Φιλοζωική ή από το δρόμο. Έχει χιλιάδες.
Η γνώμη μου είναι από πουθενά. Αν τύχει κάτι στο αδέσποτο όπως πχ. Κάλααζαρ, η θεραπεία θα κοστίσει λιγότερο, επειδή το πήραμε από καταφύγιο? Αν εμφανίσει προβλήματα στην συμπεριφορά του, η εκπαίδευσή του θα κοστίσει λιγότερο επειδή έχει "διατελέσει" σαν αδέσποτο?
Το σκεφτικό απόκτησης όσο το δυνατόν πιο οικονομικού σκύλου-ιδίως κατόπιν ενημέρωσης- είναι πέρα για πέρα λανθασμένο. Καταρχήν, φανερώνει άνθρωπο που προσαρμόζει κάθε περίσταση στα δικά του(κ μόνο) μέτρα (είτε αυτά είναι χώρος,χρόνος,χρήμα). Μια ολόκληρη συμβίωση ξεκινάει στηριζόμενη σε εγωισμό, δικαιολογίες κ "εκπτώσεις". Ειλικρινά περιμένει κάποιος ότι "οι περικοπές" αφορούν μόνο την αγορά?
Τωρα
μπορεί: "Δεν έχω χρήματα για εκτροφείς"
Αύριο
μπορεί: "Δεν έχω χρήματα για ξηρά τροφή της προκοπής"
εμφανίζει προβλήματα συμπεριφοράς (πχ.επιθετικότητα σε σκύλους ή ανθρώπους-τα ddb δεν είναι "εύκολα" σκυλάκια) "Δεν έχω χρήματα για εκπαιδευτή"
Εξετάσεις αίματος 2 φορές το χρόνο: "Δεν έχω χρήματα για κάτι άλλο πέρα από εμβόλια"
Κάλααζαρ: "Δεν έχω χρήματα για τη θεραπεία"
Ας με πείσει κάποιος ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θ αναλάβει κάποιος την αποθεραπεία του ζώου, ιδίως όταν αυτή κοστίζει πιο πολύ απ όσα έδωσε για την αγορά του ζώου!
Οι δικαιολογίες, οι εκπτώσεις, το παίξιμο των πιθανοτήτων(σιγάααα μη συμβούν αυτά στο δικό μου σκυλί), η "δυσανεξία" στο να κάνεις κάτι σωστά, δεν σταματούν με την αγορά. Ακολουθούν κ την συμβίωση. Το "έλα μωρέ" της αγοράς είναι δεδομένο ότι κάποια στιγμή θα γίνει κ το "έλα μωρέ" του κτηνίατρου.