Γιατι σημερα ειναι πιο πλουσια η κομη τους και πιο "μυτερη" η μουσουδα τους?
Τον 18ο αιώνα ζούσαν και εργάζονταν ως ποιμενικά στην ευρύτερη περιοχή του Βελγίου αρκετοί σκύλοι με όψη ''λυκόσκυλου'' αλλά με τρίχωμα διαφορετικής υφής και χρώματος.
Το 1891 δημιουργήθηκε στις Βρυξέλλες το πρώτο κλάμπ για τους Βέλγικους ποιμενικούς οπότε και προέκυψε η ανάγκη για την καταγραφή και την εκτίμηση του πλήθους αυτών των σκύλων.
Το εγχείρημα αυτό το ανέλαβε ο καθηγητής της Κτηνιατρικής Σχολής του Gureghem Αdolphe Reul.
Στις 15/11/1891 ο καθηγητής Reul οργάνωσε στον χώρο της σχολής την πρώτη έκθεση –απογραφή και διαίρεσε τους σκύλους που παρουσιάστηκαν σε 4 κατηγορίες….
1/ σκυλιά με τρίχωμα μαύρο (τα μετέπειτα γκρένενταλ)
2/ σκυλιά με τρίχωμα πυρόξανθο ( >> τερβύρεν)
3/σκυλιά με κοντό τρίχωμα καστανοπυρόξανθο και μαύρη μάσκα ( >> μαλινουά)
4/ σκυλιά με τρίχωμα σκληρό γκρίζο-σταχτί –καστανοπυρόξανθο (>> λακενουά)
Σημαντικό είναι να πούμε ότι ο τύπος του σκύλου τότε δεν παρουσίαζε κάποια μορφολογική ομοιομορφία γι΄αυτό και το ROYAL CLUB SAINT-HUBERT που έκανε εγγραφές καθαρόαιμων σκύλων (του οποίου το κλάμπ Βέλγικων ποιμενικών ήταν μέλος ) αρνήθηκε να τα καταχωρήσει στα γενεαλογικά του βιβλία. Τελικά το κλαμπ κατάφερε να καταγράψει τα πρώτα σκυλιά μετά από αρκετά χρόνια καθώς με την επιλεκτική εκτροφή και την αύξηση των εκτροφείων στο Βέλγιο δόθηκε κάποιος τύπος στις 4 διαφορετικές ποικιλίες που ανέφερα πιο πάνω.
Στις 1-2/5/1892 στο Gureghem έγινε η πρώτη ειδική έκθεση β/π όπου παρουσιαστήκανε 40 σκυλιά μακρύτριχα (μαύρα και καστανοπυρόξανθα) 33 με λείο τρίχωμα και 19 με σκληρό.
Μαύρα μακρύτριχα αρσενικά ήταν 5 και θηλυκά μόνο δύο….και αυτή που κέρδισε την έκθεση ήταν η τρίχρονη Petit του Ν.Rose. η οποία αργότερα θα ζευγαρώσει με τον Picard d’ Uccle και θα γίνει το θεμέλιο της εκτροφής της φυλής.
Στο πρότυπο που συνέταξε τότε ο καθηγητής Reul περιέγραφε τα σκυλιά του Rose δηλ. τα Groenendael ως μακρύτριχα μαύρα σκυλιά με άσπρο σημάδι στο στήθος…..και πράγματι όλα τα σκυλιά του Rose είχαν το σημάδι έντονο…..κάτι που οι μετέπειτα εκτροφείς προσπάθησαν να εξαλείψουν από την εκτροφή τους.
Σίγουρα στην πορεία των χρόνων βελτιώθηκε και η πυκνότητα και η ποιότητα του μανδύα αφενός μεν για λόγους χρηστικούς μιας και μιλάμε για σκύλο εργασίας ο οποίος ζούσε σε αρκετά ψυχρά κλίματα και η πλούσια γούνα τον προστάτευε από τις καιρικές συνθήκες αλλά και από επιθέσεις άλλων ζώων….και βέβαια και για λόγους αισθητικούς…..
Όσο για το κεφάλι και το ρύγχος ….αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία…….
