Κέδρος - σοκολατί λάμπραντορ ριτρίβερ
- Thread starter vaggelo
- Ημερομηνία δημιουργίας
Χθες το απόγευμα πηγαίναμε βόλτα δίπλα σε χωράφι με ελιές. Ηρεμία και φρουστ φρουστ ο αγέρας και το πουλάκι τσίου και γενικά το γνωστό αίσθημα πληρότητας ρε παιδι μου.
Βλέπω λίγο πιο πέρα στη στροφή να σκαέι μύτη πατέρας με το γιο του σε χαλαρή βολτα. Μια επίσης όμορφη εικόνα γιατι φαινόταν να εχουν βυθιστεί σε συζήτηση και δεν το βλέπω συχνά αυτό. Συνήθως οι συζητήσεις περιορίζονται στο "τελείωνε και περπάτα..." Τελος παντων, συνεχίζω
Με είδε ο άνθρωπος να πλησιάζω με τον Κέδρο μου και απλά πήγαν λίιγο πιο άκρη στο δρόμο. Σ'εκεινη τη φάση κάτι έλεγε το παιδι στον μπαμπά. Η σκυλούμπα μου τους είχε δει και μάλλον γούσταρε την αύρα τους γιατι κουναγε ουρά. Κατ'αρχήν υπήρχε παιδάκι εκει, ήταν θαυμα που δεν του ξεβιδώθηκε ο κώλος. Τελος παντων, συνεχίζω....
Η στάση του πατέρα .....μαλλον καλύτερα η γλώσσα σώματος του πατέρα έδειχνε να εχει φοβηθεί απο τον σκύλο, η συμπεριφορά του ομως δεν αλλαξε, προσπαθουσε να συνεχίσει τη συζήτηση με το παιδι. Ίσως και να μην το τρομάξει κιολας; Εύγε μπαμπα, συνεχίζω
Όλα αυτά μέχρι το σημείο που είμασταν σε κάποια απόσταση, όταν αυτή η απόσταση μειώθηκε στα 3 περιπου μέτρα συνέβησαν και καποιες ....αλλαγές ας πουμε. Σ'εκείνο το σημείο ο μπαμπας άπαντουσε στο παιδι. Ή μάλλον προσπαθούσε να απαντήσει στο παιδι
Άκουγα αυτό "Θα μπορουσε ίσως και......θα μπορουσε..... θα........ίσως θα ήταν........."
Όπου σκοντάφει σε ένα κλαδί ελιάς και σωριάζεται φαρδύς πλατύς κάτω. Λιγο πριν οριζοντιωθεί ρίχνει μια σπρωξιά στο παιδι (για να το προστατεψει απο τον Κέδρο;;; ) το οποίο παει και κολλάει πάνω σε μια ελια...
Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα το δρόμο μου
Όταν έστριψα και τους έχασα απο τα μάτια μου ξεράθηκα στα γέλια. Γυρίσαμε σπίτι και γώ πλεον έχω μουσκεμένα μάγουλα απο τα δάκρυα και σαφέστατα πιο γυμνασμένους κοιλιακους. Μαζί με ένα αίσθημα ενοχής που έλιωσα με το περιστατικό (θα είχα ακριβως την ίδια αντίδραση αν το παθαινα εγώ)
Πατέρας και γιος χαίρουν άκρας υγείας
Η σκυλουμπα μου επίσης
Βλέπω λίγο πιο πέρα στη στροφή να σκαέι μύτη πατέρας με το γιο του σε χαλαρή βολτα. Μια επίσης όμορφη εικόνα γιατι φαινόταν να εχουν βυθιστεί σε συζήτηση και δεν το βλέπω συχνά αυτό. Συνήθως οι συζητήσεις περιορίζονται στο "τελείωνε και περπάτα..." Τελος παντων, συνεχίζω
Με είδε ο άνθρωπος να πλησιάζω με τον Κέδρο μου και απλά πήγαν λίιγο πιο άκρη στο δρόμο. Σ'εκεινη τη φάση κάτι έλεγε το παιδι στον μπαμπά. Η σκυλούμπα μου τους είχε δει και μάλλον γούσταρε την αύρα τους γιατι κουναγε ουρά. Κατ'αρχήν υπήρχε παιδάκι εκει, ήταν θαυμα που δεν του ξεβιδώθηκε ο κώλος. Τελος παντων, συνεχίζω....
Η στάση του πατέρα .....μαλλον καλύτερα η γλώσσα σώματος του πατέρα έδειχνε να εχει φοβηθεί απο τον σκύλο, η συμπεριφορά του ομως δεν αλλαξε, προσπαθουσε να συνεχίσει τη συζήτηση με το παιδι. Ίσως και να μην το τρομάξει κιολας; Εύγε μπαμπα, συνεχίζω
Όλα αυτά μέχρι το σημείο που είμασταν σε κάποια απόσταση, όταν αυτή η απόσταση μειώθηκε στα 3 περιπου μέτρα συνέβησαν και καποιες ....αλλαγές ας πουμε. Σ'εκείνο το σημείο ο μπαμπας άπαντουσε στο παιδι. Ή μάλλον προσπαθούσε να απαντήσει στο παιδι
Άκουγα αυτό "Θα μπορουσε ίσως και......θα μπορουσε..... θα........ίσως θα ήταν........."
