Ναι γιατί ο άνθρωπος κατέκτησε όλες τις αλήθειες του κόσμου και ξέρει και αυτή.Βρε ας πιστεύψε ότι θέλει ο καθένας... η αλήθεια έιναι μια όμως
Ερωτευονται τα σκυλια?
- Thread starter xristina+tobby
- Ημερομηνία δημιουργίας
Μεχρι να αποδειχτεί κάτι το αντίθετο απο ότι πιστεύω τότε θεωρώ αυτό που πιστευω αληθές. Ας μου δώσει κάποιος ένα παράδειγμα με το σκύλο του το οποίου να μη έχει καμιά σχεση με αγελιαια συμπεριφορά, συμπεριφορά χαμηλής αυτοπεποίθησης, συμπεριφορά κυριαρχίας ή προστασίας κτλ. Αν ακούσω ένα καλό παράδειγμα με μεγάλη ευκολια θα αλλάξω πίστη
Ξερω πολλά σκυλιά που μεγαλώνουν μόνο με ανθρώπινη αγάπη. Το ξέρω ότι περιπλέκουμε το θέμα αλλά αυτα τα σκυλιά συνήθως είναι τα χειρότερα σε κοινωνικές συμπεριφορές. Γνωμη μου είναι ότι αυτό γίνεται γιατί η αγάπη όπως την εννοούμε είναι ξένο για το σκύλο, αποτέλεσμα να αποκτά ανώμαλη σκυλίσια συμπεριφορά. Ποσες φορές έχετε ακούσει το "Α, τον ταίζω, τον αγαπάω, τον χαιδεύω και τον αγκαλιάζω αλλά πάει να με δαγκώσει όταν πλησιάσω το φαγητό"?
Ξερω πολλά σκυλιά που μεγαλώνουν μόνο με ανθρώπινη αγάπη. Το ξέρω ότι περιπλέκουμε το θέμα αλλά αυτα τα σκυλιά συνήθως είναι τα χειρότερα σε κοινωνικές συμπεριφορές. Γνωμη μου είναι ότι αυτό γίνεται γιατί η αγάπη όπως την εννοούμε είναι ξένο για το σκύλο, αποτέλεσμα να αποκτά ανώμαλη σκυλίσια συμπεριφορά. Ποσες φορές έχετε ακούσει το "Α, τον ταίζω, τον αγαπάω, τον χαιδεύω και τον αγκαλιάζω αλλά πάει να με δαγκώσει όταν πλησιάσω το φαγητό"?
Να βάζω και προφυλακτικό στους σκύλους μου και τι στον κόσμο...Εκτός αν εννοείς ότι θα το φοράνε μόνοι τους..
Το οτι δεν ερωτεύονται ειναι αυτονόητο. Αλλα οτι δεν αγαπανε??? Οχι οχι οχι δεν μπορω να το δεχτω. Αφου τα δικα μου με λατρεύουν!!
Οταν πήγα στον εκπαιδευτη λίγες μέρες αφου που πήραμε τη Ρόη, του είπα οτι ο Ντιεγκο τη ζηλευει. Ετσι πίστευα γιατι πραγματικά έκανε κινήσεις όπως κάνουν και τα μωρά παιδια όταν ζηλεύουν κάποιο άλλο. Δεν την άφηνε δηλαδη να μας πλησιασει, όταν πήγαινα να την χαιδεψω έμπαινε μεσα στη μέση κλαψουρίζοντας και διάφορα άλλα. Αλλα ο εκπαιδευτης μου είπε κατηγορηματικά οτι τα σκυλια δεν ζηλευουν, δεν αγαπανε, δεν μισουνε και γενικα δεν νιωθουν κανένα συναίσθημα. Ακόμα να ξεπεράσω το σοκ οταν συνειδητοποίησα οτι μπορεί και να μην με αγαπάνε.
Δεν ξέρω τι να πω, όλα αυτά που εμας μας φαίνονται συναισθήματα ίσως να είναι απλά ένστικτα.
