Το ξαναβάζω εδώ (είναι και η ηλικία - μην με παρεξηγείς, έτσι?) για να σου επισημάνω ότι πολλά πράγματα είναι κρυμμένα μέσα στις λέξεις...
Εγραψα όλα αυτά και τόνισα (με bold) το "δίπλα στον αρχηγό"...
Και θα εξηγηθώ παρακάτω, στο δικό σου post...
1. Αντε, τώρα που βρήκα λίγο χρόνο...
Να πλατιάσω λιγάκι, για να σου δώσω να καταλάβεις τι θέλω να πω: Μόλις έληξε ένα meeting που είχα με μιά συνεργάτιδά μου και την ενημέρωνα για ένα πελάτη μας, με τον οποίο θέλουμε να κάνουμε μιά σημαντική δουλειά... και της είπα:
"Ο πελάτης αυτός - για το συγκεκριμένο θέμα που συζητήσαμε - είναι, είτε "ψαγμένος" (έμπειρος, διαβασμένος, που τα παίζει στα δάχτυλα), είτε "ενημερωμένος" (κάποιος φίλος του άκουσε πως θα ασχοληθεί με το θέμα και τον ενημέρωσε για τη θεματολογία και την ορολογία κλπ.)... δεν έχω μπορέσει ακόμα να διαγνώσω τι από τα δύο είναι"...
Να σου το πω και με άλλο τρόπο... με το γνωστό (ίσως κρύο, αλλά αντιπροσωπευτικό της τεράστιας διαφοράς - αμερικάνικο) ανέκδοτο, που ρωτάει για τη διαφορά μεταξύ education (μόρφωση) και training (εκπαίδευση):
Κάποιο μεσημέρι, πάει το κοριτσάκι της 2ας δημοτικού στον μπαμπά του και του λέει: "μπαμπά, σήμερα ο δάσκαλος μας εξήγησε τι είναι sex" (eduction - μόρφωση!)...
Και την επόμενη μέρα, γυρνάει σπίτι και λέει στον μπαμπά: "μπαμπά, σήμερα ο δάσκαλος μας έδειξε τι είναι sex" (training - εκπαίδευση!)...
Αρα, το να ξέρεις τόσο πολλά πράγματα (για τα σκυλιά, στην περίπτωσή μας) δεν είναι αρκετό...
Αυτό που σου δίνει την εμπειρία και κάνει τα πράγματα όλοένα και πιο εύκολα, είναι η (συχνά, σκληρή και άχαρη και με πολλά πισωγυρίσματα) προσωπική ενασχόληση... είναι αυτό που "πάθατε" εσείς... είναι μιά σειρά από τέτοια πράγματα που τα ζεις...
Ακόμα και να έχεις μελετήσει πολύ, αλλιώς καταλαβαίνεις τις απόψεις - προτάσεις - γνώμες των άλλων, εάν έχεις αποκτήσει τις προσωπικές (ευχάριστες ή όχι) εμπειρίες...
Προσωπικά, παρότι έχω μελετήσει (και συνεχίζω να το κάνω) πολύ για το "σκύλο", κάθε φορά που βρίσκομαι με ένα σκύλο είναι σαν να ξεκινάω από την αρχή... είναι σαν να έχω ξεχάσει ότι έχω διαβάσει... και τα μόνα που θυμάμαι είναι όσα έχω ζήσει...
Αν θέλεις να το διατυπώσω και αλλιώς, έχω υπάρξει τυχερός και με τα δύο σημερινά σκυλιά μου... για ποιό λόγο?
- Με τη Μόκα (που, κατά τα λοιπά, είναι δώρο Θεού - το διαμάντι του στέμματος!) έμαθα τι θα πει (και πως διαχειρίζεσαι και βελτιώνεις) ένα σκυλί που είναι κατά κάποιους τρόπους φοβικό - πανικοβλημένο - ανασφαλές με διάφορες καταστάσεις... γιατί αυτό, αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το πιστέψεις...
Δεν μπορείς, π.χ., να πιστέψεις ότι αυτό το ("είναι ποιοτικό, γαμώτο, ή πάλι ψώνισα φθηνά??? και έχω σφίξει αρκετά το κολάρο, ρε πο@#τη μου??? και ευχαριστώ, Θεέ μου, που είμαι - αυτή τη στιγμή - τόσο βαρύς!!!") δερμάτινο "λουράκι" είναι το μοναδικό σημείο που κρατάει οριακά τη σκύλα σου, μεταξύ της ζωής και του θανάτου... όταν αυτή έχει πανικοβληθεί με τα Greek art - souvenirs, που γυαλίζουν σε μιά βιτρίνα και 20 εκατοστά πιο 'κει περνάνε με μεγάλη ταχύτητα τα αυτοκίνητα σε μιά επαρχιακή οδό...
Και, από την άλλη, έμαθα στην πράξη (με έχει διδάξει υποδειγματικά) τι σημαίνει σήματα ηρεμίας σκύλων και "σωστή" γλώσσα σώματος με τα άλλα σκυλιά...
- Και με τον Casper, νομίζω ότι αυτό το μαγικό ταξίδι συνεχίζεται... μεγάλος δάσκαλος ο Casper και θα του το χρωστάω πάντα!!!
Γιατί με "ξύπνησε"... μου έμαθε (και που είσαι ακόμα!) τι θα πει "δυνατή" φυλή, τι σημαίνει "δύσκολος" σκύλος...
Γιατί, κάθε φορά που βγαίνουμε μαζί, για να εξερευνήσουμε μιά καινούργια περιοχή, νιώθω ότι δεν ξέρω τίποτα και νιώθω ότι θα πάρω άλλο ένα μάθημα για το "σκύλο" και για τον μικρό μου... και τα μόνα πράγματα που θυμάμαι, είναι ότι κάναμε μαζί όλες τις προηγούμενες φορές...
Γιατί, κάθε καινούργιος σκύλος που συναντάμε είναι ένα νέο κεφάλαιο... και, μέσω του Casper, ψυχολογώ το σκύλο... και (δεν μπορείς να φανταστείς!) ο Casper αρκετές φορές με αιφνιδιάζει... π.χ., περιμένω να θέλει να ορμήσει και τον βλέπω χαλαρό... ή το αντίθετο... και προσπαθώ να "δω" με τα μάτια του και από το ύψος του...
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα πράγματα μου μαθαίνει καθημερινά...
Αυτά για μένα και για όσους άλλους φαίνονται (μέσα από ένα πληκτρολόγιο) ότι "ξέρουν πολλά για τα σκυλιά"...
2. Νομίζω ότι έχεις καταλάβει ήδη: Εφόσον είναι στη βόλτα, μαζί σου, η βόλτα (και η διαχείριση του χρόνου σας) ανήκει σε σένα... άρα, δεν αφήνεις καβαλήματα και λοιπές ιστορίες να συμβαίνουν... τώρα και πάντα...
Αν, κάποτε, τις αφήσετε ελεύθερες (χωρίς λουρί) να παίξουν, ok, ας κάνουν και καμμιά βλακεία...
Εχει δίκιο η Αμαλία... τα πράγματα δεν ξεκαθαρίζουν ως δια μαγείας... γι' αυτό σε κούρασα λιγάκι και με τα παραπάνω...
