1. ...Το ξέρεις ότι είναι μούφα 100%? Αν ναι τότε έχεις δίκιο...
2. ...Όσο για το τι μαθαίνω στα παιδιά μου, δεν έχεις κανένα λόγο να αναρωτιέσαι, πόσο μάλλον να ανησυχείς... Δική μου ευθύνη και δε σου πεφτει ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ...
3. ...Δηλαδή η επιθετικότητα πως ορίζεται?
4. ...Το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν από που πήρα το σκυλί?
5. ...Μπράβο, δίνετε χρήσιμες συμβουλές!
6. ...ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι θέλατε μόνο να μάθετε αν με την αγορά μου καταδίκασα τη μάνα του σκυλιού σε ένα αργό θάνατο...
7. ...Όσο για την αλήθεια που πονά, δε θα σχολιάσω...
8. ...ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ Ο ΡΟΛΟΣ ΣΑΣ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ, ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΤΕ (ξανά, όχι όλοι...)...
9. ...Διάβασα διάφορα threads εδώ μέσα και βρήκα ανθρώπους να χαρακτηρίζουν με μεγάλη ευκολία κτηνιάτρους ως κομπογιαννήτες, εκτροφείς ως κουταβοπαραγωγούς, απόλυτες απόψεις παντού!
10. ...κρυμένοι πάντα με ασφάλεια πίσω από τα Nicknames σας...
11. ...η καλοσύνη σας σταματά μόνο στην άμοιρη σκυλίτσα που οι κακοί άνθρωποι βάζουν να γεννάει?
12. ...Συγχαρητήρια...
1. Το ξέρει, δυστυχώς... και από άλλες περιπτώσεις...
Οσο δε για το 100%... οι "μούφες" είναι πάνοτε "μούφες"... είτε 50%, είτε 100%...
2. Κάτσε, βρε Παναγιώτη μου...
Δηλαδή, εσύ, ποτέ στη ζωή σου δεν είδες κάποιον που, σε σοβαρά (κυρίως) θέματα, να σε κάνει να αναρωτηθείς? να ανησυχήσεις? Και να μοιραστείς τις σκέψεις σου?
Αν δεν το έχεις κάνει
ποτέ... και σε εκπλήσσει
τόσο πολύ η αναζήτηση και η ανησυχία... δύο τινά μπορεί να σημαίνει...
- Είτε η ενσυναίσθησή σου είναι χαμηλή... δηλαδή, είσαι (κατά το κοινώς λεγόμενο) αδιάφορος - απαθής... που δεν ανταποκρίνεται ιδιαίτερα στις ιδιότητες ενός "αγελαίου" ζώου...
- Είτε, όντως, έχεις σκεφτεί: "δεν μου πέφτει ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ"... οπότε, δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ: "Δηλαδή, αυτή η ψήφος είναι ισοδύναμη με τη δική μου?"
3. Τώρα, που έχεις πλέον μία σκύλα από τη συγκεκριμένη "δυνατή" και "κυριαρχική" φυλή... θα αναλάβει εκείνη να σε μυήσει, άψογα, στον ορισμό της έννοιας...
Βλέπε (μεταξύ άλλων): Dog Aggression... Dominance Aggression... Handler Aggression...
4. Παναγιώτη, σε ένα "σκυλοφόρουμ"... αυτό το ερώτημα είναι, ίσως, το πιο βασικό...
Οχι μόνο αυτό... αλλά αυτό κυριαρχεί πάντα στις συγκεκριμένες (Ελληνικές και ξένες) θεματικές κοινότητες... και κυριαρχεί πάντα, μιάς και συνοδεύεται από πολλές (πίστεψέ με) συνέπειες... θετικές και αρνητικές...
Σε ένα φόρουμ, ας πούμε, για αερομοντελισμό, αν ανέφερες ότι απέκτησες την (ομολογουμένως όμορφη) κουταβίτσα σου, κανείς δεν θα σε ρωτούσε "από που την πήρες"...
5. Αυτό είναι γνωστό, Παναγιώτη...
Ακόμα κι εσύ, αν τελικά παραμείνεις ενεργό μέλος του φόρουμ... γι' αυτό θα παραμείνεις!