Νομίζω ότι όλα τα έχουμε κάνει αχταρμά στο μυαλό μας.
Το ότι δεν νοιώθουν κανένα συναίσθημα το μεταφράζω "δεν νοιώθουν ανθρώπινα συναισθήματα".
Κατά τα άλλα λειτουργούν με τους κανόνες μιας αγέλης που σημαίνει φροντίδα για τα άλλα μέλη, αλληλεγγύη, προστασία, επιθυμία να ανέβουμε στην ιεραρχία, και το κυριότερο ανάπτυξη δεσμών. Τώρα αν αυτούς τους δεσμούς θέλουμε να τους πούμε αγάπη ή όχι , είναι δικό μας πρόβλημα. Τους σκύλους δεν τους απασχολεί καθόλου. Αλλά ο δεσμός είναι εκεί και όποιος συμβιώνει με σκυλιά τον ζει καθημερινά. Οπότε τι σημασία είναι πως θα αποδώσουμε τις έννοιες, σημασία έχει να βιώνουμε αυτή την σχέση όπως την βιώνουν και αυτά.
Το ότι δεν νοιώθουν κανένα συναίσθημα το μεταφράζω "δεν νοιώθουν ανθρώπινα συναισθήματα".
Κατά τα άλλα λειτουργούν με τους κανόνες μιας αγέλης που σημαίνει φροντίδα για τα άλλα μέλη, αλληλεγγύη, προστασία, επιθυμία να ανέβουμε στην ιεραρχία, και το κυριότερο ανάπτυξη δεσμών. Τώρα αν αυτούς τους δεσμούς θέλουμε να τους πούμε αγάπη ή όχι , είναι δικό μας πρόβλημα. Τους σκύλους δεν τους απασχολεί καθόλου. Αλλά ο δεσμός είναι εκεί και όποιος συμβιώνει με σκυλιά τον ζει καθημερινά. Οπότε τι σημασία είναι πως θα αποδώσουμε τις έννοιες, σημασία έχει να βιώνουμε αυτή την σχέση όπως την βιώνουν και αυτά.
Εγω πιστευω οτι στα θυλαστικα τα αισθηματα ειναι παραμφερη. Αισθηματα οπως ερωτας, ζηλια, μισος τα βρισκουμε σε πολλα ειδη ζωων. Απλα επειδη εμεις ειμαστε ανωτεροι πνευματικα εχουμε δωσει ονομα στα αισθηματα αυτα. Οι βιοχημικες αντιδρασεις που εμεις ονομαζουμε αισθηματα και τα εχουμε βαπτισει με διαφορα ονοματα ειναι κοινα. Τι ειναι ο ερωτας δηλαδη; Μπορει να κανεις το σεξ για την απολαυση αλλα αυτο που σε παρακινει ειναι το αρχεγονο ενστικτο της αναπαραγωγης και ας μην το καταλαβαινεις. Η ζηλια απο την αλλη; τι παραπανω ειναι η ζηλια απο την κτητικοτητα; Δεν εξανθρωπιζω τα αιθηματα των σκυλων ομως καλο θα ηταν να συνειδητοποιησουμε ολοι οτι ειμαστε μερος του ζωικου βασιλειου και παρολο που φοραμε παπουτσια, ρουχα και μενουμε σε σπιτια ως προς τα ενστικτα δεν διαφερουμε σε τιποτα απο αλλα ζωα.
Αναφερθήκαμε στο ένστικτο της επιβίωσης....Δεν είναι ένα ένστικτο το οποίο "ενεργοποιείται" κυρίως όταν απειλείται η επιβίωση? Έναν σκύλο που έχουμε μεγαλώσει και φροντίσει από κουτάβι, που ποτέ δεν έχει πεινάσει, όλες οι αντιδράσεις στοργικότητας προέρχονται πάντα από το ένστικτο της επιβίωσης?
