Καθημερινά διαβάζουμε δεκάδες αγγελίες από ιδιοκτήτες που έχασαν τον σκύλο τους.
Μεγάλη η αγωνία τους, και το άγχος που τους προκάλεσε η απώλεια, η στεναχώρια στα μικρά παιδάκια της οικογένειας, ο κίνδυνος για τον καλοαναθρεμμένο και εντελώς απροστάτευτο σκύλο που εώς τώρα δεν είχε ποτέ του χρειαστεί να επιβιώσει μόνος τους στους αφιλόξενους δρόμους της πόλης.
Πώς χάνονται οι σκύλοι μας;
Αν συγκεντρώσουμε τους τρόπους που μπορεί να χαθεί ο τετράποδος σύντροφος μας ίσως προβλέψουμε μια κατάσταση ώστε να μην βρεθούμε ποτέ στην θέση αυτή.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να χαθεί ο σκύλος μας που μου διαφεύγουν. Επίσης , μέσα από αυτό το κείμενο δεν θέλω να πω ότι πρέπει να αγγίξουμε τα όρια της υστερίας και να κυνηγάμε τον Μπούμπη από πίσω με χειροπέδες μήπως και τον χάσουμε...Απλά να επιστήσω την προσοχή θέλω ώστε να μην βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση.
Προσωπικά, τρεις φορές έφτασα πολύ κοντά στο να χάσω σκύλο.
Η μία ήταν με το Samoyed μου την Τάρα που νόμιζε ότι τραβούσε έλκηθρο και έσπασε το λουρί της και την κυνηγούσα αλαφιασμένη με τον κόσμο να με βοηθάει και να μου λέει έστριψε από εκεί , πήγε εδώ...και ο μόνος λόγος που δεν την έχασα ήταν γιατί πήγε και τρύπωσε σε ένα υπόγειο γκαράζ .
Και δύο φορές με τον Τζιμάκο ο οποίος είναι μεγάλος δραπέτης, και ευτυχώς τελευταία στιγμή τον έπιασα!
Μεγάλη η αγωνία τους, και το άγχος που τους προκάλεσε η απώλεια, η στεναχώρια στα μικρά παιδάκια της οικογένειας, ο κίνδυνος για τον καλοαναθρεμμένο και εντελώς απροστάτευτο σκύλο που εώς τώρα δεν είχε ποτέ του χρειαστεί να επιβιώσει μόνος τους στους αφιλόξενους δρόμους της πόλης.
Πώς χάνονται οι σκύλοι μας;
Αν συγκεντρώσουμε τους τρόπους που μπορεί να χαθεί ο τετράποδος σύντροφος μας ίσως προβλέψουμε μια κατάσταση ώστε να μην βρεθούμε ποτέ στην θέση αυτή.
- Ένα μικρό ποσοστό, κατά την γνώμη μου, σκύλων που χάνονται, είναι κατά την βόλτα και ενώ είναι στο λουρί. Σπάει το λουρί, βγαίνει το κολλάρο σε ένα τράβηγμα προς τα πίσω , και ελεύθερα πλέον τρέχουν σαν τρελά, τα κυνηγάμε αλλά σύντομα έχουν χαθεί από τα μάτια μας και αρχίζει η περιπέτεια.
- Από αυλές και κήπους που είτε δεν είναι καλά περιφραγμένες ή κάποιος άφησε μια πόρτα κάποια στιγμή ανοιχτή χάνονται πολλά ζώα.
- Παραμονές γιορτών όπως Πρωτοχρονιά και Ανάσταση που πέφτουν βεγγαλικά και βαρελότα πολλά κροτοφοβικά σκυλιά μέσα στον πανικό τους, πηδάνε μάντρες, ακόμη και από μπαλκόνια μπορεί να πηδήξουν στην προσπάθεια τους να σωθούν.
- Στις εξορμήσεις μας σε δάση , πάρκα, στην εξοχή κλπ, όταν βγάζουμε το λουρί από τον σκύλο μας έχοντας εμπιστοσύνη 100% ότι δεν θα απομακρυνθεί, ότι γυρνάει και μας κοιτάζει που είμαστε, ότι δεν θα συμβεί ποτέ σε εμάς ότι συνέβη στον διπλανό μας..Γιατί όχι; Όλες αυτές οι αφίσσες για απωλεσθέντα σκυλιά στα πάρκα που πάμε αφορούν σκυλιά ακριβώς σαν τα δικά μας, που σε γενικές γραμμές περπατάνε πλάι μας και χωρίς λουρί και κοιτάζουν που είμαστε. Μια στιγμή όμως θα δουν έναν άλλο σκύλο, θα μυρίσουν μια θηλυκιά, θα τρομάξουν από έναν θόρυβο και θα απομακρυνθούν τόσο όσο...χρειάζεται για να γίνει το κακό.
- Σε σπάνιες περιπτώσεις ένας σκύλος μπορεί να πηδήξει από το ορθάνοιχτο παράθυρο ενός αυτοκινήτου (έχει συμβεί) και να χαθεί.
- Εμπιστευθήκαμε τον σκύλο μας σε έναν επαγγελματία να μας τον κρατήσει ή να μας τον εκπαιδεύσει που τελικά αποδείχτηκε όχι τόσο επαγγελματίας και τον έχασε (προσοχή που αφήνουμε το ζώο μας)
- Πρώην αδέσποτα που τα υιοθετούμε και την πρώτη βδομάδα κοντά μας χάνονται είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο. Προσοχή στις καινούριες υιοθεσίες, τα σκυλάκια αυτά σχεδόν πάντα έχουν τάσεις φυγής.
- Δέσαμε τον σκύλο μας έξω από το σούπερ μάρκετ και κατάφερε και λύθηκε στην προσπάθεια του να μας βρει και δεν μας βρήκε..(να έχουμε πάντα οπτική επαφή με τον σκύλο).
- Κλοπές σκύλων.
Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να χαθεί ο σκύλος μας που μου διαφεύγουν. Επίσης , μέσα από αυτό το κείμενο δεν θέλω να πω ότι πρέπει να αγγίξουμε τα όρια της υστερίας και να κυνηγάμε τον Μπούμπη από πίσω με χειροπέδες μήπως και τον χάσουμε...Απλά να επιστήσω την προσοχή θέλω ώστε να μην βρεθούμε σε αυτή την κατάσταση.
Προσωπικά, τρεις φορές έφτασα πολύ κοντά στο να χάσω σκύλο.
Η μία ήταν με το Samoyed μου την Τάρα που νόμιζε ότι τραβούσε έλκηθρο και έσπασε το λουρί της και την κυνηγούσα αλαφιασμένη με τον κόσμο να με βοηθάει και να μου λέει έστριψε από εκεί , πήγε εδώ...και ο μόνος λόγος που δεν την έχασα ήταν γιατί πήγε και τρύπωσε σε ένα υπόγειο γκαράζ .
Και δύο φορές με τον Τζιμάκο ο οποίος είναι μεγάλος δραπέτης, και ευτυχώς τελευταία στιγμή τον έπιασα!