Γεια σας φίλοι!
Μετά την περιπέτεια μας,θέλω την συμβουλή σας σε θέματα που έχουν παρουσιατεί και φοβάμαι πως δεν ξέρω πως να τα αντμετωπίσω.
Διάβασα τα πάντα στο φόρουμ και έχω μια εικόνα (την οποία κάνω και πράξη) αλλά δεν ξέρω αν θα έχω αποτελέσματα καθώς υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
Η Balou μου έκλεισε ένα χρόνο και είχε μια περιπέτεια με την ζωή της (για όσους δεν ξέρουν) και τώρα είναι καλά.
Θέλω να σας πω για τους παράγοντες,για να μου πείτε αν υπάρχει περίπτωση να επηρεάζουν την συμπεριφορά της ή απλώς οφείλεται στην ανοχή μου και την κακή μου εκτίμηση και "εκπαίδευση"
Μετά από εξετάσεις βρήκαμε ότι τα αιμοπετάλειά της (από πριν την εγχείρηση) είναι σε χαμηλά επίπεδα.Δηλαδή χάνει από κάπου αίμα και έχει μια αναιμία.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι χάνει (μικροσκοπικά όχι ορατά) αίμα από τα κακά της.Μου είπε η κτηνίατρος ότι έχει σκουλικάκια στο στομάχι της και θα την ξεκινήσω με αγωγή "Milbenaux" ένα χάπι την Δευτέρα και ένα άνα 10 ημέρες.Συνολικά 3 χάπια.Επίσης έχει Kennel cough και θα της κάνει ένεση μέσα στην εβδομάδα.Αυτά για τους παράγοντες που ανέφερα.
Η Balou έχει απίστευτη ενεργητικότητα που δεν μπορώ να περιγράψω! Δεν κάθεται με τίποτα!
Δαγκώνει συνέχεια την ουρά της και το μπούτι της.Εχει γίνει και παρορμητική και ορμάει κατά πάνω της κοπέλλας μου και πάνω στο παιχνίδι την δαγκώνει (και εμένα)Διάβασα ότι ίσως είναι "στρες"
Διαβάζοντας,καταλαβαίνω ότι πρέπει να εκτονωθεί με βόλτες και παιχνίδια.Εδώ είναι το πρόβλημά μου.Πηγαίνοντάς την για βόλτα,ξεκινάω ήρεμα με το λουρί (που πιάνει κάτω από το στήθος της) και αφού της λέω να κάτσει,της ανοίγω και κάθεται ήρεμα να της περάσω το λουρί.
Βγαίνοντας για βόλτα (πάντα πολύ πρωί 6:30 ή πολύ βράδυ μετα της 9) είναι ήρεμη με το κεφάλι και την ουρά ψηλά,κοιτάζοντας παντού και καμμιά φορά γαβγίζοντας σε κάτι.Ολα καλά μέχρι εδώ.Βγαίνοντας κάπου πιο κεντρικά τότε αρχίζει το "δράμα"
Κάθεται κάτω και δεν σηκώνεται με τίποτα.Είναι τρομοκρατημένη με την ουρά στα σκέλια και το κεφάλι της γυρνάει προς όλες τις κατευθύνσεις με ταχύτητα αστραπής.Δεν υπάρχω εκείνη την στιγμή.Δεν με ακούει,δεν σηκώνεται,τίποτα...
Συνήθως κάνω 4 τετράγωνα γύρω.Αν καταφέρω και σηκωθεί τότε ξεκινάει το τράβηγμα (με τα 2 πόδια στον αέρα ή και τα 2 μπροστινα να ακούγονται τα νύχια να γρατζουνάνε την άσφαλτο για να γυρίσει απεγνωσμένα σπίτι!
Ενα βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να την επιβραβεύσω με λιχουδιές γιατί δεν τρώει ξηρά τροφή,ούτε τίποτε άλλο (για την ώρα) λόγω της εγχείρησης.Μόνο κοτόπουλο βραστό και ρύζι.
Δεν θέλω να μακροσκελώ.Να σας πω τι κάνω στις παραπάνω περιπτώσεις.
Για το δάγκωμα της δίνω εναλλακτικά πράγματα εκείνη την στιγμή αλλά ασχολείται για λίγο και ξεκινάει πάλι.Εδώ πιστεύω ότι είναι θέμα κυριαρχίας γιατί λόγω αυτού που πέρασε βασικά την άφηνα να κάνει ότι ήθελε.Ακόμη και μετά,τα πάντα τα έκανα για εκείνη και ίσως το κατάλαβε.
Για τον τρόμο (όχι φόβο) διάβασα ότι δεν πρέπει να της μιλάω εκείνη την στιγμή και δεν πρέπει να την τραβάω προς αυτό που φοβάτε.Οταν κάθεται κάτω,κάθομαι και εγώ και δεν της δίνω σημασία.Οταν καταλάβω ότι ίσως θέλει να προχωρήσουμε τότε της λέω "πάμε" και σηκώνεται.
