Εφυγε ο Μικυ μου

[MIKY]

Ειναι τρεις μερες τωρα που εφυγε το "αστερακι"μου απο τη ζωη.
Ηταν μονο τριων χρονων κ μια σταλιτσα σκυλακι. Τον χτυπησε αυτικινητο γιατι μου ξεφυγε.Δεν προλαβα να δω ποιος ηταν αλλα ουτε κ εχει σημασια..
Σημασια εχει οτι δεν ειναι πια κοντα μου κ δεν μπορω να το χωνεψω.
Μου λειπει φοβερα, δε με χωραει ο τοπος,τα ματια μου δεν μπορουν σταματησουν, δεν το χωραει το μυαλο μου.
Εχω συνεχεια την εικονα του κορμιου του στην ασφαλτο κ τρελλαινομαι.
παω να βγω απ'το σπιτι κ νομιζω οτι θα τρεξει πρωτος να βγει αυτος, μυριζω το καλαθι του, τις κουβερτουλες του, τα παιχνιδια του κ αισθανομαι ενα πραγμα που δεν μπορω να το περιγραψω με λογια.
Αν το πω τρελλα θα ειναι λιγο.
Σας περιγραφω ολα αυτα γιατι μπορει καποιος απο σας να εχει ζησει παρομοια κατασταση κ ισως μπορει να με καταλαβει κ μπορει να με βοηθησει γιατι δεν εχω ξανανοιωσει ποτε ετσι.

 

[Grifos]

Λυπάμαι πάρα πολύ για την απώλεια σας. Αυτό που αισθάνεστε θα καταλαγιάσει αλλά η ουσία δε θα φύγει ποτέ. Ο σκυλάκος έφυγε, αυτό που μένει είναι να βρούμε τρόπους να διαχειριστούμε τον πόνο και να μην κρύψουμε όλες τις αναμνήσεις γιατί μάς πονάνε, υπάρχουν καλές αναμνήσεις και λιγότερο καλές. Να τις κρατήσετε όλες. Να τις δίνετε στον εαυτό σας με φειδώ ώστε ν' αντέξετε.

 

[eleutheriaria]

Είναι τραγικό να φεύγει το σκυλάκι σου με αυτόν τον τρόπο. Σίγουρα πονάει περισσότερο.
Κουράγιο γιατί είναι πολύ δύσκολο και σε νιώθω, έχω και γω πρόσφατο τον χαμό της δικιάς μου σκυλίτσας.

 

[ghost girl]

Συλλυπητηρια! Λυπαμαι πολυ για τον Μικυ σου. Κουραγιο...

 

[Elli]

καλό του ταξίδι, κουράγιο!

 

[ghelly]

Καλό ταξίδι να έχει, χωρις τίποτα να τον βασανίζει!
Να κρατήσεις όλες σας τις αναμνησεις, είναι ό,τι πολυτιμότερο μπορείς να εχεις.

 

[jimboGS]

Καλο του ταξιδι!

 

[l.Kyveli]

Kρίμα, λυπάμαι πολύ.

 

[spyv]

τη δικη μου την εχασα πριν 7 χρονια, σεπτεμβριο. δεν μπορω να σου περιγραψω το κλαμα.
δεν ειχα κλαψει για κανενα ετσι και για κανενα δεν εκλαψα ετσι εκτοτε.

ειναι αβασταχτη η απωλεια ενος ζωου.
κουραγιο.

 

[Avraki]

Τα λόγια περιττεύουν τέτοιες στιγμές! Καλό ταξίδι στο πλασματάκι σου!

 

[MIKY]

Σας ευχαριστω ολους για τις απαντησεις σας γιατι δεν μπορουν να με καταλαβουν αυτοι που δεν εχουν ζησει με ζωακι μεσα στο σπιτι ή δεν εχουν ζησει παρομοια εμπειρια.
Ευχομαι να ειναι καλα εκει που ειναι με αλλα σκυλακια κ να μπορει να δει ποσο τον αγαπησα κ ποσο πονο μου προξενησε ο χαμος του....

 

[MIKY]

τη δικη μου την εχασα πριν 7 χρονια, σεπτεμβριο. δεν μπορω να σου περιγραψω το κλαμα.
δεν ειχα κλαψει για κανενα ετσι και για κανενα δεν εκλαψα ετσι εκτοτε.

ειναι αβασταχτη η απωλεια ενος ζωου.
κουραγιο.

