μεγάλος οκ.. το μαύρος όχι και απαραίτητα, ε;
Αν σας δει κάποιος έξω με τη Μόκα ή/και τον Κάσπερ δε νομίζω να θέλει και πολύ να πλησιάσει :Ρ (οποιαδήποτε ώρα της ημέρας)
Εννοείται ότι τοποθετήθηκα, μεταξύ σοβαρού και αστείου, μιάς και δεν θα πρότεινα στην κοπέλα να αποκτήσει ένα μεγαλόσωμο και δύσκολο σκύλο, για αρχή...
Αν σοβαρευτω, όμως, το "μαύρος" είναι ένα από τα πολύ βασικά χαρακτηριστικά που προσδιορίζουν οι ειδικοί, σε σχέση με τους παράγοντες αποτροπής (βλέπε: deterent factor...)... τόσο για τους σκύλους "σωματοφύλακες" (για να μη σε πλησιάζουν το βράδυ)... όσο και για τους φύλακες χώρου (για να μην διανοηθεί κάποιος να μπει σε ένα σκοτεινό κήπο, όταν διακρίνει μόνο δύο μάτια να τον κοιτάζουν ακίνητα)...
Ναι vas αλλά ρωτα τον πόσοι πάνε όλο χαρά να χαιδέψουν τον ανοιχτόχρωμο σκυλο του (βλ. Κασπερ) και με πόσο φόβο κοιτάνε το θερίο το σκουρόχρωμο (βλ. Μόκα)
Αυτό είναι αλήθεια... οι περισσότεροι (συντριπτικά!), το βράδυ τρομάζουν με τη "βλοσυρή - μαύρη" Μόκα...
Το θεριό, που λέει και η Αλίκη...
Υ.Γ. Μόλις χτες το βράδυ...
Συναντάμε σε κάποιο (σχετικά απόμερο) σημείο, δύο κυρίες με 3 σκυλιά, μεταξύ των οποίων ένα "βαρβάτο" τσοπανοειδές... εγώ ήμουν μπροστά με τον Casper και τους είδαμε (και μας είδαν) στα 15 μέτρα, περίπου... για κάποιο παράξενο λόγο (και επειδή ήμουν προετοιμασμένος), ο Casper τσιτώνει, αλλά δεν αντιδρά με άλλο τρόπο, παρά μόνο με τα "φλάμπουρα" (φίλε sea-mol - δηλαδή ουρά σκορπιού και αυτιά μπροστά και μιά απειροελάχιστα εντονότερη τάση στο λουρί)...
Ρωτάω από μακρυά "προς τα που θα πάτε?"...
Και απαντούν "δεν πειράζει, δεν πειράζει, περάστε από δω, εντάξει όλα"...
κι εκείνη την ώρα... ξεπροβάλλει από τα σκοτάδια η Μόκα, σειάμενη - κουνάμενη... και ξαφνικά, το σκηνικό αλλάζει:
"Φεύγουμε εμείς από δω, πάμε δεξιά... κρατήστε το" (!!!)