Μέθοδοι εκπαίδευσης...από την ανάποδη

[DjSoukis]

Πολλές φορές έχουμε διαβάσει και συνεχίζουμε να διαβάζουμε για μεθόδους εκπαίδευσης, για "θετικούς" και "αρνητικούς", για εργαλεία εκπαίδευσης και μέσα βασανισμού...

Ποιες μεθόδους όμως επιστρατεύει ο σκύλος μας για να μας "εκπαιδεύσει";

Ποια "εργαλεία" χρησιμοποιεί για να πετύχει τους στόχους του;

Ποια χαρακτηριστικά έχει ο "καλός εκπαιδευτής" σκύλος και πετυχαίνει;

Επίσης, πολλές φορές έχουμε διαβάσει ή και ακούσει για "διόρθωση" του σκύλου προς τον ιδιοκτήτη ή άλλον Homo Sapiens που έκανε κάτι που στον σκύλο δεν "άρεσε".

Πως "διορθώνει" ο σκύλος;

Γιατί επιλέγει αυτόν τον τρόπο;

Ας δούμε λοιπόν πως οι σκύλοι προσπαθούν (και αν θέλετε την άποψη μου, με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας) να μας "εκπαιδεύσουν"...να μας επιβάλουν ή "γνωστοποιήσουν" τα "θέλω" τους.

 

[kokoni]

εμπνευσμένο θέμα!!!! τα σέβη μου
ουσιώδες και πραγματικά πρωτότυπο

λοιπόν ως επί το πλείστον κατά την ταπεινή μου άποψη μετά από πολλά σκυλιά πολλά εκ των οποίων μετανιώνω και με φτύνω για το πως τα είχα και πως τα εκπαίδευσα αλλά και πολλά εκ των οποίων ζούν μακριά μου αλλά υπό τις οδηγίες μου

τα σκυλιά επικοινωνούν αυτό που θέλουν με όσο πιο πολλούς τρόπους μπορούν και έχουν διαθέσιμους.συνήθως δηλαδή με γλώσσα του σώματος,ακόμα κι όταν διαφωνούν με κάτι και δεν θέλουν καθόλου να το κάνουν συνήθως θα μας το "πούν" πρώτα,πολλές φορές,με πολλούς τρόπους.όταν δε θέλουν κάτι πάρα πολύ εκεί πιά γίνονται πραγματικά επίμονα....μάτια αυτιά γλώσσα στάση του σώματος ήχοι με το στόμα και τα λοιπά και τα λοιπά,μπορεί να γίνουν πολύ εφευρετικά αφού η στέρηση προφορικής γλώσσας τα έχει προικίσει με ένα τεράστιο κινησιακό λεξιλόγιο

διόρθωση-
πχ κόψιμο νυχιών ή πλύσιμο σκύλου ε? για να μην το πάμε σε "φύλαξη πόρων" και μπλέξουμε με άλλα.....
από την δικιά μου παρατήρηση αρχικά το σκυλί θα επιμείνει να δείξει ότι νιώθει πολύ ανασφαλές με αυτό που πάει να γίνει-θα αρνείται πεισματικά και θα μας λούζει με σήματα ηρεμίας
θα τραβάει το πόδι στο κόψιμο νυχιών πχ
θα προσπαθεί να φύγει στο πλύσιμο
ενώ ταυτόχρονα βέβαια όλο του το σώμα θα μας λέει "ωωωωωωωωχ φίλε,έχω σκάσει στην αγωνία,λές να μου κόψεις πάλι βαθιά το νύχι και να πονάω?λες να μου πάει πάλι σαμπουάν στα μάτιανα είναι κρύο το νερό και να ξεπαγιάσω? έχω πεθάνει από την αγωνία μου.....βοήθεια"
εμείς βέβαια έχουμε τον σκοπό μας τώρα και είτε το γράφουμε στα απαυτά μας και κάνουμε την δουλειά μας με συνέπεια το άγχος να συσσωρεύεται και ανάλογα τον σκύλο να περιμένουμε πού πότε σε ποιόν θα σκάσει ή βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί να μετατρέψουμε την εμπειρία του σε κάτι που δεν θα το γεμίζει ανασφάλεια αλλά κάτι που θα το ενθουσιάζει (και ναι συνήθως το φαγητό είναι κάτι που ενθουσιάζει ΚΑΙ τα σκυλιά)
στην περίπτωση που αδιαφορούμε για όλα τα σήματα ηρεμίας και δεν μας ενδιαφέρει να δώσουμε στο σκυλί κάποιον τρόπο να νιώσει ασφαλές τότε αφού όλα τα άλλα έχουν αποτύχει πολύ πιθανόν και σαν εκτόνωση του στρές του να βγάλει κάποια επιθετική συμπεριφορά ,είτε γρύλισμα είτε τσίμπημα είτε και δάγκωμα,δεν μπορώ όμως να πώ ότι είναι διόρθωση αυτό
όταν όμως τυχών δεί ότι πετυχαίνει αυτό που θέλει ,σαφώς και η αμέσως προηγούμενη πράξη του (προηγούμενη από την απόκτηση αυτού που επιθυμούσε) αποκτά λειτουργία κλειδιού και την επόμενη φορά θα χρησιμοποιήσει πρώτα αυτήν .... και ίσως και να την κλιμακώνει ανάλογα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση

 

[DjSoukis]

Μη το "πάρουμε στραβά" όμως το θέμα...

