Γρύλισμα/Δάγκωμα κουταβιού

[Λουλού]

Καλησπέρα σε όλους και ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή στην ομάδα!
Είμαι καινούρια σκυλο-μαμά και εντελώς άσχετη από σκυλάκια, οπότε θα χρειαστώ τη βοήθεια και τις συμβουλές σας, ελπίζω να μη βαρεθείτε με τις χαζές ή αυτονόητες (για ορισμένους) ερωτήσεις μου.
Την Πέμπτη υιοθέτησα ένα αδέσποτο ημίαιμο κουταβάκι, αυτό που βλέπετε στη φωτογραφία. Την ονόμασα Λουλού (από το Σουρλουλού, γιατί είναι μεγάλη απατεώνισσα) Ο κτηνίατρος που την εξέτασε δεν μπόρεσε να προσδιορίσει ράτσα, είπε ότι είναι γκριφονάκι, ότι θα φτάσει μαξιμουμ 7 κιλά και ότι η ηλικία της είναι μεταξύ 1 και 2 μηνών. Η Λουλού θα μένει σε διαμέρισμα μαζί μου (μόνο!).
Δε θα ρωτήσω τα σχετικά με τα τσίσα και τα κακά της, γιατί διάβασα τις σχετικές συζητήσεις και παρότι δε μου έχει δώσει ενθαρρυντικά δείγματα, πιστεύω ότι κάποια στιγμή μέχρι την ενηλικίωση θα τα καταφέρω! (Ευσεβείς πόθοι) :snake1:
Αυτό που με απασχολεί είναι ότι στις 3 μέρες που την έχω σπίτι έχει αρχίσει να γρυλλίζει και όταν παίζει μόνη της με τα παιχνίδια της και απέναντι στη σφουγγαρίστρα που βλέπει συχνά-πυκνά να χρησιμοποιώ (για ευνόητους λόγους!) κρατώντας το σώμα της σε στάση επίθεσης-εφόρμησης και απέναντι σε μένα (για την ακρίβεια απέναντι στο μπαντζάκι της πυτζάμας μου που το δαγκώνει και γυρνά με βία και απότομα το κεφάλι της δεξιά και αριστερά θέλοντας να το ξεσκίσει).
Όταν μιλάω για δάγκωμα, δεν εννοώ αθώες δαγκωνιές στο παιχνίδι. Έρχεται κανονικά εναντίον μου ανοίγοντας το στόμα της ορθάνοιχτο και κλείνοντάς το πάνω από την φτέρνα ή σε όλο το μεγάλο δάχτυλο...
Με ανησυχεί το όλο θέμα και ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να το αντιμετωπίσω, γιατί δε θέλω με τους λάθος χειρισμούς μου να την κάνω ακόμα πιο επιθετική.
Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων, ελπίζω να μη σας κούρασα, περιμένω με αγωνία τις συμβουλές και τις υποδείξεις σας...
Νεκταρία

 

[kokoni]

πωπωωωωωωωωωωω
μπράβο σου που είναι αδεσποτάκι και μόνο γιαυτό θα κάτσω να πληκτρολογήσω
αν ήταν από αγορά θα σε καταχέριαζα που πήρες σκύλο χωρίς να ξέρεις.......την τύφλα σου

 

[Λουλού]

πωπωωωωωωωωωωω
μπράβο σου που είναι αδεσποτάκι και μόνο γιαυτό θα κάτσω να πληκτρολογήσω
αν ήταν από αγορά θα σε καταχέριαζα που πήρες σκύλο χωρίς να ξέρεις.......την τύφλα σου

χεχεχεχε ευχαριστώ πολύ
μου ήρθε ως ουρανοκατέβατο δώρο, την είχαν παρατήσει μαζί με 2 αδελφάκια της σε ένα κιβώτιο μπροστά από το προαύλιο του σχολείου όπου εργάζομαι (σου λέει πολλά παιδιά στο χώρο, όλο και κάποιο θα υιοθετήσει τα κουταβάκια)

 

[mareco]

Νεκταρία καλώς ήρθες στο φόρουμ.

Μπράβο σου για την υιοθεσία της μικρής. Να την χαίρεσαι και να περνάτε πάντα καλά.

Κι αυτό το "πρόβλημα" που αναφέρεις, είναι χιλιοσυζητημένο στο φόρουμ. Πολύ συχνή κουταβίσια συμπεριφορά, ιδίως κουταβιών, που έχουν φύγει τόσο μικρά από την μάνα και τ'αδέλφια τους. Δεν πρόλαβε να διδαχθεί, ότι αυτή η συμπεριφορά δεν είναι επιτρεπτή. Πρέπει να της το μάθεις εσύ. Δεν έχει καμμία σχέση με επιθετικότητα, ή οτιδήποτε άλλο κακό μπορεί να βάζεις στο μυαλό σου και θα το ξεπεράσει έτσι κι αλλιώς, σε μερικούς μήνες, μεγαλώνοντας. Αυτό που μπορείς να κάνεις εσύ, είναι...υπομονή. Δυστυχώς, σχεδόν τίποτα άλλο. Μπορείς και να την μαλλώνεις μ'ένα δυνατό "μη" και να της προσφέρεις εναλλακτικά του εαυτού σου, τα παιχνίδια της για να μασουλάει. Το ιδανικό θα ήταν να χρησιμοποιείς crate και όταν το παρακάνει, να την βάζεις λίγο μέσα, να ηρεμεί και να ρίχνει τόνους. Κατά τα λοιπά...μόνο υπομονή

Τα αδελφάκια της, τι απέγιναν;

 

[kokoni]