Επίσης με το τράβηγμα διάβασα ότι δεν πρέπει να αφήνουμε να μας τραβάει και δεν πρέπει να τραβάμε εμείς.Αυτό που κάνω είναι να σταματάω όταν τραβάει.Σταματάει και μόνο όταν της λέω "πάμε" ξεκινάει πάλι,αλλά με τράβηγμα.Εχω περπατήσει 20 μέτρα σε μισή ώρα.Εκάνα βηματάκια εκατοστών για να την έχω δίπλα μου.Πέρα ότι με κοιτάγανε όλοι,δεν πέτυχα τίποτα γιατί ξεκινόντας μερικά εκατοστά αμέσως τράβαγε και λόγω του kennel cough η αναπνοή της ήταν σαν "ασθματική" και δυσκολευόταν.
Είναι λίγο δύσκολο,χωρίς επιβράβευση,να καταφέρω να κάνω κάτι.Δεν ξέρω τι να κάνω και πιο να προσπαθήσω πρώτα.
Η υπερβολική ενέργεια, το δάγκωμα, θέλει εκτόνωση αλλά στην βόλτα τρομοκρατείται και φοβάται και τραβάει για να γυρίσει σπίτι (όπου αισθάνεται ασφάλεια?)ξεκινάει πάλι ,χωρίς σταματημό να τρέχει παντού και να θέλει να παίζει και αν δεν παίξω μαζί της,αρχίζει να δαγκώνει την ουρά και τα μπούτια της.Φαύλος κύκλος.....
Στο σπίτι,στο δωμάτιό της έχω σηκώσει ελαφρά το εξωτερικό πατζούρι και κάθεται ήρεμα κοιτάζοντας έξω με τις ώρες.Της αρέσει να ακούει και να βλέπει αλλά όταν την βγάζω στο "έξω" τότε συμβαίνουν τα παραπάνω.
Επίσης από μικρή της έλεγα "έλα να δουμε έξω" και σταματάει τα πάντα και παέι στο παράθυρο όπου περιμένει υπομονετικά να την σηκώσω στην αγκαλιά μου και να κοιτάει έξω,αρκετή ώρα....Της αρέσει πάρα πολύ έξω αλλά...
Παραθέτω και μια φωτογραφία (από τα αεροπλανικά της) για να δαγκώσει το μπούτι της.Μπορεί να κάθεται διπλωμένη στα 2 για πολύ ώρα!
Συγνώμη για το τόσο μεγάλο μήνυμα,αλλά θα ήθελα την γνώμη σας ειλικρινά, γιατί πιστεύω ότι έχω φταίξει σε κάτι και δεν ξέρω από που να αρχίσω να την μαθαίνω.
Μετά την περιπέτεια μας,θέλω την συμβουλή σας σε θέματα που έχουν παρουσιατεί και φοβάμαι πως δεν ξέρω πως να τα αντμετωπίσω.
Διάβασα τα πάντα στο φόρουμ και έχω μια εικόνα (την οποία κάνω και πράξη) αλλά δεν ξέρω αν θα έχω αποτελέσματα καθώς υπάρχουν και άλλοι παράγοντες.
Η Balou μου έκλεισε ένα χρόνο και είχε μια περιπέτεια με την ζωή της (για όσους δεν ξέρουν) και τώρα είναι καλά.
Θέλω να σας πω για τους παράγοντες,για να μου πείτε αν υπάρχει περίπτωση να επηρεάζουν την συμπεριφορά της ή απλώς οφείλεται στην ανοχή μου και την κακή μου εκτίμηση και "εκπαίδευση"
Μετά από εξετάσεις βρήκαμε ότι τα αιμοπετάλειά της (από πριν την εγχείρηση) είναι σε χαμηλά επίπεδα.Δηλαδή χάνει από κάπου αίμα και έχει μια αναιμία.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι χάνει (μικροσκοπικά όχι ορατά) αίμα από τα κακά της.Μου είπε η κτηνίατρος ότι έχει σκουλικάκια στο στομάχι της και θα την ξεκινήσω με αγωγή "Milbenaux" ένα χάπι την Δευτέρα και ένα άνα 10 ημέρες.Συνολικά 3 χάπια.Επίσης έχει Kennel cough και θα της κάνει ένεση μέσα στην εβδομάδα.Αυτά για τους παράγοντες που ανέφερα.
Η Balou έχει απίστευτη ενεργητικότητα που δεν μπορώ να περιγράψω! Δεν κάθεται με τίποτα!
Δαγκώνει συνέχεια την ουρά της και το μπούτι της.Εχει γίνει και παρορμητική και ορμάει κατά πάνω της κοπέλλας μου και πάνω στο παιχνίδι την δαγκώνει (και εμένα)Διάβασα ότι ίσως είναι "στρες"
Διαβάζοντας,καταλαβαίνω ότι πρέπει να εκτονωθεί με βόλτες και παιχνίδια.Εδώ είναι το πρόβλημά μου.Πηγαίνοντάς την για βόλτα,ξεκινάω ήρεμα με το λουρί (που πιάνει κάτω από το στήθος της) και αφού της λέω να κάτσει,της ανοίγω και κάθεται ήρεμα να της περάσω το λουρί.