Αυτό που περιγράφεις είναι πως ο σκύλος μας δείχνει τι δεν θέλει...Αυτό που εγώ θα ήθελα να δούμε είναι πως ο σκύλος τελικά μας μαθαίνει να κάνουμε αυτό που εκείνος θέλει.

Πως μας πείθει και όχι πως προσπαθεί να μας πείσει...και πως κερδίζει αυτά που τον ενδιαφέρουν και όχι αυτά που μας ενδιαφέρουν.

Για να δούμε αν κατάφερα να το κάνω κατανοητό...

Για παράδειγμα, πως τελικά ανεβαίνει στον καναπέ ενώ δεν θέλαμε;

Πως κατάφερε να μας κάνει να μην τον ενοχλούμε όταν τρώει;

Πως επιλέγει εκείνος το που και από που θα πάμε όταν είμαστε έξω, βόλτα;

Πως τρώει ότι θέλει και όταν θέλει;

Πως τον χαϊδεύουμε όποτε θέλει;

Πως μας κάνει να παίζουμε μαζί του όποτε θέλει;

Πως μας έχει πείσει ότι δε του αρέσουν τα παιδιά;

Πως...

 

[Xotikouli]

Kokoni, έχω την αίσθηση ότι απαντάς εξ αρχής παίρνοντας το ρόλο του "υπερασπιστή" του σκύλου βάζοντάς τον αυθόρμητα (και όχι απαραίτητα παράλογα) στη θέση του αδύναμου μέσα στη σχέση του με τον άνθρωπο. Οι περιπτώσεις που αναφέρεις, μιλάνε για το πώς αντιδράει ο σκύλος σε αυτά που "του κάνουμε".

Όμως νομίζω ότι ο Dj είχε στο μυαλό του να το δούμε λίγο σαν αντιστροφή ρόλων. Όχι απλά να το "δούμε σαν", "τρέχει" όντως παράλληλα και μια αντιστροφή ρόλων. Τι κάνει ο σκύλος σε εμάς δηλαδή. Όχι τι κάνει για να αποφύγει δικές μας ενέργειες, αλλά ποιες είναι οι ενέργειες του για να πετύχει αυτό που θέλει.

Είναι στην ουσία αυτά που συνηθίζουμε να ονομάζουμε ανεπιθύμητες συμπεριφορές, βρίσκουμε τρόπους ("θετικούς" ή "αρνητικούς") για να τα διορθώσουμε, να τα αντικαταστήσουμε με άλλες συμπεριφορές πιο επιθυμητές.

Αν το καλοσκεφτείς, από πολύ μικρές ηλικίες, δεν είναι και τόσο "ευγενικά" μαζί μας. Μας δαγκώνουν, μας ποδοπατάνε, μας σκουντάνε, μας τραβολογάνε. Μερικές από τις πιο φυσικές πρώτες δοκιμές αλληλεπίδρασης μαζί μας. Και εμείς ανάλογα με την ικανότητα διαχείρισης αυτού του "στρες" αλλά και την ιδιοσυγκρασία μας και τις ως τώρα εμπειρίες μας, αντιδρούμε. Είτε με παρόμοιο, είτε με διαφορετικό τρόπο.

Τα "εργαλεία" του σκύλου πάντως είναι πολλά, κι ας μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του σε ανθρωπο-εκπαιδευτή ή σε "human shop". Από την κλασική μουρμούρα, μέχρι τα σκουντήματα, τα γρυλίσματα, το επίμονο γάβγισμα. Ένα από τα πιο ήπια εργαλεία του ίσως είναι το "κάθομαι-και-σε-κοιτάω-με-τα-σάλια-κορδόνια-μέχρι-να-μου-δώσεις-εκείνον-τον-βρωμοκεφτέ-που-κατά-βάθος-δεν-θέλεις-αφού-θα-σου-κάτσει-στο-λαιμό". Τα περισσότερα πάντως είναι πιο δραστικά, και γι'αυτό είτε υποχωρούμε, είτε αντιδρούμε.

 

[sea-mol]

Θα έλεγα ότι για τις καταστάσεις που περιγράφεις (καναπέ...φαγητό) το μεγαλύτερο όπλο του είναι η επιμονή...
Αλλά αυτό αναφέρεται στο πώς καταφέρνει αυτό που θέλει να κάνει, όχι σε αυτό που ΜΑΣ "εκπαιδεύει" να κάνουμε.
Απλώς, έτσι, ΕΜΕΙΣ εκπαιδευόμαστε να παραμένουμε αδιάφοροι, και εν τέλει δεν ξέρουμε ούτε τι του κόβουμε..ούτε τι έχει πραγματικά ανάγκη...
Θυμάμαι ένα ποστ του johnK στο οποίο παρουσιαζόταν ένας μουλαρωμένος Casper...και δύο άτομα προσπαθούσαν να τον βάλουν στο αμάξι...Εν τέλει...το σκυλί τα αμόλησε στο αμάξι...
Πώς μπορούμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε τα "επιθυμώ" του σκύλου από τα "θέλω" του"?

 

[johnk]

Μη το "πάρουμε στραβά" όμως το θέμα...

