Έχουμε ένα φιλικό ζευγάρι με εξοχικό στη θάλασσα. Βασικά το εξοχικό δεν ειναι δικό τους, των γονιών της κοπέλας είναι. Οι γονείς της λοιπόν δεν θέλουν γατιά-σκυλιά μέσα στο σπίτι. Επειδή είναι χώρος τους, οφείλω να σεβαστώ και αυτούς και τις επιθυμίες τους. Κάθε καλοκαίρι περνάμε 2 ή 3 σαββατοκύριακα εκεί. Με το σκύλο. Ο οποίος είναι καλοδεχούμενος στην αρκετά μεγάλη αυλή αλλά όχι μέσα στο σπίτι. Από το πρώτο ήδη σαββατοκύριακο κατάλαβε ότι απαγοευεται να μπεί μέσα και πλέον θα το προσπαθήσει μόνο αν μυρίζει κανένα κοψίδι από μέσα. Τον πρώτο καιρό τα βράδυα τον αφήναμε στην αυλή αλλά η περιοχή έχει αρκετές γάτες οπότε ξεσήκωνε όλη νύχτα τον κόσμο στο γαυγισμα. Δοκιμάσαμε, για νυχτερινό ύπνο να κοιμάται στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινητου (πεντάθυρο) με ανοιχτά παράθυρα. Ο σκύλος το δέχτηκε πολύ καλά, σαν crate οπότε κοιμόμαστε ήσυχα κι εμείς κι αυτός (και η γειτονιά γενικότερα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τους θέλουμε στη ζωή μας και μας θέλουν κι αυτοι, με τα σκυλιά μας μεν (γιατί ξέρουν ότι είναι προέκτασή μας) αλλά έχουν μικρότερη ανοχή σε κάποια πράγματα. Οι λόγοι για τους οποίους η ανοχή τους είναι μικρότεροι μπορεί να είναι ποικίλοι αλλά όταν δεν εμπεριέχουν κακία, συμβιβάζομαι. Κι όχι μόνο με τους γονείς μου. Ειδικά οσον αφορά τα σπίτια ΑΛΛΩΝ. Στο δικό μου σπίτι, όποιος σιχαίνεται, να μην πατάει. Στο δικό μου σπίτι δεν επιβάλλω κανέναν έξτρα περιορισμο για να ερθει επισκέπτης, εκτός αν υπάρχει θέμα φοβίας στη μέση. Εκεί θα τον απομονώσω σε ενα ανετο χώρο, οπου έτσι κι αλλιώς θα κοιμόταν.
Σπίτι γονιών μου... Για ένα με ενάμισι χρόνο από οταν αποκτήσαμε το Ρας, κατέβαινα στους γονείς μου μόνο εγώ. Οι γονείς μου φιλόζωοι μεν, παλαιάς κοπής δε. Δεν θελουν σκύλο μέσα στο σπίτι τους και πλέον ούτε γάτες (μετά από αρκετά χρονια που είχαμε τρεις γάτες σπιτίσιες). Γνωριζόντας το αυτό, χωρίς καν να το συζητησω μαζί τους σεβάστηκα την επιθυμία τους. Κάποια στιγμη με ρώτησαν αν έχουν κάνει κάτι κι εχουν στεναχωρήσει τον συντροφό μου. Απάντησα πως όχι βεβαια, όλα μια χαρά και γιατί με ρωτάνε. "Εμ, έχει τόσο καιρό να ερθει εδώ μαζί σου..." "Αφού δεν θέλετε το σκύλο, και δεν μας είναι οικονομικά ευκολο να τον αφήσουμε σε πανσιόν τόσες μέρες, μένει πίσω με το σκύλο". "Αααα.... Καλά, πες του να ερθει την επόμενη φορά, με το Ρας, θα βρούμε μια λύση"
Και οντως, πήγαμε. Πέρα από τις βόλτες του, που ηταν παραπάνω από το συνηθισμένο του για να ταβλιάζεται, ο σκύλος πέρασε το χρόνο του ανάμεσα στο υπνοδωμάτιο που κοιμόταν ο σύντροφός μου, όταν αυτός επεφτε για ύπνο και το μπαλκόνι που καθόμασταν όλοι μαζί. Εβαζα ηλεκτρική κάθε βράδυ για να μην υπάρχουν τρίχες απ'εδώ κι από'κει, κι οποτε φευγαμε με τον συντροφό μου πηγαίναμε σε μέρη οπου μπορουσαμε να πάρουμε το σκύλο μαζι.
Δεν ξέρω ρε παιδιά... Εγώ έχω τους γονείς μου πιο πάνω από το σκύλο. Δεν προκειται να τους κόψω την καλημέρα επειδή δεν προτιμαν το σκύλο στο σπίτι τους, κι ούτε πρόκειται να κατεβαίνω σε αυτους με το σκύλο αν δεν το προτείνουν αυτοί, πάλι. Όταν υπάρχει σεβασμός (και αγάπη) γίνονται υποχωρήσεις. Αλλοτε αμοιβαίες, αλλοτε μονομερείς, αλλά πάντα βρίσκεται μια λύση...
Αυτό να τους πει και θα τον πάρουν πολύ στα σοβαρά και στα υπόλοιπα.