Σ'ευχαριστω.Ουτε εγω ενοιωσα ουτε εκλαψα ετσι ποτε πριν.
Ξαναπηρες αλλο σκυλακι? Σε ρωταω γιατι θελω να παρω αλλα φοβαμαι μηπως κατα βαθος ζηταω ενα υποκαταστατο του Μικυ (πραγμα που δεν μπορει να γινει αφου κα θε ζωο εχει τη δικη του προσωπικοτητα) κ ετσι αδικησω το νεο μου "παιδακι"

 

[DinalG]

Και εγω εχασα την Λαρα μου τον περασμενο Απριλη. Βελγικο ποιμενικο 14 χρονων. Και μονο που την σκεφτομουν εκλαιγα. Καθε μερα. Και εγω δεν εχω κλαψει ετσι ποτε πριν. Ειχα πει δεν θα ξαναπαρω σκυλο για να μην βιωσω τετοια στεναχωρια παλι. Κανεις δεν καταλαβαινε ποσο αβασταχτο μου ηταν. Στα μεσα Ιουλιου περιπου, στο δρομο πισω απο το σπιτι μου, βρηκα ενα κουταβακι ημιαιμο θηλυκο δυο μηνων. Αυτο ηταν και το γιατρικο μου! Η Λουση μου, το πιο γλυκο αδεσποτακι που ειχα δει! Η περιπετεια ξαναρχισε και η στεναχωρια εφυγε κατα πολυ. Τωρα σκεφτομαι τη Λαρα με νοσταλγια αλλα οχι πονο. Η χαρα μου για τη Λουση ειναι μεγαλη και εχει την καλυτερη φροντιδα απο ολους μας. Αν θελεις να παρεις αλλο σκυλακι θα σου προτεινα να το κανεις. Δεν πιστευω οτι θα ειναι υποκαταστατο του Μικυ, αντιθετα θα ειναι μια νεα αγαπη. Σου ευχομαι το καλυτερο.

 

[chrysoula]

Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που έχασα την μικρή μου Κλαιρούλα... ήταν μόλις 15 μηνών και δεν πρόλαβα να τη χαρώ, δεν πρόλαβα να τη δω γριούλα να έχει ζήσει τη ζωή της...

Την έχασα ακριβώς όπως κι εσύ, από αυτοκίνητο...

Η σκηνή έρχεται ξανά και ξανά στο μυαλό μου κάθε φορά που τη σκέφτομαι, εάν δεν προλάβω να την απωθήσω έγκαιρα... το διαλυμένο κορμάκι της... τα μάτια της που ακόμα και παγωμένα με κάρφωναν.... και όλα τα συναισθήματα που ακολουθούν. Η αίσθηση της ησυχίας στο σπίτι μας, τα πραγματα της... η σιωπή στα καλέσματα μου, μέρες μετά... εάν δράμα.

Είμαι σίγουρη ότι δεν καταλαβαίνουν όλοι...ακόμα και δικοί σου άνθρωποι μοιάζει να στεναχωριούνται απλά και μόνο γιατί εσύ πονάς, χωρίς να κατανοούν το γιατί... αλλά αυτό είναι το τελευταίο που θα σε απασχολήσει.

Όταν έγινε αυτό, τα έφερε έτσι η ζωή και βρέθηκα με ένα κουτάβι στα χέρια λίγες βδομάδες αργότερα...ηταν πολλοί εκείνοι που με προέτρεπαν να πάρω ένα κουταβάκι, αλλά εγώ το σκεφτόμουν σαν προδοσία για το χαμένο μου μικρό.

Για να μην στα πολυλογώ ένιωθα ότι το θέλω το κουταβάκι... ένιωθα μία ανυπομονησία να το πάρω... αλλά τελικά συνειδητοποίησα ότι ήταν κάτι άλλο που ήθελα, ήταν κάτι άλλο που είχα στο μυαλό μου.
Ήλπιζα ότι την ημέρα που θα πήγαινα να πάρω το κουταβάκι μου θα έβρισκα την Κλαίρη μου εκεί... είχα προσπαθήσει να καλύψω τον πόνο με μία άισθηση απώλειας προσωρινής...σαν να είχα φύγει διακοπές και να την είχα αφήσει κάπου και τώρα είχε έρθει η ώρα να πάω να την παρω...
Αντιλαμβάνεσαι βεβαια την απογοήτευση και το σοκ... οταν η φατσούλα που αντίκριζα ήταν ένα πλάσμα ξένο, άγνωστο... όλες μου οι ελπίδες κατέρρευσαν... ο πόνος επανήλθε πιο δυνατός, έφτασα να μη θέλω να τη βλέπω... να τη μισώ που ζει και η Κλαίρη μου έχει πεθάνει. Που χαίρεται όλα όσα θα μπορούσα να δώσω στο μωρό μου...
Και εκεί διέλυσα τη σχέση μου μαζί της... ό,τι έκανε ήταν λαθος, όλα ήταν λάθος.... ώσπου μία μέρα μετά από έκρηξη θυμού και φωνών είδα....
Είδα ένα μικρό πλασματάκι που είχε στερηθεί τον μέχρι τώρα κόσμο του και έψαχνε κάποιον για να γατζωθεί, ένα πλασματάκι αθώο που δεν όφειλε σε κανέναν να κουβαλάει την ανάμνηση και την πίκρα από το χαμό της Κλαίρης μου.