Για παράδειγμα,
1. πως τελικά ανεβαίνει στον καναπέ ενώ δεν θέλαμε;
2. Πως κατάφερε να μας κάνει να μην τον ενοχλούμε όταν τρώει;
3. Πως επιλέγει εκείνος το που και από που θα πάμε όταν είμαστε έξω, βόλτα;
4. Πως τρώει ότι θέλει και όταν θέλει;
5. Πως τον χαϊδεύουμε όποτε θέλει;
6. Πως μας κάνει να παίζουμε μαζί του όποτε θέλει;
7. Πως μας έχει πείσει ότι δε του αρέσουν τα παιδιά;...

Απαντάω βιαστικά, από τη δική μου οπτική πλευρά... λίγο πρόχειρα δηλαδή, αλλά να δώσω κι εγώ τροφή για σκέψη... και θα αναφερθώ σε όλα τα ερωτήματα (γι' αυτό τα αρίθμησα), έστω και αν σε ορισμένα ΔΕΝ παίρνει αυτό που θέλει...

Εχω 2 σκυλιά:
- Θηλυκό, 3 ετών... υποτακτικό (έως "παθητική κυριαρχία"), με κάποιες (αξεπέραστες?) φοβίες, έξυπνο (έως "συνομοτεί" - και έμπειρο - με εμάς, τουλάχιστον) και ξεροκέφαλο (δηλαδή, σε μερικές εκφάνσεις, "ανυπάκουο"?)... απροβλημάτιστο με όλα τα σκυλιά... η Μόκα.
- Αρσενικό, 1,5 έτους... (πολύ) κυριαρχικό, με γερά νεύρα (ψύχραιμο), έξυπνο (πολλές φορές με περισσή αφέλεια) και υπάκουο... dog aggressive... ο Casper.

Πάμε...

1. Και τα 2, ΔΕΝ ανεβαίνουν στους καναπέδες... η Μόκα (κάποτεεεε) μας είχε καταφέρει... με αυτή την ευγενική επιμονή της... κατόπιν, ήρθε ο "άλλος" και καταλάβαμε (και εκείνη, βέβαια) ότι, αν το επιτρέψουμε, θα τρέξουμε μόνοι μας και θα έρθουμε δεύτεροι! Πάντως κι αυτός, προσπαθεί να το παίξει γλυκούλης και να μπορέσει να ανέβει...

2. Δεν τα ενοχλούμε όταν τρώνε, σαν προσωπική επιλογή μας... με τον Casper (προσέχουμε για να έχουμε), όμως, από την πρώτη μέρα που ήρθε, κάθομαι δίπλα του... τον αγγίζω - χαϊδεύω κατά καιρούς, τον σπρώχνω (ελαφρά) για να περάσω... βάζω το χέρι μου στο μπωλ του και ανακατεύω την τροφή κλπ... και (σπάνια) πέφτει και μιά φανταστική λιχουδιά (στα μπωλ και των 2!) "κατά λάθος"... τρώνε δίπλα-δίπλα... δεν είναι food aggressive...
Σημ.: Τη Μόκα, όταν την χαϊδέψω - αγγίξω, σταματάει (στιγμιαία) να τρώει...

3. Με τη Μόκα είναι απλό: Θέλουμε να επιλέγει (όταν είναι μόνη της στη βόλτα)... θέλουμε να "κωλοβαρέσει" άνετα...
Με τον κούταβο, είναι πιο σύνθετο (τα έχω εξηγήσει και άλλες φορές): Δεν επιλέγει εκείνος, σε οποιαδήποτε περίπτωση...

4. Αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ, με κανένα από τα 2... όμως, ειδικά για τον Casper, αν θελήσει να το κάνει θα με πείσει ως εξής: Να συναντήσουμε τον "κολητό" του αρσενικό - μεγαλόσωμο - υπερκινητικό - αγενή σκύλο στα 5 μέτρα και αυτός να κάτσει και να με κοιτάξει τρυφερά, αγνοώντας παντελώς το σκύλο!

5. Εδώ, ναι! Το καθένα έχει τον δικό του ξεχωριστό τρόπο να μας "τουμπάρει" και να πάρει τα χάδια μας... αλλάζοντας - προσαρμόζοντας (προς το καλύτερο - προς το επιθυμητό για μας) τη συνηθισμένη "γλώσσα" τους... η Μόκα, ερχόμενη και κοιτάζοντας επίμονα με "εκείνο" το βλέμμα (σαν να είναι έτοιμη να κλάψει)... ο Casper, με γλώσσα σώματος σαν να είναι Σιχ Τσου, ερχόμενος να χαϊδευτεί, έχοντας τα αυτάκια του τελείως πίσω και την κεφάλα του προς τα πάνω, με μισόκλειστα μάτια...

6. Κανένα από τα δύο ΔΕΝ μας κάνει να παίξουμε όποτε θέλουμε...

7. Η Μόκα μας έχει πείσει "ψυχή τε και σώματι" ότι δεν της αρέσουν, κυρίως, τα ζωηρά - ζόρικα παιδάκια... "μικραίνει" και υποχωρεί... και την προστατεύουμε από αυτά...
Ο Casper δεν έχει πρόβλημα, απλά δεν ξέρουμε αν τα αγαπάει, ή αν απλά τα ανέχεται... οπότε, προσέχουμε για να έχουμε...

Δεν ξέρω αν καλύπτω το πνεύμα των ερωτήσεων, αλλά είναι, έστω, μιά αρχή στο θέμα...

