειδικά κάποια μέλη με Γ.Π. πιο έμπειρα που με τα προσωπικά τους μηνύματα με βοήθησαν πολύ! Επίσης να ευχαριστήσω τόσο τον Γιάννη όσο και το Στέφανο από το Puppies Park για τις συμβουλές τους!
Και βέβαια ευχαρίστως να ακούσω και τις δικές σας απόψεις, ερωτήσεις, απορίες και προβληματισμούς!
Εδώ και μερικές μέρες ο μικρός μας Savio γύρισε και πάλι κοντά μας έπειτα από απουσία περίπου 2 μηνών, διάστημα στο οποίο επέστρεψε στο εκτροφείο και ακολούθησε πρόγραμμα εκπαίδευσης σε Βασική Υπακοή και άρνηση τροφής.
Το θέμα της εκπαίδευσης με είχε απασχολήσει πολύ το τελευταίο διάστημα και πιο συγκεκριμένα αν θα άφηνα το σκυλί μόνο του στο εκτροφείο και τον εκπαιδευτή. Χωρίς να έχω καμία ιδιαίτερη προηγούμενη εμπειρία σε θέματα ανατροφής ενός σκύλου και πόσο μάλλον σε θέματα που αφορούν την εκπαίδευση ενός κυριαρχικού αρσενικού, άρχισα τις αναζητήσεις μου ώστε να καταλήξουμε με τη γυναίκα μου να πάρουμε τις τελικές σωστές αποφάσεις!
Κάνοντας μια μίνι αναδρομή στο παρελθόν μπορώ να πω ότι ενστερνίστηκα από την αρχή σχεδόν όλη την φιλοσοφία του φόρουμ, από το οποίο άντλησα απίστευτα χρήσιμες πληροφορίες ώστε τώρα να είμαι σε θέση να δίνω το δικό μου καθημερινό αγώνα ενημέρωσης προς τα έξω. Και αν σκεφτεί κανείς ότι πριν ενάμισι χρόνο δεν είχα την παραμικρή ιδέα για σωστό τρόπο απόκτησης σκύλου, για pet shops & puppy mills, για byb κοκ, αισθάνομαι χαρούμενος και τυχερός που έπεσα πάνω σε αυτήν την παρέα! Κλείνοντας αυτή τη μίνι αναδρομή (μεγέθους μιας παραγράφου) πέρα από τη γνώση, γνώρισα αξιόλογους και συμπαθείς ανθρώπους από κοντά, αλλά και ανθρώπους που σέβομαι και εκτιμώ μόνο και μόνο από τον τρόπου που γράφουν στα διάφορα τόπικς…
Από την αρχή λοιπόν που έκανα εγγραφή εδώ σε αυτό το φόρουμ, το forum μας όπως συνηθίζω να το λέω τώρα πια, υπήρχε μια διαχέουσα άποψη ότι δεν πρέπει να αφήνουμε το σκύλο μας σε ένα εκπαιδευτή αν δεν είμαστε και εμείς παρόντες! Διαβάζοντας και κάποια θέματα που ανοίγονταν κατά καιρούς από διάφορα μέλη άρχισα να προβληματίζομαι όλο και περισσότερο. Άλλος άφησε το σκύλο του και του γύρισε αγνώριστος, άλλος στη συμβίωση του με το σκύλο δεν πρόσεξε κάποια σημάδια που μπορεί να προϊδέαζαν μια άσχημη κατάσταση, κοκ. Με δεδομένο ότι στην οικογένεια μας θέλουμε να προστεθεί και ένα μέλος ακόμα, δίποδο αυτή τη φορά, δεν θα ήθελα σε καμιά περίπτωση να τα ψάξω επιφανειακά και μην δίνοντας τη δέουσα προσοχή στη λήψη αποφάσεων. Ούτε το οικονομικό θα ήταν ο παράγοντας που θα καθόριζε τη λήψη μιας απόφασης προκειμένου να πράξουμε με γνώμονα τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.
Κατόπιν ωρίμου σκέψεως, συζήτησης με τον Εκτροφέα - Εκπαιδευτή και οικογενειακής σύσκεψης αποφασίσαμε ο Savio να μείνει στο εκτροφείο όπου γεννήθηκε και για εκπαίδευση. Έτσι και έγινε! Η διάρκεια της εκπαίδευσης κράτησε περίπου κάτι λιγότερο από 2 μήνες. Στο διάστημα αυτό μπορούσαμε να τον επισκεπτόμαστε όποτε εμείς θέλαμε αλλά χωρίς να μας βλέπει το σκυλί προκειμένου να προσηλωθεί στο στόχο της Εκπαιδεύτριας. Μόνο στο τελευταίο διάστημα της μιας εβδομάδας ξεκινήσαμε εντατικά πλέον μαζί με την Εκπαιδεύτρια τα μαθήματα μαζί προκειμένου να μάθω και εγώ να χειρίζομαι σωστά τον σκύλο.
Με δεδομένο ότι η σχέση μας με τον εκτροφέα – εκπαιδευτή κλείνει τώρα σχεδόν έναν χρόνο, έναν χρόνο όπου ο εκτροφέας στάθηκε πάντα δίπλα μας, ήταν κάθε στιγμή εκεί για να μας βοηθήσει στο οτιδήποτε από το πιο σοβαρό έως και την πιο ανόητη ερώτηση, μπορώ να πω με αρκετή βεβαιότητα πλέον ότι έχει εδραιωθεί μια σχέση εμπιστοσύνης, αλληλοσεβασμού και φιλίας σε πιο ανθρώπινο επίπεδο που ξεφεύγει εντελώς από την εμπορική διάσταση αυτής της σχέσης. Άλλωστε και όταν ήμασταν σε φάση να επιλέξουμε εκτροφείο και έχοντας συναντήσει από κοντά τους περισσότερους εκτροφείς, αυτό που μας τράβηξε περισσότερο ήταν η «οικογενειακή υπόθεση» που εξέπεμπε μεμιάς το εκτροφείο αυτό! Ήταν κάτι που λίγο πολύ το νιώσαμε από την πρώτη στιγμή και απλά «χτίσαμε» επάνω σε αυτό τη σχέση μας!
