Καλημέρα σας! Είμαι νέο μέλος στο forum. Έχω μία σκυλίτσα 3 μηνών, διασταύρωση golden retreiver με λαμπραντόρ. Το πρόβλημά μου είναι το εξής. Στον κήπο όπου την έχω, αναγκάζομαι να την έχω δεμένη όλη μέρα, γιατί οι από πάνω, έχουν θάψει στον κήπο το σκυλάκι τους και η δικιά μου πάει και την ξεθάβει. Αυτό, όμως, νομίζω, ότι δεν είναι υγειές για το δικό μου σκυλάκι, να το έχω δηλαδή όλη μέρα δεμένο. Και για αυτό νομίζω ότι είναι και τόσο ατίθαση. Αναγκάζομαι όταν βγαίνω να παίξω μαζί της να την έχω δεμένη με την αλυσίδα και να την κρατάω, οπότε το σκυλί δεν μπορεί να τρέξει όσο θέλει και να εκτονωθεί. Και όταν τρέχει, κάνει σαν αφηνιασμένο και με τραβολογάει και αυτό που με ανησυχεί πιο πολύ, είναι ότι αγριεύει και γυρνάει προς το μέρος μου αγριεμένη. Μπορείτε να μου δώσετε καμία συμβουλή για το τι να κάνω? Ευχαριστώ.
Μια βοήθεια σας παρακαλώ!!!
- Thread starter katesak
- Ημερομηνία δημιουργίας
Kαλημέρα και καλώς ήρθες.
Κατ'αρχάς ξέχνα το δέσιμο. Είναι πολύ λάθος να έχεις τον σκύλο σου δεμένο , είναι κόντρα στην φύση του. Όταν θα λείπεις πάρε ένα κρέιτ (κλούβα) και θα την αφήνεις μέσα (μέσα στο σπίτι σου). Επίσης εφόσον το σώμα του άλλου σκυλιού έχει θαφτεί και ξεθαφτεί πολλές φορές μέχρι τώρα μήπως θα μπορούσες να κάνεις μια συζήτηση με τους απο΄πάνω να κάνετε μια τελευταία εκταφή και να το μεταφέρετε έξω από το κήπο; Το ότι αγριεύει και κάνει σαν τρελή έχει σχέση με το δέσιμο, ο σκύλος δεν μια φυσιολογική ζωή.
Μείνε στο φόρουμ και διάβασε όσα πιο πολλά μπορείς γιατί ξεκινάς πολύ λάθος την συμβίωση σου με το κουτάβι σου και είναι κρίμα.
Κατ'αρχάς ξέχνα το δέσιμο. Είναι πολύ λάθος να έχεις τον σκύλο σου δεμένο , είναι κόντρα στην φύση του. Όταν θα λείπεις πάρε ένα κρέιτ (κλούβα) και θα την αφήνεις μέσα (μέσα στο σπίτι σου). Επίσης εφόσον το σώμα του άλλου σκυλιού έχει θαφτεί και ξεθαφτεί πολλές φορές μέχρι τώρα μήπως θα μπορούσες να κάνεις μια συζήτηση με τους απο΄πάνω να κάνετε μια τελευταία εκταφή και να το μεταφέρετε έξω από το κήπο; Το ότι αγριεύει και κάνει σαν τρελή έχει σχέση με το δέσιμο, ο σκύλος δεν μια φυσιολογική ζωή.
Μείνε στο φόρουμ και διάβασε όσα πιο πολλά μπορείς γιατί ξεκινάς πολύ λάθος την συμβίωση σου με το κουτάβι σου και είναι κρίμα.
καταρχήν σταμάτα να την δένεις όλη μέρα.δεν είναι ζωή αυτή για το σκυλάκι σου σκέψου το λίγο.....επίσης γιατί δεν την βάζεις στο σπίτι σου και να βγαίνεται μαζί στον κήπο ώστε να την προσέχεις.μπορείτε επίσης να περιφράξετε κάπως το χώρο που είναι θαμένο το σκυλί...
Καλώς ήρθες στο φόρουμ!
Πες μας δυό πράγματα, όπως...πως το απέκτησες το κουτάβι και σε ποιά ηλικία το πήρες στα χέρια σου;
Για να σου βγάζει αγριάδα [αν είσαι σίγουρη ότι είναι αγριάδα], υποψιάζομαι στενόχωρες καταστάσεις.
