Η συνηθισμένη πρωινή ρουτίνα του τζίμη ήταν τρέξιμο στο πάρκο που τον πάω κάθε πρωί. Αυτό όμως που διαπίστωσα τελικά είναι ότι αυτό βολεύει μόνο εμένα και δεν βελτιώνει τα θέματα του σκύλου. Και ο λόγος είναι ο εξής.
Πάμε σε ένα οικόπεδο όπου τρέχει ελάχιστα και μετά πιάνει μια στρατηγική θέση και αρχίζει την μαντροσκυλίσια συμπεριφορά. Παρακολουθεί δηλαδή τα όρια του οικοπέδου και όποιος περάσει αρχίζει το τρέξιμο κατά μήκους της περίφραξης και ξέφρενο γαύγισμα, ότι δηλαδή έκανε και στο πάρκο πρν τον μαζέψω. Δεν χρειάζεται να είσαι εκπαιδευτής για να καταλάβρις ότι απλά ενισχύεται μία κακή συμπεριφορά με μηδέν κοινωνικοποίηση.
Σήμερα αντί για αυτό απλά τον πήγα μια μεγάλη βόλτα μίας ώρας και επίτηδες περάσαμε και από το κέντρο της περιοχής για να βλέπει πολύ κόσμο. Πολύ καλύτερα, δεν γαύγισε σε κανέναν εκτός από έναν σκύλο , κουράστηκε περισσότερο και δεν παρίστανε και το μαντρόσκυλο σε κανέναν, θα καθιερώσω αυτό.