 

[jimboGS]

εμενα έχει 2 θέματα. όταν κάθομαι στο pc και θέλει να παίξουμε έρχεται με την μουσούδα και μου σηκώνει το χέρι του ποντικιού. θα το κάνει μέχρι να αφήσω το pc.. συνεχεια. τον βάζω στο κάτω και μετά από 2 λεπτά σπάει την εντολή και ξαναέρχεται. το να κάθομαι στο pc τον ενοχλεί πολύ, εάν διαβάζω δεν κάνει τίποτα, εάν πίνω καφέ τίποτα, στο pc με σκίζει.
και δεύτερο
όταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και δεν τον αφήνω να ανεβεί στο κρεβάτι ακουμπάει το κεφάλι του στο στρώμα και με κοιτάει με το ύφος '' αντέχεισ τέτοια γλυκα ματάκια να κοιμούνται κάτω και όχι αγκαλιά με εσένα???'' και όταν του λέω άντε εντάξει ανέβα γίνεται ο διάβολος της τασμανίας

 

[johnk]

...Θυμάμαι ένα ποστ του johnK στο οποίο παρουσιαζόταν ένας μουλαρωμένος Casper...και δύο άτομα προσπαθούσαν να τον βάλουν στο αμάξι...Εν τέλει...το σκυλί τα αμόλησε στο αμάξι...
Πώς μπορούμε λοιπόν να ξεχωρίσουμε τα "επιθυμώ" του σκύλου από τα "θέλω" του"?

Αυτό, Κώστα...

Είναι η επιτομή του τι σημαίνει: "Διάβασε το σκύλο σου"!!!
Μεγάλο μάθημα για μένα... και, ευτυχώς, από τα ανώδυνα μαθήματα...

 

[mad00lini]

Βάση δικής μου εμπειρίας..

Στα περισσότερα που με "ρίχνει" η άτιμη είναι ίσως επειδή συνδυάζει κάποιες καταστάσεις δικής μου ψυχολογίας κυρίως.

Αν ας πούμε είμαι νευριασμένη είτε μ' αυτήν είτε με κάτι άλλο, δεν πρόκειται να επιδιώξει κάτι. Ξέρει ότι δεν είναι καλό το timing.

Αν είμαι χαλαρή και βλέπω τηλεόραση, ενώ αυτή δεν έχει κουραστεί από μεγάλη βόλτα, θα έρθει..θα μου κουνήσει την ουρά της, θα αρχίσει τα howwwwwwwwl γιατί θέλει να ανεβεί στον καναπέ. ΠΟΤΕ δεν ανεβαίνει αν δεν της το πω. Και πάλι όμως θα πετύχει να ανεβάσει τα δύο μπροστινά της πόδια αν συνεχίσω να τη χαϊδεύω.
Όταν τη χαϊδεύω, δε, παίρνει ένα ύφος ψιλοκοιμισμένο με την άκρη της γλώσσας της να φαίνεται. Κάτι που θεωρώ πολύ αστείο και γελάω.
Ίσως, λέω ίσως, αφού καταλαβαίνει ότι αυτό με κάνει και γελάω, άρα και χαλαρώνω τα όριά μου, το εφαρμόζει για να πετύχει αυτό που θέλει αυτή. Μπορεί να λέω και μπαρούφες!

Αυτό πάντως που πετυχαίνει 1000% είναι το πρωινό κατούρημα. Με το που ακούσει ξυπνητήρι δε χωράει 10λεπτη αναβολή. Αρχίζει τα αού αού, μας σκάει φιλιά και πάει δεξιά αριστερά από πλευρά σε πλευρά μέχρι να σηκωθούμε..

 

[marilena83]

Ωραίο θέμα...

Γενικά θεωρώ οτι στη συμβίωση δύο όντων η εκπαίδευση είναι (και πρέπει να είναι) αμφίδρομη.

Η Λήδα έχει καταφέρει με επιτυχία να καθορίζει που ΔΕΝ θέλει να πατάει όταν βγαίνει βόλτα (σε βρεγμένο χώμα και... στα καπάκια των φρεατίων που βρίσκονται στα πεζοδρόμια) και το κατορθώνει αυτό στηλώνοντας τα πόδια και δείχνοντας έτοιμη να βάλει τα κλάματα. Η επιτυχία της μεθόδου της έγκειται στη σταθερότητα της συμπεριφοράς της, η οποία δεν αλλάζει για κανένα λόγο (ούτε τράβηγμα, ούτε λιχουδιές, ούτε γλυκόλογα...τίποτα).

Επίσης έχει καταφέρει να τη χαϊδεύω όποτε θέλει (σχεδόν) με το να ρχεται να ακουμπάει το κεφάλι της στα πόδια μου ή να με κοιτάει στα μάτια κουνώντας την ουρά και περιμένοντας. Εδώ η επιτυχία της οφείλεται στην τεράστια υπομονή που έχει (μπορεί να κάθεται πάρα πολύ ώρα και να περιμένει να της δώσω σημασία) και φυσικά με το να με επιβραβεύει μετά με χαμόγελα (να κάτι κυνόδοντες!) και πολλά φιλάκια! Εγώ βέβαια προσπαθώ να αντισταθώ σε όλο αυτό, αλλά για να μην υποφέρω (κυριολεκτικά πονάω όταν μου κάνει νάζια κι εγώ κοιτάω αλλού) έχω καταλήξει στο να την πλακώνω στα κάτσε, ξάπλα κτλ και μετά να τη ζουλάω για επιβράβευση (έτσι, για να μην πέφτω αμαχητί).