Πάντως, αν τα πράγματα είναι όντως έτσι, σε καμμία περίπτωση μην παρασύρεσαι και αγριεύεις κι εσύ. Απέφυγε κάθε "διαπληκτισμό" μαζί της και ακόμη και όταν ο τσαμπουκάς της είναι στο κόκκινο, πρέπει να φροντίζεις να ηρεμεί. Με αποπροσανατολισμό και ήπιο δικό σου τρόπο, όσο παράδοξο κι αν σου ακούγεται. Επίσης, πρέπει να αποφεύγεις κάθε σωματική επαφή. Μην της επιτρέπεις χάδια, αγκαλιές και φιλιά, παρά μόνο όταν το θέλεις εσύ και αυτό, όταν θα είναι απολύτως ήρεμη. Οχι όταν είναι στην φάση της αγριάδας.
Βλέπω ότι είσαι Αθήνα. Τυχερή...
Στην θέση σου, θα πήγαινα μια βόλτα από ένα κουταβονηπιαγωγείο, ευτυχώς έχουμε πολύ αξιόλογα, να την δουν από κοντά άνθρωποι που ξέρουν, να κάνουν "διάγνωση" και να σου δώσουν "οδηγίες χρήσης" όσο είναι νωρίς.
Πες μας δυό πράγματα, όπως...πως το απέκτησες το κουτάβι και σε ποιά ηλικία το πήρες στα χέρια σου;
Για να σου βγάζει αγριάδα [αν είσαι σίγουρη ότι είναι αγριάδα], υποψιάζομαι στενόχωρες καταστάσεις.
Πάντως, αν τα πράγματα είναι όντως έτσι, σε καμμία περίπτωση μην παρασύρεσαι και αγριεύεις κι εσύ. Απέφυγε κάθε "διαπληκτισμό" μαζί της και ακόμη και όταν ο τσαμπουκάς της είναι στο κόκκινο, πρέπει να φροντίζεις να ηρεμεί. Με αποπροσανατολισμό και ήπιο δικό σου τρόπο, όσο παράδοξο κι αν σου ακούγεται. Επίσης, πρέπει να αποφεύγεις κάθε σωματική επαφή. Μην της επιτρέπεις χάδια, αγκαλιές και φιλιά, παρά μόνο όταν το θέλεις εσύ και αυτό, όταν θα είναι απολύτως ήρεμη. Οχι όταν είναι στην φάση της αγριάδας.
Βλέπω ότι είσαι Αθήνα. Τυχερή...
Στην θέση σου, θα πήγαινα μια βόλτα από ένα κουταβονηπιαγωγείο, ευτυχώς έχουμε πολύ αξιόλογα, να την δουν από κοντά άνθρωποι που ξέρουν, να κάνουν "διάγνωση" και να σου δώσουν "οδηγίες χρήσης" όσο είναι νωρίς.
Σε ευχαριστώ πολύ για την γρήγορη απάντησή σου. Δυστυχώς, δεν δέχονται να την θάψουν κάπου αλλού εκτός από τον κήπο. Βλέπεις είναι οι ιδιοκτήτες. Επίσης, δεν μπορώ να την έχω μέσα στο σπίτι. Θα ήθελα να την άφηνα ελεύθερη έξω (έτσι γινόταν και στην αρχή, είχει τον χώρο της , το σπιτάκι της...). Βέβαια, ακόμα δεν την έχω πάει βόλτα έξω, γιατί δεν έχει ολοκληρώσει τον κύκλο των εμβολίων. Ελπίζω, όταν αρχίζω να την βγάζω να εκτονώνεται
Καταρχήν, ευχαριστώ για όλες τις συμβουλές που μου δίνετε, γιατί πραγματικά έχω αγχωθεί πάρα πολύ. Συγγνώμη που άργησα να απαντήσω, αλλά έχω και ένα μωρό, το οποίο ξύπνησε. Λοιπόν, θα απαντήσω σε όλες τις ερωτήσεις σας ξεχωριστά, ώστε να μπορέσω και εγώ να βοηθηθώ.
