Στην περιοχή μας, κάθε σπίτι έχει τουλάχιστον απο ένα σκυλο και κάθε δρόμος τουλάχιστον ένα αδέσποτο. Δυστυχώς καθημερινά παρατάνε σκυλια σε αυτό το μέρος, αλλα ευτυχώς η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι φιλόζωοι και έτσι πάντα κάποιος τα φροντίζει.
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν και σε μένα μερικά αδεσποτάκια και τώρα εχουν εγκατασταθεί μόνιμα έξω απο το σπίτι μου, γιατι τα ταιζω και τα φροντιζω οσο μπορω.
αυτός είναι ο Σταθάκος μου. Ήρθε ένα απόγευμα έξω απο το σπίτι και ήταν απίστευτα αδύνατος, φαινονταν όλα του τα κόκκαλα. Τον ταισαμε και απο τότε δεν ξανάφυγε. Επειδή ήταν τόσο αδυνατούλης τον ονομασαμε Στάθη (απο τον Ψάλτη 
). Τώρα έχει αρχίσει και παίρνει κιλάκια και γίνεται ένας κούκλος. Πρέπει να είναι ακόμα κουτάβι γιατί τώρα σήκωσε το ποδαράκι του. Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ζωηρός και παιχνιδιάρης. Τα πάει πολύ καλά με τα δικά μου και παιζουν συνέχεια οταν τα βγαζω.
Αυτός είναι ο χοντρούλης μου. Δεν του έχω βγάλει ακόμα όνομα. Τι να πρωτοπω γι αυτό το σκυλί. Δεν θέλω να σκέφρομαι πόσα έχει περάσει. Το κορμάκι του είναι γεμάτο πληγές απο μαχες με άλλους σκύλους και απο το χερι ανθρωπων. Το ένα το αυτάκι του είναι κομμένο στη μέση, η ουρα του κομμενη τελειως και το πίσω πόδαρακι του τώρα άρχισε πάλι να γίνεται καλά. Ήταν όλο μια τεράστια πληγή και απ οτι μου είπαν κάποιος του έριξε ή καυτό λάδι ή οξύ.
Η αλήθεια είναι πως είναι επιθετικός με άλλο αρσενικά, με τον Ντιεγκο έχουν πιαστει δυο φορες και μου τον δαγκωσε άσχημα. Αυτό όμως δεν με έκανε να τον μισήσω και να τον παρατήσω στη μοίρα του. Ή να τον σακατέψω όπως έκαναν άλλοι. Απλά είμαι προσεχτική και αποφεύγω στις συναντήσεις τους.
Πιο απρόσιτο σκυλί δεν έχω ξανασυναντήσει. Προσπαθούσα καιρό να το πλησιασω, αλλα δεν με άφηνε. Του έβγαζα φαγητό και μόνο όταν έφευγα πλησίαζε για να φάει. Ότι προσπάθειες και αν έκανα έπεφταν στο κενό.
Ώσπου μια μέρα έγινε το θαύμα. Του έβγαλα το φαγητό του όπως πάντα, κάθισα σε μια άκρη και τον είδα να πλησιάζει. Αντι να πάει στο μπολάκι του, το προσπέρασε, ήρθε σε μένα και ακούμπησε το κεφαλάκι του στα πόδια μου. Δεν το πίστευα!!! Απο εκείνη τη μέρα τον έχω τρελάνει στα χάδια. Και βλέπω οτι δεν είναι το σκυλί-τέρας που το παρουσίαζαν μερικοί, που δεν έμπαιναν καν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του.
Φέτος το καλοκαίρι ήρθαν και σε μένα μερικά αδεσποτάκια και τώρα εχουν εγκατασταθεί μόνιμα έξω απο το σπίτι μου, γιατι τα ταιζω και τα φροντιζω οσο μπορω.
αυτός είναι ο Σταθάκος μου. Ήρθε ένα απόγευμα έξω απο το σπίτι και ήταν απίστευτα αδύνατος, φαινονταν όλα του τα κόκκαλα. Τον ταισαμε και απο τότε δεν ξανάφυγε. Επειδή ήταν τόσο αδυνατούλης τον ονομασαμε Στάθη (απο τον Ψάλτη ). Τώρα έχει αρχίσει και παίρνει κιλάκια και γίνεται ένας κούκλος. Πρέπει να είναι ακόμα κουτάβι γιατί τώρα σήκωσε το ποδαράκι του. Είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ζωηρός και παιχνιδιάρης. Τα πάει πολύ καλά με τα δικά μου και παιζουν συνέχεια οταν τα βγαζω. Αυτός είναι ο χοντρούλης μου. Δεν του έχω βγάλει ακόμα όνομα. Τι να πρωτοπω γι αυτό το σκυλί. Δεν θέλω να σκέφρομαι πόσα έχει περάσει. Το κορμάκι του είναι γεμάτο πληγές απο μαχες με άλλους σκύλους και απο το χερι ανθρωπων. Το ένα το αυτάκι του είναι κομμένο στη μέση, η ουρα του κομμενη τελειως και το πίσω πόδαρακι του τώρα άρχισε πάλι να γίνεται καλά. Ήταν όλο μια τεράστια πληγή και απ οτι μου είπαν κάποιος του έριξε ή καυτό λάδι ή οξύ. Η αλήθεια είναι πως είναι επιθετικός με άλλο αρσενικά, με τον Ντιεγκο έχουν πιαστει δυο φορες και μου τον δαγκωσε άσχημα. Αυτό όμως δεν με έκανε να τον μισήσω και να τον παρατήσω στη μοίρα του. Ή να τον σακατέψω όπως έκαναν άλλοι. Απλά είμαι προσεχτική και αποφεύγω στις συναντήσεις τους.
Πιο απρόσιτο σκυλί δεν έχω ξανασυναντήσει. Προσπαθούσα καιρό να το πλησιασω, αλλα δεν με άφηνε. Του έβγαζα φαγητό και μόνο όταν έφευγα πλησίαζε για να φάει. Ότι προσπάθειες και αν έκανα έπεφταν στο κενό.
Ώσπου μια μέρα έγινε το θαύμα. Του έβγαλα το φαγητό του όπως πάντα, κάθισα σε μια άκρη και τον είδα να πλησιάζει. Αντι να πάει στο μπολάκι του, το προσπέρασε, ήρθε σε μένα και ακούμπησε το κεφαλάκι του στα πόδια μου. Δεν το πίστευα!!! Απο εκείνη τη μέρα τον έχω τρελάνει στα χάδια. Και βλέπω οτι δεν είναι το σκυλί-τέρας που το παρουσίαζαν μερικοί, που δεν έμπαιναν καν στον κόπο να ασχοληθούν μαζί του.