 

[matilda]

Με απειρη υπομονη: Θα το κανω μια και εξω. (Δεν πιανει) Θα το κανω σιγα σιγα (δεν πιανει). Θα το κανω σταδιακα και με τσαλιμια ενδιαμεσα (προσκληση για παιχνιδι, για χαδι, φιλακια, τουμπες και γρυλισματακια) (Εκει την πατας).

Σκουντηγματα με παραλληλα τσαλιμια.

Γαυγισμα ή ακομα χειροτερα κλαψουρισμα.

Προσηλωση στον στοχο: Θελω αυτο, αυτο, αυτο. Το κοιταω, σε κοιταω, δεν κουνιεμαι. Α! καλα δεν το πιανεις (σκουντημα στο αντικειμενο του ποθου αν ειναι σε ακτινα βολης ή κοφτο γαυγισμα) Θελω αυτο, αυτο λεμε.
Αν δεν παραδοθω ακολουθει ξεφυσιμα αποδοκιμασιας και εγκαταλειψη του στοχου.

Αν επρεπε παντως να κανω μια περιληψη του πως μας εκπαιδευουν τα σκυλια μας θα ελεγα υπομονη, επιμονη, διπλωματια και επαναληψη συμπεριφορων που μου θυμιζουν πολυ κουταβι.

 

[DjSoukis]

Όταν ζούμε με κάποιον (άνθρωπο ή σκύλο) τον "μαθαίνουμε" και μας "μαθαίνει". Είναι κάτι φυσιολογικό και απόλυτα θεμιτό και απαραίτητο.

Έτσι και στην συμβίωση μας με τον σκύλο, ο σκύλος μας "μαθαίνει" και μας "εκπαιδεύει" να κάνουμε κάποια πράγματα ή να δείχνουμε κάποιες συμπεριφορές. Το "κακό" ή το "καλό" είναι πως, όπως και ο σκύλος, τα περισσότερα πιστεύουμε ότι τα κάνουμε "με την θέληση μας"...και ότι "κάτι πήραμε κι εμείς".

Ένα από τα σημαντικότερα "όπλα" του σκύλου είναι ο "παράγοντας της χαριτωμενιάς" (puppy cute factor). Που έχουν "από κατασκευής" όλα τα κουτάβια, κάποιες φυλές και σαν ενήλικα ζώα, αλλά όλα τα σκυλιά υιοθετούν εκφράσεις και στάσεις σώματος με σκοπό να εντείνουν αυτόν τον "παράγοντα".

Με λίγα λόγια, τα στρογγυλά και μεγάλα μάτια, τα δυσανάλογα άκρα, οι ζάρες, το στρογγυλό κεφαλάκι...δίνουν "σήμα" στο δικό μας κεφαλάκι πως πρόκειται για αδύναμο κι ανυπεράσπιστο πλάσμα (μωρό) που χρειάζεται μητρική φροντίδα.

Όλα αυτά λειτουργώντας και οργανικά με την έκκριση συγκεκριμένων ορμονών σε εμάς που "αφετηρία" έχουν μόνο την εικόνα του "γλυκού κουταβιού" που κάτι θέλει και μας κάνουν "ευάλωτους" στα "θέλω" του.

Πέρα από αυτό, ο σκύλος από κουτάβι χρησιμοποιεί κάθε μέσο...μα κάθε μέσο "εκπαίδευσης". Από το γαύγισμα και το γρύλισμα μέχρι και την "ανταμοιβή" όπου θα κάνει κάτι για εμάς και αμέσως μετά θα δοκιμάσει να "περάσει τα όρια".

Κύρια χαρακτηριστικά του σκύλου σαν "εκπαιδευτή" η επιμονή και η ικανότητα του (πολύ μεγαλύτερη από την δική μας) να μας "διαβάζει" και να επιλέγει το σωστό "μέσο" για την κάθε περίσταση.

Ο σκύλος δε θα διστάσει και δεν θα θεωρήσει ποτέ "λάθος" να χρησιμοποιήσει "βία"...Από το απλό "σκούντηγμα" μέχρι το απλό, επίσης, δάγκωμα.

Το γρύλισμα, το επίμονο κοίταγμα, η αύξηση του όγκου του (με την στάση του σώματος του) αλλά και το δάγκωμα έχουν άλλη "οργανική" επίδραση σε εμάς. Τα επίπεδα αδρεναλίνης και κορτιζόλης ανεβαίνουν την ώρα που "ανακαλύπτεις" πως ο χαριτωμένος σκύλος σου είναι ικανός να σου προκαλέσει σοβαρές ζημιές...Έτσι σε κάνει να πιστεύεις έστω.

...και πάλι γίνεσαι ευάλωτος στο να υποκύψεις στα "θέλω" του.

Εκτός φόρουμ, λίγοι άνθρωποι είναι σε θέση να πάρουν το κουκουνάρι ή το "κάτι" που έχει ο σκύλος τους στο στόμα του...και αν προσπαθήσουν αρκεί μια "κοφτή" εντολή για να αλλάξουν γνώμη. Μαθαίνουν λοιπόν να μη το επιχειρούν.

Πόσες φορές δεν συνομιλώ με κυνόφιλους που ο σκύλος τους τρώει μόνο...μπιφτέκια ή δεν θέλει με τίποτα την ξηρά τροφή...και καταφέρνει να παίρνει αυτό που θέλει.