Το σκυλάκι, είναι θαμμένο γύρω στους 70 - 80 πόντους. Το ξέρω γιατί εκεί ήμουν όταν σκάβανε και βοήθαγα και εγώ. Όταν λέω την ξεθάβει, δεν εννοώ στην κυριολεξία. Απλά πάει και σκάβει (συγκεκριμένα εκεί που είναι το κεφάλι). Αν την αφήσω, είναι σίγουρο ότι θα την ξεθάψει. Μέσα σε λίγη ώρα είχε σκάψει μία τεράστια τρύπα.
Κανονικά και ούτως ή άλλως, για διάφορους λόγους υγιεινής, θα έπρεπε να έχουν ποτίσει το χώμα γύρω από το επίμαχο σημείο με χλωρίνη [όχι για απολύμανση, για αποτροπή τέτοιων περιστατικών] και θα μπορούσαν να το καλύψουν με ωραίες, μεγάλες και αρκετά βαριές πέτρες/κοτρώνες, ώστε να γίνει πιο δύσκολη και ίσως λίγοτερη διασκεδαστική και στο τέλος αποτρεπτική, ενασχόληση για το κουτάβι σου.
Λοιπόν, την blue, την πήρε ο άντρας μου από τα ξαδέρφια του, τα οποία έχουν ένα golden retreiver και ένα λαμπραντόρ, και επειδή λατρεύει αυτές τις ράτσες μας έδωσαν το ένα από τα 5 κουταβάκια. Επίσης, πήρε το κορίτσι, γιατί έχουμε ένα αγοράκι, και πίστευε ότι θα τα πηγαίνει καλύτερα με τον μικρό. Εγώ, δεν ήθελα σκυλάκι, γιατί είχα ένα κόκερ σπάνιελ, το οποίο πέθανε απο γηρατειά και από τότε δεν ήθελα άλλο σκυλάκι, όχι γιατί δεν τα αγαπάω, απλά είχα στεναχωρηθεί πάρα πολύ που τον έχασα και δεν ήθελα να το ξαναπεράσω. Δυστυχώς, το έφερε πολύ μικρό στο σπίτι. Μόλις ενός μηνών. Την είχα όμως σαν μωρό (λάθος?). Στην αρχή την είχα μέσα στο σπίτι, και την έβγαζα αρκετές φορές έξω στην αυλή για παιχνίδι. Να σας πως, εδώ, ότι εγώ είμαι αυτή που θα την ταϊσω, θα την καθαρίσω, θα την πλύνω. Επίσης την άφηνα από ένα σημείο και μετά, μόνη της έξω, και απλά την παρακολουθούσα για να μην πηγαίνει και σκάβει (βέβαια βγαίναμε και εμείς και παίζαμε μαζί της . Δεν ήταν ολομόναχη όλη μέρα, μην παρεξηγηθώ). Και το βράδυ την έβαζα μέσα. Κάποια στιγμή, όμως, δεν ήθελε να μπαίνει μέσα στο σπίτι και έτσι της πήραμε σπιτάκι και κοιμάται έξω.
Μπορεί και να μην είναι αγριάδα. Μπορεί να παίζει. Όταν βλέπεις ένα κουταβάκι 3 μηνών να αγριεύει, το θεωρείς χαριτωμένο. Στην blue όμως, επειδή είναι μεγαλόσωμη (δεν φαίνεται 3 μηνών), δεν μου φαίνεται καθόλου χαριτωμένο. Έχω πιάσει κάποιες φορές τον εαυτό μου, να φοβάται. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ.
Θα με ενδιέφερε πολύ το κουταβονηπιαγωγείο. Μπορείς να μου προτείνεις μερικά?
Δεν είχα σκοπό να το έχω δεμένο. Αναγκάστηκα, για αυτό ζητάω τις συμβουλές σας. Δεν μου αρέσει να το έχω δεμένο, το σιχαίνομαι.
Είναι μια πολύ καλή λύση, αλλά δυστυχώς, πάντα κάποιος είναι στο σπίτι γιατί έχουν ένα άρρωστο παππούλη και πάντα κάποιος το φυλάει. Αλλά, και αυτό να μην ήταν, έχουν βάλει από πάνω ένα δεντράκι και λουλούδια. Άσε που είναι λίγο γκραν γκινιόλ. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το κάνω.