Λοιπόν όπως καταλαβαίνεις ... είσαι εντελώς άσχετη.... πολύ φιλικά αυτό
Καταρχήν το να περιμένεις μέχρι την ενηλικίωση να μην λερώνει μέσα είναι λάθος.το σκυλί δεν λερώνει τον χώρο του από ένστικτο βασικά και αυτό πρέπει να αξιοποιήσεις εσύ τώρα ώστε να του γίνει και μία συνήθεια κάτι που για τα σκυλιά δεν είναι δεύτερη φύση που λέμε για τον άνθρωπο,αλλά λίγο πιο πρίν,πρώτη ας πούμε :lol:
Οπότε μελέτα καλύτερα τα σχετικά θέματα και μην περιμένεις και τόσο .
ότι απορία έχεις εδώ είμαστε πάλι

Ο κτηνίατρός σου δεν μπορεί να προσδιορίσει ράτσα (μερικοί από αυτούς ποτέ) αλλά σίγουρα όχι σε ένα κουταβάκι πολύαιμο(ή και ημίαιμο όπως προτιμάς) ούτε και το βάρος αλλά τέλοσπαντων δεν έχουν σημασία αυτά τώρα

Επιθετικότητα
λοιπόν το κουτάβι σου είναι πολύ πολύ πολύ νεαρό.κανονικά θα έπρεπε μάλλον να είναι ακόμα με την μάνα του και τα αδέρφια του όπου
θα δαγκωνόταν με τα αδέρφια του γιατί έτσι παίζουν τα κουτάβια
και ίσως και να δάγκωνε και καμιά φορά την μάνα του όπου ,ανάλογα και της έντασης του δαγκώματος, θα δεχόταν τις ανάλογες "παρατηρήσεις"
βέβαια εσύ δεν είσαι Η μάνα του και σίγουρα δεν είσαι τα αδερφάκια του
ΔΕΝ είναι επιθετική σίγουρα και μην το βλέπεις έτσι
έτσι παίζουν τα κουτάβια και έτσι μαθαίνουν να είναι σκυλάκια-σταδιακά στο παιχνίδι τους εκτός που γυμνάζονται σωματικά-μαθαίνουν πως να ελέγχουν τα σαγόνια τους και μαθαίνουν και τον πόνο βέβαια ,τον δικό τους αλλά και των άλλων


το γεγονός είναι ότι όταν σε δαγκώνει εσύ θα κάνεις πως πονάς (ακόμα κι αν δεν πονάς) πχ ένα δυνατό ΑΟΥ και αμέσως μετά θα αποσύρεις πλήρως την σημασία σου από το κουτάβι για κάποιο χρονικό διάστημα
-θα φεύγεις πέρα ωσάν να μην υπάρχει κάν το κουτάβι-ούτε καν μία ματιά

σταδιακά θα σταματήσει να σε δαγκώνει -ή έστω θα σε ψευτοδαγκώνει παιχνιδιάρικα

Πάντως
αυτή τη στιγμή ζείς και ζείτε την πιο σημαντική περίοδο της σχέσης σας-όλα τώρα πρέπει να τα κάνεις και εσύ δεν ξέρεις καν τι πρέπει να κάνεις
καλά....μην πανικοβληθείς,όλοι έτσι τα κάναμε την πρώτη φορά........δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου
πάντως θες ενημέρωση
θές μέρος να είναι περιορισμένη όταν δεν μπορείς να ασχολήσαι μαζί της
θες παιχνίδια για μασούλημα -τα κόνγκ που γεμίζουν με τροφή είναι τα καλύτερα
θες χρόνο να ασχολήσε μαζί της-καλύτερα πολλές φορές την ημέρα κι από λίγο παρά λίγες φορές την ημέρα από πολύ
και πολλά άλλα
αν το έχεις με τα αγγλικά διάβασε αυτό και θα σε βοηθήσει πάρα πάρα πολύ
http://www.siriuspup.com/pdfs/BEFOREphotos.pdf

 

[Λουλού]

@ Mareco: ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα και για τις συμβουλές. Τα αδελφάκια της υιοθετήθηκαν επίσης, το ένα από μια συναδέλφισσα και το άλλο από μια μαθήτρια!
@ Kokoni: έχω επίγνωση της ασχετοσύνης μου και έχω πανικοβληθεί κιόλας εξαιτίας αυτού... με έχουν πιάσει τα ενοχικά μου ότι θα γίνω χάλια μάνα... ](*,) Παιχνιδάκια της έχω πάρει, επίσης κρεββατάκι, αλλά όχι κλουβί. Όσον αφορά το θέμα της διατροφής προσπαθώ να κρατάω συγκεκριμένο ωράριο στις ώρες των γευμάτων και να την επιβλέπω μετά από αυτά για κανένα μισάωρο ενθαρρύνοντάς την να κατευθυνθεί προς την πάνα της (την οποία φαίνεται να αγνοεί παντελώς). Δεν ξέρω αν κάνω καλά, αλλά επειδή θέλω να γίνει κοινωνική την βγάζω όποτε μπορώ βόλτα (αγκαλιά την κρατάω, κάτι που επίσης δεν ξέρω αν την εξαγριώνει και μετά με ταράζει στις δαγκωματιές), ώστε να βλέπει πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και άλλα ζωάκια. Μέχρι στιγμής είναι φιλική και άνετη προς όλους (καλό δείγμα αυτό, θέλω να πιστεύω).
Ευχαριστώ και πάλι για τη βοήθεια! Πάω να φτιάξω το άβαταρ της τώρα να την καμαρώσετε την χνουδομπαλίτσα μου!