Ακόμη και αν δεν είναι έτσι, που είναι αυτό το περίφημο ένστικτο, όταν σε πολλές περιπτώσεις, το ίδιο το σκυλί έχει θέσει τη δική του "επιβίωση" σε δεύτερη μοίρα, για να εξασφαλίσει την επιβίωση κάποιου μέλους της οικογένοιας? Είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά τα περιστατικά σωτηρίας, εμπλέκουν μόνο πολύ ικανούς χειριστές που έχουν "πάρει την κυριαρχία" από το ζώο? Όταν σώζουν παιδιά? Και κείνα τα βλέπουν σαν αρχηγούς? Ή και πάλι μιλάμε για πολύ ικανούς χειριστές που είναι experts στην εδραίωση καλής σχέσης μεταξύ σκύλου-παιδιού?
Όταν βλέπουμε "περίεργες φιλίες" μεταξύ διαφορετικών ειδών όπως πχ. αρκούδας και χάσκυ (τώρα πρόσφατα), ποιο ένστικτο ενεπλέκεται εδώ?
Ίσως να είναι μέρος μιας ανθρώπινης ανάγκης η πεποίθησή μας ότι αγαπάνε τα σκυλιά, ή μια "δικαιολογία" για να τα αγαπάμε και εμείς, αλλά όπως και να έχει, η αγάπη δεν είναι ούτε "μετρήσιμη", ούτε μπορεί να αποτελέσει "αντικείμενο" επιστημονικής έρευνας.
Ακόμη και αν δεν είναι έτσι, που είναι αυτό το περίφημο ένστικτο, όταν σε πολλές περιπτώσεις, το ίδιο το σκυλί έχει θέσει τη δική του "επιβίωση" σε δεύτερη μοίρα, για να εξασφαλίσει την επιβίωση κάποιου μέλους της οικογένοιας? Είμαστε σίγουροι ότι όλα αυτά τα περιστατικά σωτηρίας, εμπλέκουν μόνο πολύ ικανούς χειριστές που έχουν "πάρει την κυριαρχία" από το ζώο? Όταν σώζουν παιδιά? Και κείνα τα βλέπουν σαν αρχηγούς? Ή και πάλι μιλάμε για πολύ ικανούς χειριστές που είναι experts στην εδραίωση καλής σχέσης μεταξύ σκύλου-παιδιού?
Όταν βλέπουμε "περίεργες φιλίες" μεταξύ διαφορετικών ειδών όπως πχ. αρκούδας και χάσκυ (τώρα πρόσφατα), ποιο ένστικτο ενεπλέκεται εδώ?
Ίσως να είναι μέρος μιας ανθρώπινης ανάγκης η πεποίθησή μας ότι αγαπάνε τα σκυλιά, ή μια "δικαιολογία" για να τα αγαπάμε και εμείς, αλλά όπως και να έχει, η αγάπη δεν είναι ούτε "μετρήσιμη", ούτε μπορεί να αποτελέσει "αντικείμενο" επιστημονικής έρευνας.
...και, γι' αυτό, οι σκύλοι δεν έχουν την ανάγκη να ζήσουν τόσα πολλά χρόνια...
Κάτια,
Ας κάνω κάτι που το απεχθάνομαι, όπως οι περισσότεροι ξέρετε...
Ας παραθέσω και πάλι, ολόκληρο και ατόφιο το post σου, μιάς και δεν μπορώ να αλλάξω κάτι σ' αυτό...
Και, ας σε ευχαριστήσω, μέσα από την ψυχή μου, για το όμορφο και εμπνευσμένο κείμενο...
Γιατί όλα (και εδώ, πραγματικά θα μπορούσα να γράφω ώρες) είναι στο μυαλό μας (πανίσχυρο το μυαλό μας, τόσο που - οι καλύτεροι από εμάς - χρησιμοποιούμε μόνο το 5% από αυτό και τα κουτσοκαταφέρνουμε)... και στην ψυχή μας (όπως αποκαλούμε - με άλλα λόγια - την αίσθηση της λειτουργίας του μυαλού μας, των σκέψεων μας)...
Δεν ξέρω...