Ακόμα κι εσύ, αν δεν παραμείνεις ενεργός, θα πιάσεις τον εαυτό σου να ανατρέχει σε άπειρα θέματα που θα σε απασχολήσουν στο μέλλον... γι' αυτό θα το κάνεις!
6. Δυστυχώς, Παναγιώτη,
Δεν θέλαμε να το μάθουμε...
το ξέρουμε ήδη... τα περιστατικά (του αργού θανάτου) είναι άπειρα...
Δεν σε κατηγορήσαμε ότι φταις, επειδή δεν ήξερες... απλά (και ανθρώπινα - οι περισσότεροι) προσπαθήσαμε να σε μεταπείσουμε...
Τώρα, όμως, Παναγιώτη... ξέρεις
κι εσύ!
7. Το ίδιο έχει συμβεί και σε μένα, πολλές φορές... μαθαίνοντας την αλήθεια (όταν ήταν αντίθετη με τις προσδοκίες μου), το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω ήταν να σχολιάσω την αλήθεια... με έχει πονέσει η αλήθεια... πολύ...
Η ζωή έχει, πάντα, ένα δικό της (μοναδικό) τρόπο να μας ενημερώνει για την αλήθεια... χωρίς διπλωματία!
8. Και πάλι, Παναγιώτη,
Το φόρουμ αυτό είναι "σκυλοφόρουμ"... και ένα σημαντικό μέρος των ενδιαφερόντων των μελών του είναι η "σταυροφορία", σε αυτή την άνιση μάχη (όπως τη νιώθω) για λογαριασμό του "σκύλου" (και της "σκύλας", για να μην ξεχνιόμαστε)... γιατί ο σκύλος δεν έχει φωνή και κάποιος πρέπει να το κάνει για λογαριασμό του, Παναγιώτη...
Και, όχι, τα περισσότερα μέλη δεν γράφτηκαν εδώ, για να δίνουν "αποστειρωμένες" συμβουλές... ο καθένας γράφτηκε για το δικό του λόγο...
"Αποστειρωμένες" (άνευ περαιτέρω σχολίων) συμβουλές δίνουν μόνο οι επαγγελματίες... που θα τους επισκεφθείς επώνυμα, για τις συγκεκριμένες υπηρεσίες τους...
Και πάλι, όμως, οι επαγγελματίες κάποιων τύπων, όπως ο εκπαιδευτής, ας πούμε... ή, όπως ο ψυχίατρος... πρώτα απ' όλα, θα σε ρωτήσουν πολλά... είναι
καθήκον τους να "αναρωτιούνται" και να "ανησυχούν"...
Και, ακόμα περισσότερο, έχουν παρόμοιο καθήκον (να "αναρωτιούνται" και να "ανησυχούν") οι "εραστές", που συμμετέχουν χωρίς οποιαδήποτε υποχρέωση, παρά μόνο στην ευχαρίστησή τους και στην ψυχή τους...
Και οι περισσότεροι από εμάς, Παναγιώτη, είμαστε "εραστές", δηλαδή είμαστε στην πλευρά του "πελάτη", του "χρήστη", του "μαθητή"... είμαστε, δηλαδή, στην πλευρά που πληρώνει, για να μάθει, για να αποκτήσει, για να γιατρέψει, για να αναθρέψει, για να συνοδέψει στην τελευταία κατοικία...
9. Χωρίς να χρησιμοποιώ παρόμοιους χαρακτηρισμούς σε δικά μου κείμενα...
Παρόλα αυτά, πίστεψέ με, υπάρχουν "κτηνίατροι κομπογιαννήτες" (και, μερικούς από αυτούς θα τους τιμούσε να χαρακτηριστούν έτσι - θα ήταν understatement!)... υπάρχουν "εκτροφείς κουταβοπαραγωγοί" (μη σου πω και κουταβέμποροι - και πάλι, λίγα θα σου έλεγα!)... υπάρχουν "άσχετοι εκπαιδευτές"... και πάει λέγοντας...
