Ω ναι! Καλά μαντέψατε, προστέθηκε ακόμα ένα μέλος στην ήδη μεγάλη οικογένειά μας. Αυτή τη φορά όχι ηθελημένα, αλλά αντίθετα με έναν εντελώς απροσδόκητο τρόπο!
Η ιστορία είναι πάνω-κάτω γνωστή. Ένα γνωστό μας ζευγάρι, πήρε δώρο για τα Χριστούγεννα στην μικρή κορούλα τους ένα όμορφο άσπρο χάσκι με γαλάζια μάτι. Εννοείται από πετ σοπ και εννοείται χωρίς να ξέρουν τι μπελά βάζουν στο σπίτι και στο κεφάλι τους. Όπως και όλοι όσοι αποφασίζουν να κάνουν ένα τέτοιο χριστουγεννιάτικο δώρο ,έτσι λοιπόν και αυτοί νόμιζαν πως ο σκύλος θέλει απλώς φαί και μια- δυο βόλτες την ημέρα. (Αχ! Όταν τα ‘λεγα εγώ για τα καναρίνια…. ).
Με αυτά και με εκείνα συνειδητοποιούν πως το σκυλί και συγκεκριμένα κουτάβι 9 εβδομάδων θέλει και άλλα πράγματα. Εκπαίδευση συμπεριφοράς, εκπαίδευση τουαλέτας, ενασχόληση μαζί του και πάει λέγοντας…
Αρχίζουν λοιπόν να ψάχνουν το θύμα στο οποίο θα «φορτώσουν το τεράστιο αυτό βάρος»
Με παίρνουν λοιπόν χθες τηλέφωνο (είχαν πάνω από 6 μήνες να μας πάρουν τηλέφωνο), «τι κάνεις βρε Μαράκι μου χαθήκαμε, ναι ξέρω εμείς φταίμε αλλά βλέπεις τώρα με την μετακόμιση έχουμε πολλές σκοτούρες…»
«Άσε βρε Μαράκι και αυτός ο άντρας μου πολύ χαζός, πήρε σκύλο στην μικρή και τώρα πρέπει εγώ να τρέχω όλη μέρα πίσω από το βρωμόσκυλο, να το καθαρίζω. Άσε μεγάλος μπελάς τα ζώα! Αλλά ξέρω ότι εσύ τα αγαπάς παρά πολύ γι’ αυτό είπαμε να το δώσουμε σε εσένα, τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι είναι σε καλά χέρια. Θα στο στείλουμε αύριο με το κτελ εντάξει; Έτσι και αλλιώς δεν πιστεύω να υπάρχει θέμα χώρου. Βαλτών σε κάνα μπαλκόνι όπως εμείς, άστο στην αυλή σου που είναι και μεγάλη να τρέχει »
Εγώ να έχω μείνει. Πως δίνεις έτσι κυρά μου τον σκύλο; Δεν έχεις δεθεί συναισθηματικά μαζί του; Το να φταις εσύ και όχι ο σκύλος σου έχει περάσει από μυαλό; Μήπως να προσπαθούσες να τον κανείς ευτυχισμένο αντί να ψάχνεις τρόπο να τον ξεφυτρώνεις; Και που ξες αν ο άλλος μπορεί να το πάρει; Τα δικά σου τα σπασμένα θα πληρώνει;
Εγώ φυσικά δέχτηκα γιατί τον λυπήθηκα τον καημενούλη το σκυλάκο. Και δεν με πειράζει καθόλου ακόμα ένα ζωάκι. Είναι που είναι ζωολογικός κήπος το σπίτι μας ακόμα ένα ζωντανό δεν με χαλάσει καθόλου. Αλλά πραγματικά απορώ με αυτούς τους ανεύθυνους, να το πω ευγενικά.
Σήμερα έφτασε στις 10 ο σκύλος από Χαλκιδική (πόσες ώρες ταξίδι το καημένο) και αυτοί βεβαία δεν πήραν ούτε ένα τηλέφωνο να ρωτήσουν έφτασα το κουτάβι; Πως είναι; Είναι καλά; Πως τα πάει με τα δικά σου σκυλιά; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
Αυτό βέβαια που μου την έσπασε πιο πολύ είναι ότι ρίχνουν την ευθύνη στο σκυλί και όχι σε αυτούς. Δεν παραδέχονται ότι κάναν λάθος και δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν τι ακριβώς χρειάζεται ένα σκυλί για να είναι ευτυχισμένο και από πού πρέπει να πάρουμε το κουτάβι.
Ήρθε λοιπόν σήμερα και έχει βρει την χαρά του εδώ! Ειδικά με τον Χάτσι! Όλη μέρα μαζί είναι! Τρέχουν, παίζουν, παλεύουν! Τον βγάλαμε Ατκα που στην γλώσσα των Εσκιμώων σημαίνει «το πνεύμα που προστατεύει» γιατί ελπίζουμε το κουτάβι αυτό να είναι το τελευταίο αυτής της οικογένειας και να «προστατέψει» τα άλλα, καθώς δεν νομίζω να ξαναπάρουν σκύλο για να τραβήξουν πάλι τα ίδια! Μπορεί να πέρασε δύσκολα, όμως ελπίζω με την συμπεριφορά που υπέδειξα, η οποία δεν τους άρεσε καθόλου, να προστατέψει τα κατοικίδια που είχαν σκοπό να πάρουν και να μην τα πάρουν
Ορίστε και μερικές φωτογραφίες του μικρού. Είναι πραγματικά το πιο όμορφο κουτάβι που έχω δει ποτέ μου!
