Η σχέση με τους γονείς ξεκινάει εκ των πραγμάτων από τους γονείς και όχι από μας. Δεν τους επιλέξαμε, τους υφιστάμεθα και σε πολλές φάσεις της ζωής μας ούτε που τους θέλουμε παρόντες. Είτε σε εφηβική κρίση, είτε σε καταστάσεις άλλες που μας κάνουν να νιώθουμε δύσφορα και θα θέλαμε να ήταν "αλλιώς τα πράγματα".
Μεγαλώνοντας, σταθμίζουμε τα πράγματα και στεκόμαστε απέναντι τους , με τα δικά μας πλέον μάτια και εφόδια. Και καλούμαστε να επανατοποθετήσουμε την σχέση στο επίπεδο που εμείς αντιλαμβανόμαστε. Εκ των πραγμάτων άλλωστε, τα παιδιά σχεδόν πάντα είναι μέρος ενός διευρυμένου context σε σχέση με το context των γονέων, λόγω καλύτερης μόρφωσης, εξέλιξης της κοινωνίας αλλά και σχετικής βελτίωσης της ποιότητας ζωής.
Το πως θα σταθούν λοιπόν, είναι αποτέλεσμα και της μέχρι τότε δουλειάς των γονέων στην σχέση, αλλά και των ιδίων αντιλήψεων.
Προφανώς, όταν κάποιος έχει βιώσει μια άσχημη ή απλά μηχανιστική σχέση με τους γονείς, ή ακόμα ακόμα αν ο ίδιος θεωρεί την ύπαρξή του απλή συνεπαγωγή της τάσης για διαιώνιση του είδους, τότε θα θεωρεί ότι δεν χρωστάει τίποτα και σε κανέναν. Η όπως έλεγε το παλιό ανέκδοτο, μπορείς να εξοφλήσεις τον "χρέος" στον πατέρα σου με ένα γεμάτο προφυλακτικό!!!
Σε αυτή την περίπτωση , φυσικά είναι αστεία και η κουβέντα για σεβασμό, αν είσαι ένας σοβαρός και συνεπής στις σκέψεις σου άνθρωπος.
Απ την άλλη μεριά, αν είχες μια υγιή σχέση με τους γονείς, αν ο πατέρας σου δεν σε έφερε απλά στον κόσμο, αλλά σου έδειξε την μαγεία της ζωής, και θεωρείς την ύπαρξή σου καρπό της αγάπης και του έρωτα εν γένει, τότε πάλι βάζεις τα γέλια μπροστά στην λέξη "σεβασμός" και "χρέος". Γιατί η αγάπη δεν έχει συνταγή με υποχρέωση. Είναι καρπός της ελευθερίας και όχι της ανάγκης.
Βρίσκεσαι τότε με την αγάπη για αυτούς τους ανθρώπους, μαζί με τις μειονεξίες τους , και έχεις σαν εργαλείο διαχείρισης ΚΑΙ το διευρυμένο context σου.
Η διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι ότι στην πρώτη το πλαίσιό σου γίνεται ασπίδα σου (πιθανόν και δίκαια αν έχεις πληγωθεί), ενώ στην δεύτερη γίνεται αγκαλιά που καμπυλώνει και τις ακμές των άλλων.
Το πώς θα σταθεί ο καθένας είναι και πάλι προσωπική ιστορία, αλλά σίγουρα δεν μπορεί ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος χαρακτήρας να κάνει υποδείξεις συμπεριφοράς σε τρίτο....
Μεγαλώνοντας, σταθμίζουμε τα πράγματα και στεκόμαστε απέναντι τους , με τα δικά μας πλέον μάτια και εφόδια. Και καλούμαστε να επανατοποθετήσουμε την σχέση στο επίπεδο που εμείς αντιλαμβανόμαστε. Εκ των πραγμάτων άλλωστε, τα παιδιά σχεδόν πάντα είναι μέρος ενός διευρυμένου context σε σχέση με το context των γονέων, λόγω καλύτερης μόρφωσης, εξέλιξης της κοινωνίας αλλά και σχετικής βελτίωσης της ποιότητας ζωής.
Το πως θα σταθούν λοιπόν, είναι αποτέλεσμα και της μέχρι τότε δουλειάς των γονέων στην σχέση, αλλά και των ιδίων αντιλήψεων.
Προφανώς, όταν κάποιος έχει βιώσει μια άσχημη ή απλά μηχανιστική σχέση με τους γονείς, ή ακόμα ακόμα αν ο ίδιος θεωρεί την ύπαρξή του απλή συνεπαγωγή της τάσης για διαιώνιση του είδους, τότε θα θεωρεί ότι δεν χρωστάει τίποτα και σε κανέναν. Η όπως έλεγε το παλιό ανέκδοτο, μπορείς να εξοφλήσεις τον "χρέος" στον πατέρα σου με ένα γεμάτο προφυλακτικό!!!
Σε αυτή την περίπτωση , φυσικά είναι αστεία και η κουβέντα για σεβασμό, αν είσαι ένας σοβαρός και συνεπής στις σκέψεις σου άνθρωπος.
Απ την άλλη μεριά, αν είχες μια υγιή σχέση με τους γονείς, αν ο πατέρας σου δεν σε έφερε απλά στον κόσμο, αλλά σου έδειξε την μαγεία της ζωής, και θεωρείς την ύπαρξή σου καρπό της αγάπης και του έρωτα εν γένει, τότε πάλι βάζεις τα γέλια μπροστά στην λέξη "σεβασμός" και "χρέος". Γιατί η αγάπη δεν έχει συνταγή με υποχρέωση. Είναι καρπός της ελευθερίας και όχι της ανάγκης.
Βρίσκεσαι τότε με την αγάπη για αυτούς τους ανθρώπους, μαζί με τις μειονεξίες τους , και έχεις σαν εργαλείο διαχείρισης ΚΑΙ το διευρυμένο context σου.
Η διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι ότι στην πρώτη το πλαίσιό σου γίνεται ασπίδα σου (πιθανόν και δίκαια αν έχεις πληγωθεί), ενώ στην δεύτερη γίνεται αγκαλιά που καμπυλώνει και τις ακμές των άλλων.
Το πώς θα σταθεί ο καθένας είναι και πάλι προσωπική ιστορία, αλλά σίγουρα δεν μπορεί ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος χαρακτήρας να κάνει υποδείξεις συμπεριφοράς σε τρίτο....
Last edited: