...αυτο που με απασχολει τον τελευταιο καιρο ειναι πως θα μαθω τον σκυλο μου οταν περναει τον δρομο να εχει την αισθηση οτι ερχεται αμαξι και να μην πεταγεται μεσα στην μεση του δρομου...
Και καλά κάνει που σε απασχολεί... αυτό με απασχόλησε κι εμένα, από την πρώτη στιγμή που είχα σκυλιά:
Στην πρώτη σκυλίτσα μου, γιατί έβγαζε μιά "ανεμελιά" σαν το δικό σου... και φοβόμουν ότι, σε κάποια στραβή, θα την πατήσει κάποιο αμάξι... δεν ήταν και καλή στο "έλα"... γενικά, δεν είχε εκπαιδευτεί formally...
Στη δεύτερη σκύλα μου, τη Μόκα, μήπως τρομοκρατηθεί με κάτι και τιναχτεί προς το δρόμο με τα ίδια αποτελέσματα... είτε "κόβοντας καπίστρι" (για να το θέσω επιστημονικά), είτε ρίχνοντας κάτω το χειριστή της...
Στον τρίτο σκυλάκο μου, τον Casper, μήπως δεί κανένα σκυλί στο απέναντι πεζοδρόμιο και νιώσει ότι θέλει (διακαώς!) να το γνωρίσει καλύτερα (to know us better)...
Για όλους αυτούς τους λόγους, προσπάθησα από την αρχή, να υπάρχει μιά εντολή:
"Περίμενε"... να σταματήσεις, δηλαδή, είτε είσαι "μαζί" μου (έστω κι αν εγώ προχωρήσω), είτε δεν είσαι "μαζί" μου, αλλά απέναντί μου... σε όρθια θέση και όχι σε "κάτσε"...
άσε που αυτό το τελευταίο με βοήθησε πολύ, με τη Μόκα, στις εκθέσεις...
Αυτό το "περίμενε" το κάνουμε
κάθε φορά που υπάρχει άκρη πεζοδρομίου και πρέπει να διασχίσουμε το δρόμο... το κάνουμε, έστω κι αν υπάρχει υποψία άκρης πεζοδρομίου...
Το κάνουμε ακόμα και αν δεν υπάρχει κάν υποψία επερχόμενου οχήματος...
Το κάνουμε πάντα!
Και (κάθε φορά), δίνουμε την εντολή "πάμε", αφού δεν υπάρχει κανένα όχημα σε απόσταση τουλάχιστον 50-60 μέτρων...
Και (κάθε φορά), έστω και αν ο οδηγός του αυτοκινήτου σταματήσει ευγενικά, για να μας αφήσει να περάσουμε... περιμένουμε (κάνοντας ευγενικό νόημα) να περάσει το αυτοκίνητο και μετά ξεκινάμε...
Δηλαδή, αυτό που μένει στο σκύλο είναι: Θα περάσω όταν δεν βλέπω όχημα κοντά... θα περάσω, επίσης, μόλις φύγει το όχημα...
Με συνεχείς επαναλήψεις (κάθε φορά), τα σκυλιά έχουν φτάσει σε ένα σημείο που (ακόμα και αν ξεχαστώ εγώ) σταματάνε πάντα στην άκρη του πεζοδρομίου...
...Κι εσύ που είσαι, όταν ο σκύλος σου ετοιμάζεται να περάσει τον δρόμο;
Οπου και να είναι... ακόμα και στο "μαζί"... πρέπει ο σκύλος να μάθει να μην πετάγεται και να ξέρει ότι πρέπει να σταματήσει...
...Αυτό που ζητάς να μάθει δεν έχει νόημα αφού δεν είναι αδέσποτο να περνάει μόνο τους δρόμους.
Καλά, για τα αδέσποτα (ειδικά τις "παλιοσειρές") δεν το συζητώ... περνάνε το δρόμο πιο προσεκτικά και από τους ανθρώπους...
Ομως, όπως έγραψα και πιο πάνω, πάντα έχει νόημα και στα δεσποζόμενα... όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει...
