Αντε, σε ένα ελάχιστο διάλειμμα, να σχολιάσω κι εγώ το μακρύ και το κοντό μου...
Αγαπητέ Πάνο,
1. Δεν μπορώ να διαφωνήσω ιδιαίτερα... και αυτό γιατί (και) στο χώρο των ιδιοκτητών σκύλων, υπάρχουν διάφορες θεωρήσεις, άσχετα με το εάν ο καθένας μας συμφωνεί απόλυτα με την θεώρηση του άλλου...
Υπό μία έννοια, δηλαδή κι εγώ έχω αυτά τα δυό σκυλιά που έχω, για διάφορους λόγους... "λίγο" περισσότερους από τους δικούς σου λόγους... ένας από τους οποίους είναι και η δυνατότητα προστασίας του σπιτιού και της οικογένειας... γιατί, αλλιώς, δεν θα είχα επιλέξει σκυλιά από τις συγκεκριμένες φυλές, αλλά από κάποιες άλλες που (τα τυπικά δείγματά τους) μου αρέσουν επίσης...
Σίγουρα, όμως, τους δικούς μου "διάφορους λόγους" δεν μπορώ να τους αποκαλέσω αποκλειστικά "δουλειά" του σκύλου...
Αν "το έχουν", καλώς το έχουν... αν "δεν τόχουν", δεν θα έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, παρά μόνο την παρατήρηση (που παρεξηγείται καμμιά φορά) ότι δεν αποτελούν τυπικά δείγματα των φυλών τους... και θα εξακολουθώ να τα αγαπάω, γι' αυτό που είναι...
Και, σε κάθε περίπτωση, συμφωνώ κι εγώ ότι δουλειά μου είναι να τους εξασφαλίζω τις καλύτερες (για τις δυνατότητές μου) συνθήκες διαβίωσης (και όχι μόνο)... γιατί, όπως σωστά έγραψε και ο Κίμωνας, "εγώ τα έφερα τα σκυλιά μαζί μου" και εγώ έχω την ευθύνη για την ευημερία τους...
...Αν "τόχουν", όμως, τα σκυλιά μου... τότε είναι, όντως, "φυσικοί φύλακες"... γεγονός που μας πάει στο (2.) παρακάτω...
2. Η "εργασιακή πλευρά" ενός φυσικού φύλακα (που "τόχει" - και, καμμιά φορά, ακόμα κι αν δεν "τόχει"), είναι μία και μόνο: Να παλέψει με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη λύσσα, για να ρίξει τη ζαριά, για την οποία έχω γράψει και άλλοτε... να παλέψει μέχρι θανάτου, για να προστατέψει τους "καλούς", ή τους "εμείς" (ανάλογα με την οπτική της φυλής του)... και, πάνω απ' όλα, να προστατέψει τα "ιερά και τα όσια", δηλαδή, την οικογένεια - αγέλη και το κέντρο της "φωλιάς" της...
Και ο φυσικός φύλακας (τουλάχιστον αυτός, αλλά όχι μόνο) θα παλέψει με τόσο μεγαλύτερη λύσσα, όσο περισσότερο η οικογένειά του "χαμουρεύεται" μαζί του!
Στην πράξη, δηλαδή, οι άνθρωποί του θα "εξαργυρώσουν το χαμούρεμα" (και, βέβαια, όχι μόνο αυτό) που του είχαν προσφέρει μέχρι εκείνη τη στιγμή...
Αλλιώς, σε τέτοιου είδους σκυλιά (πάντα μιλάω για τις φυλές "μου" και τις συγγενικές), δεν υπάρχει ιδιαίτερη "εργασιακή" πλευρά... εκτός εάν αποκαλούμε "εργασία" αυτήν του μαντρόσκυλου...
Υ.Γ. Και, για να γελάσουμε λιγάκι... όταν έχεις τη Μόκα και θεωρείς αηδία να ανταλλάσσεις σάλια, τότε μάλλον έχει γίνει κάποιο (σοβαρό!) λάθος...