10. Παναγιώτη,
Αν παραμείνεις ενεργό μέλος του φόρουμ (ή, έστω, αν συνεχίζεις να μας διαβάζεις, κρυμμένος στις "σκιές")... θα καταλάβεις
σύντομα, ότι (οι περισσότεροι που επένδυσαν χρόνο να γράψουν στο θέμα σου) μόνο "κρυμένοι
πάντα με ασφάλεια πίσω από τα nicknames μας" δεν είμαστε... κι αυτό μας δίνει μιά μεγαλύτερη ευθύνη, ένα βαρύτερο προνόμιο: Να γράφουμε πράγματα που έχουμε τεστάρει - διαπιστώσει...
Οχι ότι δεν κάνουμε λάθη... όλοι κάνουν λάθη...
Αν πάρεις για παράδειγμα εμένα, μόνο τις ακριβείς συντεταγμένες μου δεν έχει το φόρουμ, ώστε να έρχεται ο καθένας και να με σπάει στο ξύλο, με την άνεσή του, όταν γράφω κάτι που δεν του αρέσει...
Αρα, άσε την ασφάλεια του πληκτρολογίου, για άλλους...
11. Οχι!!!
Αρχίζει από εκεί, γιατί όπως εύστοχα λες... είναι άμοιρη, οι κακοί (τι σπάνιο!) άνθρωποι την εκμεταλλεύονται και εγκληματούν... που εγκληματούν? Στη γη που τους θρέφει!!!
Ομως, η "καλοσύνη" μας συνεχίζει και στον ιδιοκτήτη του σκύλου (εσένα, Παναγιώτη, στην περίπτωση που δεν το κατάλαβες!):
- Τον ιδιοκτήτη, που δεν θα πάρει τον χαρακτήρα που γράφουν τα βιβλία...
- Τον ιδιοκτήτη, που δεν θα βρει το "ταμπεραμέντο" που προσδοκούσε από τις αναζητήσεις του...
- Τον ιδιοκτήτη, που θα χρειαστεί γιατρό, εκπαιδευτή, διατροφή, φάρμακα...
- Τον ιδιοκτήτη, που κάποιος σκύλος θα του δαγκώσει το σκυλάκι του...
- Τον ιδιοκτήτη, που το σκυλάκι του θα δαγκώσει κάποιον άλλο σκύλο...
- Τον ιδιοκτήτη, που θα φεύγει από το σπίτι για τη δουλειά και θα βρίσκει το σπίτι κατεδαφισμένο, ή τον κήπο οργωμένο...
- Τον ιδιοκτήτη που θα θέλει να μάθει να χρησιμοποιεί το crate...
- Τον ιδιοκτήτη, που το σκυλάκι του του κάνει κυριαρχία... και αυτός νομίζει ότι του κάνει έρωτα...
- Τον ιδιοκτήτη, που, κάποιο βράδυ, θα ξυπνήσει με τρόμο και θα βρει το σκύλο του σε κρίση επιληψίας...
- Τον ιδιοκτήτη, που βλέπει το σκύλο του να αρωσταίνει, ή να γερνάει και δεν ξέρει τι αποφάσεις να πάρει...
- Τον ιδιοκτήτη, που θα πρέπει να συνοδέψει το σκύλο του στην τελευταία κατοικία... ή στα σκουπίδια (έχουμε και τέτοιους)...
Αλλά,
εν αρχή ήν ο λόγος, Παναγιώτη: Ναι, η "καλοσύνη" μας αρχίζει από τη "σκύλα"!!!
12. Ευχαριστούμε, Παναγιώτη...
Και, επειδή εγώ κρύβομαι (πάντα με ασφάλεια) πίσω από ένα nickname, παραθέτω για σένα... αλλά και για τον "άγνωστο επισκέπτη", που θα διαβάσει... μερικούς στίχους του μεγάλου μας Οδυσσέα Ελύτη, που αφορούν την "άμοιρη σκύλα" και τους "κακούς ανθρώπους"...
Δρόμοι περπατημένοι κι απερπάτητοι...
Ποιός τους εδιάβη πέρα, ποιός δεν τους πατεί...
Κατακαημένη πλάση που σε γήτεψαν...
Ολοι οι τρελλοί του κόσμου και στρατήγεψαν...