Όπου σκοντάφει σε ένα κλαδί ελιάς και σωριάζεται φαρδύς πλατύς κάτω. Λιγο πριν οριζοντιωθεί ρίχνει μια σπρωξιά στο παιδι (για να το προστατεψει απο τον Κέδρο;;; ) το οποίο παει και κολλάει πάνω σε μια ελια...
Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα το δρόμο μου
Όταν έστριψα και τους έχασα απο τα μάτια μου ξεράθηκα στα γέλια. Γυρίσαμε σπίτι και γώ πλεον έχω μουσκεμένα μάγουλα απο τα δάκρυα και σαφέστατα πιο γυμνασμένους κοιλιακους. Μαζί με ένα αίσθημα ενοχής που έλιωσα με το περιστατικό (θα είχα ακριβως την ίδια αντίδραση αν το παθαινα εγώ)
Πατέρας και γιος χαίρουν άκρας υγείας
Η σκυλουμπα μου επίσης
λοιπόν
έχω ένα κάρο να σας πώ, αλλα το πιο πιθανό είναι οτι θα βαρεθώ να γράφω
ή θα βαρεθείτε να διαβάζετε....μάλλον το πρώτο
πάμε
κάναμε μια τρανή μετακόμιση στας γερμανίας και στας ευρώπας εμεις
(είπαμε να ρίξουμε το σύστημα εκ των έσω) (και καλά)
τεράστια αυτοκινητάδα για τον κεδρίτο αλλα το ήξερε το αυτοκινητο μιας και περα δώθε σε χωριό και πάτρα ήμαστάνε. Το πλοίο όμως μέγίστη φρίκη. Τελος παντων το ξεπεράσαμε
τώρα είμαστε στας γερμανίας και αν θετε το πιστεύετε μας εχουν σταματήσει στο δρόμο για να το θαυμάσουν το μανάρι μου. πτου πτου οι ροχάλες με τα λίτρα
δεν βλέπουμε πλέον πρόβατα γίδια τσοπαναρεους φίδια ...εμ....αυτά.
βλέπουμε τα εξής:
-ζαρκάδια (και η τρίχα κάγκελο και γουβ γουβ και τρέξιμο)
-φασιανούς (ουτε σκυλί ξεπετάγματος να ήταν, όλο και καποιον ξετρυπώνει)
-λαγούς (οι οποίοι ειναι ταχύτατοι και συνήθως μυρίζει απλά τα βήματά τους)
-αγριοκούνελα (τρέχει με ηλιθιώδη ταχύτητα για να παίξει)
-γερμανούς (δεν εχω καταλάβει που ξεβιδώνει τον κώλο του για χάδια και που απλά κοιτάει να δει ποιος είναι)
-άλλα σκυλιά (άι άι μανούλα μου το χεράκι μου)
-ε τι, θελετε κι άλλα;
επίσης πλεροφοριακά, είναι πλέον ενός έτους ο σκύλος μου και είναι υπέροχος και μοναδικός σκύλος, και απιστευτα καλό παιδι και τρυφερούρης και ενεργητικότατος και χαρωπό πλασμα
εχω κι αλλα να πω αλλα σιγά σιγά
έχω ένα κάρο να σας πώ, αλλα το πιο πιθανό είναι οτι θα βαρεθώ να γράφω
ή θα βαρεθείτε να διαβάζετε....μάλλον το πρώτο
πάμε
κάναμε μια τρανή μετακόμιση στας γερμανίας και στας ευρώπας εμεις
(είπαμε να ρίξουμε το σύστημα εκ των έσω) (και καλά)
τεράστια αυτοκινητάδα για τον κεδρίτο αλλα το ήξερε το αυτοκινητο μιας και περα δώθε σε χωριό και πάτρα ήμαστάνε. Το πλοίο όμως μέγίστη φρίκη. Τελος παντων το ξεπεράσαμε
τώρα είμαστε στας γερμανίας και αν θετε το πιστεύετε μας εχουν σταματήσει στο δρόμο για να το θαυμάσουν το μανάρι μου. πτου πτου οι ροχάλες με τα λίτρα
δεν βλέπουμε πλέον πρόβατα γίδια τσοπαναρεους φίδια ...εμ....αυτά.
βλέπουμε τα εξής:
-ζαρκάδια (και η τρίχα κάγκελο και γουβ γουβ και τρέξιμο)
-φασιανούς (ουτε σκυλί ξεπετάγματος να ήταν, όλο και καποιον ξετρυπώνει)
-λαγούς (οι οποίοι ειναι ταχύτατοι και συνήθως μυρίζει απλά τα βήματά τους)
-αγριοκούνελα (τρέχει με ηλιθιώδη ταχύτητα για να παίξει)
-γερμανούς (δεν εχω καταλάβει που ξεβιδώνει τον κώλο του για χάδια και που απλά κοιτάει να δει ποιος είναι)
-άλλα σκυλιά (άι άι μανούλα μου το χεράκι μου)
-ε τι, θελετε κι άλλα;
επίσης πλεροφοριακά, είναι πλέον ενός έτους ο σκύλος μου και είναι υπέροχος και μοναδικός σκύλος, και απιστευτα καλό παιδι και τρυφερούρης και ενεργητικότατος και χαρωπό πλασμα
εχω κι αλλα να πω αλλα σιγά σιγά