Και εκεί ήταν που είδα για πρώτη φορά τη ΝΕΦΕΛΗ, και όχι το υποκατάστατο της Κλαίρης.

Εκεί ήταν που γεννήθηκε κάτι μαγικό, ήταν που πήρα την απόφαση και έκλεισα στην καρδιά μου το πρώτο μου κοριτσάκι και έκανα πλάι σε αυτή χώρο για το δεύτερο.
Πάλεψα να διορθώσω ότι χάλασα από την σχέση μας... και τα κατάφερα!

Σήμερα δεν την αλλάζω με τίποτα στον κόσμο. Με τίποτα, δε μετανιώνω στιγμή που την έφερα στη ζωή μου και πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα εάν δεν την είχα.

Και για να καταλήξω κάπου... δεν είναι κακό να πάρεις ένα κουταβάκι, απλά μην ψάχνεις να βρεις το υποκατάταστατο ή κάτι που θα μοιάζει στο Μικυ σου... δεν θα το βρεις ακόμα και εάν εμφανισιακά είναι κλώνος του!
Πάρε ένα σκυλάκι αλλά όταν θα είσαι πραγματικά έτοιμη και σίγουρη για αυτό.

 

[spyv]

Σ'ευχαριστω.Ουτε εγω ενοιωσα ουτε εκλαψα ετσι ποτε πριν.
Ξαναπηρες αλλο σκυλακι? Σε ρωταω γιατι θελω να παρω αλλα φοβαμαι μηπως κατα βαθος ζηταω ενα υποκαταστατο του Μικυ (πραγμα που δεν μπορει να γινει αφου κα θε ζωο εχει τη δικη του προσωπικοτητα) κ ετσι αδικησω το νεο μου "παιδακι"

δεν πηρα αλλο σκυλο απο τοτε,οχι.
περσι ομως τον χειμωνα, ειδα εναν μικρο ποιμενικο σε μια αγγελια του φορουμ τον οποιο ερωτευτηκα με την πρωτη ματια και προσπαθησα να αποκτησω, αλλα δυστυχως για μυστηριους λογους δεν προχωρησε η υιοθεσια.

οι λογοι που με κρατανε μακρια απο τους σκυλους ολα αυτα τα χρονια,δεν ειναι καθαρα συναισθηματικοι για να ειμαι ειλικρινης. για πολλα χρονια ομως ηταν.

δε θα ηθελα σε καμια περιπτωση να σε επηρεασω με αυτη μου την αποφαση.
πιστευω πως ο καθε ανθρωπος πρεπει να κανει αυτο που πρεπει να κανει.

 

[swkratisk]

παιδια, ειναι κριμα οταν φευγει μια ψυχη με αυτο το τροπο. αλλα και αυτοι που εχουν την ευθυνη για αυτη την απωλεια, πρεπει να πληρωνουν. υπαρχουν συνεπειες για οδηγους που χτυπανε σκυλια.

 

[MIKY]

παιδια, ειναι κριμα οταν φευγει μια ψυχη με αυτο το τροπο. αλλα και αυτοι που εχουν την ευθυνη για αυτη την απωλεια, πρεπει να πληρωνουν. υπαρχουν συνεπειες για οδηγους που χτυπανε σκυλια.

Εχεις δικιο αλλα δε φταινε παντα οι οδηγοι.Πετιουνται κ αυτα σαν βολιδες.(οπως ο Μικυ)
Πριν αρκετα χρονια ηταν καλοκαιρι μεσημερι,πολλη ζεστη κ οδηγουσα.Βλεπω ενα Δαλματιας να πετιεται απο εναν κηπο κ να πηγαινει σαν μεθυσμενο, εντεινω την προσοχη μου σ'αυτο-μην το χτυπησω- κ στριβω το τιμονι αντιθετα με αποτελεσμα να χτυπησω εναν με μηχανη που βγηκε χωρις να προσεξει απο ενα στενο.Για καλη μου τυχη η μηχανη ηταν μεγαλη κ το μονο που επαθε ο οδηγος ηταν να σχιστει το τζην του.Ευτυχως τα βρηκαμε με τον μηχανοβιο αλλα οταν συνηρθα απο το σοκ κρυφογελασα κ σκεφτηκα"προτιμοτερο ενα σχισμενο τζην παρα ενα νεκρο σκυλι απο τις ροδες μου".