Απλά, δεν ανέφερα όλους τους λόγους που μπορεί να υπάρχουν και περιορίστηκα μόνο σε 3...
Για να σε βάλω λίγο στο νόημα του προσανατολισμού της σκέψης μου... σταδιακά τους έχω μάθει (σχετικά καλά) την εντολή "σπίτι"...
1. Τον τελευταίο μήνα δουλεύω μία εντολή άνευ κλίκερ και μόνο με κυριαρχία, η οποία έχει ως εξής: είτε είναι στο "μαζί" είτε στο "βόλτα" θελω να συνδυάσει την λέξη "δρόμος" με το να σταματάει στην άκρη του πεζοδρομίου και να κάθεται, να μην σηκώνεται δε ακόμα κι αν εγώ κάνω κίνηση να κατέβω παρά μόνο με την εντολή "πάμε".
2. Φυσικά ο σκύλος πάντα στον οδηγό και δεν σκοπεύω να την δοκιμάσω άνευ, όσο καλή και να γίνει γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιο ερέθισμα που μπορεί κάποια στιγμή να τα αναγκάσει να σπάσουν την εντολή.
3. Ο σκοπός της εντολής είναι να μην πετάγεται στο δρόμο ακόμα και στην εντολή "βόλτα"...
Ούτε συνεννοημένοι να ήμασταν!!!
1. Περίπου ότι κάνω κι εγώ...
2. Ω, ναι...
3. Εμείς έχουμε την εντολή "ελεύθερος", που λειτουργεί το ίδιο: Χοροπηδάνε δεξιά-αριστερά κλπ., αλλά δεν πετάγονται έξω από το πεζοδρόμιο...
Υ.Γ.1. Να προσθέσω ότι, αρκετά συχνά, γίνονται τέτοιες ασκήσεις (με αυτοκίνητα που έρχονται ξαφνικά, που μας κορνάρουν απότομα, που φρενάρουν απότομα - και λοιπά σενάρια) στο χώρο εκπαίδευσης που πηγαίνουμε εγώ και η Χρυσούλα (δηλαδή, ο Casper, η Μόκα και η Νεφέλη)...
Υ.Γ.2. Για να αποδώσω "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι"...
Την εντολή "σπίτι", μου την έβαλε στο μυαλό και μου εξήγησε πως μπορώ να τη μάθω στα σκυλιά μου, ο σύζυγος ενός αγαπητού μέλους του φόρουμ... όντας ιδιαίτερα έμπειρος ιδιοκτήτης σκύλων, είχε καλύψει με τη σκέψη του ακόμα και τέτοιες καταστάσεις...
Υ.Γ.3. Και κάτι τελευταίο, σαν μιά τελευταία "πινελιά"... μιάς και ζούμε σε δύσκολες εποχές... με μεθυσμένους οδηγούς, με τρελλαμένους οδηγούς, με "τυφλούς" που έχουν δίπλωμα, με γέρους οδηγούς, με μ@λ#κες οδηγούς:
Αφού έχει σταματήσει ο σκύλος στην άκρη του πεζοδρομίου, με το "περίμενε"... μπορεί να μην έχει τοποθετηθεί καλά και (προσέξτε το κάποια στιγμή) να υπάρχει πιθανότητα, κάποιος από τους προαναφερθέντες οδηγούς να του "ξυρίσει" το κεφάλι...
Στην περίπτωση αυτή (κάθε φορά που το παρατηρούμε), βάζουμε το χέρι στο στήθος του, τον σπρώχνουμε ελαφρά και λέμε "μαλακά"
*: "πίσω"...
Και πηγαίνει λίγο πιο πίσω... έτσι, μαθαίνει ότι πρέπει να "περιμένει", αλλά και να στέκεται προσεκτικά...
(
*): Γιατί υπάρχει και το "σκληρά" "πίσω"... όπου, με τελείως διαφορετική γλώσσα σώματος (δική μας) και αγριοφωνάρα, οφείλει να πάει 2-3 μέτρα πίσω...