Σκύλος που γαυγίζει ασταμάτητα όταν ο ιδιοκτήτης του θέλει να τον περιορίσει κάπου...και τελικά δεν το κάνει γιατί δεν αντέχει το γαύγισμα.

Η σκύλος που δεν θέλει να μένει μόνος του και καταστρέφει οτιδήποτε όταν αυτό γίνετε...με αποτέλεσμα να μην γίνετε πλέον.

Ξέρω ότι εδώ μπορούμε να βρούμε τα "πως" και τα "γιατί" αλλά θα ήθελα να μείνουμε στο πως οι σκύλοι επιλέγουν να μας "εκπαιδεύσουν"...Με τι "μέσα" και ποιες μεθόδους.

...και από την εμπειρία μου, είναι πολύ πιο αποτελεσματικοί από εμάς στην εκπαίδευση.

 

[ICE]

Οταν ο σκυλος τρωει και γρυλλιζει στον ιδιοκτητη του που πλησιαζει το χερι του στο μπωλ, οταν εχει το κακκαλο στο στομα και βγαζει δοντια για να μην του το παρει, οταν γαυγιζει ασταματητα παρα τις εντολες για ησυχια, οταν δεν ανεχεται τον περιορισμο, οταν συνεχιζει να κανει πραγματα που αρχικα ο ιδιοκτητης(ΔΕΝ) ηθελε, αλλα(ΜΕΤΑ) αποδεχθηκε, τοτε:

Ο σκυλος εχει εκπαιδευσει τον ιδιοκτητη του σε συγκεκριμενους τομεις της καθημερινοτητας τους, χρησιμοποιωντας διαφορες μεθοδους ακομα και ''διόρθωση'' οπως αρεσκονται να την αποκαλουν μερικοι και βεβαιως ο σκυλος ειναι(ή θα ειναι σε ενδεχομενες περιστασεις) πανω απο τον ιδιοκτητη του.

Ο ιδιοκτητης ''μαθαινει'' τι δεν του επιτρεπει ο σκυλος του και το βαφτιζει ''μικρο'', ''ανουσιο'', ή ''παράλογο''(βλεπε το: γιατι να του παρω το μπωλ που μολις του εδωσα)...;

Το ερωτημα ειναι: Σε αφηνει να του παρεις το κοκκαλο απο το στομα, ή θα σου κοψει το χερι;

Το τι σκυλος ειναι(οχι, δεν ειναι ολοι οι σκυλοι ιδιοι), και το ποσο ''πανω'' εν δυναμει εχει καταφερει να ειναι, παιζει ρολο σε πιθανες δυσαρεστες εξελιξεις που θα αφορουν ανυπακοη με απροβλεπτα αποτελεσματα, ακομα και δαγκωμα οπως ηδη αναφερθηκε.

Το χειροτερο σεναριο, ειναι να εχεις εναν σκυλο απροβλεπτο. Ισως ειναι λιγοτερο ''βαρυ'' και αποδεκτο τελικα για καποιους, να εχουν ''εκπαιδευθει'' και συνηθισει στο οτι δεν κανουν ποτε τα πραγματα που δεν τους επιτρεπει ο σκυλος τους.

Η δικη μου αποψη ειναι οτι οταν καποιος εχει εναν τετοιο σκυλο και το ξερει, να ειναι πολυ προσεκτικος οσον αφορα τις επαφες που θα εχει σκυλος αυτος με τριτους(''ανεκπαιδευτους'')...

 

[kokoni]

Ποιες μεθόδους όμως επιστρατεύει ο σκύλος μας για να μας "εκπαιδεύσει";

Ποια "εργαλεία" χρησιμοποιεί για να πετύχει τους στόχους του;

τα σκυλιά επικοινωνούν αυτό που θέλουν με όσο πιο πολλούς τρόπους μπορούν και έχουν διαθέσιμους.συνήθως δηλαδή με γλώσσα του σώματος,ακόμα κι όταν διαφωνούν με κάτι και δεν θέλουν καθόλου να το κάνουν συνήθως θα μας το "πούν" πρώτα,πολλές φορές,με πολλούς τρόπους.όταν δε θέλουν κάτι πάρα πολύ εκεί πιά γίνονται πραγματικά επίμονα....μάτια αυτιά γλώσσα στάση του σώματος ήχοι με το στόμα και τα λοιπά και τα λοιπά,μπορεί να γίνουν πολύ εφευρετικά αφού η στέρηση προφορικής γλώσσας τα έχει προικίσει με ένα τεράστιο κινησιακό λεξιλόγιο

Επίσης, πολλές φορές έχουμε διαβάσει ή και ακούσει για "διόρθωση" του σκύλου προς τον ιδιοκτήτη ή άλλον Homo Sapiens που έκανε κάτι που στον σκύλο δεν "άρεσε".