Και δεν μπορώ να τεκμηριώσω επιστημονικά...
- Αν αγαπάνε...
- Αν λυπούνται...
- Αν αισθάνονται...
- Αν ζηλεύουν...
- Γιατί κάποια πεθαίνουν για εμάς...
- Γιατί κάποια θυσιάζονται..
- Γιατί κάποια δεν τρώνε αν εμείς "φύγουμε"...
- Γιατί ο Casper (ο γνωστός "τραμπούκος" με τους άλλους σκύλους) "έκατσε" και έμεινε ακίνητος, μέχρι να τον μυρίσει ο τυφλός μεγαλόσωμος σκύλος που ήρθε "καταπάνω μας"...
- Γιατί ο Casper (ο γνωστός "τραμπούκος" με τους άλλους σκύλους) προσπαθώντας να την πέσει στο αρσενικό σκυλί που τον κοίταζε "υπεροπτικά" έριξε τη μαμά του κάτω... και όταν εκείνη έπεσε, τα ξέχασε όλα και γύρισε για να μείνει "εκεί", δίπλα στον πεσμένο αρχηγό του...
- Γιατί η μακαρίτισα η Νίνα μου (παρά τις οδηγίες και τις διαβεβαιώσεις του γιατρού), όταν είχε πάρει την πρώτη ένεση της μέθης και δεν μπορούσε να κινηθεί... όχι... σηκώθηκε και για μερικές στιγμές (που φάνηκαν αιώνες τύψεων) κατόρθωσε να έρθει τρικλίζοντας κοντά στους δικούς της... για να πεθάνει "εκεί"...
Και πολλά άλλα... ερωτήσεις, αναζητήσεις, εκπλήξεις, ανατροπές...
Και το μόνο που έχουμε... από τους "επαγγελματίες"... τους "μύστες"... τους γνωρίζοντες "από" σκυλιά... τους κατέχοντες τη μοναδική αλήθεια... είναι: "ο σκύλος αντιλαμβάνεται τα πράγματα διαφορετικά"...
Ω, ναι! Μα αυτό το ξέρουμε από παλιά!
Το μόνο "διαφορετικό" στο οποίο έχουν καταλήξει οι περισσότεροι είναι πως τα σκυλιά δεν λυπούνται (με την έννοια του οίκτου)...
- Χτυπάνε την αδυναμία και τη φοβία...
- Σέβονται τη δύναμη και την κυριαρχία...
Αλλά, για στάσου...
Μα και εμείς δεν συμπεριφερόμαστε ακριβώς το ίδιο?
Απλά, με διαφορετικό (πιο φρικτό, πιο ύπουλο, πιο ψεύτικο) τρόπο?
- Εμείς δεν "πατρονάρουμε" την αδυναμία και το φόβο?
- Εμείς δεν γονατίζουμε μπροστά στην πραγματική κυριαρχία και στη δύναμη? έστω, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά μας?
Δεν ξέρω, Κάτια... και δεν ξέρω αν φτάνει μιά ζωή για να μάθω...
Και, για το λόγο αυτό... όταν γράφτηκα στο φόρουμ... υιοθέτησα την συγκεκριμένη υπογραφή... που βλέπεις ακριβώς κάτω από το κείμενό μου...
Και πάλι, σε ευχαριστώ!!!
Μην μπερδεύουμε τα συναισθήματα των σκύλων με την συμπεριφορά και τον χειρισμό αυτών.
Εδώ συζητάμε αν έχουν πράγματι κάποια συναισθήματα..όχι αν πρέπει να τους φερόμαστε ανάλογα των δικών μας.
Άλλωστε και εμείς..δείχνουμε ο κάθε ένας με διαφορετικό τρόπο την αγάπη του..άλλη συζήτηση όμως και άλλο θέμα.
Επίσης μια έρευνα λέει τα αντίθετα :
Healthier World - Οι σκύλοι ζηλεύουν θανάσιμα, αλλά είναι πολύ υπερήφανοι για να το "πουν"
Last edited:
Να πω κάτι κι εγώ... ξέρω, το μακρύ και το κοντό μου!