Η ιστορία είναι πάνω-κάτω γνωστή. Ένα γνωστό μας ζευγάρι, πήρε δώρο για τα Χριστούγεννα στην μικρή κορούλα τους ένα όμορφο άσπρο χάσκι με γαλάζια μάτι. Εννοείται από πετ σοπ και εννοείται χωρίς να ξέρουν τι μπελά βάζουν στο σπίτι και στο κεφάλι τους. Όπως και όλοι όσοι αποφασίζουν να κάνουν ένα τέτοιο χριστουγεννιάτικο δώρο ,έτσι λοιπόν και αυτοί νόμιζαν πως ο σκύλος θέλει απλώς φαί και μια- δυο βόλτες την ημέρα. (Αχ! Όταν τα ‘λεγα εγώ για τα καναρίνια…. ).
Με αυτά και με εκείνα συνειδητοποιούν πως το σκυλί και συγκεκριμένα κουτάβι 9 εβδομάδων θέλει και άλλα πράγματα. Εκπαίδευση συμπεριφοράς, εκπαίδευση τουαλέτας, ενασχόληση μαζί του και πάει λέγοντας…
Αρχίζουν λοιπόν να ψάχνουν το θύμα στο οποίο θα «φορτώσουν το τεράστιο αυτό βάρος»
Με παίρνουν λοιπόν χθες τηλέφωνο (είχαν πάνω από 6 μήνες να μας πάρουν τηλέφωνο), «τι κάνεις βρε Μαράκι μου χαθήκαμε, ναι ξέρω εμείς φταίμε αλλά βλέπεις τώρα με την μετακόμιση έχουμε πολλές σκοτούρες…»
«Άσε βρε Μαράκι και αυτός ο άντρας μου πολύ χαζός, πήρε σκύλο στην μικρή και τώρα πρέπει εγώ να τρέχω όλη μέρα πίσω από το βρωμόσκυλο, να το καθαρίζω. Άσε μεγάλος μπελάς τα ζώα! Αλλά ξέρω ότι εσύ τα αγαπάς παρά πολύ γι’ αυτό είπαμε να το δώσουμε σε εσένα, τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι είναι σε καλά χέρια. Θα στο στείλουμε αύριο με το κτελ εντάξει; Έτσι και αλλιώς δεν πιστεύω να υπάρχει θέμα χώρου. Βαλτών σε κάνα μπαλκόνι όπως εμείς, άστο στην αυλή σου που είναι και μεγάλη να τρέχει »
Εγώ να έχω μείνει. Πως δίνεις έτσι κυρά μου τον σκύλο; Δεν έχεις δεθεί συναισθηματικά μαζί του; Το να φταις εσύ και όχι ο σκύλος σου έχει περάσει από μυαλό; Μήπως να προσπαθούσες να τον κανείς ευτυχισμένο αντί να ψάχνεις τρόπο να τον ξεφυτρώνεις; Και που ξες αν ο άλλος μπορεί να το πάρει; Τα δικά σου τα σπασμένα θα πληρώνει;
Εγώ φυσικά δέχτηκα γιατί τον λυπήθηκα τον καημενούλη το σκυλάκο. Και δεν με πειράζει καθόλου ακόμα ένα ζωάκι. Είναι που είναι ζωολογικός κήπος το σπίτι μας ακόμα ένα ζωντανό δεν με χαλάσει καθόλου. Αλλά πραγματικά απορώ με αυτούς τους ανεύθυνους, να το πω ευγενικά.
Σήμερα έφτασε στις 10 ο σκύλος από Χαλκιδική (πόσες ώρες ταξίδι το καημένο) και αυτοί βεβαία δεν πήραν ούτε ένα τηλέφωνο να ρωτήσουν έφτασα το κουτάβι; Πως είναι; Είναι καλά; Πως τα πάει με τα δικά σου σκυλιά; Υπάρχει κάποιο πρόβλημα;
Αυτό βέβαια που μου την έσπασε πιο πολύ είναι ότι ρίχνουν την ευθύνη στο σκυλί και όχι σε αυτούς. Δεν παραδέχονται ότι κάναν λάθος και δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν τι ακριβώς χρειάζεται ένα σκυλί για να είναι ευτυχισμένο και από πού πρέπει να πάρουμε το κουτάβι.
Ήρθε λοιπόν σήμερα και έχει βρει την χαρά του εδώ! Ειδικά με τον Χάτσι! Όλη μέρα μαζί είναι! Τρέχουν, παίζουν, παλεύουν! Τον βγάλαμε Ατκα που στην γλώσσα των Εσκιμώων σημαίνει «το πνεύμα που προστατεύει» γιατί ελπίζουμε το κουτάβι αυτό να είναι το τελευταίο αυτής της οικογένειας και να «προστατέψει» τα άλλα, καθώς δεν νομίζω να ξαναπάρουν σκύλο για να τραβήξουν πάλι τα ίδια! Μπορεί να πέρασε δύσκολα, όμως ελπίζω με την συμπεριφορά που υπέδειξα, η οποία δεν τους άρεσε καθόλου, να προστατέψει τα κατοικίδια που είχαν σκοπό να πάρουν και να μην τα πάρουν
Ορίστε και μερικές φωτογραφίες του μικρού. Είναι πραγματικά το πιο όμορφο κουτάβι που έχω δει ποτέ μου!