Πως "διορθώνει" ο σκύλος;

Γιατί επιλέγει αυτόν τον τρόπο;

από την δικιά μου παρατήρηση αρχικά το σκυλί θα επιμείνει να δείξει ότι νιώθει πολύ ανασφαλές με αυτό που πάει να γίνει-θα αρνείται πεισματικά και θα μας λούζει με σήματα ηρεμίας
θα τραβάει το πόδι στο κόψιμο νυχιών πχ
θα προσπαθεί να φύγει στο πλύσιμο
ενώ ταυτόχρονα βέβαια όλο του το σώμα θα μας λέει "ωωωωωωωωχ φίλε,έχω σκάσει στην αγωνία,λές να μου κόψεις πάλι βαθιά το νύχι και να πονάω?λες να μου πάει πάλι σαμπουάν στα μάτιανα είναι κρύο το νερό και να ξεπαγιάσω? έχω πεθάνει από την αγωνία μου.....βοήθεια"
εμείς βέβαια έχουμε τον σκοπό μας τώρα και είτε το γράφουμε στα απαυτά μας και κάνουμε την δουλειά μας με συνέπεια το άγχος να συσσωρεύεται και ανάλογα τον σκύλο να περιμένουμε πού πότε σε ποιόν θα σκάσει ή βάζουμε το μυαλό μας να σκεφτεί να μετατρέψουμε την εμπειρία του σε κάτι που δεν θα το γεμίζει ανασφάλεια αλλά κάτι που θα το ενθουσιάζει (και ναι συνήθως το φαγητό είναι κάτι που ενθουσιάζει ΚΑΙ τα σκυλιά)
στην περίπτωση που αδιαφορούμε για όλα τα σήματα ηρεμίας και δεν μας ενδιαφέρει να δώσουμε στο σκυλί κάποιον τρόπο να νιώσει ασφαλές τότε αφού όλα τα άλλα έχουν αποτύχει πολύ πιθανόν και σαν εκτόνωση του στρές του να βγάλει κάποια επιθετική συμπεριφορά ,είτε γρύλισμα είτε τσίμπημα είτε και δάγκωμα,δεν μπορώ όμως να πώ ότι είναι διόρθωση αυτό
όταν όμως τυχών δεί ότι πετυχαίνει αυτό που θέλει ,σαφώς και η αμέσως προηγούμενη πράξη του (προηγούμενη από την απόκτηση αυτού που επιθυμούσε) αποκτά λειτουργία κλειδιού και την επόμενη φορά θα χρησιμοποιήσει πρώτα αυτήν .... και ίσως και να την κλιμακώνει ανάλογα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση

άφησα αναπάντητα (ελπίζω να μην μου κόψετε βαθμό στο τρίμηνο)
Ποια χαρακτηριστικά έχει ο "καλός εκπαιδευτής" σκύλος και πετυχαίνει;
αλλά ευτυχώς τα απάντησε με μεγάλη επιτυχία άλλο μέλος και πιστεύω να καλύφθηκε το πανελλήνιο από την άρτια απάντησή του την οποία επισυνάπτω " Κύρια χαρακτηριστικά του σκύλου σαν "εκπαιδευτή" η επιμονή και η ικανότητα του (πολύ μεγαλύτερη από την δική μας) να μας "διαβάζει" και να επιλέγει το σωστό "μέσο" για την κάθε περίσταση."


Για παράδειγμα, πως τελικά ανεβαίνει στον καναπέ ενώ δεν θέλαμε; συνήθως όταν λείπουμε(εφόσον όταν είμαστε εκεί θα είμαστε εκεί να του το απαγορέψουμε) εκτός κι αν του έχουμε δώσει να καταλάβει ότι τον συμφέρει να μην ανεβαίνει ποτέ οπότε και δεν θα ανεβαίνει ποτέ


Πως κατάφερε να μας κάνει να μην τον ενοχλούμε όταν τρώει; συνήθως θα δείξει ότι δεν του αρέσει και θα το σεβαστούμε,εκτός κι αν έχει θέμα φύλαξης πόρων οπότε και μάλλον θα γρυλίσει (συνήθως αυτό οφείλεται σε λάθη του εκτροφέα που τάιζε όλα τα κουτάβια μαζί και όλα βιάζονταν να φάνε και ποτέ δεν ένιωθαν ότι χόρτασαν)

Πως επιλέγει εκείνος το που και από που θα πάμε όταν είμαστε έξω, βόλτα; τραβώντας επίμονα (όλα τα κάνει πολύ επίμονα) και κυρίως επειδή δεν έχουμε εμείς πλάνο βόλτας συνήθως

Πως τρώει ότι θέλει και όταν θέλει; συνήθως παρακαλάει ή κλέβει

Πως τον χαϊδεύουμε όποτε θέλει; το ζητάει ,επίμονα,και όταν πάμε εμείς φεύγει

Πως μας κάνει να παίζουμε μαζί του όποτε θέλει; όταν θέλουμε εμείς δεν παίζει,έρχεται αυτός με το μπαλάκι στο στόμα(πχ) και το ζητάει ,επίμονα

Πως μας έχει πείσει ότι δε του αρέσουν τα παιδιά; το δείχνει,επίμονα

γενικά ,ευλογώντας τα μούσια μου,ο σκύλος επικοινωνεί αυτό που θέλει,επίμονα
όταν δεν θέλει κάτι όπως στα παραδείγματα χάδι,παιχνίδι τότε απλά φεύγει
όταν θέλει απλά ζητάει
αλλά ότι κάνει το κάνει επίμονα
και (δεν θυμάμαι αν το είπα ήδη) όταν πετύχει αυτό που θέλει,απομνημονεύει τον τρόπο που το πέτυχε και την επόμενη φορά επιμένει με αυτόν

 

[Nikolojohn]