Για σκέψου λιγάκι... και προσπάθησε να θυμηθείς... πόσα παιδάκια (ή μεγαλύτερα παιδιά) ξέρεις, που, μόνο με "ανθρώπινη" αγάπη (και όχι με εκτόνωση - πειθαρχία - αγάπη - "κοινωνικοποίηση") είναι τα χειρότερα σε κοινωνικές συμπεριφορές...
Αυτο που εμεις εχουμε βαπτισει μισος ειναι το αποτελεσμα της συσσωρευσης πολλων αρνητικων αισθηματων. Επαναλαμβανω οτι εμεις εχουμε δωσει ονομα στα διαφορα συναισθηματα. Πως εξηγειται το γεγονος να ειναι σκυλια που λογω καποιου γεγονοτος να "μισουν" καποιον συγκεκριμενο ανθρωπο;
να φέρω ένα παράδειγμα και ας μου το ερμηνεύσετε.
είμαστε πριν κάνα 2μηνο με την εκπαιδεύτρια τον μπόμπιρα και ένα θηλυκό lab με το αφεντικό του.
ο δικός μου τρελαίνεται για το λουκάνικο (δεν μου έρχεται η λέξη για αυτό που δαγκώνουν) γενικά μάθημα και παιχνίδι πάνε πακέτο.
η άλλη η μικρή αδιάφορη σχεδόν για τα πάντα και πολύ δύσκολο σκυλί.
κάνει λοιπόν το εξής τέχνασμα η εκπαιδεύτρια
βάζει το άλλο παιδί να παίξει με το παιχνίδι του μπόμπιρα και τον μπόμπιρα. παίζουνε για κάνα 5λεπτό και μετά του λέει παίξε με την δικια σου.
η μικρή ως διά μαγείας άρχισε να παίζει με το αφεντικό της και το παιχνίδι του μπόμπου.
αυτό πως το ερμηνεύεται?
είμαστε πριν κάνα 2μηνο με την εκπαιδεύτρια τον μπόμπιρα και ένα θηλυκό lab με το αφεντικό του.
ο δικός μου τρελαίνεται για το λουκάνικο (δεν μου έρχεται η λέξη για αυτό που δαγκώνουν) γενικά μάθημα και παιχνίδι πάνε πακέτο.
η άλλη η μικρή αδιάφορη σχεδόν για τα πάντα και πολύ δύσκολο σκυλί.
κάνει λοιπόν το εξής τέχνασμα η εκπαιδεύτρια
βάζει το άλλο παιδί να παίξει με το παιχνίδι του μπόμπιρα και τον μπόμπιρα. παίζουνε για κάνα 5λεπτό και μετά του λέει παίξε με την δικια σου.
η μικρή ως διά μαγείας άρχισε να παίζει με το αφεντικό της και το παιχνίδι του μπόμπου.
αυτό πως το ερμηνεύεται?
Κανένα...
Το άλλο "παιδί" δεν ήξερε να παίζει με τη σκύλα του... τον βαριόταν...
Οταν είδε τον Μπόμπιρα να παίζει, κατάλαβε... και της άρεσε...
Μα είπαμε: Ο δικός σου τρελλαίνεται... και "καθοδήγησε" τον άλλο ιδιοκτήτη... τον παρέσυρε...
Και αυτό είδε η σκυλίτσα: Τη γλώσσα σώματος (πιο κινητική, πιο θετική κλπ.)...
Να σου το πω και αλλιώς... Με (τι άλλο?) τα δικά μας σκυλιά:
Στα πιο "κινητικά" και γρήγορα παιχνίδια, τα σκυλιά μου προτιμούν (μακράν!) να παίζουν με τη γυναίκα μου... με αντιλαμβάνονται πιο αργό από το ...θάνατο...
Στα πιο στατικά παιχνίδια (και δύναμης) προτιμούν να παίζουν με μένα...
Last edited:
