Έτσι ήταν ο σύζυγος στην αρχή! Δεν ήταν ότι τα μισούσε, απλά του ήταν αδιάφορα. Απο τότε που πήραμε όμως τον Δία, όλη του η ζωή ξεκινάει και τελειώνει στον Δία! Άρχισε να παρατηρεί τα σκυλιά που συναντάει στον δρόμο, και μερικές φορές μένω έκπληκτη με τις παρατηρήσεις του, πχ. στο τάδε σπίτι έχουν ένα σκυλί δεμένο με πολύ στεναχωρημένο βλέμμα, το καταλυπήθηκα, ο δικός μας είναι πάντα χαρούμενος (και κάτι τέτοια γενικά).
Εγώ απο πάντα αγαπούσα τα σκυλιά γιατί με κάνουν να νιώθω παιδί. Παίζω μαζί με τον Δία με τις ώρες, γελάω απίστευτα μαζί του (ειδικά όταν τον κάνω μπάνιο και μετά τσουλάει σε όλο το κρεβάτι μέχρι να νιώσει ότι στέγνωσε), και θυμάμαι χαρακτηριστικά στις πολύ πολύ αρχές που βγαίναμε βόλτα και προσπαθούσα να του μάθω τα πολύ βασικά (απο εδώ, στρίβουμε, σταμάτα, πάμε ) και ένιωθα λες και όλοι οι περαστικοί βλέπουν και ακούν εμένα να μιλάω με τον σκύλο και έλεγα, θα λένε να η τρελλή που μιλάει με τα σκυλιά! Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι η ζωή μου χωρίς τον Δία, είναι η καλύτερη παρέα, ο κολλητός μου, που μπαίνω σπίτι και κάνει όλες τις τρέλες μαζεμένες, που με το που ανοίγω τα μάτια μου το πρωί ρίχνει έναν πήδο στο κρεβάτι κ παίρνει θέση για χάδια, που έρχεται και ζητάει την βόλτα του....
Άλλη φάση!
Σου αλλάζει την ζωή!
