θυμηθηκα τωρα μια ιστορια που συνεβη κανα χρονο πριν.
Καθε φορα που ειμαι στην κουζινα και μαγειρευω, η Συλβια καθεται πσιω μου και παρακολουθει καθε μου κινηση.Οση ωρα και να ειμαι εκει,δεν φευγει αν δεν φυγω εγω.(η καλυτερα δεν φευγει αν δεν τελειωσει το μαγειρεμα...)
Ενα Σαββατοβραδο λοιπον, ειχαμε φτιαξει πιτσα την οποια η Συλβια την υπεραγαπα!Δεν τρωει ασφαλως ποτε, η μυρωδια της ομως και μονο την κανει να εκστασιαζεται...
Τρωμε εμεις οι ανθρωποι, η Συλβια καθισμενη κατω και μας κοιταει με δεος και μαζευουμε το τραπεζι.
Αφηνουμε την υπολοιπη πιτσα στον παγκο και παρατηρω το σκυλι να πηγαινει να καθεται ακριβως μπροστα απο τον παγκο, ετσι ωστε να παιρνει μυρωδια και να εχει οπτικη επαφη (γιατι για να την φτασει ουτε λογος αφου ειναι ζουμπας..)Ητανε βραδυ.
Το επομενο πρωι η Συλβια ητανε ακομα εκει μπροστα, χαζευοντας την πιτσα. Την φυλαγε ολο το βραδυ και δεν ειχε κουνηθει ρουπι απο εκει!!