εμενα έχει 2 θέματα. όταν κάθομαι στο pc και θέλει να παίξουμε έρχεται με την μουσούδα και μου σηκώνει το χέρι του ποντικιού. θα το κάνει μέχρι να αφήσω το pc.. συνεχεια. τον βάζω στο κάτω και μετά από 2 λεπτά σπάει την εντολή και ξαναέρχεται. το να κάθομαι στο pc τον ενοχλεί πολύ, εάν διαβάζω δεν κάνει τίποτα, εάν πίνω καφέ τίποτα, στο pc με σκίζει.
και δεύτερο
όταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι και δεν τον αφήνω να ανεβεί στο κρεβάτι ακουμπάει το κεφάλι του στο στρώμα και με κοιτάει με το ύφος '' αντέχεισ τέτοια γλυκα ματάκια να κοιμούνται κάτω και όχι αγκαλιά με εσένα???'' και όταν του λέω άντε εντάξει ανέβα γίνεται ο διάβολος της τασμανίας

Χαχαχαχα!! Τα ίδια ακριβως jimboGS κάνει και η δικιά μου!
Βρε ακόμα και αν έχουμε γυρίσει από 2 ώρες βόλτα, ψόφια, μόλις με δει και καθίσω μπροστά στο pc τρελαίνεται! Σαν να λέει "πάλι εκεί? και εμένα δεν θα μου δίνεις σημασία?"! Τι να την έχω δίπλα και να τη χαϊδέυω, τίποτα αυτή, μέχρι που τα ακούει και ηρεμεί (γιατί είμαι και εγώ ψόφιος, για να παίξουμε, ξανά)!
Επίσης στον καναπέ τα ίδια, όπως τα είπες! Όταν καμιά φορά (καμιά φορ'α, ε?) το απαγορεύουμε, βάζει τη μουσούδα ανάμεσα στα πόδια και περιμένει (αφού πρώτα έχει προσπαθήσει για καμιά 50αρια φορές να ανέβει μόνη της)! Ε.. και τι να κάνεις? Υποκύπτεις στο τέλος! Άτιμο σκυλίσιο βλέμμα!!

Πολύ ωραίο θέμα πάντως!
Αν και γενικά πιστεύω ότι πρέπει να είσαι απόλυτος στα θέλω σου και να μην πέφτεις, έχω μείνει μόνο στο να το πιστεύω! Με ρίχνει συνεχώς η κακούργα!! Και μετά το πληρώνω με την "εν μέρει" ατίθαση συμπεριφορά της!

 

[kyriakos91]

Ειναι μεγαλο λαθος(προσωπικη γνωμη)να κανουμε τα θελω του σκυλου μας..Ο σκυλος πρεπει να μπει στην δικη μας ζωη και να ακολουθησει το δικο μας προγραμμα.Πρεπει παντα να ειμαστε σταθεροι απεναντι του..Αν του την χαρισεις μια θα το εκμεταλευτει και θα προσπαθησει διπλα την επομενη..Εγω προσωπικα αν ο σκυλος μου ενοχλει και δεν καταλαβαινει με τα λογια τον παιρνω ηρεμα και τον βαζω στο crate του ωστε να ηρεμισει και να μην με ενοχλει και μολις δω οτι ειναι ηρεμος τον βγαζω και ξαπλωνει διπλα μου..

 

[superman]

εγω κανω τον δεξιο ψαλτη η τον αριστερο σνσλογως.

 

[GRDANE]

τελικα και μετα απο αρκετη σκεψη ,,, τολμω να πω οτι τα σκυλια χρησιμοποιουν τροπους να εκπαιδευσουν τα αφεντικα τους...
αναλογα με τον τροπο οπου τα αφεντικά τους τα εχουν εκπαιδευσει... - "κυριαρχησει"....
πολλες φορες και καθαρα εξαρτωμενα φυλης αντιστροφως αναλογους....

 

[harryf3]

Η λυκαινα μου, προσπαθησε στην αρχη να με εκπαιδευσει, με τροπους ομως που δεν ηταν καθολου αποδεκτοι. Το μονο που ηξερε ηταν η αγριαδα, οπότε δεν μπορουσα να αφησω να της περασει. Της το ειπα καθαρα στη γλωσσα της και το καταλαβε.

Η μινι πινσερινα μου, σαφως πιο εξυπνη, ναζιαρα και αγαπησιαρα, καταφερε να με βαλει κυριολεκτικα στο βρακι της και να της κανω ολα τα χατηρια. Λες και μιλαει, ξερει ακριβως πώς να ζητησει κατι και επιμενει μεχρι εσχατων. Για να ησυχασω της λεω σχεδον παντα "Ναι" και τρεχω απο πισω της. Ειμαι ενας παρα πολυ καλος μαθητης
Το αξιοπεριεργο ομως ειναι οτι η μικρη ειναι πολυ υπακουη οταν χρειαστει και δεν με στενοχωραει καθολου.

 

[kokoni]

GRDANE
αυτό που λές περί "αναλογα με τον τροπο οπου τα αφεντικά τους τα εχουν εκπαιδευσει... - "κυριαρχησει"...." το πιστεύω κι εγώ

με μπερδεύεις όμως στο [FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]πολλες φορες και καθαρα εξαρτωμενα φυλης αντιστροφως αναλογους....[/FONT]
[FONT=Verdana, Geneva, sans-serif]μάλλον χρειάζεται κάποιο σημείο στίξης για να καθαρίσει ως νόημα.τώρα είναι σαν το "άρρεν ου θήλυ" :lol:[/FONT]