Με τον μαλτέζο μου έχω ακριβώς το ίδιο θέμα με τη chloe...
Γρυλίζει σε αρσενικά -θηλυκά χωρίς διάκριση! Ήταν έτσι από μικρός και έκανα κι εγώ το ίδιο πράγμα τον σήκωνα αγκαλιά σχεδόν πάντα όταν πλησίαζε σκυλάκι...Χάλια τα έκανα αλλά η αλήθεια είναι ότι ενώ είχα από μικρούλα σκυλάκια (οι γονείς δηλαδή είχαν
)δεν ήξερα τι πρέπει να κάνεις και τι όχι...
Τώρα "ανέχεται" μόνο τα σκυλιά της οικογενείας...
Εννοείται ότι τον μαζεύω μόλις δω άλλο τσαμπουκαλεμένο σκυλάκι
Όταν βγάζω βόλτα το boxer της αδελφής μου, εκεί έχουμε σοβαρό πρόβλημα:shake: Είναι θυληκό 9 χρονών και πρόσφατα στειρωμένη(εξαιτίας προβλήματος). Ήταν από μικρή τσαμπουκάς και πολύ κυριαρχική με τ' άλλα σκυλάκια αλλά κυρίως τα θυληκά...Τώρα αρσενικά και θηλυκά, το ίδιο πράγμα
Κι εγώ από ένστικτο από τα πόδια την τράβηξα σε μια εμπλοκή...
Την κρατάμε από το λουρί σχεδόν πάντα για να έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας...(Την τελευταία φορά τσακώθηκε μ' ένα braque de Weimar και την τρέχαμε στο γιατρό Σαββατόβραδο με αίμα στο μάτι της...
, τελικά δεν ήταν σοβαρό αλλά μέχρι να σου το πουν...)
Με το Dante ακόμα είναι μικρός αλλά θα αγριέψω κι εγώ άμα τον δω να τσαμπουκαλεύεται...
(κι ακόμα δεν μ' έχει δει αγριεμένη...
)
Τον τελευταίο καιρό παίζει κάθε μέρα για πολύ ώρα μ΄ένα θυληκό doberman 4 μηνών. Μετά από μια ώρα αρχίζουν και τσακώνονται κι έχουν νεύρα, οπότε τον μαζεύω και τελειώνει το παιχνίδι. Η αλήθεια είναι ότι ο καημένος δεν πολυφταίει γιατί η άλλη του αρπάζει με δύναμη το αυτί και πονάει...
Πάντως αρχίζω και καταλαβαίνω τις διαθέσεις ενός άλλου σκύλου που πλησιάζει...Νομίζω αυτό είναι το πιο σημαντικό...