Βγαίνοντας για βόλτα (πάντα πολύ πρωί 6:30 ή πολύ βράδυ μετα της 9) είναι ήρεμη με το κεφάλι και την ουρά ψηλά,κοιτάζοντας παντού και καμμιά φορά γαβγίζοντας σε κάτι.Ολα καλά μέχρι εδώ.Βγαίνοντας κάπου πιο κεντρικά τότε αρχίζει το "δράμα"
Κάθεται κάτω και δεν σηκώνεται με τίποτα.Είναι τρομοκρατημένη με την ουρά στα σκέλια και το κεφάλι της γυρνάει προς όλες τις κατευθύνσεις με ταχύτητα αστραπής.Δεν υπάρχω εκείνη την στιγμή.Δεν με ακούει,δεν σηκώνεται,τίποτα...
Συνήθως κάνω 4 τετράγωνα γύρω.Αν καταφέρω και σηκωθεί τότε ξεκινάει το τράβηγμα (με τα 2 πόδια στον αέρα ή και τα 2 μπροστινα να ακούγονται τα νύχια να γρατζουνάνε την άσφαλτο για να γυρίσει απεγνωσμένα σπίτι!
Ενα βασικό πρόβλημα είναι ότι δεν μπορώ να την επιβραβεύσω με λιχουδιές γιατί δεν τρώει ξηρά τροφή,ούτε τίποτε άλλο (για την ώρα) λόγω της εγχείρησης.Μόνο κοτόπουλο βραστό και ρύζι.
Δεν θέλω να μακροσκελώ.Να σας πω τι κάνω στις παραπάνω περιπτώσεις.
Για το δάγκωμα της δίνω εναλλακτικά πράγματα εκείνη την στιγμή αλλά ασχολείται για λίγο και ξεκινάει πάλι.Εδώ πιστεύω ότι είναι θέμα κυριαρχίας γιατί λόγω αυτού που πέρασε βασικά την άφηνα να κάνει ότι ήθελε.Ακόμη και μετά,τα πάντα τα έκανα για εκείνη και ίσως το κατάλαβε.
Για τον τρόμο (όχι φόβο) διάβασα ότι δεν πρέπει να της μιλάω εκείνη την στιγμή και δεν πρέπει να την τραβάω προς αυτό που φοβάτε.Οταν κάθεται κάτω,κάθομαι και εγώ και δεν της δίνω σημασία.Οταν καταλάβω ότι ίσως θέλει να προχωρήσουμε τότε της λέω "πάμε" και σηκώνεται.
Επίσης με το τράβηγμα διάβασα ότι δεν πρέπει να αφήνουμε να μας τραβάει και δεν πρέπει να τραβάμε εμείς.Αυτό που κάνω είναι να σταματάω όταν τραβάει.Σταματάει και μόνο όταν της λέω "πάμε" ξεκινάει πάλι,αλλά με τράβηγμα.Εχω περπατήσει 20 μέτρα σε μισή ώρα.Εκάνα βηματάκια εκατοστών για να την έχω δίπλα μου.Πέρα ότι με κοιτάγανε όλοι,δεν πέτυχα τίποτα γιατί ξεκινόντας μερικά εκατοστά αμέσως τράβαγε και λόγω του kennel cough η αναπνοή της ήταν σαν "ασθματική" και δυσκολευόταν.
Είναι λίγο δύσκολο,χωρίς επιβράβευση,να καταφέρω να κάνω κάτι.Δεν ξέρω τι να κάνω και πιο να προσπαθήσω πρώτα.
Η υπερβολική ενέργεια, το δάγκωμα, θέλει εκτόνωση αλλά στην βόλτα τρομοκρατείται και φοβάται και τραβάει για να γυρίσει σπίτι (όπου αισθάνεται ασφάλεια?)ξεκινάει πάλι ,χωρίς σταματημό να τρέχει παντού και να θέλει να παίζει και αν δεν παίξω μαζί της,αρχίζει να δαγκώνει την ουρά και τα μπούτια της.Φαύλος κύκλος.....
Στο σπίτι,στο δωμάτιό της έχω σηκώσει ελαφρά το εξωτερικό πατζούρι και κάθεται ήρεμα κοιτάζοντας έξω με τις ώρες.Της αρέσει να ακούει και να βλέπει αλλά όταν την βγάζω στο "έξω" τότε συμβαίνουν τα παραπάνω.
Επίσης από μικρή της έλεγα "έλα να δουμε έξω" και σταματάει τα πάντα και παέι στο παράθυρο όπου περιμένει υπομονετικά να την σηκώσω στην αγκαλιά μου και να κοιτάει έξω,αρκετή ώρα....Της αρέσει πάρα πολύ έξω αλλά...
Παραθέτω και μια φωτογραφία (από τα αεροπλανικά της) για να δαγκώσει το μπούτι της.Μπορεί να κάθεται διπλωμένη στα 2 για πολύ ώρα!
Συγνώμη για το τόσο μεγάλο μήνυμα,αλλά θα ήθελα την γνώμη σας ειλικρινά, γιατί πιστεύω ότι έχω φταίξει σε κάτι και δεν ξέρω από που να αρχίσω να την μαθαίνω.
