Αδεσποτα κοινωνικοποιηση και βλακειες

[l.Kyveli]

Μπα, ούτε μαγκιές του στυλ φουσκώνω και μιλάω επιβλητικά..
Γι αυτό παιδιά με λουράκι βόλτα τα σκυλάκια σας ε;

 

[johnk]

Μπα, ούτε μαγκιές του στυλ φουσκώνω και μιλάω επιβλητικά..
Γι αυτό παιδιά με λουράκι βόλτα τα σκυλάκια σας ε;

Πάντα... και, μακριά κι αγαπημένοι!

 

[l.Kyveli]

Πάντα... και, μακριά κι αγαπημένοι!

Eμ γιατί νομίζεις επιβράδυνα και σας στέρησα μια μοναδική γνωριμία με τον Τζιμάκο ;

 

[johnk]

Eμ γιατί νομίζεις επιβράδυνα και σας στέρησα μια μοναδική γνωριμία με τον Τζιμάκο ;

Γιατί, όπως καταλαβαίνεις, θα μας "ξεφώνιζαν" στο φόρουμ!!!
αν δεν μας έκαναν και ban...

 

[panagiotisgp]

Θυμήθηκα σήμερα την κουβέντα αυτή, περπατούσα με τον Έλβις μέσα στην βροχή, παπί εγώ παπί και εκείνος και βλέπω στο απέναντι πεζοδρόμια μια μαυρούλα θηλυκιά να μας γαβγίζει απειλητικά. Της γλυκομίλησα και την είδα που άλλαζε στάση και λέω ας την να περάσει να μυριστεί με τον μπουνταλά..εκεί που είχα λοιπόν αυτές τις διαθέσεις καμιά δεκαριά μέτρα μετά βρίσκει τον φιλαράκο της η τύπισα και παίρνει θάρρος, και αρχίζουν και τα δυό να μας γαβγίζουν, μάλιστα ο αρσενικός πέρασε στην μεριά που είμαστε εμείς με την τρίχα κάγκελο...ο δικός μου ο χαλβάς είχε κι αυτός όρθια τρίχα και μούγκριζε...(δεν γρυλίζει αυτός ο σκύλος μουγκρίζει..καραγκιόζης ακόμα κι εκεί), λέω δεν λέει να συνεχίσω το περπάτημα θα μας την πέσει από πίσω, σταματάω και του λέω φύγε αμέσως...ρε παιδιά το κακόμοιρο έβαλε τα μπρος πίσω και έφυγε...και δεν είμαι και κανένα φόβητρο (νομίζω..) .

Παρόμοιο περιστατικό με το δικό μας!
Επίθεση από Αγέλη και όχι μόνον...

 

[takisft]

Χθες το βράδυ, δεχθήκαμε "επίθεση" από μια αγέλη αδεσπότων, περίπου 10-12 σκυλιά, η οποία έχει δημιουργηθεί κατά τους τελευταίους μήνες (γιατί άραγε?).

Γενικώς απέφευγα να περνάω από τον ζωτικό τους χώρο και αυτά απλώς γαυγίζανε από μακριά βλέποντας μας να περνάμε.

Χθες όμως, είπα να περάσουμε γιατί τα άτιμα έχουν καταλάβει την καλύτερη περιοχή και είναι κρίμα να την χαίρονται μόνο αυτά.

Όρμησαν γαυγίζοντας κατ' επάνω μας, δείχνοντας τα δοντάκια τους.

Η δική μου αγέλη ατάραχη, κοιτάω τον Μαυρούλη μας να δω τι διαθέσεις έχει και τον βλέπω να προχωρά σαν να μη συμαβαίνει τίποτα. Δεν τους έδωσε την παραμικρή σημασία.

Περάσαμε σχεδόν θριαμβευτικά δίπλα τους, μάλιστα ένα, το χαίδεψα λίγο και απομακρυνθήκαμε.

Μετά από λίγο τα ξανάκουσα να γαυγίζουν, σε κάποιον άλλο προφανώς, αφού εμείς δεν "παίξαμε" μαζί τους