Είδαμε την πρόοδο του σκύλου μας σε κάθε στάδιο, από το μηδέν έως και σήμερα! Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα που εμάς μας φάνηκε τεράστιο λόγω της απουσίας του από το σπίτι μας, ο σκύλος μας μεταμορφώθηκε στην κυριολεξία! Αυτό όμως που μου προξένησε τη μεγαλύτερη χαρά είναι ότι όλο αυτό το διάστημα μακριά μας και κάθε φορά που επισκεπτόμασταν το «αγόρι μας» έβλεπα έναν σκύλο που μόλις έβλεπε τον εκπαιδευτή του, πετούσε από τη χαρά του και το έδειχνε ολοφάνερα με τον τρόπο του! Δεν είδα κανένα μα κανένα φόβο, καμία περίεργη συμπεριφορά, παρά μόνο χαρά! Για μένα αυτό το σημείο ήταν πολύ σημαντικό, μπορούσα να «διαβάσω» αυτό που έβλεπα στον σκύλο μου και να το μεταφράσω μέσα στο μυαλό μου! Αυτό που «έχω» τώρα απλά με κάνει να πιστεύω ότι πήραμε τις σωστές αποφάσεις!
Έχουμε πολύ δουλειά ακόμη να κάνουμε, ο Savioμπορεί να έμαθε αυτά που έμαθε με την εκπαιδεύτρια αλλά πρέπει τώρα και μείς να του δείξουμε την ιεραρχία, να εδραιώσει αυτά που έμαθε στην δικιά μας αγέλη και αυτό απαιτεί συνέχιση της δουλειάς από εμάς πλέον. Έτσι για να αναφέρω μερικά παραδείγματα χαρακτηριστικά, ο σκύλος δεν με σέρνει πλέον στη βόλτα, δεν ανεβαίνει σε κρεβάτια και καναπέδες (όχι ότι δεν προσπάθησε με το που πάτησε back to home), ακούει καλύτερα το «μη», γενικά έχει γίνει πολύ καλύτερη η συμβίωση μας μέσα στο σπίτι! Έξω μπορούμε να κάτσουμε να πιούμε ένα καφεδάκι σαν άνθρωποι και ο σκύλος να κάθεται δίπλα μας ήρεμος και πολλά άλλα τέτοια παραδειγματάκια που απλοποίησαν την καθημερινότητα μας και βελτίωσαν σε μεγάλο βαθμό την συνύπαρξη μας!
Έχουμε βέβαια και ένα θεματάκι με άλλα αρσενικά αλλά είναι υπό έλεγχο δεδομένου ότι ο μικρός γίνεται αντράκι και οι ορμόνες του είναι σε έξαρση! Κάπου μπαίνει και στο κάδρο μέσα η «κακομαθημένη» Salve που τον παρασύρει αλλά σε γενικές γραμμές πάμε καλά. Άλλωστε τίποτα δεν αφήνω στην τύχη και όλα γίνονται υπό την καθοδήγηση της εκπαιδεύτριας. Ο σκύλος είναι «ζόρικος», έχει δυναμική και για περεταίρω εκπαίδευση σε φύλαξη χώρου και σωματοφυλακή (κατά τα λεγόμενα της εκπαιδεύτριας) αλλά έχει και έναν καταπληκτικό χαρακτήρα! Για εμάς βέβαια δεν θα πάψει ποτέ να είναι το αγοράκι μας ή το αντράκι μας όπως λέμε με τη γυναίκα μου!
Αυτά διαπίστωσα εγώ με την λίγη εμπειρία μου, καθότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου ειδικό και έμπειρο… Ακόμη είμαι στην φάση να ακούω, να διαβάζω και να ρουφάω γνώση από τις κατάλληλες πηγές, πάντα όμως με το σωστό φιλτράρισμα. Θέλω να ευχαριστήσω το Εκτροφείο μας KRETERLAND και ειδικότερα την Άννα Βαρουδάκη που έχει σταθεί κοντά μας από τη πρώτη στιγμή. Η βοήθεια της ήταν, είναι και θα συνεχίζει να είναι πολύτιμη για εμάς!
Κλείνοντας το μακροσκελές μου post απλά ήθελα να επισημάνω πόσο σωστά ήταν όλα αυτά που διάβαζα σε αυτό το φόρουμ, γιατί πρέπει να προτιμάμε τους ηθικούς εκτροφείς από τα pet shop και τους byb, πως ο εκτροφέας συνεχίζει να είναι πάντα δίπλα σου και μετά την απόκτηση σκύλου, κοκ. Μπορεί τώρα όλα αυτά να μου φαίνονται αυτονόητα αλλά πριν ενάμιση χρόνο ήταν απλά ένας καινούργιος κόσμος που έπρεπε να αποκρυπτογραφήσω! Να ευχαριστήσω λοιπόν και το φόρουμ και ειδικά κάποια μέλη με Γ.Π. πιο έμπειρα που με τα προσωπικά τους μηνύματα με βοήθησαν πολύ! Επίσης να ευχαριστήσω τόσο τον Γιάννη όσο και το Στέφανο από το Puppies Park για τις συμβουλές τους!
Και βέβαια ευχαρίστως να ακούσω και τις δικές σας απόψεις, ερωτήσεις, απορίες και προβληματισμούς!
Last edited by a moderator:
